Yavuz Kocaömer

Tüm spor federasyonlarının bütçeleri, yıl sonu tamamlandıktan sonra, yeni senede hazırlanıp, ocak ayı sonunda Spor Genel Müdürlüğü’ne gönderiliyor. Orada yapılan incelemelerden sonra gerekli ödenekler de ayrılarak, federasyonlara yeni yılla ilgili ilk ödemeler mart ayı sonunda, yani senenin dörtte biri geçtikten sonra yapılıyor. Bu da özellikle kendi bilgimiz dahilinde olan Engelliler Spor Federasyonları’na bağlı kulüpleri, harcırahlarını, yolluklarını alamadıkları için zor durumda bırakıyor ve bazı küçük kulüpler, ya tefecilerin eline düşüyorlar ya da kapanmak durumunda kalıyorlar.
Oysa, bütçelerin, normal ticari kurumlarda olduğu gibi yıl sonundan evvel, bir sonraki yıl için hazırlanması gerekir. Ancak burada da Spor Genel Müdürlüğü o yıl kapanmış hesapları bilançoyu da görmek istiyor. Ki federasyonların borç-alacak durumuna göre yeni bütçelerini tespit edebilsin. Bu da doğru bir yöntem. Federasyonların çok sıkı denetlenmesine her zaman taraftarız. Ancak, o zaman buna bir ara çözüm bulunması gerekir.
Aksi halde bir süre sonra, engelli spor federasyonları ve ona bağlı kulüpler zor durumda kalacaklar. Özellikle yılın ilk üç ayındaki Uluslararası Turnuva ve Şampiyonalara

Dr. Hans Joschim Trawinski 1998 yılında ilk defa ülkemize gelip, birkaç tekerlekli sandalye basketbol lig maçımızı izledikten sonra, “Burası benim artık ikinci vatanım, buradaki engelli sporcular öğrenmeye aç, Almanya’dakiler şımarmışlar” diyen, zamanında Dünya’nın en iyi tekerlekli sandalye basketbol hocalarından biri. Almanya’daki Oldenburg Üniversitesi’nde kürsü sahibi.
17 Ağustos 1999 Sakarya depreminden, bir gün önce Sakarya’da yaptığımız 4. antrenör seminerinde yine beraberdik. Yanında 28 yaşındaki Jantke Vogt isimli asistanı da vardı ve Elmas Oteli’nde kalıyorlardı.
16 Ağustos günü, ben bir anlaşmazlık dolayısıyla Sakarya’dan akşam üzeri ayrıldım. Gece o büyük depremde Dr. Trawinski’yi ve asistanını kaybettik. Ondan sonra da, Türkiye Bedensel Engelliler Spor Federasyonu ve Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı olarak, her iki senede bir, Uluslararası Dr. Trawinski Tekerlekli Sandalye Basketbol Turnuvası’nı organize ettik.
Bundan önce 2 dönem, Türkiye Bedensel Engelliler Spor Federasyonu bu konuda gereken ilgiyi göstermeyince turnuvalar yapılamadı. Şimdi 22-25 Mayıs tarihleri arasında Ataköy’de Ahmet Cömert Spor Salonu’nda neredeyse bir Dünya Şampiyonası

13 Temmuz 2010 tarihinde, yani bundan yaklaşık 4 sene önce Seul’de, Kore Milli Paralimpik Komitesi ile Türkiye Milli Paralimpik Komitesi bir işbirliği anlaşması imzaladı. Anlaşma genellikle, engelliler sporu konusunda işbirliğini ve karşılıklı temasları içeriyordu. Türkiye Milli Paralimpik Komitesi, Güney Kore’nin zayıf olduğu goalballda, kendilerinin talebi üzerine, Türkiye Milli Takımı’nın antrenörü Gökhan İnce’yi, Kore’li antrenörleri eğitmek üzere göndermeyi teklif ve kabul etti. Bunun karşılığında ise okçuluk konusunda Dünya’da ileri ülkelerden biri olan Güney Kore’den, aynı şekilde antrenör hocasının bir süreliğine Türkiye’de kalmasına talep etti.
Aradan seneler geçti, geçtiğimiz sene Uluslararası Paralimpik Komitesi’nin genel kurulundan önce, Kore Paralimpik Komitesi Başkan Yardımcısı yönetimde aday olduğu için, Türkiye’nin desteğini sağlamak üzere İstanbul’a geldiler ve kendilerine yalnız Türkiye olarak değil, Türkiye’nin ricasını kırmayacak diğer ülkeler nezdinde de çalışmalar yapıldı ve Güney Kore Uluslararası Paralimpik Komitesi Yönetim Kurulu’nda temsil edilmeye başlandı.
Bu ziyaretleri sırasında, kendilerine, niçin bu imzalanan protokolün üzerinden o zamandan 3

Geçtiğimiz haftalarda “Antrenörlerimiz engelleri aşıyor projesi” kapsamında ilk eğitimler başlarken, Spor Genel Müdürü Mehmet Baykan, T.C. Devletinin engelli bireyi olan ailelere yardım yaptığını, engelli bireylerin tedavilerini ücretsiz olarak yaptığını dile getirerek “Biz de tüm bu gelişen şartlara spor ailesi olarak ayak uydurmak zorunda idik” dedi. Umarız Genel Müdürün bu sözleri bir sürç-i lisandır. Yoksa bu söylediklerinden, bu işleri zorla yaptığı anlamı çıkıyor. Kendisine tavsiyemiz, 2005 yılında çıkan Engelliler Yasası’nın 33. Maddesi’ni tekrar okuması ve ona göre bir değerlendirme yapmasıdır.
Bir başka konu ise, aynı konuşmada Genel Müdürün “evinde oturan, ara sıra dışarıya çıkma imkanı bulabilen engelli bireylerimizin, gerek tesislerimizde, gerekse kendi evlerinde spor yolunda bir adım attık” demiş. Ancak bu adımı hangi sisteme göre attılar? Gelişmiş ülkelerde, engelliler sporu, genelde ikiye hatta üçe ayrılır. Birincisi, performans sporu, ikincisi rehabilitasyon sporu olarak, üçüncüsü “Halk sporu”dur. Bunların hangi koşullarda, hangi tip antrenörler tarafından yetiştirileceği de, bu ülkelerde yıllardır uygulanan metotlarla geliştirilmiştir.
Ayrıca Genel Müdür

2008 Pekin Paralimpik Oyunları sırasında, bir akşam Güney Kore, Amerika Birleşik Devletleri, Hollanda, Almanya, Avusturya, Yunanistan, Paralimpik Komitesi Başkan ve Genel Sekreterleri’ni özel bir yemeğe davet ettik. Kendilerine, ülkelerinde engelliler sporu konusundaki yaptıklarını takdirle izlediğimizi, bir takım konularda örnek aldığımızı anlatarak şu soruyu sorduk: “Dünya için ne yapıyorsunuz? Niçin Uluslararası Gençlik Kampları yapılmıyor?”
Sonunda oy birliği ile karar verildi, aynı yılın Kasım ayında İstanbul’da toplanarak, zamanın Spor Bakanı Sayın Murat Başesgioğlu’nun tanıklığı ile bir protokol imzalandı.
2009’da senesinde Marmaris’te, 2010’da Güney Kore’de, 2011 yılında ise Hollanda’da 7-8 ülkenin katılımı ile 12-17 yaş arasındaki görme ve bedensel engelli genç sporcular bir araya geldiler. Daha sonra diğer bazı ülkelerde bu kamplara katılmak istediler. 2012 senesindeki Atina Paralimpik Oyunları olması dolayısıyla ara verilen kamplar, 2013’te yeniden başlatılması için prensip kararı alındı.
2012 senesinde bu kampla ilgili Spor Genel Müdürlüğü ile yaptığımız görüşmelerde, kendileri tarafından “O kadar da önemli değil, yaparız” denildi, (sanki ne yapacaklarını

Geçtiğimiz hafta, Spor Genel Müdürlüğü, engelliler sporu konusunda “Antrenörlerimiz engelleri aşıyor” projesini başlattı.
2005’in Temmuz ayında kabul edilen Engelliler Yasası’na göre, Spor Genel Müdürlüğü’nün görevleri arasında olan bu proje çok önemli. Buna göre, 81 ilin Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde 1774 kadrolu antrenörler için muhtelif illerde üniversiteler, ilgili federasyonlar ile işbirliği yapılarak, birinci kademe yardımcı antrenör kursu gerçekleştirilecek.
Alt yapımızın eksikliği dolayısıyla, bu proje daha da önem kazanıyor. Şimdi merak edilen husus, bu 1774 kadrolu antrenörü, muhtelif engeliler spor dallarında eğitecek antrenör hocalarının bulunması. Bu bakımdan geç kalınmış da olsa, Spor Genel Müdürlüğümüzü bu girişimi için kutluyoruz. Buradaki en büyük güvencemiz ise Avrupa Birliği ve Türkiye Ulusal Ajansı koordinesinde ilerleyen ERASMUS projesinin tanıtım toplantısında, aşağıdaki açıklamayı yapan Sayın Gençlik ve Spor Bakanı Akif Çağatay Kılıç’da.
“Bugüne kadar hep güzel konuşmalar yapıldı, yemekler yendi dağılındı. Kararların arkasının gelmediği dönemler geçmişte kaldı.”
Sayın Bakan son derece haklıdır. Yıllardır konuşulan birçok proje kağıt

1997 senesinde, zamanın Spor Bakanı Bahattin Şeker’in ricası üzerine, sinema sanatçısı Perihan Savaş, o zamanki adı ile tek federasyon olan Türkiye Özürlüler Spor Federasyonu Başkanlığı’nı üstlenmişti.
Rahmetli eşi Yılmaz Zafer’i çok severdim. Çok genç yaşta, sıkıntılı bir 1,5 sene geçirerek hayata veda etti. Perihan Savaş’ın başkan olduğunu öğrendiğimde, kendisini Almanya’dan aradım, bana da bir görev verip vermeyeceğini sordum. Hemen ilgilendi ve beni yönetim kuruluna alarak, Asbaşkan olarak görevlendirdi. 1,5 sene birlikte çalıştık. Daha sonra federasyon başkanlığından ayrıldı ve yerine zamanın Spordan Sorumlu Bakanı Yücel Seçkiner tarafından federasyon başkanlığına getirildim. Daha sonra da 1999 senesinde, bu kez o zamanın spor bakanı ile engelliler sporu konusundaki bir anlaşmazlık dolayısıyla görevimden ayrıldım. Ancak engelliler sporundan hiç uzaklaşmadım. Önce (TESYEV) Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı’nı kurdum, sonra da (TMPK) Türkiye Milli Paralimpik Komitesi’ni kurdum.
Engelli bir ağabey ile geçirdiğim 20 yılın sonrasında, eğer Perihan Savaş olmasaydı, ben bugün engelliler sporunun içinde yoktum. Engelliler sporuna ve engelli insanlarımıza,

20 yılı aşkın süredir Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü ile birlikte, hem zamanında federasyon başkanı olarak hem de daha sonra Türkiye Milli Paralimpik Komitesi olarak birlikte çalışmalarımız oldu.
20 senedir değişmeyen bir kural var. Hangi spor federasyonu olursa olsun, yıl sonunda, bir sonraki yılın bütçe çalışmalarını yapar. Ulusal-uluslararası müsabakalar, eğitim, milli takım kampları vs. gibi konularda bütçesini hazırladıktan sonra, genellikle Spor Genel Müdürlüğü’nün bir Genel Müdür Yardımcısı, bir iki daire başkanı, federasyon başkanlarına randevu verir, bir odaya alınırlar. Daha önce kendilerine teslim edilen dosyalara bakıp, söz gelişi 5 milyon lira talebinde bulunan federasyona “canım buna 2,5 milyon yeter” diyip, üç beş dakikada sonra federasyon başkanı odadan dışarı çıkar. Bu, “bakkal hesabına” yıllardır bir çözüm bulunamadı.
Federasyonların verdikleri bütçeler incelenerek, ne kadar önemlidir, Türk sporunun geleceğine katkısı nedir, o sene yapılacak uluslararası yarışmalarda ilgili federasyonun ülkemizin ismini duyurmaya katkısı ne olacaktır? Yani sporcular yetiştirme konusunda bütçe de ödenek ayrılmış mıdır? Bunlara hiç bakılmaz, ulufe dağıtır gibi bütçeler