2008 Pekin Paralimpik Oyunları sırasında, bir akşam Güney Kore, Amerika Birleşik Devletleri, Hollanda, Almanya, Avusturya, Yunanistan, Paralimpik Komitesi Başkan ve Genel Sekreterleri’ni özel bir yemeğe davet ettik. Kendilerine, ülkelerinde engelliler sporu konusundaki yaptıklarını takdirle izlediğimizi, bir takım konularda örnek aldığımızı anlatarak şu soruyu sorduk: “Dünya için ne yapıyorsunuz? Niçin Uluslararası Gençlik Kampları yapılmıyor?”
Sonunda oy birliği ile karar verildi, aynı yılın Kasım ayında İstanbul’da toplanarak, zamanın Spor Bakanı Sayın Murat Başesgioğlu’nun tanıklığı ile bir protokol imzalandı.
2009’da senesinde Marmaris’te, 2010’da Güney Kore’de, 2011 yılında ise Hollanda’da 7-8 ülkenin katılımı ile 12-17 yaş arasındaki görme ve bedensel engelli genç sporcular bir araya geldiler. Daha sonra diğer bazı ülkelerde bu kamplara katılmak istediler. 2012 senesindeki Atina Paralimpik Oyunları olması dolayısıyla ara verilen kamplar, 2013’te yeniden başlatılması için prensip kararı alındı.
2012 senesinde bu kampla ilgili Spor Genel Müdürlüğü ile yaptığımız görüşmelerde, kendileri tarafından “O kadar da önemli değil, yaparız” denildi, (sanki ne yapacaklarını biliyorlarmış gibi) daha sonra da Spor Toto Teşkilat Başkanlığı ile imzalanan anlaşma şartlarını yerine getirmeyerek ve 3 sene sonra bir sözleşmenin bir maddesine dayanarak, iyi niyet kurallarına uymayan bir davranışta bulundular.
Geçtiğimiz yıl Atina’da yapılan Uluslararası Paralimpik Komitesi Genel Kurulu’nda, yine birçok ülkenin sorularına muhatap olduk. Çünkü, Dünya da bu kampları Türkiye başlatmış idi. Hatta Amerika Paralimpik Komitesi Başkanı 2008 yılındaki yemekte, konuyu ortaya getirdiğimizde “Türk dostlarımız gibi düşünmediğimiz için biraz üzgünüm, biraz da kıskandım, ama Türkiye’nin liderliğini kabul ediyoruz” demeye kadar işi götürmüştü ve bu olumlu girişim Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın 2012 senesinde ilgilenmemesiyle tarihe karıştı.