Yavuz Kocaömer

24 Mayıs Cumartesi günü İstanbul’da, 17 Ağustos 1999 depreminde, antrenörlerimize eğitim verirken hayatını kaybeden Alman spor adamı Dr. Trawinski Uluslararası Tekerlekli Sandalye Basketbol Turnuvası’nın finalleri oynandı.
Tekerlekli sandalye basketboluna 1940 yıllarında başlayan İspanya, İtalya, Almanya, Amerika ve Kanada’yı sırayla yenen Milli Takımımız, kupanın sahibi oldu. Şimdi gözler 5 Temmuz ‘da Güney Kore’nin Incheon kentinde başlayacak olan Dünya Şampiyonası’nda.
Unutmamak gerekir ki, ülkemizde tekerlekli sandalye basketbolu 1990’lı yıllarda başladı. Ve devletin verdiği kısıtlı olanaklara rağmen bugünkü durumuna geldi. Bu da tamamıyla bu işe gönül veren spor adamlarının ve engelli basketbolcu kardeşlerimizin başarısıdır.
Kısa bir süre önce, Avrupa Basketbol Federasyonu Başkanlığı’na seçilen Turgay Demirel’i, final gününde Ahmet Cömert Spor Salonu’nda görmeyi çok arzu ederdik.
Dünyanın birçok ülkesinde yürüyen basketbol federasyonları ile engelli basketbol federasyonları birlikte çalışıyorlar ve destek alıyorlar. Ülkemizde maalesef henüz bu bilince erişemedik.
Turnuvanın kapanış törenine, Spor Genel Müdürü Mehmet Baykan sözde yoğun programı nedeniyle, ancak

Tek bacağı diz altından olmayan ve bir protez kullanan Alman atlet Markus Rehm 26 yaşında. Uzun atlamada 2011’de 7,09 m ile kazandığı Dünya şampiyonasından sonra, 2012 Londra Paralimpik Oyunları’nda 7,35 ile altın madalyaya ulaştı. 2013 yılında ise Dünya Şampiyonası’nda 7,95 metrelik derecesi ile yine şampiyon oldu.
Bu arada içimizde engelsiz atletizmde Türkiye rekorunu bileniniz var mı? Biz yazmayalım da ilgilenenler internetten baksınlar. Diğer taraftan Markus’un 100 metredeki derecesi ise 11.75 s. Ayrıca 2012 Londra Paralimpik Oyunları’nda 4 x 100 metrede 49,96 ile Alman Milli Takım ile kazandığı bronz madalya da var.
Birleşmiş Milletler’in “Dahil etme” projesi içinde, geçtiğimiz Ocak ayında, engelsiz atletlerle Almanya’da kapalı salon yarışmalarında uzun atlama branşında boy gösterdi. İkinci gelenden 60 cm daha uzağa atlayınca kıyamet koptu ve diskalifiye edildi. Gerekçe ise bu tip yarışmalarda yarışmacıya avantaj sağlayan teknolojinin kullanılması.
Oysa bu konuda daha önce de tartışılmış idi. Çünkü bir protez, vücudun eksik olan bir parçasını tamamlamaktadır ve ilave bir avantaj sağlamak için kullanılmamaktadır. Yine aynı kurala göre, tıbbi sebepler dolayısıyla

Engelsiz Aslanlar geçtiğimiz haftalarda, İspanya’da final maçları oynanan Avrupa Şampiyonlar Ligi’ni şampiyon olarak tamamladılar. Finalde, İspanya Şampiyonu CD Fundosa‘yı yenerek.
2005 yılında sevgili Sinan Kalpakcıoğlu ile birlikte Sedat İncesu‘yu antrenörlüğe getirerek kurduğumuz tekerlekli sandalye basketbol takımı 5’inci kez Şampiyonlar Ligi şampiyonluğuna ulaştı.
Bu takımın nasıl kurulduğunu yeniden yazıp, eski yaraları deşmeye gerek yok. Rahmetli Özhan Canaydın’ dan sonra Adnan Polat da bu takıma sahip çıkarak başarılarının devamını sağladılar.
Ünal Aysal ve ekibi de elinden geleni yaptı ama hâlâ engelliler sporunun, özellikle de tekerlekli sandalye basketbol sporunun kıran kırana bir mücadele olduğunu anlayamadılar.
Geçtiğimiz hafta Türkiye Kupası‘nı kazanan Galatasaray futbol takımını, çok önemli bir maç olan Trabzonspor karşılaşmasından önce Perşembe veya Cuma akşamı, Galatasaray adasında şampiyonluk yemeğine davet edecek kadar sporla ilgisi olmayan insanların yönetiminde bulunduğu bir Galatasaray Kulübü, aynı hassasiyeti “Engelsiz Aslanlar” için göstermedi. Bir ara onları da bir araya sıkıştırıp bir yemekte tebrik ederler. Bu ülkemizdeki engelliler sporuna

Görme engelliler atletizm yarışmalarında, atlet ile birlikte bir de kılavuz birlikte koşar. Kılavuz el bileğinden, görme engeli atletin sol veya sağ kolunun el bileğine bir bantla bağlanır. Bu kılavuzların en az görme engelli atlet kadar atletik yapıya sahip olması ve koşulan yarış mesafelerinde deneyimli olmasıdır. Kendisi görme engelli atletlere parkur üzerinde yol gösterir.
Sonra, görme engelli atlet bir Avrupa, Dünya Şampiyonası’nda veya Paralimpik Oyunlarda derece aldığında, Ödül Yönetmeliği’ne göre ödüllendirilir. Antrenörü de belli bir miktarda ödül alır. Kılavuza hiçbir şey verilmez.
Senelerdir süre gelen bu durum, artık işin sona geldiğini ortaya koymaktadır. Çünkü, görme engellilerle kılavuz olarak yarışacak atletler bulunamamaktadır. Yazdığımız zaman kızanlar oluyor. Ama engelliler sporuna gerekli ilgi hala gösterilmiyor. Artık Spor Genel Müdürlüğü her engelli grubuna göre, belli olan spor branşlarının özelliklerine göre yapılacak toplantılar ile, sorunların masaya yatırılıp çözüm önerileri ile bir program yapmak zorundadır.
Tüm görme engelli atletizm branşları olan kulüplerimizin yanı sıra, Gaziantep Görme Engelliler Spor Kulübü‘de şu günlerde 7 sporcusu ile,

Bundan tam 11 sene evvel, Kırklareli’de kurulan, Trakya’nın tek bedensel engelli spor kulübü Kırklareli Bedensel Engelliler, yıllarca 2. Lig’de oynadıktan sonra, 2008 yılında 1. Lig’e yükseldi. Ve geçtiğimiz yıl, maddi olanaksızlıklar nedeniyle 1. Lig’den çekilmek zorunda kaldılar.
Yeni sezonda 2. Lig’de mücadele ediyorlar. Ve geçtiğimiz haftalarda, bu kulübün Başkanı Erol Gökçe şöyle dedi: “Kulübün tek geliri lokma satışları. Deplasman masraflarımızı lokma satarak karşılamaya çalışıyoruz. Un, yağ, şeker ve tüp gibi giderleri olmadan 22 bin lokma satarak, rakiplerimiz Antalya ve Adana deplasmanına gidebilecek duruma geleceğiz. Sporcularımızı maçlara ve diğer sportif müsabakalara bu şekilde göndermeye çalışıyoruz.”
Bu sözler aslında hepimizin, ama öncelikle de bu takımımızın bulunduğu Kırklareli’nin bir ayıbıdır. Kırklareli’ndeki İl Gençlik ve Spor Müdürü bu konularda acaba ne der? 2005 senesinde çıkan Engelliler Yasası’ndan haberi yok mudur? Hadi onun haberi yok, Spor Genel Müdürlüğü de mi bu konuları bilmez? Haaa, haklarını yemeyelim. Geçen sene Spor Genel Müdürlüğü olarak kulüplere üçer bin lira dağıttılar ya, görevlerini yaptıklarını zannediyorlar. Ayrıca Kırklarelili iş

Almanya’da 1999 yılında, ilk defa ülke çapında, Bedensel Engelliler Spor Federasyonu genç yetenekleri bulmak için bir çalışma başlattı.
Buna göre çeşitli şehirlerde oradaki spor kulüpleri ile işbirliğine gidilerek, genç engelliler birer günlük testlere tabi tutuldular. Burada Milli Takım antrenörleri ve Milli Takım’ın kadın ve erkek sporcuları yer aldı. Daha sonra görüldü ki, 1 gün yetmiyor süreyi 3 güne çıkardılar. Böylece Almanya’da çeşitli kentlerde bu çalışmalar yapılıyor.
Programa katılacak engelli gençler 8 ile 18 yaş arasında. Son yılda yapılan taramalar sonucunda genç yaşlarda 50 çocuk ve genç tüm Almanya’dan seçilerek bir araya geldi ve yarınların Milli Takımları’nın temeli sağlamlaştırılmış oldu.
2014 senesinde Münih, Zwiekau, Lübeck, Berlin, Krefeld, Köln, Frankfurt ve Pforzheim kentlerinde bu çalışmaların geliştirilmesine karar verildi.
Bizim Bedensel Engelliler Spor Federasyonu ise gerek maddi olanaksızlıklar, gerekse elindeki sporcularla yetinme yönüne giderek, bu tip gençlik çalışmalarına ağırlık vermiyorlar. Engelliler sporunda tüm negatif davranışlara, eğitimsizliklere rağmen, bugün gelinen nokta Türk gençlerinin ister engelli, ister engelsiz

Geçtiğimiz yıl sporumuzu üst seviyede yönetenlerden bir kardeşimizle telefon konuşmamızda şöyle bir cümle sarf etmişti ‘’ Hem gazetecisin hem de Türkiye Milli Paralimpik Komitesi Başkanı. Nasıl oluyor bu?‘’ Bir defa bana gazeteci demek gazetecilere hakarettir. Çünkü benim mesleğim gazetecilik değil.
Ben 15 yıldır engelli insanlarımızın sorunları ve de engelliler sporu ile ilgili 2 ayrı gazetemizde yazılar yazarak , hem yapılan iyi şeyleri duyurmak hem de yapılmayan veya eksik kalan konuları kamuoyunun ve ilgili birimlerin dikkatlerine sunmak üzere çaba gösteren bir insanım. İşlerine gelmeyenler, görevlerini yapmayanlar doğal olarak köşemize konuk oldukları için bizi sevmezler. Hiç de önemli değil, seven de sağ olsun sevmeyen de. Önemli olan bu kişilerin kendi vicdanları ile hesaplaşmaları.
Bu en üst seviyedeki spor yetkililerimizden biri olan kardeşimizin kendisini eleştirdiğim yazılarım herhalde işine gelmemişti. Tekrar etmekte fayda var. Hiç kimseyle kişisel sorunum yoktur.
17 senedir engelliler sporuna maddi mane-vi emek verirken, bırakın engelliler sporunu, sporun içinden gelmemiş insanların, siyasi tercihlerle bir takım yerlere gelmesi , dolayısıyla yaptıklarına

Geçtiğimiz yıl, Spor Genel Müdürlüğü, bizdeki bilgilere göre 70 adet tekerlekli basketbol sandalyesi alarak spor kulüplerine dağıttı.
Gerçi sandalyelerin Türkiye’ye gelmesi ve dağıtılması arasında 7-8 aylık bir zaman geçti ama önemli değil. Onlar da yavaş yavaş bu konuları öğrenecekler. Ancak ihtiyaçlar bununla bitmiyor. Buradaki en büyük ağırlık da ekipmanlar. Dolayısıyla bedensel engelliler sporunda. Tekerlekli sandalye tenisi, tekerlekli sandalye masa tenisi, tekerlekli sandalye basketbolu, tekerlekli sandalye atletizminde gerekli olan sandalyelerin yanında, bir de okçuluk, atıcılık, ampute futbolun koltuk değnekleri vs. gibi ihtiyaçlar var.
Tekerlekli sandalyede ok atan bir engelli milli sporcu, “Sadece sandalye almak yetmiyor. En modern, Dünya’da gelişmiş ülkelerin kullandıkları okçuluk ekipmanlarına da ihtiyaç var” diyor. Aynı şey atıcılık sporları için de geçerli.
Bunun yanı sıra, görme engellilerin goalball sporunda kullandıkları futsal topları da, yine Spor Genel Müdürlüğü’nden 2005’deki Engelliler Yasası’nın 33. maddesi gereği sorumluluklarını yerine getirip, malzemelerini bekliyor.
Artık seçimler geçti, huzurlu günlere doğru adım atmakta olan ülkemizde, biran