Mustafa Anıklı

Fenerbahçe, Kadıköy'de diğer İstanbul takımlarıyla da oynasa, aynı defansif tedbirlerle sahaya çıkardı. Bu derbide belki Galatasaray, Beşiktaş yoktu. Ancak ligin en disiplinli, amaca gitmek için sabırsızlık davranmayan bir takım vardı. Başakşehir, ne taraftar baskısıyla şaşkınlaşıyor, ne de yaptıklarıyla şımarıyordu. Çünkü hakikaten onlara bu övüncü yaşatacak bir seyirci grupları yoktu.

Bu bilinç içerisinde sahaya yayılan iki takım da risksiz oyunu tercih etti. Maçın ilk bölümünde Fenerbahçe, el freni çekilmiş otomobil gibiydi ama bu, korkudan değil, arabayı şarampole yuvarlamamak içindi.

Nitekim bu düşüncedeki Fenerbahçe, istediğini de aldı. En büyük artısı, futbol oynama azmi ve kazanma isteği olarak görünen sarı-lacivertliler, "Kadıköy tilkisi" Kuyt sayesinde amacına ulaştı. Topla kaleci arasına öyle bir girişi vardı ki, neden her hocanın kendisini tercih ettiğini, neden sürekli ilk 11'de olduğunu bir kez daha gösteriyordu.

İlk yarının kalan bölümünde Fenerbahçe ikinci golü bulabilecek fırsatlar yakaladı, Başakşehir de Semih ile beraberlik şansı budu. Ama bunlar gerektiği gibi değerlendirilemeyince devre tek golle sonuçlandı.

İsmail Kartal, Meireles'i kenara alırken

Garip bir maç... Ligin en hırslı, en çok kazanma isteği bulunan Beşiktaş'ı gitmiş, yerini iki maçta 10 gol yiyen Torku Konyaspor almıştı.

İlk 45 dakikalık bölüme baktığımızda diyeceğim, bakmasak daha iyi... Beşiktaş'ı pres ile sahasından çıkarmayan ev sahibi, bu kadar çabasını taçlandıramadı. Şut attı, ama sadece Ömer Ali'nin şutu akılda kaldı.

Bakmayın siz Kartal'ın 1-0 olduğuna... Gökhan'ın kişisel becerisi, Beşiktaş'ın şansı olamasa o gol de olmazdı. Üstelik, omuz omuza mücadele içinde olan İsmail-Djalma'nın çarpışmasına hakem Beşiktaş lehine faul veriyor. Ve o top gelip kaleyi buluyor. Ne diyoruz; kader-kısmet... Organize bir atağını bırakın, gol dışında doğru dürüst atağı bile yoktu.

Bu durumda Konyaspor başarılı demek gerekiyor ama Beşiktaşlı futbolcuların çabalarına(!) haksızlık etmemek gerek... Çünkü istemediler. Hasan Kabze'nin varlığı Ersan Gülüm'ü rahatsız etse de, milli stoper ne yaptığını bildiği için maçın ilk bölümünde rakibini kolay durdurdu.
Sakatlıktan kurtularak takıma katılan Demba Ba, elinden geldiğince topla buluşmak için çabaladı. Ancak Konyasporlu savunma oyuncuları, forvetle orta saha arasındaki pas bağlantısını kestiği için Beşiktaş amacına

Beşiktaş'ta dünya kadar eksik var ama sahaya her baktığımızda, ideal 11'i(!) görüyoruz. Demek ki kadrodakilerden birinin diğerinden çok farkı yok gibi görünüyor. Akhisar Belediyespor karşısında da Bilic, tercihleriyle tatmin ediciydi.

Gökhan Töre-Kerim seçiminde hocanın neyi düşündüğünü, hafta içindeki idmanlarda Gökhan'da bir sakatlık bulunup bulunmadığını bilmediğimiz için, yorum yapmak zordu. Sadece söylenebilecek, Kerim Frei'nin isteneni gerçekleştirememesiydi. Çok şey yapmak isteyip de yapamamak... İşte böyle bir şey... Buna karşın geçen haftanın flaş ismi Atınç'ın kenarda olması da normaldi. Genç futbolcunun henüz Ersan Gülüm'ü kenarda oturtması için biraz beklemesi gerekecek!

Akhisar Belediyespor ise oyunu kendi sahasında kabul eden, kontratakları fırsata dönüştürmeye çalışan, forvetteki her topu Gekas ile buluşturmak isteyen bir düzendeydi. Ancak forvet arkasındaki Saidi'nin, özellikle sol kulvara yaklaştığındaki tercih yanlışlıkları, Bilal'in markajdan kurtulabilmek için sürekli yer değiştirmek zorunda kalması, konuk takımı olumsuz etkiledi.

Beşiktaş'ta golün adı Cenk'ti ama cenge cenk mücadelenin ardından topu söküp alan, ekmeğini taştan çıkarıp, Cenk'le

Kayseri'de sahaya inmeden, futbol dışı etkenlere bakmakta fayda var. E-bilet çıkmış; güzel... Passolig alınmış; ne ala... Konuk takım kendine ayrılan tribünleri doldurmuş; süper... Ama Fenerbahçe'nin iki grubunun, aralarında güvenlik güçleri olmadan oturamıyorsa, vay anam vay! Bunu bu şekle getirebilmek mucize, böylesine kan düşmanı olmalarına neden olanlar; yazık hepinize...

* * *

Ligin en çok beraberlik alan ekibi SAİ Erciyesspor'un bunu nasıl başardığı, Fenerbahçe karşılaşmasında bir kez daha görüldü. Ev sahibi, sarı-lacivertliler karşısında çok iyi sahaya yayıldı, emniyet tedbirini elden bırakmadı, yakalayabildiğinde de özellikle Cenk Ahmet'in kanadından atak bulmaya çalıştı.

Sol bek bildiğimiz Anıl Karaer, savunmanın göbeğinde iyi işler çıkardı, kaleci Gökhan da ev sahibinin en iyileri arasındaydı. Bülent Korkmaz'ın gitmesiyle, forma bulan Edinho, Emre Öztürk gibi isimler, takıma artı bir değer katmış mı? Şimdilik hayır... Ancak Emre, sol bölgede Emre, rakibin kulvarını iyi tıkadı.

Fenerbahçe ise yeni isimlerle birlikte olsa da yine o bildik görüntüsü içindeydi. Savunmanın göbeğinde "eski dostlar" yine buluştu, Egemen ile Bruno Alves, ilk 45 dakikalık sürede

Bir Tottenham maçındaki Beşiktaş'ı düşünün, bir de Gaziantep karşısındaki Kartal'ı... Gerçi siyah-beyazlılar o karşılaşmada da ikinci yarıda coşmuştu ama en azından bu kadar isteksiz değildi.

Maçın başında yeni açılmış gazoz gibi köpürdüler, 10 dakika sonra da gazı kaçmış gibi sindiler. Rakip biraz sahaya fark koyabilse, çok daha değişik olabilirdi ama Gaziantepspor'un buna hiç mi hiç niyeti yoktu. Tek önemli pozisyonlarını kontrataktan 40. dakikada buldular. O da zayıf kaldı.

İlk yarıdaki tek aksiyon, Gökhan Töre'nin attığı dirsekti. Hakem Allah'tan görmedi. Ya da o gözle görmedi! Çağatay Şahan bu şekilde durumu idare etti.

Beşiktaş, ilk yarıda gol atamadı. İkinci devrede de atar ya da atmaz. Ama bana göre kazanan Beşiktaş...

Ersan Gülüm'ün sakatlığıyla dakika bulan Atınç, bu kez ilk 11'deydi. Tottenham karşısında hava toplarını toplayan Yavru Kartal, 45 dakikalık süreçte Ersan'ı aratmadı. Atınç hata yapabilir, gole de neden olabilir. Ama defans oyuncusunun sermayesi tecrübedir. Oynadıkça açılacak, kendine güveni artacaktır. Tıpkı Ersan gibi...

* * *

İkinci yarı için Beşiktaş'ın biraz daha hızlı, tempolu olmasını beklemek, biraz saflıkmış meğer... Kartal aynı

Fenerbahçe'nin Kadıköy'deki ezici gücünü bilmeyen yok.

"Şükrü Saracoğlu'ndaki maçlar hiç oynanmasa, direkt üç puan yazılsa yeri var" diye düşünürken maç başladı ve Bekir İrtegün'ün golü geldi... Haydaaa, halı saha maçı gibi! Daha ilk atak, ilk gol... Sivasspor ile birlikte dört Fenerli rakip ceza alanında, üstelik Sivasspor'un kalesinin hemen yanında! Ofsayt desen, 1.5 karışık... Yeni kural, "topa müdahale edecek ya da rakibin topla oynamasını engelleyecek" biçimde karşı takım oyuncusundan önde durursa "ofsayt" diyor. Bu pozisyonu nasıl değerlendirirsen değerlendir, hakem vermiş bir kere... Sonuçta, tartışmayı bırak, diğer gollere bak. Sonuçta Fenerbahçe bu golle önde değil ki... Üstüne iki tane daha var. Biri olmazsa öteki!

Sivasspor ise Allah selamet versin, bu takımı tutana aşkolsun! Her maçta dibe çöküyor, Roberto Carlos'un Türkiye'de - ittire ittire - başlayan kariyeri yerlerde sürünüyor. Al Aatif'i kenara, ver Yiğido'yu mezara... Çıkmayan candan ümit kesilmez hesabı, onlar da oynamak için uğraştı ama o kadar eksikleri vardı ki, yapacakları bu kadardı.

Fenerbahçe iyiydi diyeceğim, dilim varmıyor. Onlar mı iyi, yoksa Sivas mı bu kadar kötü bilmem. En büyük

Kısmette, Beşiktaş-Trabzonspor maçını Konya'da seyretmek de varmış.

Ancak Torku Arena'ya, sadece Trabzonspor taraftarı alınmazmış. Hoşgörünün başkenti Konya'da, bordo-mavililerin dışında tüm Passolig geçerliydi. Keşke, Konya'daki Hoşgörü ve Sevgi Yürüyüşü'nde iki kulübün taraftarı da, formalarıyla, el ele, kol kola yer alabilseydi. Olmadı; neyse...

Yine de teselli, tribünlerdeki on binler oldu. Beşiktaş o kadar özlemişti ki bu kadar taraftarı... O kadar özlemişti ki, "Siyaaah-beyaaaz" sesini... Kombineleri olanlar, kartlarını çerçeveletip duvara asmış olsa da, gelenler velinimet olmuştu Beşiktaş için... Bir taşla iki kuş; taraftar "hem para ve hem hava" getirdi siyah-beyazlı tribünlere...

İlk yarının finali denen maçta daha ilk anda lastik patladı. Kaleci Fatih, "Uzaklaştırayım" derken attığı top, Veli için de velinimet oldu. Hani Tolga ve Onur'u izlediğimiz Trabzonspor kalesinde böyle şeyler görünce yine hoşgörü şemsiyesine sığındık!

Ardından Demba Ba'nın akılcı, ama bir o kadar da kolay bulduğu bir gol geldi. Bu, Beşiktaş açısından bir "hayat sigortası", Trabzonspor açısından "darağacı" oldu.

* * *

Henüz 35. dakikada Kevin Constant'ı oyuna alarak taktik

Süper Lig'de 11 haftaya bakıp, "Düşmeye en yakın takım kim diye sorsanız?" 7'den 77'ye herkes Balıkesirspor'u aday gösterir. Sadece Galatasaray'ı çarptılar o kadar... Düşünün Cim-Bom'un daha önceki halini! Bal-Kes'in ne futbolları, ne skorları adam gibi... Fenerbahçe'den yedikleri gol bile adam gibi olmadı.

Liderlik kovalayan Fenerbahçe'nin galibiyete hiç gönlü yoktu halbuki! Sürekli soldan yüklen, yüklen, nereye kadar... Sağdan bir geldi, pir geldi... Bu sırada kaleci Emrullah da öyle bir top ikram etti ki, bu golden sonra yenilgi, isminin anlamı gibi Allah'ın emriydi.

Haftalardır geriye doğru giden bir Fenerbahçe'nin ilk 45 dakikalık performansı tartıya konsa, istatistiksel olarak büyük üstünlük kurmuş gibi görünür. Ama nafile... Balıkesir'de yavan ve tat vermeyen bir Fenerbahçe sahadaydı ilk 45'te...

Savunmada küçük bir rötuş... Kadlec kenarda, Alves sahada... Eskişehir karşısındaki hata, belli ki Kadlec'i gözden düşürdü. Portekizlinin oynaması belki de daha hayırlı oldu. Malum, Kadlec maç başı 10 bin euro alırken, Alves garanti parayı cebe koymuştu bile... En azından 10 bin euro kar etti Fenerbahçe...

İsmail Kartal'ın Emenike-Webo tercihinde belli ki, Emenike'nin