Tunca Bengin

Siyasette iktidarı elde etmek ya da koltuğu korumak adına verilen söz ve vaatler dünyada sandık konulan her yer için geçerli. Bu bağlamda da siyasiler halkı, seçmeni ikna etmek için birbirleriyle yarışırlar. Hatta kimi zaman uçuk, ütopik söylem ve vaatlerle. Ama genelde hepsi de barış, huzur ve refah odaklıdır... Dolayısıyla, Yunanistan Başbakanı Kiriakos Miçotakis’in söylem ve davranışlarına bakıldığında bu normal siyasi dinamiğin aksi bir durum olduğu ortada. Çünkü bir siyasi lider olarak yekten halkına savaş vadediyor! Ülkesinde yaşanan ekonomik sıkıntılara çözüm üretmek yerine, Türkiye düşmanlığı üzerinden koltuğunu korumaya çabalıyor. Evet, Yunanistan’ı yöneten siyasiler bugüne kadar Türkiye düşmanlığıyla ve bunu devamlı gündemde tutmakla kendi bulundukları makam ve mevkileri sağlama almaya çalıştılar, yani bu bildik hikâye ancak şimdilerdekinde pervasızlık artık çılgınlık boyutunda. ABD’nin kurguladığı kirli oyunun bir parçası olma sıfatıyla son zamanlarda havalanan Yunanistan

6’lı masanın bugünkü toplantı öncesi verilen görüntü aylardır süregelen bildik ritüel: Hemen her konuda hemfikiriz ama aday hariç.

Yani mevcut iktidarı sandıkta yenmek, yeni bir Cumhurbaşkanı seçmek ve parlamenter sisteme dönüş planları ya da hedeflerinde aramızda bir sorun, sapma söz konusu değil. Ancak en kritik konu, bu kimin önderliğinde, nasıl olacak noktasında aynısını söylemek zor. Hatta o konuda masada ciddi anlamda sıkıntı var. Hem de hâlâ bu konuyu hiç konuşmadık! demelerine rağmen. Dolayısıyla, bugün de aynı yersen durumu olacak büyük olasılıkla ama artık isimler üzerinden birbirlerine manidar göndermeleri bırakıp harbiden konuşsalar, hatta açıklasalar iyi olur. Hem takvim sıkıştı, seçim tarihi tartışılıyor hem de konuşmadık dedikleri sürece aday konusunda sorun olduğu düşüncesi toplumda hâkim oluyor. Malum, 6’lı masa şu iddiadaydı, diyordu ki adayımızı erkenden açıklayalım da yıpratılsın mı? Elbette bu siyaseten bir taktik olabilir, bazılarınca doğru bulunabilir ama süreçteki

Yeni yılın ilk günlerinde en çok konuşulanlar arasında yine 6’lı masanın Cumhurbaşkanı adayı, EYT ile ilgili yasal düzenlemenin yürürlüğe girmesine ilişkin gelişmelerin yanı sıra Türkiye-Rusya-Suriye arasında gerçekleşen Moskova buluşmasının yansımaları, olacak kuşkusuz. Hem eski yılın son günlerinde Suriye ile 11 yıl sonra gerçekleşen ilk resmi temasın yeni yıldaki olası adımları hem de Moskova formülü nedeniyle denklem dışı kalan, dolayısıyla da kimyası bozulan Washington’un tavrı açısından. Malum biri toprak bütünlüğüne yönelik çözüm odaklı, diğeri daha da parçalanmış bir Suriye istiyor. Yani ABD’nin derdi, niyeti Suriye’nin kurumsal devlet yapısının ayrışması. Çünkü ayrıştıkça çatışan çatıştıkça birbirini tüketen bir Suriye ABD için oradaki varlığını, gücünü pekiştirecek bir zemin oluşturuyor. Onun için de Türkiye’nin rejimle muhalifleri birleştirip özgürlükçü bir anayasa temelinde demokratik bir Suriye devleti

ABD ve Fransa başta AB ülkeleri eskilerde terör örgütleriyle olan kirli ilişkilerini daha bir saklama gayreti içindeydiler. Şimdilerde ise terör örgütü PKK/YPG’ye silah tedariki, finans desteği ve topraklarını lojistik üs olarak kullandırmada adeta birbirleriyle yarışıyorlar. Ama lafa geldi mi de tıpkı öncelerde olduğu gibi hâlâ aynı pişkinlikle “terörle, terörizmle mücadele” diye atıp tutuyorlar. Bundan cesaretlenen teröristler de Avrupa’da hepten azıtmış durumda. Paris’te son yaşananların işte bu ikiyüzlülüğün en somut örneklerinden olduğunu da bir önceki yazımızda vurgulamıştık. Dün de bu kirli oyunu, yazımız üzerine arayan TBMM eski Başkanı ve Cumhurbaşkanlığı Yüksek İstişare Kurulu Üyesi Cemil Çiçek ile konuştuk. Kısa bir selam saygı ve yeni yıl temennilerinin ardından “Avrupa’nın bu ikiyüzlülüğü baştan beri hiç bitmiyor” diye doğrudan konuya giren Çiçek’in öncelikle dikkat çektiği şuydu:

“Bütün terör

Terörle, teröristle mücadelede dört faktör kritik önemde. Birincisi, terörü kaynağında kurutmak. Bunun için teröristlerin barındığı, yuvalandıkları kampları olan yerleri kontrol etmeniz ve orada bulunmanız lazım. Yani pençenizi atmanız ve bırakmamanız gerekiyor. Yoksa akışkandır terör, gelir oraya tekrar yerleşir. TSK bunu başarıyla yapıyor. İkincisi, terör örgütünün sözde lider kadrosunu etkisiz duruma getirmek. Şu anda nokta istihbaratı ve vuruşlarla Türkiye bunu da yapıyor. Hem Kuzey Irak’ta hem Suriye’de hem de ülke içinde. Üçüncü faktör de terör örgütüne katılımı engellemek. Yetkili makamların açıkladığına göre, katılım da minimum düzeye inmiş durumda. Çünkü sadece doğu ve güneydoğu değil bölücü terör örgütünün İstanbul başta büyükşehirlerdeki eleman devşirme faaliyetleri de yakın takipte. Kısacası, Türkiye 2016’dan bu yana ivme kazanan teröristi zarar vermeden yok etmeye dönük “önleyic

6’lı masada CHP ile İYİ Parti arasındaki bilek güreşi İmamoğlu’nun Saraçhane çıkışıyla artık liderler seviyesinde de alenileşti. Kılıçdaroğlu CHP adına adaylığını ilan etti gibi... Akşener ise hala Kılıçdaroğlu ile seçimin kazanılamayacağı noktasında bunu da saklamıyor. Hatta gönlündeki adayı İmamoğlu olarak deklare etti bile… Yani 6’lı masadaki bütün mesele CHP ile İYİ parti arasındaki çekişme diğer partiler tali meseleler. Onlar daha çok yönetime ortak olma ve milletvekili listelerinden aslan payını kapmak hesabındalar. Masada oyun kurucu ha CHP ha İYİ Parti olmuş fark etmez, aslolan bana ne getirecek hali açıkçası. Dolayısıyla, liderlerden gelen sesler her ne kadar masa muhabbetinde sorun yok, çatlak falan söz konusu değil “asayiş berkemal” şeklinde olsa da geçen zamanla birlikte daha bir kemikleşme beklenirken, hafiften ayrışma emareleri veren bir hava söz konusu. Çünkü gelinen gerilimli durum itibarıyla Akşener, Kılıçdaroğlu’nun adaylığını kabul ederse, kendisi açısından sıkıntılı. Tam

Kurulduğu günden bu yana Cumhurbaşkanı adayı kim olacak tartışmalarıyla gündemden düşmeyen 6’lı masada sıkıntı yaratan bir başka, daha doğrusu asıl konu da milletvekili listeleri denklemi. Özellikle de paydaş partilerin örgütleri açısından. Çünkü bu doğrudan kendilerine dokunan, ilgilendiren bir durum. Evet, Cumhurbaşkanı adayının gönül verdikleri partilerinden ya da istedikleri birinin olması da kritik ve önemli ama öyle ya da böyle, sonuçta işaret edilecek olan tek bir isim. O da belli gibi zaten. Yani her ne kadar hâlâ “kazanacak aday” muhabbeti sürse de dört ayrı isimle girip ikinci tura bırakıp ya da ilk turda bir kişinin öne geçme ihtimali çok düşük. Masadakiler aynı noktaya varmış ki tek bir ismin arkasında durmamız lazım diyorlar. O yüzden esas çekişme ve sürtüşmenin milletvekilliği seçimi için belirlenecek 600’lük liste ya da listeler üzerinde olacağı da ortada. Hem en fazla vekili biz çıkaralım, parlamentoda söz bizde olsun hem de benim partimin vekil

Lunapark aynalarını bilmeyen yoktur. İnsanları, nesneleri olduğundan farklı gösterir, baktığında cüce kendini dev sanır. Dolayısıyla da güldürür eğlendirir. İşte Yunanistan’ın son zamanlardaki hali de böyle bir durum. ABD’nin kurguladığı kirli oyunun bir parçası olma sıfatıyla boyuna posuna, çapına, gücüne bakmadan “Gerekirse savaş” gibisinden tehditler, gerilimi artıran hamlelerle tam anlamıyla hastalıklı bir ruh hali sergiliyor. Cüce lunapark aynasındaki dev yansımasını gerçek sanıyor. Mesela Yunan Savunma Bakanı Nikos Panayiotopulos, son bütçe konuşmasında rekor düzeydeki silahlanmalarıyla ilgili “Türkiye ile askeri güç dengesi, uzun zaman sonra ilk kez Yunanistan’ın lehine değişmeye başlıyor” dedi. Adam Savunma Bakanı ama ordular arası ne envanter zenginliğinden ne de gerçek bir savaş şartlarından bihaber. Üç beş tane Fransız uçağı almakla her şey oldu bitti, üstünlük sağladıklarına inanıyor, NATO görevindeki Türk uçağa radar kilidi atmayı ya da gayri askeri statüdeki