Melih Aşık

Anadolu’nun hemen ilinde hatta ilçesinde o bölgeyi ve ürünlerini sembolize eden bir heykel var.

Isparta’da elma heykeli, Malatya’da kayısı heykeli. Afyon’da sucuk heykeli, Aydın’da incir, Bursa’da timsah, Kars’ta kaz, Maraş’ta dondurma, Denizli’de horoz, Rize’de çay bardağı, Urfa’da biber...

İlçeler de bu sanat yarışına katılmış… İnegöl’de köfte heykeli, Kaman’da ceviz, Korkuteli’nde armut, Mudurnu’da tavuk, Alibeyköy’de mısır, Bayrampaşa’da enginar, Beypazarı’nda havuç heykeli, vs...

Bu heykellerin ortak yanı mı? Afrika kabilelerinde bile rastlanmayacak ölçüde ilkel ve sanattan uzak olmaları...

Her biri sosyal medyada gırgır konusu oluyor...

Ancak bu arada sormak gerekiyor...

Bu il ve ilçelerin kaçında edebiyat, resim, heykel amatörlerinin toplandığı kulüpler ve kurslar vardır? Kaçında sergi salonu bulunur? Kaçında bir resim sergisi açıldığında ilin yetkilileri hazır bulunurlar? Kaçında sanat yarışması düzenlenir? Kaçında devlet sanat

Her yıl 19 Mayıs’ta Padişah Vahdettin adı da gündeme gelir.

Atatürk’ü Milli Mücadele için Anadolu’ya onun gönderdiği, memleketin iyiliği için çalıştığı, istese saraydan dünyaları götüreceği ama tek bir eşya almadığı gibi dayanaksız övgüler birbirini izler.

Vahdettin gerçekten söylendiği kadar dürüst müydü?

Sarayın Başmabeyincisi Lütfü Simavi, “Son Osmanlı Sarayında Gördüklerim” adlı hatıratında (Örgün Yayınevi) anlatır.

Padişah Vahdettin, ağabeyi Padişah Mehmet Reşat’ın ölümünden sonra onun özel kasalarından çıkan parayı saydırmıştır. Kasalardan, üç bini altın ve kalanı banknot olarak otuz bin lira çıkmıştır. Gerisini kitaptan okuyalım:

“Sultan Vahdettin’in ağabeysinden kalan bu parayı onun kanuni mirasçılarına vermeyip kendi keyfince harcadığını, birtakım saray eşyası ve sofra takımları yaptırdığını büyük bir şaşkınlık içerisinde öğrendim. Çadırda yaşayan kabile ve aşiret reislerinin emirlerindeki insanların her

19 Mayıs 1919... Bu tarih, Osmanlı’nın külleri üzerinde kurulacak Türkiye Cumhuriyeti için büyük yürüyüşün ilk adımıydı. Kongrelerle halk örgütlenecek, Millet Meclisi kurulacak, Kurtuluş Savaşı tüm zorluklara rağmen başarıya ulaştırılacak, Lozan’da yeni devletin temelleri atılacak, Cumhuriyet ilan edilecektir.

Zaman zaman şakadan Almanya’nın Türkiye’yi kıskandığı dile getirilir.

Peki, tarihte böyle bir şey hiç olmuş mudur?

Olmuştur...

Türkiye Kurtuluş Savaşı verip Birinci Dünya Savaşı’nın prangalarından kurtulunca, Alman basını Versaille Antlaşması’nın zincirlerini kıramadığı için kendi liderlerini ve halkını eleştirmiş:

- Türkler kadar olamadık, diye kıskançlık psikolojisine girmiştir.

Evet doğrudur. Bir zamanlar Almanya’yı kıskandırmıştık.

ZAFER

14 Mayıs, bir zamanlar demokrasi bayramı olarak kutlanırdı. 14 Mayıs 1950 günü, 27 yıl süren CHP iktidarının son bulduğu Demokrat Parti’nin yüzde 53 oyla tek başına iktidara geldiği tarihtir.

Ünlü şairimiz Orhan Veli, 1950’ye doğru şiirleri yanında siyasi eleştiriler de yazar. Çıkardığı YAPRAK dergisinde 15 Mayıs 1950’de CHP’nin yenilgisini bakınız nasıl yorumlar:

“Seçimler bitti. Demokrat Parti, Halk Partisi’ni korkunç bir bozguna uğrattı. Oysa ki Halk Partisi, halkı kazanacağını umarak fikirleriyle prensiplerinden son zamanlarda ne fedakârlıklar etmişti. Bütün yayınlarına göz yumulan din dergileri, okullara konan din dersleri, yeniden açılan ilahiyat fakülteleri, imam hatip kursları, türbeler, şahsi sermayeye sağlanan imtiyazlar,                      her türlü irticaa tanınan haklar... Hiçbiri kâr etmedi.”

CHP dinsel açılımı öylesine bol kepçe yürütmüştür ki, seçimlerden

Sene 1969... Ankara’da televizyonda yoğun ve yorucu bir çalışma dönemi geçirdik. Yaz gelmişti. Ne yapalım? Programlarda İstanbul’u ihmal etmiştik. Hadi “İstanbul Eğleniyor” diye bir program çekelim, dedik. Ben yapımcı olacaktım, Tunca Yönder yönetmen, Altan Öymen senarist ve takdimci.

Kameraman ve sesçiyi de alıp İstanbul’un yolunu tuttuk.

İlk gece ilk durağımız Sıraselviler’deki ünlü Kulüp 12 idi.

Bize özel ilgi gösterdiler. Çünkü İstanbul henüz televizyonla tanışmamıştı. Ankara Televizyonu’nu duyuyorlar ama izleyemiyorlardı. Daha oturur oturmaz hızlı bir servis başladı. Tunca Yönder kâh kameraman ile etrafı resimliyor kâh masaya gelip viskisini yudumluyordu. Ehlikeyif arkadaşımız viski severdi. O yıllarda viski hayli pahalıydı ama arkadaşımız umursamazdı. Biz de ona eşlik ediyorduk. Sahnede Huysuz Virjin izleniyordu. Keyfimiz yerindeydi. Gecenin sonunda hesap istedik. Borcunuz yok, dediler. Nasıl olur? Bu seferlik ikramımız olsun, falan... Israrlar fayda vermedi beş kuruş ödemeden çıktık.

İkinci durak Kulüp

Türkiye, 19 Mayıs’ta Atatürk’ün Samsun’a çıktığı günü “Atatürk’ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı” olarak anarken, Yunanistan aynı gün Pontus anıtlarına çelenk koyarak Pontus Rum soykırımını anma günü düzenliyor. Tabii o gün aynı zamanda Türkiye’yi “Ermeni, Keldani, Süryani, Arami” soykırımlarıyla suçlamayı da ihmal etmeyecekler. Yakında Dersim’i de kampanyaya eklerlerse şaşmayacağız.

Biz eskiden İzmir, Aydın gibi illerimizin kurtuluş günlerinde törenler düzenlerdik. Bu törenlerde Türk askeri temsili Yunan askerini denize döker, süngüyle maketlerini parçalardı. Sonraları bu tür kutlamaların dostluğa ve barışa sığmadığını düşündük. Çoktandır bunlardan vazgeçtik. Ancak biz böyle yaptıkça karşı taraf düşmanlığı artırdı; yeni yeni soykırım masalları icat ediyor, dünyanın dört bir yanında Türkiye’yi küçültmek için ne gerekirse yapıyor. Bu arada ne 1919’da Batı Anadolu’yu işgal

Kurbağalıdere Parkı’ndaki yürüyüş pistinde boydan boya yürüyorum. Amacım parkın ucundaki köprüye varıp dereyi teftiş etmek. Parkta kimseler yok. Pistin orta yerine yaklaşırken ağaçların arasında oturan iki polis memuru seslendi:

- Parkın içinden yürümeyin, dışından yürüyün.

Parkın hemen dışında da paralel bir kaldırım var. Dışarı çıkıp beton kaldırımdan yürüyerek yola devam ediyorum.

Ne fark ediyor?

Parkın içindeki yürüyüş pisti daha havadar. Daha düz. Dışarıdaki kaldırımda yürümek daha zor. Dışarıda yürümenin sağlığımıza hiçbir faydası yok. İnsanlar parkta yürümesin, daha temiz hava almasın diye polis görevlendirmişler. Maçlara yüzlerce kişi girip tezahürat yapıyor. Çoğu ilde Filistin yürüyüşleri yapıldı. Bir kişiye bile engel olunmadı. Onlar virüs taşımıyor. Parkta tek başına yürüyen taşıyor!

Avrupa ülkeleri pandemide çok kayıp verdi. Ama sokaklarda bizdeki kadar sıkı önlem almadılar. Aşılamayı hızlı yaptılar. Şimdi açılmaya başladılar.

CHP Sözcüsü Faik Öztrak TV’de iktidarı eleştiriyor:

“Ülkeyi yönetemediklerini görecekler, gördükleri anda da apar topar erken seçime gidecekler.”

CHP seçime de hazırmış. Peki, iktidara da hazır mı?

Hiç öyle görünmüyor.

Parti iktidara gelince bugünkü iktidarın yaptığından daha farklı ne yapacak?

Hangi sorunu nasıl çözecek? İşsizliği nasıl giderecek? Eğitim politikası nedir? Hangi alanlara yatırım yapacak? Gelirleri nasıl arttıracak? Üretimi nasıl patlatacak?

Bunlar bilinmiyor. Partinin “CHP.org.tr” adlı resmi sitesi var. CHP’nin izleyeceği politikaları görmek için o siteye girince karşınıza boş sayfalar çıkıyor.

Kemal Kılıçdaroğlu