Aylin Öney Tan

Karanlık günler, umutsuzluk, en dipte kaybolmuş gibi bir gençlik... Sonra birden kara bulutlar dağılıyor, aydınlık günler geliyor. Pek çok şefin öyküsü birbirine benzer. İnsan özünde aynı, tutku ve azimle dağları devirmesi mümkün.

İlk hikâyemiz bizi İskandinav ülkelerine götürüyor. Danimarkalı şef Eric Vildgaard, mart ayı sonunda Madrid Fusion’da yaptığı sunumda sahnede kocaman bir dev gibi cüssesinden beklenmeyecek bir incelikle minnacık çiçekleri tabaktaki billur gibi yemeğin üzerine dizerken dudaklarından şu sözler dökülüyor: “Bu peri masalının gerçek kahramanı karım!” Karısı Tina’yı ve kendisini kısa süre önce Kopenhag’da tanımak ve birlikte yarattıkları olağanüstü ortamda Eric’in yemeklerini tatma fırsatı bulmuştum. Dev cüsseli adamdan beklenmeyecek bir incelikle âdeta şiir gibi tabaklar sunmuştu. Hikâyesi ise gerçekten film gibi. 

Eric’in gençliği tam bir sorun yumağı içinde geçmiş. Kopenhag’ın pek de makbul sayılmayan bir

Ramazan nisana denk gelince sofraya bahar lezzetlerinin yansıması kaçınılmaz. Yahudilerin Hamursuz Bayramı ile Hristiyanların Paskalya yortusu, mayısta Ramazan Bayramı’yla üç dinin bayramlarının birbirini izlemesi ise başka bir güzel ortak nokta.

Bu yıl nisan ayında Ramazan ile Pesah (Hamursuz Bayramı) ve Paskalya dönemleri buluştu. O zaman ortak noktaları vurgulamanın tam zamanı. Bu bayramların öncesinde heyecanlı bir hazırlık dönemi, ayrıca ruhen ve bedenen ibadet etmenin esas olduğu zorlu bir sürecin yaşandığını vurgulamak gerekiyor. Üç bayramdan önce, farklı uygulansa bile özünde benzer oruç ya da perhiz dönemleri geçiriliyor. Elbette en sevilen kutlama lezzetleriyse tatlılar, özel çörekler.

Hamursuz’da hamur işi yasak

Yahudilerin Pesah’ı 15 Nisan’da başlayacak; hafta boyunca mayalı hiçbir gıda yenilmeyecek, bütün aileyi bir araya getiren son bayram sofrası ise 23 Nisan’da kurulacak. Pesah döneminde sadece buğday unu değil, arpa, darı, çavdar, yulaf gibi her türlü tahıldan yapılmış mayalı hamur işlerinden

Bu yıl 20. yıl dönümünü kutlayan Madrid Fusion için İspanya gastronomisini değiştiren toplantı deniyor.

Sahnede İspanya’nın neredeyse bütün önemli şefleri yan yana bir arada. Güzel olan aslında birbirine rakip olan bu şeflerin sergiledikleri dayanışma ruhu. Hepsi bir arada birlik içinde olunca İspanya’nın kazanacağının bilincindeler. Gerçekten de İspanya son 20 yılda gastronomi alanında büyük atak yaptı. Eskiden İngiliz ve Alman turistlerin ucuz yemek yediği deniz,  kum, güneş için gittiği bir destinasyondu. Şimdi ise bir yemek için yüzlerce euro ödenen, şef restoranlarında rezervasyonların aylar öncesinden dolduğu bir hedef haline geldi. Artık İspanya bir gastronomi turizmi cenneti. Bunda şeflerinden üreticilere, devletinden bölgesel idarelere kadar sonsuz bir dayanışma içinde olmalarının büyük payı var. İşte Madrid Fusion organizasyonu dünyanın dikkatini çekmeyi başaran, ama aynı zamanda da İspanya’nın dört bir yanından şeflere ve üreticilere kendini gösterme şansı veren çok önemli bir

Türkiye’nin sadece kayak değil dağ turizminde de büyük potansiyeli var. Dağ turizmini çeşitlendirmek ve bütün yıla yaymak hedef olmalı. İşte bu noktada tartışılmaz bir başka çekim noktası devreye giriyor: Gastronomi.

Kayak sezonunun ömrü kısacık. Üstelik çok değişken. Sezon başında kar yağdı mı yağmadı mı derken, bu sefer eridi mi, bu hafta son defa kayabilir miyiz muhabbeti başlıyor. Bazen sezon kısacık olurken, bazen de bu seneki gibi üst üste gelen kar yağışlarıyla kış keyfi uzuyor. Değişen iklim koşulları kayak ve kış sporları meraklıları kadar tesis işletmecilerini de endişelendiriyor. Artık yatırımlar dağlarda sadece kış turizmi için değil, yazın da faal olarak kullanılabilecek şekilde yapılıyor. Geçen hafta Avusturya Başkonsolosluğu Ticaret Ofisi’nin  Erciyes Kayak Merkezi’nde düzenlediği ‘Kış ve Dağ Turizmi Altyapı Zirvesi’nde bütün katılımcıların vurguladığı ortak nokta dağ turizminin çeşitlendirilmesi ve bütün yıla yayılması üzerine oldu. 

150 yıllık geçmişe sahip

Avusturya, kayak turizminde 150 yıllık

Dünyanın en iddialı şef yarışması kuşkusuz Bocuse d’Or. Şeflerin olimpiyatı diyebiliriz. Çünkü burada şefler lokantalarındaki yemeklerine, daha önceki başarılarına göre değil, yarışma esnasındaki performanslarına göre değerlendiriliyor. En ufak bir hatada ipi göğüslemek hayal olabilir, yılların emeği boşa gidebilir

Danimarkalı şef Rasmus Kofoed başarılması zor, adeta imkânsız bir rekora imza atmış. Şefler dünyasının en zorlu yarışı olan Bocuse d’Or yarışmasında tam üç madalya kazanmış; bronz, gümüş ve altın madalyaları ardı ardına dizmiş. Bu madalyaları alabilmek için, 2005 yılından 2011 yılına kadar yarışmış. Olimpiyat atleti gibi hazırlanmış. 7 yıl boyunca Danimarka takımının kaptanlığını üstlenmiş, deyim yerindeyse hayatını bu işe adamış. Yarışmaya hazırlanmak isteyenlere “Önce evlenmeyi erteleyin, özel hayatı unutun” diyor. İlk bronz madalyadan 2 yıl sonra bu kez gümüşü kapmış. 2010 yılında Avrupa seçmelerinde bir altın alsa da dünya birinciliği içinde ukde kalmış. Sonunda azim ve sebatla 2011 yılında Bocuse d’Or

Savaş ayrıştırır, komşuları birbirine düşman eder, asırlarca bir arada yaşamış insanları birbirinden koparır. Savaş açlık, kıtlık, yokluk demektir. Böyle zamanlarda bile mutfağın birleştirici gücü imdada yetişebiliyor. Dünyada Ukrayna için yapılan dayanışma kampanyalarının çoğu mutfaktan çıkıyor, herkes Ukrayna için pişiriyor

Ukrayna’dan yaklaşık 2 milyon kişinin göç ettiği söyleniyor. Gerek geride kalanlara gerekse de evlerinden yurtlarından göç etmek zorunda olanlara destek kampanyaları dünyanın her tarafından geliyor. Bunların en çok ses getirenleri ise mutfakta pişiyor. “Savaşma Borç Çorbası Yap” gibi sloganlarla kampanyalar düzenleniyor. New York’ta “Mutfaklar Birliği” (The League of Kitchens) ve Londra’da “Ukrayna İçin Pişir” (Cook for Ukraine) gibi dayanışma girişimleri dikkatleri çekiyor. New York’ta farklı etnik gruplardan kadınların evlerinde yaptıkları tarifleri paylaştıkları girişim, aslında 2014’den beri faaliyette. Özellikle pandemi döneminde online olarak

Gastronomi dünyasında kadının varlığı artıyor. Üreticisinden şefine, uzmanından araştırmacısına, tadımcısından yazarına kadar kadının yeri pekişiyor; yeme içme sektörüne kattığı güç öne geçiyor. Bugün gelinen nokta gurur verici, kökünü ise neredeyse bir asır öncesinde aramak gerek

Yemek yapmak hep kadın işi gibi görülür. Ama bu sadece evde geçerlidir, herkes annesinin yemeğini yere göğe koyamaz ama şefler dünyası genelde erkeklerin tekelindedir. Hâlbuki Anadolu’da düğün derneklerde yemek yapan gezici aşçı kadınlar geleneği vardı. Ancak gerek dünyada gerek bizde profesyonel mutfaklarda ağır mutfak işi hep erkek işi olarak görülmüş. Şu noktayı da vurgulamak lazım, eskiden aşçıbaşı kavramı vardı ve bir aşçıbaşı asla kadın olamazdı. Bir zamanlar şef mutfağı kavramından pek bahsetmezdik, mutfaktaki emekçilerin adı yoktu. Ne zaman ki aşçılar şef oldu, şeflerin imzasını taşıyan yemekler sofraya konmaya başlandı, o zaman yavaş yavaş kadınların önü açıldı ve kadın şefler gündeme geldi.

Pal

Kim istemez tarihin derinliklerine doğru yolculuğa çıkmayı? Elinizde sizi İstanbul’un en kritik zamanlarına, Mütareke dönemine götürecek bir anahtar olduğunu düşünün. Üstelik bu anahtar sayesinde geçmişe gidip işgal altındaki İstanbul’un kaderini değiştirebileceğinizi. İşte gizemli yolculuk başlıyor.

Pera Palas için belki de İstanbul’un en esrarengiz yapısı demek yanlış olmaz. Şark Ekspresi olarak da bilinen “Orient Express” tren yolcularını ağırlamak için kurulan otel, hep ünlü konuklarının sırlarını barındırmış. Ünlü İngiliz polisiye romanı yazarı Agatha Christie’nin izini kaybettirdiği 11 günün sırrı bu otelde gizli. Yazarın “Şark Ekspresi’nde Cinayet” kitabına ilham kaynağı olduğu için hep polisiye bir gizem barındırıyor. Otelin esrarengiz yapısı, 3 Mart’ta yayınlanacak Netflix’in yeni yapımı “Pera Palas’ta Gece Yarısı”na ilham kaynağı olmuş. Hikâyesi binanın kendisi kadar gizemli, hikâyenin kahramanı gazeteci Esra’nın adı bile esrarlı bir tını taşıyor.