Aylin Öney Tan

Kışın insan biraz şefkate ihtiyaç duyuyor. Yumuşacık bir battaniyenin altında kıvrılıp uyuklamak, bir kedi gibi mırıl mırıl miskinlik etmek en cazip gelen şey. İçimizi ısıtacak sıcacık bir salep, gücümüzü yerine getirecek koyu bir boza tam da bugünlerin içecekleri, âdeta kralıyla kraliçesi

İç ısıtan kış içecekleri denilince Türkiye’de rakipsiz yegâne kış içeceği salep olsa gerek. Ben ona kraliçeliği yakıştırıyorum. Asaleti ve değişmez klasik duruşuyla tahtını sallayacak başka içecek yok ama kraliçeliğe soyunan sahte taklitleri maalesef çok! Gerçek salep pahalı, bütçe yakan bir ürün. Kraliçe tacındaki mücevher gibi kıymetli de olsa bir tek kaşık salep, bir litre sütü koyultmaya yetiyor. Salep aslında yabani orkide çiçeklerinin yumrusundan elde edilen bir tür nişasta. Salep orkidesi koruma altında bir bitki, bu nedenle yurt dışına satılması yasak. Türkiye’de bölgesine göre tehdit altında listesine giren pek çok türü var. Kültür altına alma

Sevgililer Günü ve çikolata! Ne kadar da birbiri için yaratılmış gibiler, sanki ezelden beri ayrılmayan sevgililer! Oysa beraberlikleri çok yeni; her ikisi de yakın zamanların icadı, her ikisinin de tarih içindeki köklü geçmişlerine rağmen.

Sevgililer Günü, Antik Roma dönemindeki Luperkalia festivaline dayandırılıyor. Bu festival 13-15 Şubat’ta yapılır, kötü ruhları kovarak kenti arındırmak, böylelikle gelecek yılın temiz, sağlıklı ve bereket dolu geçmesini sağlamak amaçlanırmış. O zamanlar festivalin aşk ile pek alakası yokmuş. Ama festivale adını veren Luperkus, bereket ve doğurganlık tanrısı olduğu için bu boyut öne çıkmış. Kutlamalar öncesinde 14 Şubat günü genç erkekler ve kızlar kura çekip eşleşirlermiş. Hristiyanlık sonrasında bugün Aziz Valentin adına adanmış. Sevgililer Günü olarak kutlanması ise 1800’lerde Amerika’da başlamış. İlk başta sadece insanlar illa ki sevgililerine değil de sevdikleri herkese kart gönderirken, sonradan âşıklar arasında kutlanmaya yönelmiş ve elbette

Buz gibi soğuk kış günlerinde C-vitamini deposu narenciye çeşitleri tam bir kurtarıcı. Üstelik hepsi de taptaze mayhoş tatlarıyla damakları şenlendiren, insanı dirilten içine katıldığı her şeyi canlandıran birer cankurtaran!

Türkiye tam bir narenciye cennetidir. Çeşitleri her geçen gün artıyor, daha önce adı sanı duyulmamış türler piyasaya çıkıyor. Oysa bir zamanlar sadece bizde değil, tüm Akdeniz Havzası’nda portakal bile yoktu! Öncesinde sadece turunç vardı. Turunç portakaldan çok daha önce 7’nci yüzyıldan itibaren Hindistan taraflarından İran üzerinden Akdeniz’e gelmişti. Osmanlı döneminde turunçgiller ailesinden turunç dışında sadece limon ve kebbat biliniyordu. Kebbat unuttuğumuz, bugün ağaç kavunu olarak bildiğimiz bir cins. Bu cinslerin hepsi gerek ekşisi için gerekse de reçel, şurup ve şerbet yapımında kullanılır, saraya kadar gelirmiş. 17’nci yüzyılda Antalya, Finike, Alanya ve civarlarını gezen Evliya Çelebi, özellikle Finike’de narenciye bahçelerini anlatmadan

Bizdeki “tarhana mı yoksa mercimek mi?” tartışması bir yana, Anadolu’nun has çorbalarından yoğurtlu yayla CNN Travel’ ın yer verdiği, “Dünyanın en iyi 20 çorbası” listesine girdi.

Açıkçası dünyanın en iyi 20 çorbası listesine önce pek itibar etmedim. Böyle listeler hep yapılır, kimler nasıl yapıyor tartışılır. Ama CNN Travel websitesine bakınca gördüm ki referans olarak Avustralyalı yemek yazarı meslektaşım Janet Clarkson’un yazdığı “Soup: A Global History/Çorbanın Küresel Tarihi” kitabı referans alınmış. Kitapta bana da teşekkür var, çünkü Janet tarhana çorbasını ilk kez benden duymuştu, ancak gene ilginç bir nokta, kitapta yayla çorbası yoktu, belli ki onu başka yerden almışlar. Seçilen çorbalara bakınca şunu fark ettim. Listedeki pek çok çorba birbirine benzer, üstelik çoğu da bizim çorba kavramımıza uzak düşen yemekler. Olsa olsa bizim haşlama tarzı yemek grubuna girebilecek, haşlama suyu içinde yüzen et, tavuk, deniz mahsulleri ve hatta

İstanbul’da Boğaz’a nazır bir Paris günü yaşamaya ne dersiniz? Öğlen keyifli bir yemek ya da akşam romantik bir sofra... İstanbul’da Fransız lokantası kalmadı ki demeyin, bazen geçmişteki lezzetleri yakalamak mümkün, hele şef köklü bir lokantacılık geleneğinden geliyorsa

Fransız mutfağı geçmişte dünya mutfağını şekillendiren, tüm dünya mutfaklarını etkileyen bir güçteydi. Tüm Avrupa mutfaklarını kasıp kavurduğu gibi Rus imparatorluk sofrasını, hatta yemeklerin sunuluş düzenini bile etkilemişti. Nitekim Osmanlı Sarayı da bundan nasibini almış, 19’uncu yüzyılda mimariden sanata, giyim kuşamdan mutfağa kadar gündelik hayatın her alanı Batılılaşma akımının etkisinde kalmıştı. Batılılaşma derken o dönemde moda olan, Batı dünyasını temsil eden, Avrupai olmakla neredeyse eş anlamlı olan Fransız kültürüydü. Yabancı dil olarak öncelikle Fransızca öğrenilirdi, mutfaklarda da mutlak saltanat Fransız usulü yemeklerin hâkimiyetindeydi. Hünkârbeğendi gibi Fransız-Osmanlı melezi yemekler böyle doğmuştu.

Hollandalı astronot André Kuipers, NASA Uzay Sergisi etkinlikleri kapsamında Türkiye’yi ziyaret etti. Toplam 204 gün uzayda kalan astronot ile uzaydaki günlük hayatını, sürdürdüğü projeleri, çocuklara yönelik çalışmalarını ve elbette yemekleri konuştuk

Uzayda yolculuk nasıldır? İnsanoğlunun ezelden beri yıldızlara bakarken aklını kurcalayan bir soru, hayallerini süsleyen bir rüyadır uzaya gitmek. Her çocuğun içinde bir gün astronot olma hayali yatar. NASA Uzay Sergisi etkinlikleri kapsamında Türkiye’ye gelen Hollandalı astronot André Kuipers çocukluk hayalini gerçekleştirmiş biri. Küçüklükten beri uzay merakı olan Kuipers, anneannesinin hediye ettiği üç uzay kitabının da etkisiyle daha okul çağlarında bir şekilde uzaya gitmeyi kafasına koymuş. Normalde Hollanda vatandaşı olduğu için şansı az da olsa sonunda Uluslararası Uzay İstasyonu-(International Space Station-ISS) misyonu kapsamında emeline erişmiş. Uzaya iki kere giden astronot, toplamda tam 204 gün uzayda kalmış. Bu nedenle ünlü

Gastronomi turizmi dünyada en geçerli ve kalıcı trend olarak öne çıkıyor. Türk mutfağını tanıtmak öncelikli hedeflerimiz arasında. Ancak öncelikle yeme içme sektörünün yaşaması gerek

Yiyecek içecek sektörü zor bir dönemden geçiyor. Pandemi üçüncü yılına girerken tek sorun birden artan vakalar, yeni Omikron varyantı değil. Sektör uzun süredir her geçen gün artan fiyatlar yüzünden öngörüde bulunamıyor, ileriye dönük bütçe yapamıyordu. Yeni yılla gelen vergiler ve birbiri peşi sıra yapılan zamlar yüzünden ileriyi görmek iyice zorlaştı. Alım gücü zayıfladıkça gastronomi sektörünün etkilenmemesi mümkün değil. Diğer taraftan döviz kuru karşısında Türk parasının durumu Türkiye’yi yabancılar için son derece ucuz bir konuma getirdi. Dolayısıyla turizm açısından cazip bir ülke haline geldik, elbette gelebilenler Türkiye’ye seyahat kısıtlaması koymayan ülkelerle sınırlı. Yeni kısıtlamaların her an

Bitki-bazlı beslenme tüm dünyada tercih ediliyor. Pek çok şef mutfaklarında bitkisel gıdaya daha fazla yer veriyor, çevreye duyarlı sürdürülebilir bir modeli benimseyen restoranlar Yeşil Yıldızlar’ı topluyor.

Çevreye duyarlı, israfı en aza indiren, mümkün olduğunca yerel üreticilerin ürünlerine öncelik veren, mevsimsel ve sürdürülebilir mutfaklar, artık çağımızın yeni gerçeği. Artık herkes bu çağa ayak uydurmak, iklim değişikliğine karşı gereğini yapmak zorunda. Sağlık nedenlerinden daha çok, etik anlamda üzerine düşeni yapmak için et ve hayvansal gıdadan kaçınarak bitki temelli beslenmek giderek kabul gören bir akım. Bitki-bazlı mutfak deyince et ve hayvansal gıdadan yüzde yüz kaçınmak anlamına gelmiyor ama ağırlıkla bitkisel beslenme öne çıkıyor. Duyarlılığını göstermek amacıyla dünyada artık pek çok restoran bitki-bazlı mutfağa yöneldi. New York’un ünlü ikonik restoranı 3-Michelin Yıldızlı Eleven Madison Park, pandemi döneminde kapandıktan sonra tekrar