Tunca Bengin

CHP’de kurultay öncesinde Kılıçdaroğlu uzunca bir zamandır pek fazla tanık olmadığımız kadar partiye hâkim, hatta tek ses görüntüsü veriyor. Evet, CHP eski milletvekili Prof. Dr. Aytuğ Atıcı kurultayda Kılıçdaroğlu’na karşı aday adaylığını açıkladı ve onun dışında da konuşulan çok sayıda isim var ama öngörüler zaten kurultayın sonucunun malum olduğu şeklinde. Yani her ne kadar parti içi muhalefetten tepkiler, eleştiriler gelse, rakipler çıksa da Kılıçdaroğlu’nun koltuğu garanti. Özellikle de mevcut delege yapısı dikkate alındığında. Dolayısıyla da merak edilenlerin başında daha çok parti vitrininde değişiklik olup olmayacağı var. Hele de Kılıçdaroğlu’nun bugüne dek hemen her kurultayda ya da başarısızlığa karşı tepkilerin yoğunlaştığı dönemlerde çevresindeki isimleri yenileyerek gerginliği geçiştirme ritüeli bilinirken. O nedenle de bunun yinelenip, yinelenmeyeceği sorusunun yanıtı anlamlı. Çünkü bu kez yenilenmemesi değişiklik olacak, bu da parti içi muhalefetin hedefindeki pek çok

Çok değil daha iki-üç ay önce koronavirüsün pik noktasına odaklı endişeli bir bekleyiş içindeydik, gidişatın İtalya, İspanya olacağını iddia edenler dahi vardı. Neyse ki alınan önlemler ve vatandaşın ağırlıklı uyması nedeniyle hepsi boş çıktı. Hemen sonrasında normale dönüş süreciyle birlikte de “yeni normal” şartlarını tartıştık ve benimsedik. Tabii sözde; çünkü sarılmayı, öpüşmeyi, kucaklaşmayı uzunca bir süre unutma, sosyal mesafeyi koruma duyarlılığı konusunda pek çok sorumsuzluk örnekleri yaşadık, yaşıyoruz. Hem de yasaklara ve cezalara rağmen. Dolayısıyla yapılan maddi-manevi onca fedakârlık boşa gitme anlamında ciddi tehdit altında... Oranlar hala yüksek geliyor, bizde bağışıklık falan da pek olmadı ya da çok düşük. Aşı konusunda henüz ümit olmadığı gibi, virüste mutasyonla zayıflama belirtisi de yok. Hatta tam tersine belki daha sıkıntılı hale geleceğine dönük emareler var. Ve şimdilerde ülkece ve dünya genelinde ikinci dalgayla birlikte tehdidin daha da artma olasılığını konuşuyoruz.

CHP’de ay sonundaki kurultaya dönük önlem ve erteleme tartışması sürerken, gözler genel başkan adaylarında. Şu ana kadar aday adaylığı netleşen tek isim eski milletvekili Prof. Dr. Aytuğ Atıcı, onun dışında adı konuşulanlar da var ama onlar daha çok iddia bazında, yani henüz fiilen sahnede yoklar. Olup olmayacakları da flu. Buna karşılık, genel merkez cephesinde ise Kemal Kılıçdaroğlu’nu en yüksek imzayla aday göstermek için delegelerden imza toplama çalışmaları yapılıyor. Hedef 1362 delegenin oy kullanacağı kurultay öncesinde bir rekor rakamla mevcut ya da olası aday adaylarına gözdağı vermek ya da işi baştan bitirmek. Dolayısıyla da hem adaylık için gereken 69 imzayı bulmak hem de genel merkezin delege üzerindeki hakimiyetini kırmak açısından CHP’de delege odaklı kulis faaliyetleri tam gaz devam ediyor ve karşılıklı manifestolar havada uçuşuyor. Hatta bu faaliyetler Atıcı tarafından iller bazına da yayılmış durumda. Koronavirüs salgını nedeniyle ertelediği gezilerine devam eden Atıcı, gittiği her ilde delegelere genel başkanlığa neden talip olduğunu

Yunanistan’ın ilk kadın Cumhurbaşkanı Ekaterini Sakellaropulu için ülkesi adına Türkiye ile ilişkileri düzeltme konusunda iyi bir fırsat denilirken, tam tersi çıktı. Hukukçu olması nedeniyle uluslararası anlaşmalara, adalet ilkelerine daha duyarlı olması beklenen Sakellaropulu her yönüyle hukuksuzluk içeren, Aydın’a bağlı Eşek Adası ziyaretiyle dostluktan ziyade daha çok hasmane tavır yanlısı olduğunu ortaya koydu. Hem işgal altındaki bir adayı Yunan toprağı sanmakla hem de uluslararası hukuk gereği silahsızlandırılması gereken bir yerde Yunan askerleri arasında verdiği fotoğraflarla. Dolayısıyla, adadaki anı defterine yazdığı “Yunanistan uzun zamandır Türkiye ile iyi komşuluk ilişkileri ve iş birliği arayışındadır. İki halkın barış içinde bir arada yaşamasına ve iş birliğine yatırım yapmaktadır” sözlerinin hiçbir inandırıcılığı yok. Çünkü baştan sona Yunan derin devletinin etkisi kokan bu ziyaretin nereden baksan tutulacak bir tarafı bulunmuyor. Dahası, tam anlamıyla kendi akıllarınca gözdağı verme hesabındaki provokatif bir küstahlık

Pençe-Kartal operasyonu kapsamında Irak’ın kuzeyinde PKK’lı terörist temizliği sürerken Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi (IKBY), kendi coğrafyasında PKK’nın varlığından rahatsız olduklarını çok açık dile getirdi. Yani Barzani bölgelerinde PKK’yı istemiyor. Hatta bu konuda Türkiye’ye istihbarat desteği verdiği iddiaları da var. Ama aynı Barzani Suriye topraklarında ise o PKK’lıların kolu PYD/YPG’yle “kanka” konumunda ve onları meşrulaştırma çabasında. Dolayısıyla da iki farklı Barzani görüntüsü var ve samimiyet açısından ciddi soru işaretleri söz konusu. Benzer örneklerini geçmişte de gördüğümüz gibi. Şöyle ki; terörün zirve yaptığı 1992-93’lü yıllarda PKK’ya karşı çeşitli tarihlerde “girdi-çıktı” halinde kısa süreli sınır ötesi operasyonların ardından Irak topraklarındaki en büyük harekâtlardan biri Ekim 1992’de düzenlendi. Mart 1995’de gerçekleştirilen “Çelik” adlı operasyonda

Türkiye-ABD ilişkilerinde yaşanan sıkıntı doğrudan terör örgütleriyle bağlantılı. Daha doğrusu, ezeli dost ve müttefik(!) ABD’nin teröristlerle olan anlaşılmaz ilişkilerine odaklı. Dolayısıyla, lafa geldiğinde “teröre ve teröriste” karşı olduğunu söyleyen ABD samimi olsa sorunlar aşılacak. Ama ABD ne yapıyor? Hem YPG/PKK’ya hem de FETÖ’ye açıkça ve ısrarla kol kanat geriyor. Bunun son örneğini de ABD Dışişleri Bakanlığı’nın her yıl yayımladığı “Terörizm Ülkeler Raporu”nun 2019 versiyonunda gördük. ABD daha önceki raporlarda olduğu gibi yine ne YPG’yi ne de FETÖ’yü terör örgütleri listesine almadı. Geçen yıldan tek fark ise FETÖ elebaşı Fetullah Gülen için yapılan “sürgünde din adamı” tanımından din adamı ifadesini kaldırmak ve “Türkiye’nin YPG’yi PKK’nın uzantısı olarak gördüğü” ibaresine yer vermek oldu. Yani ABD yine teröriste terörist diyemedi, diyemiyor. Dün ABD’nin son raporunu ve bu

Türkiye’-nin verdiği askeri desteğin ardından Libya’da savaşın dengesinin değişmesi Hafter destekçisi ülkelerin planlarını altüst etti. Yani Rusya, Mısır Fransa ve BAE’nin vekâlet savaşçıları Hafter bozguna uğradı ve kirli oyun bozuldu. Dolayısıyla da Libya Ordusu’nun ilerleyişini durdurmak için şimdi de sahaya bir anlamda Sisi sürüldü. Libya Ordusu’nun işgalci Hafter güçlerinden geri alma hazırlığındaki Sirte ve Cufra’yı kırmızı çizgi ilan eden Mısır yönetimi Libya’ya askeri müdahaleyi ima eden çılgınca tehditler yaptı. Tabii Fransa ve Rusya’nın gazıyla. O nedenle de Sisi gerçekten Libya’ya askeri bir müdahalede bulunabilir mi, böyle bir gücü var mı ya da bulunursa sonuçları ne olur gibisinden yanıtları tartışılan çok fazla soru var. Özellikle de Sisi’nin son çıkışının ardından ABD’nin Ulusal Mutabakat Hükümeti’nin yanındaymış havası dikkate alındığında. Çünkü o da “ABD ne kadar samimi?” diye kafa karıştıran bir başka soru

Libya ile yapılan Münhasır Ekonomik Bölge Anlaşması’yla Doğu Akdeniz’deki bütün dengeleri değiştiren Türkiye şer ittifaklarına karşı sahada üstünlük kazandı. Yunanistan ve Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nin Türkiye ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni Doğu Akdeniz’de saf dışı bırakma planları, oyunları bu hamleyle altüst oldu, çöpe gitti. Ancak Atina yönetimi kıta sahanlığı ve kara suları konularında kendince yarattığı harita ve iddialarla hala hayal peşinde koşuyor. Dahası son zamanlarda gerekirse savaş gibisinden tehditlerle bunun dozajını küstahlık boyutuna çıkarmış durumda. Dolayısıyla Atina’nın kimyasının hepten bozulduğu çok açık. Çünkü hem sahadaki gerçekliği ve güç dengesini görmüyor hem de bugüne kadarki oldubittilerini hukuki sanıyorlar. Nitekim birincisine dönük Savunma Bakanı Akar, “Yunanların Türkiye’yle savaşmayı isteyeceğinin matematik olarak uygun, doğru olmadığının altını çizmek istiyorum” sözleriyle noktayı koydu. İkincisiyle yani