Tunca Bengin

31 Mart’a dönük İYİ Parti’yle ilan edilmiş geniş bir ittifak içindeki CHP, lokal aşılarla SP ve ÖDP’yle dirsek teması, HDP’yle de örtülü bağlantı görüntüsü veriyor. Bu arada 24 Haziran seçimlerinde kendisiyle aynı safta yer alan DSP (seçime katılamadı ama Millet İttifakı’nı destekledi) ise Marmaris Belediye Başkanı Ali Acar ve İstanbul Şişli’de Mustafa Sarıgül’ü aday göstererek sürpriz ataklar yaptı, dahası, özellikle CHP’de siyaset yapmış diğer isimlerle de temas halinde. Yani Cumhur İttifakı’na karşı bir blok oluşturma amacındaki Kılıçdaroğlu’nun CHP’si farklı görüşleri bir şekilde memnun edeyim derken kendi içinde kırıp, küstürdükleriyle bir anlamda aynı kulvardaki siyasi rakibini hareketlendirmiş durumda. Dolayısıyla da CHP’de hem siyaseten durduğu yere uygunluk anlamında hem de aday tespitlerindeki sıkıntılar nedeniyle teşkilatlar kaynıyor ve bu da aday tespitlerinin son gününe kadar devam edecek gibi. O nedenle de tüm eleştiri okları Kılıçdaroğlu’na yönelmiş durumda. Özellikle de aday tespit yöntemi ve sürenin uzaması açısından. Örneğin dün konuştuğum CHP’nin önde gelen bir isminin buna dönük tespiti şöyleydi:

“CHP en büyük yanlışı aday tespitindeki gecikmeyle yaptı. Çünkü bu

Trump’ın Fırat’ın doğusu ve Menbiç’e dönük oyalama-yutturmaca taktiği bezdirdi. ‘Çekileceğim, çekiliyorum’ diyor, bölgeye yeni asker gönderiyor. Türkiye’nin terör örgütü PYD/PKK konusundaki hassasiyeti, endişelerine hak verdiğini söylüyor, teröristlerin ele başını Washington’da ağırlayıp “Sizi seviyoruz, koruyacağız” gibi abuk sabuk sözler sarf ediyor. Yani Trump değil YPG/PKK’dan vazgeçmek, aksine stratejik müttefiklik adına alenen her adımı atıyor... Hem de Türkiye’nin Fırat’ın doğusundaki YPG/PKK’lı teröristleri temizleme kararlılığını bile bile... Dolayısıyla da ertelenen harekât seçeneği her an
yine devreye girebilir.
Niyesini emekli Tuğgeneral, Dr. Naim Babüroğlu anlatıyor:

“Çekiliyorum diyen ABD, bölgeye 400 yeni asker getirdi. Bir asker olarak çekilmek için ilave asker getirildiğini dünya savaş tarihinde hiçbir yerde okumadım. Hani çekiliyorum derken kamyon, kargo uçağı, bazı muhabere cihazlarını ya da silah sistemlerini sökmek için teknik heyet gelmesi olur da 400 tane muharip asker olmaz ki. Böyle saçma sapan bir şey mi olur? Bu resmen zaman kazanmak için oyalamak... Bu noktada en büyük endişem de şu. Fransa, Almanya, İngiltere gibi Avrupalı bazı ülkelerle görüşen

Dün sabah Abdi İpekçi’nin Zincirlikuyu Mezarlığı’ndaki kabri başındaydık. Üstatlar ve meslektaşlarla Abdi Bey’i, katledilişini, gazeteciliğini konuşurken artık gelemeyenleri, gelemeyecekleri anımsadık. Örneğin, Milliyet’in efsanelerinden Mete Abi’yle (Akyol) son olarak 37’inci buluşmada bir aradaydık. 38’inci buluşmaya da Abdi Bey’in ölümünden sonra onun koltuğuna en uzun süre oturan eski genel yayın yönetmenlerimizden Doğan Abi’yle (Heper) kol kola gelmiştik. Sağlık nedenleriyle uzun süre ayakta kalamıyordu ama bana tutunarak anma etkinliğinde baştan sona dimdik durmak için inatla direnmişti. O gün Abdi Bey’in mezarı başında yaptığı son konuşmasında da “Onun hatıraları önünde hürmetle her zaman eğiliyorum ve onu hatırlamak için de odamda halen resmini ilk gündeki gibi muhafaza ediyorum” demişti...

İçimiz acıdı... Hem artık onların yokluğundan hem de Milliyet’in bazılarına göre yeni ama bize göre eski binası, daha doğrusu yuvasını göremeyecek olmalarından. Çünkü Milliyet’in duvarları, her köşesi Abdi Bey’le birlikte O’nun yol arkadaşlarının fotoğraflarıyla dolu. Yani yıllar içinde tek tek yitirdiğimiz Turhan Aytul, Namık Sevik, Doğan Heper, Hasan Pulur, Orhan Tokatlı, Bedri

31 Mart’a dönük kam-panya stratejisini “polemikten kaçınan toplumda siyasi kutuplaşmayı engellemek için birlik, beraberlik ve huzur söylemi” diye açıklayan CHP’nin güven sorununu aşmak ya da sokağı inandırmak noktasında öncelikle bu sözlerin gerçekliğini parti içinde kanıtlaması gerekiyor. Çünkü CHP’nin bugünkü görüntüsüne bakıldığında, değil birlik ve huzur, tam aksine, 10 Aralık Hareketi başta olmak üzere, şucu bucu diye birkaç tarafa çekilen parçalı ve kırgın-küskünlerle dolu bir durum söz konusu. Yani 31 Mart’ta seçmene bahar havası vaat eden CHP’nin kendi içinde fırtınalar kopuyor, istifalar yaşanıyor. Evet, eskiden de böyleydi ve bu bir anlamda CHP’nin kronikleşmiş sorunu denilebilir, ancak hizipleşmenin bu kadar aleni ya da göze sokarcasına yapılması pek fazla bildik durum değildi. Dahası, partinin kendisiyle çelişen örnekler de yoktu. Şöyle ki Kılıçdaroğlu hemen her yerde belediye hizmetlerinde CHP’li başkanların başarısından söz etmesine ve o başkanların önemli bir bölümünün, Ekim 2018’de Sosyal Demokrat Belediyeler Derneği (SODEM) tarafından ödüllendirilmelerine, hatta ödülleri kendisinin vermesine rağmen aday göstermedi. Bunda da gerekçe daha çok genel başkanlık

Fırat’ın doğusundaki YPG/PKK’lı teröristleri temizleme kararlılığındaki Türkiye’nin artık üç farklı harekât seçeneği var. ABD ile hareket edip güvenli bölge oluşturmak, Rusya’nın gündeme getirdiği Adana Mutabakatı’nı devreye sokmak ya da terörden arındırılmış bölgeyi tek başına kurmak... Dolayısıyla da sonuç belli. Bu temizlik öyle ya da böyle gerçekleşecek. Ki içeriği henüz belli olmayan güvenli bölge önerisi ile son Moskova zirvesindeki Adana Mutabakatı vurgusu da artık bunun Trump ve Putin tarafından da çok net anlaşıldığının kanıtı. Çünkü her ikisi de Türkiye’yi kaybetmemek adına hamleler yapıyor. Ancak bunların Türkiye’nin işini kolaylaştırdığı kadar zorlaştıran boyutu da var... Nasılını Adana Mutabakatı kapsamında daha önceleri Suriye ile yürütülen görüşmelerde Alt Komite Başkanlığı’nı yapan (2007-2011 arası) Genelkurmay İstihbarat Dairesi eski Başkanı Em. Korg. İsmail Hakkı Pekin anlatıyor:

“ABD tek seçenek olsaydı o zaman güvenli bölgede daha farklı bir şey olurdu. Ama şimdi ABD bize yeni bir teklifle gelecek büyük ihtimalle. O güvenlikli bölgede kim olacak, kimin gözetiminde olacak, PYD/PKK ne olacak, nereye gidecek bütün bunlarla ilgili ABD’nin bir şeyler söylemesi,

31 Mart’a dönük aday tespit çalışmalarına en erken CHP başlamasına rağmen hâlâ tamamlayamadı. Aslında buna açıklayamadı demek daha doğru çünkü isimler Kılıçdaroğlu’nun kafasında zaten var ve net. Hem de ta Muharrem İnce’in İstanbul adaylığının tartışıldığı ve teşkilatın hareketlendiği ilk günlerden beri. O nedenle de “mış gibi” çalışmalar yapıldı ve İstanbul ile Ankara’da Kılıçdaroğlu ne dediyse o oldu. Şimdi de aynısı İzmir’de yinelenecek ve Kılıçdaroğlu yine baştan beri kafasında var olan ismi açıklayacak. O da büyük olasılıkla Tunç Soyer olacak... Tabii aynı durum İstanbul’un garanti denilen ilçeleri için de geçerli. Dolayısıyla da CHP açısından asıl kritik konu, adayların isimleri kadar, Kılıçdaroğlu’nun açıklamayı neden geciktirdiğiyle de bağlantılı. Zira süre uzadıkça partide gerginlik arttı, tartışma yaşandı, yaşanıyor. Bu da doğal olarak kırgınlık ve küskünlüğü körüklüyor. İzmir’de Kocaoğlu ve Şişli’de Sarıgül örneklerinde olduğu gibi... Gelinen noktada biri partiden koptu, rakip olacak, diğeri ise gelişmelere göre tavır alacak. Yani ittifak ve kâğıt üstü toplama çıkarmalarla özellikle büyükşehirleri alma hesabı yapan CHP açısından ciddi bir sıkıntı söz konusu. Dün bu

YPG’nin PKK’nın kolu olduğunu söyleyen ilk ve tek Amerikalı senatör Lindsey Graham mı? Değil. Aynı tespit geçen yıl aynı zamanlarda ABD Merkezi İstihbarat Teşkilatı’nın (CIA) ülkelerin terör tehdit analizlerine yer verdiği resmi internet sayfasında “YPG’nin PKK’nın Suriye kolu olduğu” şeklinde yer aldı. Yine aynı tarihlerde ABD İstihbarat Topluluğu’nun Kongre’ye sunduğu resmi raporda da YPG’den “PKK uzantısı” diye söz edildi. Hatta ABD’nin Suriye Özel Temsilcisi James Jeffrey de daha sonraki açıklamalarında biraz kıvırsa da Mart 2018’de “Hiç şüphe yok ki PYD ve onun askeri kanadı olan YPG, ana örgüt PKK’nın unsurlarıdır ve genel anlamda onun kontrolü altındadır” dedi. Dolayısıyla da senatör Graham’ın bu sözleri de öncekiler gibi daha çok gönül alma odaklı. Yani yekten YPG/PKK’yı dışlamayı içeren bir mesaj değil. Ki bu Graham’ın “PYD/YPG için Türkiye’yi rahatsız etmeyecek bir alan bulalım, oraya kaydıralım, bir süre sonra da ABD YPG ile olan tüm angajmanını kessin” sözlerinde de çok açık ve net görülüyor. Çünkü Türkiye’yi rahatsız etmeyecek alan neresidir ya da YPG/PKK tehdidi nasıl ortadan kalkacak gibisinden fazlasıyla kafa karıştıran nokta var. O nedenle de çözümden ziyade yine

DAEŞ’in üstlendiği Menbiç’teki intihar saldırısının emrini kim verdi? Hâlâ var olduğunu göstermek amacıyla DAEŞ’in üst kademeleri mi yoksa çıkarları için terör örgütünü kullanan gizli servisler mi? Her ikisi de mümkün ancak ilk şık böyle bir saldırı ABD’nin Suriye’de kalması için bahane oluşturabileceğinden DAEŞ’in pek işine gelmeyeceği için daha düşük bir olasılık. Dolayısıyla da ikinci şık, yani bölgede at koşturan ülke gizli servislerinin tezgahı olması ön planda. Bu bağlamda da CIA, CENTCOM (ABD Merkez Kuvvetler Komutanlığı) başta olmak üzere MOSSAD, MI6 ya da Fransa ve Suudi Arabistan gizli servisleri gibi fazlasıyla olağan şüpheli var. Hatta böyle bir olayı doğrudan terör örgütü YPG/PKK’nın yapma olasılığı da söz konusu. Çünkü bunların hepsi ABD’nin Suriye’den çekilmesine karşı. O nedenle de ABD’nin kalmasını sağlamak amacıyla Trump’a rağmen bir komplo tezgahlayabilirler. Peki bu mümkün mü? Özellikle de CIA ve CENTCOM açısından? Soruya eski MİT Müsteşar Yardımcısı Cevat Öneş, yanıt veriyor:
“Burada Trump bir fenomen oldu. Trump’ın beklentileri ve politikaları sistemle yani ABD kapitalizmiyle, ABD’nin sermayesiyle farklı değil. Bilakis ABD sermayesinin, kapitalist düzenin