Orkun Bulut

Her mevsim iyi gelse de kışı ayrı deneyimseldir Kapadokya’nın... Hele ki romantiklerin; kesinlikle favori sezonu olduğunu söyleyebilirim. Tabii bölgeyi “Geldim, gördüm” kafasında değil, ritüele dönüştürenler için bir şekilde Uçhisar tercihlerde pozitif ayrışıyor. Ürgüp, Göreme, Ortahisar hatta Avanos’un büyüleyici atmosferi, harika tesisleri olmasına rağmen Uçhisar ‘lüks’ yani seçkileri daha ‘pahalı’ olan turistle eşleşme hikayesi en başta başladı. Uçhisar’ın hikayesini anlatırken en başta Argos in Cappadoccia’dan bahsetmek sanırım diğer otellere yanlış olmaz.

Muadili olmayan dönüşüm

Burayı bir tesisten ziyade yaşayan hatta gelişen bir köy olarak yorumlamak daha doğru olabilir. Bölgeden bağımsız dünyada da muadili olmayan bir dönüşüm projesi diyebilirim. 26 yıl önce Gökşin Ilıcalı, “Burada ne güzel yaşanır” hayalleriyle ev yaptırmak için satın alınan yerin inşaatı sırasında ortaya çıkan kalıntılar tüm planları değiştirmiş neredeyse

Henüz ikincisi yapılmasına rağmen belki de sektörün en fazla konuştuğu, konuşulduğu etkinlik olduğunu söylemek yanlış olmaz FSummit Antalya’nın... Tüm sektör burada hem konuşmacı hem dinleyici olunca, gerçek gündemin ne olduğunu daha da iyi kavrayabiliyorsunuz. Ağrılamada farklılaşma derken pandemiyle değişen hizmet sektöründeki kalifiye eleman sıkıntısı hala devam ediyor.

Restoranların uzun süre kapalı kaldığı o dönemde komi, garson hatta çoğu orta sınıf yöneticinin yeme-içme sektöründen dönmemek üzere uzaklaştığını söyleyebiliriz. Var olanın dışına, potansiyel tüm sektör elemanları büyük pazar yerlerinin kuryesi olmayı tercih ettiler.

Garsonlar neden kurye oluyor? 

Tamamen maddi sebepler! Bir restoranın bugün yeni yetişmekte olan bir personele verebileceği rakam belli. Bir kuryenin bahşişler dışında kazancı 15 bin TL’yi bulabildiği gibi çoğunlukla bu rakamın üstüne de çıkıyor. Gerçekci olmak gerekirse restoran sektörünün fizibilitelerinde garson ve komilere bu rakamları vermesi pek

Ana gündem maddesi savaş! Evet; üzerimize kasvet çökerten, bu yüzyılda bile neden olduğu bilinmeyen egolarla nereye gideceğini bilemediğimiz yarınlar! Yeterince karamsar olan gündemin biraz dışına, son dönemin bolca konuşulanı Belgrad üzerine merak edilenleri yazdım.

Tabii ki bu merakın en büyük sebebi pandemi ve bilimum siyasi şartlar nedeniyle oluşan vize zorlukları. Bu durum biz Türkler için Belgrad’ı ayni bir cazibe merkezi de yapıyor. Bu cazibe bizim şehirle ilgili beklentimizi fazla mı pozitif etkiliyor? Ya da ‘kolay’ gidilebilmesinden dolayı algılarda klasik bir Balkan şehri gibi mi görüyoruz?

Balkan’dan çok Orta Avrupa!

Öncelikle her mevsim defalarca burada bulunma fırsatı bulmuş bir gazeteci gözüyle değerlendirmek gerekirse, Belgrad o sandığınızdan fazlası! Hele ki bu mevsim gidiyorsanız burası anlatılan bir Balkan şehrinden çok Budapeşte, Prag hatta çokça Berlin hissi veren tipik Orta Avrupa dokusunun iyisini taşıyor.
Bir diğer merak edilense Belgrad’ın ucuzluğu! Bu da yanlış algıların başında geliyor. Belirttiğim Avrupa

Pandemi döneminde şehirde en merak edilen ‘yeni’lerin başında Mandarin Oriental İstanbul geliyor! Novikov nasıl? Pazar brunch’ı lezzetli mi? Konaklayan turistler hangi ülke ağırlıklı? Altı ay içerisinde fazlasıyla davet, açılış ve moda odağında bir anlatım olunca tesisin gerçek merak edilenleri biraz kulaktan kulağa yürüdü. Soruların cevabından ziyade Mandarin Oriental İstanbul kendi kimliğini yeni yeni pekiştirmeye başlıyor. Görünen o ki Boğaz hattında sadece marka algısıyla değil, konumlandırdığı tesislerle de zengin turist rekabetinde İstanbul’un elini oldukça geliştirecek diyebilirim.

İki yıldan uzun sürenin seyahat kısıtlamalarıyla geçtiğini düşünürsek, özellikle Akdeniz ülkelerinde büyük bir turizm hazırlığı var. Fiyatsal avantaj oluşturacağımızı düşünsek de İspanya ve Yunanistan rekabette agresif sürprizler yapabilir; AB ülkeleri olmasından kaynaklı siyasi avantajlarının yanı sıra! 2022 yazı itibarıyla turizmde gerçek anlamda yüzleşeceğimiz ‘deneyim’ ve nitelikli turist kavramının kalıcılığının

Belki de herkesin merak ettiği konu bu. Gelecek projeksiyonlarını yaparken birey ve özgürlük öne çıksada süreç yine sosyal medya şirketlerinin evrimleştiği gibi büyük tekelleşmelere mi gidecek?

Fazlasıyla duyduğunuz Peer to Peer ve Decentrilaze yani aracısız veri paylaşımında en büyük çöküş ünlü dünyasında olacak belki de. WEB 2.0’de hayranlarının onlarla etikleşime girebilmesiyle ikon çağının kapanmasının ardından şimdi rekabet daha da kızışacak. Yıldız yapma, albüm çıkarma, küratörlük, galerilik; aslında tarihin en eski mesleği ‘aracılık’ ortadan kalkması o kadar da kolay olmayacak.

Pandemiyle birlikte iş dünyasındaki online dönüşümün hizmet sektöründe istihdama vereceği zarar hep konuşuldu. Web 3.0 neredeyse alıştığımız iş kollarının çoğunu yok oluşunun başlangıcı olabilir. Hukuk gibi konuların yazılıma dönmesi yakın görünmese de aracılıkla alakalı tüm işler neredeyse beş yıl içerisinde kendini dönüştüremezse yok olmayla yüzleşecek...

ALEX’İN

“Eskiden buraları şu kadar parayken dedem almamış” ya da o dede eldeki bir varlığı uğraşmamak için hemen satmıştır. Tabii herkesin efsanesine dönüşen pizzayı blok zincirle satan abimiz(!) Aslında hepimizin en büyük derdi bu FOMO! Tam çevirisinden ziyade Türkçe meali ‘bunu da kaçırmayalım korkusu’. Metaverse’de de durum buraya doğru evrilirken erken konumlananların faydasını mı yoksa FOMO’cuların panikleri midir gördüğümüz? Pandeminin de etkisiyle belki de değişimin en hızlı yıl oldu 2021’de...

Öngörülen o ki 2022’de değişimler akıl almayacak bir boyuta ulaşacak. Business Recorder’ın araştırmasıyla öngörüsüne göre önümüzdeki 10 sene geçmişteki 250 yılın değişimine eşit olacak. İş dünyasındaki değişim online toplantılarla sınırılı kalmayacak, bildiğimiz tüm eğitim sistemi yıkılacak. Aslında FOMO’cuların kaçırmayalımından çok geleceğin korkusu da sardı şirketleri.

WEB 3.0 yöneticileri yok edecek

Her ne kadar Metaverse üzerinden geleceği görsekte asıl

Belki trendler belki de sosyal medyanın etkisiyle pek de etkisi kalmadı eski değerlendirme rehberlerinin... Bunların arasında başı çeken Michelin rehberi de eski saygınlığını kazanmak için absürt gündeme gelecek hamleler yapıyor. Mesela listenin en gediklisi Paul Bocuse’ün Köln’deki restoranının şef öldükten sonra tek yıldızını düşürmesi gibi! Bizde de eski heyecanı uyandırmıyor o ‘Michelin yıldızlı şef’ konukluğundaki menüler. İletişim gurusu Esra Türker inatla “Bak bu farklı” deyince karlı bir İstanbul akşamında kendimi yeni açılan Bennu’da buldum.

Nispetiye Caddesi üzerinde, mimarisi ve ambiyansıyla güzel bir enerjisi var. Kapıda karşılıyor sizi Michelin yıldızlı Dave de Belder. İbiza’da yaşayan, sadece restoranında değil; dünyaca ünlü isimlerin evlerinde de yemek yapmasıyla meşhur Belder’in hikayesi ilginç. Belçika’da, Flaman bir anne ve Endonezya kökenli Belder’in babası da kendisi gibi bir şef. Orada kendi restoranını açarak başladığı kariyerine Avusturalya gibi bambaşka bir coğrafyada

Bilmiyorum belki de genetik kodlarımızdan gelen ‘göçebe’ topluluğumuzun yerleşik düzenle ilgili konfor alanı ‘başımızı sokacağımız ev’! Her ne kadar yeni dünyada sahiplik anlayışı değişiyor desekte hala bizim için bu gerçek değişmiyor. Metaverse’de de değişeceğe benzemiyor.

Geçen hafta bu köşede bir arkadaşımının yaşadığı ‘Evimi Metaverse’den almışlar’ yazım üzerine fazlaca mail ve telefon aldım. Tabii ki yeni gelişen bir sektörde herkes merak içerisinde olduğundan medyadaki haberler ya da hayatlarını her dönem ‘konuşarak’ hatta panelleyerek (!) kazananların yönlendirmeleriyle buralara yatırım hevesiyle atlıyorlar. Bu ev kalma kafası ve inşaat sevdası bizi harita üzerinden arsa satan Overland’e en fazla talep gösteren ülke yaptı diyebilirim.

“Her Türk müteahhit doğar” sözünü doğrular nitelikte elimiz arkada Metaverse’de arsa kovalayaduralım geleceğimizdeki bu Meta evrenlerde hayat sizce nasıl olacak? Hangilerinde daha popüler olacak dersiniz? Bu sorunun net cevabını vermek