Feyzi Hepşenkal

AYŞE ARMAN’IN tasviriyle, manzara şöyle:
“Ben hayatımda bu kadar güzel bir şey görmedim. O gece bina, sanki uzaydan konmuş ‘bir şey’ gibiydi. Herkes yüksekliğinden söz ediyor ama inanılmaz estetik. Bir uzay aracı, metal komplike bir silah gibi dikiliyor.”
Harika.
Şahane.
Burj Halife’nin görkemi, Ayşe Arman’ın cümleleri yanında sönük kalıyor!
Eee...
Ertuğrul Özkök’ten tescilli bir yazara da ancak bu kadar mükemmel bir anlatım tarzı yakışır!

SADECE beş gün sonra yeni bir partinin “prematüre” mi, yoksa “nur topu” gibi mi doğacağı anlaşılacak.
Gerçi parti büyümeye başladığında ne olacak?
Çolak mı olacak, topal mı kalacak?
Veya “nur” u gidip, “top” u mu kalacak?
Orası ayrı mesele.
Gelelim bugüne...
Ümit Yaldız’ın yazdıklarından yaptığım hesaba göre, Yeni Demokrasi Hareketi’nin öncüsü veya sözcüsü (Meselâ Hüseyin Aslan, Mustafa Sarıgül’den söz ederken ‘Sayın Genel Başkan’ sıfatını kullanıyor ama YDH şu an ne parti, ne dernek. Onun için ne diyeceğimi bilemedim!) Mustafa Sarıgül son bir ay içinde üç kere İzmir’e gelmiş.

HEPSİ “orta yaş” olarak adlandırılan yaş kuşağında.
Birinci “ortak özellikleri” bu.
Yine hepsi “karınca kararınca” yaşayıp, gelmişler bugüne kadar.
Bu da, ikinci ortak özellikleri.
Onları biraz tanıyalım şimdi.
Ankara’da taksi şoförlüğü yapan kişi, çileli mesleğinin yorgunluğunu, tek evlâdının gülen yüzü ile gidermeye çalışıyor.
Diğeri bir işçi. İki çocuğu var. En büyük şansı, “Türkiye’nin en yaşanası kentlerinden” Isparta’da ikamet etmesi.

ALIN kalemi kâğıdı elinize, lütfen “malzeme listesini” yazın önce:
“1 kaşık un, 2 kaşık sıvı yağ, 1 bardak mercimek, 1 bardak haşlanmış ve kabukları soyulmuş nohut, 1 tane limon, 1 kaşık biber salçası, 1 kaşık tereyağ, tuz, nane, 10 bardak su (tercihan et suyu)
Ve ayrıca hamur için: 1 su bardağı un, su, 1 yumurta, tuz.”
Efendim, evvelâ un, su, tuz ve yumurta ile kulak memesi yumuşaklığında hamur yapılarak, bir süre bekletilir. Daha sonra yufka açılır ve incecik şeritler kesilip, küçük kareler haline getirilir ve kurumaları beklenir.
Diğer yandan 1 kaşık un, sıvıyağ ile beraber sararana dek kavrulur. Üzerine 10 bardak su eklenir ve kaynaması beklenir. Kaynayan suya, hamurlar, mercimekler ve en sonra nohutlar eklenir ve hamurlar pişene dek kısık ateşte kaynatılır. Üzerine tuzu eklenir ve ateşten alınır.
Ve nihayet...
Tereyağında salça kavrulur, üzerine toz nane eklenerek kısık ateşte kızartılır ve kaynamış çorbanın üzerine sıcak sıcak dökülür.

BANKACILIK sektörünün geçen yılın ilk 11 ayında kârının yüzde 44 artışla 18,7 milyar lira olması (çoğu yabancı banka sahipleri için) iyi de, memura binde bir enflasyon farkı verilmesine ne demeli?
Şaka gibi.
Maaşa 1 lira 40 kuruş zam!
Emekli maaşına yapılan zam öncesi ise öyle bir vaveyla koparıldı ki, sanırsınız bilumum garipler köşeyi dönecekti.
Sayın Başbakan’ın “Yüzde 20,4 zam...” ile başlayan cümlesi, emekli maaşından bihaber olanları kandırmasın boşuna.
O yüzde 20,4 var ya...
Tarlasında çalışan köylü emeklisinin maaşına yapılan zammın oranı yalnızca.

ANKARA, İstanbul, Kars... Samsun, Bursa, Van... AKP bugüne kadar Türkiye’nin hemen her yerinde iddialı ve başarılı oldu.
Bir yer hariç.
İzmir.
Acaba neden?
Eğer bir Genel Başkan “Neden” sorusunu önce kendine sormuyorsa, o partide “doğru cevabı” bulma şansı olmaz, olamaz.
Eğer o partinin, aynı zamanda İzmir Milletvekilli olan Genel Başkan Yardımcısı Nükhet Hotar; yaşanan hezimetten kendine zerre kadar pay çıkarmıyorsa, işlerin düzelme ihtimali olmaz, olamaz.
Listeyi uzatabilirsiniz.

GAZETEDEKİ arkadaşlara kırgınım... Hatta biraz daha kafaya takarsam, “dargın” bile olabilirim.
İnsan bir telefon açar, “2010’dan, öncelikle beklediğiniz üç şey nedir?” diye, bize de bir sorar.
Yok.
Sormadılar.
Belki benim de, “yol, su, elektrik” falan diyeceğimi sandılar.
Mesele İzmir ise eğer...
Ne lojistik merkezi, ne liman, ne metro, ne otoyol; bunların hiçbiri dert değil.

GÜLBEN ERGEN, ikizlerinden birine “Ares” adını verdi.
Yılmaz Erdoğan’ın oğlu oldu, adını “Rodin” koydu.
Sinema ve televizyon dizilerinin bir başka yıldızı Özge Özberk da hamile. Yakında bir oğul sahibi olacak.
Sormuşlar kendisine:
“İsmi ne olacak?”
Cevap:
Leo!