Fedai Ünal

Kıvrıla kıvrıla giden yolda, zeytinliklerin arasından denizi görmeden burnumuza gelen iyot kokusunun keyfini anlatamam size. Siz buraları bir de nergis zamanı görmelisiniz. Doğal nergisin kokusu bambaşka.

Malum yeni karavancıyız biz. Bazen planlı, bazen de rüzgâr bizi nereye savurursa oraya gidiyoruz. Her seyahatimizde yepyeni şeyler öğreniyoruz. Bu hafta yakın bir yere yolculuğumuz. Malum okullar açılıyor, Efe okula başlayacak. Biliyorsunuz Çeşme’de bu yaz karavan yasağı vardı, gidemedik. Açıkçası küskünüm Çeşme’ye. Geçtiğimiz günlerde yaptığımız Karaburun yolculuğumuzda, Badembükü’den Ildır’a inecektik ama yol bozuktu. Sonbaharın bu ilk günlerinde, okullar açılmadan bir kez daha doğaya atalım dedik kendimizi. İzmir-Çeşme otobanının Zeytinler çıkışından, eski yoldan gidiyoruz Çeşme Ildır’a. Keyifli, bol manzaralı bir yol burası.

İlk durağımız Barbaros

Seyirtepe’den aşağıya doğru indiğinizde sizi ilk olarak oyuklar (korkuluk) karşılıyor. İlk anda biraz ürkütücü gelse de Barbaros

Ne özlemişiz fuarı, insanları, bir arada olmayı ne özlemişiz. Belki biz 50’li yaşlardakilerin hatırladığı o nostalji yoktu fuarda ama uykudan uyanan, silkinen, kendine gelen bir İzmir vardı. Burada şunu söylemeliyim. Terra Madre Anatolia adını ilk duyduğumda herkes gibi “Ne bu?” dedim. O ilk andan fuar açılışına kadar sorup durdum, nedir bu Terra Madre Anatolia?

Fuarı birlikte gezdiğimiz @kokladünyayı hesabından Gökay Meriç, “Abi, Terra Madre benim tez konumdu. Araştırmalarım süresince, bunun anlatılması en zor konulardan biri olduğunu söyleyebilirim” deyince, belediyeye hak verdim. Konuyu derinlemesine anladığım an, İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer’in ‘İzmirli’ markasının tanıtım toplantısı oldu. ‘Başka Bir Tarım Mümkün’ vizyonu ile ortaya çıkan marka; küçük üreticilere ve kooperatiflere destek olarak yoksullukla ve iklim dostu üretim yöntemlerini kullanarak kuraklıkla mücadele etmeyi, sağlıklı ürünleri tüketiciyle buluşturarak da gıda güvenliğini sağlamayı

Kocayayla’da ağaçlardan, doğadan etkilenmemek mümkün değil! Ama asıl güzelliğini gece anlayacaksınız. Çünkü yıldızlar buradan öyle güzel görünüyor ki, insanın hep burada kalası geliyor.

Adı konulmamış bir kamp grubumuz var; öncülüğünü, kıymetli Bursalı dostum Tolga Özpamuk’un yaptığı. Şu korona denen illet dünyanın başına çökmeden, her yıl bir kez toplanıyorduk. Son 3 yılımız kayıp anlayacağınız. Ama bu yıl kaybı telafi ettik. Arkadaşım Tolga’nın “haydi dostlar, kuruyoruz kampımızı” çağrısıyla İzmir’den, İstanbul’dan, Bursa’dan düştük yollara. Hedef Bursa Uludağ Kocayayla...

Geçen hafta yazmıştım, Akhisar Gölet’te konakladık bir gece. Yola erken çıkalım dedik ama her zamanki gibi yine geciktik. O nedenle yol üzerinde dururuz dediğimiz yerleri pas geçtik. İstanbul ve Bursa’daki dostlarımız bizden yarım saat önce tırmanmaya başladılar kamp alanımız Kocayayla’ya doğru. Onlar önde biz arkada yavaş yavaş giderken yol üzerindeki hiçbir manzarayı

Biraz hızlı yaşadığımı söylüyor dostlarım. Hatta babam da öyle düşünüyor.

“Biraz ağır ol, çabuk yorulursun” diyor. Herkes haklı olabilir. Derlerdi de inanmazdım, ruh yaşlanmıyor gerçekten.
Bu ara karavan hayatına sardım. Hoş, uzun süredir kamp yapıyorum ama karavan işin biraz lüksü. Dedim ya, biraz aceleciyim her şeyde. Biraz karavan seyahatinden sonra dinlenme işini yarı kamp sayılabilecek, geçen yıl yaptığımız, Bayındır’ın Çınardibi köyündeki evimizde yapıyoruz.

Ne yalan söyleyeyim; köyde, karavandaki gibi çalışmıyorum ama yine de yapacak bi şeyler çıkıyor. Çokça komşularımın işlerine gözlemcilik ve gevezelik yaptığım söylenebilir.

Bu yıl biz hiçbir ürün ekmedik tarlamıza. Tabii, komşularımın zoruyla diktiğimiz 14 kök domates, iki sıra fasulye ve kabakları saymazsak... Açıkçası, bu kadar fidenin pek ürün vereceğini düşünmedim. Ama öyle olmadı. Halen 10 adet kabak, bir sürü fasulye ve kızarmasını beklediğimiz iki düzine domatesimiz var. Kendiliğinden yetişen

Mola yerinden öte bir yer. Karavan için güvenli. Akhisar Gölet şahane! Her mekândan memnun ayrılmanız garanti. Çorba, kokoreç, dondurma, katmer ve tabii ki köfte… Esnaf lokantasından 88 yıllık katmerciye keşfedecek çok lezzet var

Geçen hafta yine yollardaydık. Dört kafadar çıktık yola. Ben, Seço, Nevzat ve oğlum Efe. Asıl varış noktamız Bursa’ydı, ancak biz erken çıkıp bir gün ve geceyi Akhisar’da geçirmek istedik. İlk gidişimiz değil elbet Akhisar’a. Biraz bilirim yani! Ancak karavanla nerede kalırız, güvenli bir yer bulur muyuz, kalacağımız yerde ihtiyaçlarımızı giderebilir miyiz bilmiyordum. Eh karavancılık da biraz risk öyle değil mi? Artık karavanı kullanırken daha rahatım, ama hâlâ büyüklüğünden ürküyorum. Zamanla alışacağız birbirimize yapılacak bir şey yok!

Öğlen lezzet turu

Akhisar’da karavanınızı park edecek alan çok. İnsanlar misafirperver ve her konuda yardımcı. Merkezde belediye civarına bırakabilirsiniz karavanı ve yürüyüş mesafesinde her yere

Buldum!
Yok yok, yerçekimini değil, Bornova’da kendine özgü bir iş çıkaran yeni dönerciyi buldum!
Bu benim Turgay Abim var ya, hani şu videolarda boy gösteren eşlikçi abim. Hah işte, onun yüzünden geç buldum bu şahane dönerciyi. Biz ha bugün, ha yarın gideriz derken sevgili abim Celaleddin Arpat (@celalarpat) size sözünü edeceğim dükkânı bulmuş, dönerin tadına bakmış bile. Turgay Abimin kabahati, beni bu güzel yere götürmeyi sürekli ertelemesi oldu.
Ne diyor bu adam, neymiş bu keşif, dediğinizi duyar gibiyim.
Dediğim gibi, yeni keşfim bir dönerci, ama kasap bir dönerci. Dükkânın adı, Bornova Meydan Kasap. İki genç ve güzel insan çalıştırıyor kasap dükkânını. Harun ve eşi Duygu Avcı... Aslında dönercilikle hiç ilgileri yok. Macera, bir öğle vakti canlarının döner çekmesiyle başlamış.
Yeni açılan bi dönerciden paket sipariş etmişler kendilerine. Gelen paket, son derece göz doyurucuymuş, ancak dürümün arasından Duygu-Harun çiftinin tadını

Bu aralar bir Ege seyahati planlıyorsanız İzmir’i atlamayın çünkü bu güzel şehir size aynı anda çok şeyi yaşatacak. Aradığınız manzarayı bulabileceğiniz gibi, merakınız varsa tarihle de iç içe olacaksınız. En güzeli de tüm bunları yaparken İzmir lezzetlerinin tadını çıkarmak.

Güzel ülkemin en güzel liman kentlerinden biri İzmir’dir. Gelen her kültürün kendinden bir iz bıraktığı şehirdir burası. Ülkenin, dünyanın neresinden gelirlerse gelsinler bir süre sonra “İzmirli” olunan şehridir. Teknelere “marina”dır ve umarım karavanlara “karina” olacaktır İzmir. Karina gemi omurgası aslında ama ben bir karavan alanına çok yakıştırıyorum bu kelimeyi. Tabii bu sadece şehri yönetenlerin vizyonerliği ile değil, biz karavancıların isteğiyle de olacak. Afyon belediyesi yapmış böyle bir alan. Darısı İzmir’in başına. Elbette denize yakın olmak, doğanın kucağında uyanmak şahane ama bazı yerler var ki, mutlaka gezilmeli, ille görülmeli. İzmir’e geçerken bir uğrayın. Çok

Tam bir kültürler buluşması yaşanıyor Foça’da. Karadenizlisi, İstanbullusu, Ankaralısı, Mardinlisi, Diyarbakırlısı, İngilizi, Almanı; unutmuş kendi kimliğini, hepsi de Foçalı olmuşlar.

İzmir ile Foça’nın arası 69 kilometre. Yani canımız sıkıldıkça çat kapı gittiğimiz bir yer. Benim için Bağarası’ndan gelirken, denizin ilk göründüğü seyir tepesinden “deniz göründüüü” cümlesi Foça. Kırk yıldır gider geliriz bu şirin beldeye ama ilk kez karavanla yapıyoruz yolculuğumuzu. İzmir’den gelirken standart yol yerine Seyrek yolundan geliyoruz. Yol biraz virajlı ama acelemiz yok. Foça-Yeni Foça yol ayrımından sola dönüp doğrudan Foça’ya gidebileceğiniz gibi düz devam edip Yeni Köy ve Kozbeyli’yi gezebilirsiniz. Kozbeyli’den aşağıya sallandığınızda da Yeni Foça’dasınız. İster Yeni Foça’da kalabilir, isterseniz denize paralel yolla taa Eski Foça’ya kadar uzanan yol üzerindeki kamp alanlarından birini tercih edebilirsiniz.

Biz öyle yapmadık. Doğruca