Nazlı Mengi

Aldım yanıma gülmeyi en çok seven kankalarımı, merakla beklediğim ‘Recep İvedik 4’e koştum. Koştum çünkü; hem kendi hayatlarımızın stresinden, kaygılarından, zorluklarından, hem de ülkede yaşanan olayların etkisinden kurtulup neşelenmeye çok ihtiyacımız var. Her şeyi unutup, sadece gülüp eğleneceğimizi bildiğimiz için bu kadar çok seviyoruz onu.
Tabii sevmeyenler de sürüsüne bereket... Sevmeyebilirsiniz, basit bulabilirsiniz tamam ama küçümsemeye kimsenin hakkı yok.
Eğlenceli adamımız Recep İvedik’e sallayıp duranların esas problemi, çekememezlik.
Malum bizim memlekette başarı pek hoş karşılanmaz, hele ki rekor üzerine rekor kıran bir başarıysa vay haline!
Şahan Gökbakar, “Filmi beğenmeyene saygı duyarım ama hor görene, aşağılayana cevap veriyorum” diyor.
Halbuki ağzını açmasına bile gerek yok, cevapların en ağırını kırdığı izlenme rekorlarıyla veriyor zaten!
Bu arada Maldivler’de çekilen filmi izlerken ‘Survivor’a katılma isteğim yine alevlendi. Yarışmaya katılan ilk Hayalet olarak tarihe geçerim!

Oyuncu Beren Saat’i çok sevdiğimi ve hiçbir dizisini kaçırmadığımı bu köşeyi okuyanlar bilir. Hatta heyecan içinde ‘İntikam’ın yarın akşamki final bölümünü bekliyorum. Ama tüm sevgime rağmen söylemeliyim ki Türkiye’den davet edilen tek kişi olarak, Londra’da Burberry’nin tasarımcısı Christopher Bailey’in defilesinde giydiği kıyafeti tam bir anneanne kombini olmuş; ya da öğretmen hanım!..
Ama kesinlikle Türkiye’nin en büyük yıldızlarından birinin böylesine önemli bir organizasyonda giyeceği türden bir kıyafet değil.
Görünce gözlerim yuvalarından fırladı, inanmak istemedi o gözler! Bluzuna mı, eteğinin boyuna mı, o etek boyuyla asla olmayacak dolgu topuklu bilekte biten botlarına mı, nesine şaşıracağımı şaşırdım!
İstediği her stil danışmanından, her modacıdan destek alabilecek fırsatı varken kostümünü kendi seçmeye karar vermiş zahir. Ne gençliğine, ne güzelliğine, ne de konumuna gitmeyen bir seçim yapmış. Tepeden tırnağa olmamış!

TAKSİDEKİ CANLAR ÖNEMSİZ Mİ?

Taksilerin çoğunun arka koltuklarında kemer takma yeri yok. Özel araca binince can güvenliğimiz önemli de, taksiye binince değil mi yani? Ne zaman taksiye binsem alışkanlıktan hemen kemere uzanıyorum ama ellerim

Etrafta şahit olduğumuz aşklara, ilişkilere, evliliklere bir bakın... Gün geçtikçe hepsinin anlamı nasıl da azalıyor ve önemsizleşiyor.
“Büyük aşk yaşıyorlar” sandıklarımız üç günde ayrılıp, dördüncü gün başkasıyla ortaya çıkıyor; “Ne mutlu bir evlilik” diye izlediklerimiz daha cümlemiz bitmeden boşanmaya karar veriyor; kimileri ilişkisini, evliliğini saman altından su yürüterek, karşısındakine boynuz parlattırarak devam ettiriyor; saygının sadakatin tanımı bile unutulmuş ve neticede aşktan meşkten korkar, kabuğumuza çekilir hale geliyoruz.
Tüm bunların yanında bir de aşkı gerçek manasıyla yaşayanlar var. Her türlü ihanete, çirkefliğe, çirkinliğe alışan kafalarımız; güzel yaşanan bir aşka karşı ise son derece tahammülsüz oluveriyor nedense!
Sinan Akçıl ve Ebru Şallı sanki kabul edilemez bir suç işliyorlar da herkes onları yargılıyor! Her Allah’ın günü haklarında olumsuz haberler ve yorumlar yapılıyor.
Halbuki bir de şöyle bakmak lazım; aşkın bu kadar ayaklar altında çiğnendiği bir dönemde, kimseye aldırmadan sırt sırta verip aşklarının arkasında duran bir çift oldular. Filmlerde izlediğimiz aşıklar gibiler... İçten içe kıskanıp çekemiyor muyuz nedir?

BOĞA

Sevgililer Günü kabusu ay başından beri tepemizde bir kara bulut gibi dolaşıyor yine! Dünyanın en saçma ve gereksiz günü kanımca... İnsanları eşine, sevgilisine hediye almaya, yok yere para harcamaya, sürpriz yapmaya, kutlamaya mecbur bırakan zorlama ‘tüketim kampanyası’ndan başka bir şey değil... Sevgilisi olana bir dert, olmayana da ‘yalnızlığını üzerine basa basa hatırlattığı’ için başka bir dert.. Saçma!
Son derece de duygusal bir tipimdir, odunum sanmayın ama etrafımızı saran kalpler, çiçekler böcekler, hediye reklamları, Sevgililer Günü organizasyonları feci şekilde asabımı bozuyor.
Bu 14 Şubat’ı benim için heyecanlı kılan tek şey, ‘Bi Küçük Eylül Meselesi’ filminin vizyona girmesi olacak.
Bayıldığım oyuncular Farah Zeynep Abdullah ve Engin Akyürek ikilisini izlemek için sabırsızlanıyorum.

‘X FACTOR’DEN NOTLAR

Pazartesi akşamı başlayan ‘X Factor’ün ilk bölümünde, şarkıları katlettiğinin hiç farkında olmadığı gibi, kendini ‘harika söylüyorum’ sanan yarışmacıların haricinde, gerçekten takdir edilesi yetenekler de vardı sahnede.

Sokaklarda aç sefil dolaşan yardıma muhtaç hayvanları gördükçe içim parçalanıyor. O yüzden şimdi anlatacağım gibi örnekler duyunca çok mutlu oluyorum.
İstanbul Divan Otel, artan yemeklerini temiz ve özenli bir şekilde ayrıştırıp, sokak hayvanlarının karnını doyuruyor. Gün içinde karşıma çıkan sokak hayvanlarını beslemek için yanımda sürekli kedi ve köpek mamasıyla dolaşırım; bu konuda çok hassas bir hayvansever olarak Divan Otel’in bu duyarlılığını ayakta alkışlıyorum.
Bütün oteller, restoranlar Divan’ı örnek alıp aynı uygulamayı yapsa; çok sayıda sokak hayvanının karnı doyar. Önlerine koyduğunuz yemeği iştahla yediklerini izlemekten daha büyük bir huzur ve mutluluk yok bu dünyada..
Tüm işletmeleri aynı uygulamayı hayata geçirmeye davet ediyorum...

9 ŞUBAT’TA SEVGİ GÜNÜ KERMESİ

Yedikule Hayvan Barınağı orada yaşayan hayvanlara katkı sağlamak için yarın; ‘5. Geleneksel Sevgi Günü Kermesi’ni düzenliyor. Kermesten elde edilecek gelirin tamamı, barınaktaki sahipsiz hayvanların ihtiyaçları için kullanılacak. Hayvanlara yardım edeceğiniz, çocuklarınıza da hayvan sevgisi aşılayacağınız güzel bir pazar günü için kermese katılabilirsiniz.
Bu anlamlı organizasyon da;

Bazı oyuncu, şarkıcı ve magazin figürlerinin görgüsüzlüklerine her gün bir yenisinin eklenişini şoklar içinde izlemekteyim. Siz alıştınız mı bilmiyorum ama ben her defasında afallıyorum hâlâ!
Üstündeki kıyafetlerin ne kadar pahalı markalara ait olduğunu mutlaka belirtenlerden; aldıkları arabanın, oturdukları evin, yaptıkları pahalı alışverişlerin ve tatillerin, yaşadıkları lüks hayatların bütün detaylarıyla şovunu yapanlara kadar her çeşit insan mevcut! (Ünlü olmayanlar da yapıyor bunu ama göz önünde olanlar daha çok dikkat çekiyor haliyle.)
Instagram adeta ‘Kim daha çok para harcıyor, kim daha şatafatlı yaşıyor, kimin giydiği her şey marka?’ yarışması platformuna döndü! Tabii bu arada parayla zevk satın alınamayacağını kanıtlayan örnekler de var, gülmeden edilmiyor bazılarına...

MİLYONLARCA AÇ İNSAN VARKEN...
Cidden çok merak ediyorum; acaba hiç mi düşünmezler ülkede iki kuruş paraya, bir lokma ekmeğe, ayaklarının üşümeyeceği bir çift ayakkabıya, kışın soğuğunda azıcık sıcak tutacak bir monta, kafasını sokabileceği ufacık bir yere muhtaç milyonlarca insan yaşadığını!
Kime, neyin ve neden şovunu yapıyorlar? Neyi ispatlamaya çalışıyorlar?
Peki ayın sonunu zor

Tam 15 sene oldu Barış Manço gideli; duyduğum o anı hatırlıyorum da çok uzun bir süre inanamamış, kabul edememiştim. Günlerce süren ağlamalarımı; aylarca kendime gelemeyişimi saymıyorum bile... Hani “Zaman her şeyin ilacı” derler ya; bazı durumlarda zamanla geçmiyormuş, hasret hiç azalmıyormuş işte; O’nu her geçen gün daha da fazla özlüyoruz. Yokluğuna alışmak mümkün değil...
Bir yandan da hâlâ o kadar aramızda, yanımızda ki... Şarkılarını dinlerken o anda canlı canlı söylüyormuş gibi hissediyorum. Öyle bir şarkı söylemek ki zorlamadan akıp gidiyor; o tarifi-benzeri olmayan sesi insanın kalbinin ortasına işliyor. Öyle sözler ki hâlâ her seferinde anlattıklarından yeni bir şey çıkarıyorum; her seferinde o eşsiz anlatımına hayran oluyorum.

YARIN BULUŞMA GÜNÜ
O; şarkılarıyla, ‘7’den 77’ye ve ‘Adam Olacak Çocuk’la, yaptığı ve anlattığı her şeyle, attığı her adımla bize çok şey kattı, öğretti, yaşattı, hissettirdi; şimdiki çocukları da Barış Manço’yla tanıştırmalıyız mutlaka. Böylesi bir efsaneden, bir öğretmenden onlar da mahrum kalmamalı...
Yarın her sene olduğu gibi Barış Manço Vapuru sabah 10.30’da Kadıköy’den kalkacak; Kabataş İskelesi’nde bekleyen

İnternette gezinmeye, Facebook’a bakmaya korkar oldum artık; zira her yerde karşıma ‘Hayvanlara yapılan eziyetler’i gösteren haberler, fotoğraflar, görüntüler çıkıyor. Bunları okumayı, izlemeyi geç; daha gördüğüm anda içim çekiliyor, bütün gün kendime gelemiyorum!
Son olarak Nejat İşler’in Gümüşlük’te beslediği köpeğin zehirlenmiş hali ve Sakarya’da bir aracın arkasına bağlanmış; yerde sürüklenerek boğulmamak için aracın hızına ayak uydurmaya çalışan zavallı köpeğin fotoğrafıyla bir kez daha kalbim sıkıştı!
Bunu yapanları insan yerine koymak mümkün değil; çok afedersiniz ama Allah topunu kahretsin!

KÖPEĞE ÜZÜLÜRKEN!
Bu satırları yazarken Fethiye’de işe gelmeyen 11 yaşındaki çırağını boynundan iple motosikletine bağlayıp koşturan caninin haberini gördüm bu sefer...
Biz burada köpeği bağlayana deliriyoruz; bir başka ruh hastası almış aynı şekilde çocuğu bağlamış; Allah’ım aklımızı koru; diyecek kelime bulamıyorum! İnsanlara eziyetin kol gezdiği memlekette ben neyi anlatıyorum ki!

ZORLU’DA KAZAYA KURBAN GİDİYORDUK!

‘Cats’in ilk gecesinde dünyanın en önemli müzikallerinden birini İstanbul’da izleyecek olmanın heyecanıyla Zorlu Center’a attım kendimi... Salona girmek i