Aksal Yavuz

Eyüpspor’un oynamaya çalıştığı oyunun adı futbol, Trabzonspor’un oynadığı ayaktopundan başka bir şey değildi!
Zira sahada ne yaptığını, nasıl oynanmasını gerektiğini bilen, futbolun hakkını teslim etmeye çalışan, golü arayan ev sahibi takımın oyuncularıydı…
Ne yaptığını bilmeyen, rakibin üstüne gidemeyen, gol pozisyonuna giremeyen, al gülüm ver gülüm anlayışında oynayan Trabzonsporlu oyunculardan başkası değildi…

Maçın orta hakemi Atilla Karaoğlan da bordo-mavili oyunculardan farklı değildi, tabir caizse ayakta uyurgezerlerdendi. Verdiği, vermediği kararlar… Hele Trabzonspor aleyhine çaldığı bir penaltı vardı ki, VAR olmasaydı yanmıştı Trabzonsporlular!

Ayrıca yan hakemlerden biri yarım metre ofsayt olan pozisyonu devam ettirip, Uğurcan kurtardıktan sonra bayrağı kaldırmaması hem komikti hem de evlere şenlikti!

Bir eleştiri de ihtiyaç duyulduğunda her daim seferberlik emriyle acil göreve çağrılan İhsan Derelioğlu hocaya. 52 dakika rakip kaleye şutu olmayan, vurdumduymaz oynayan takımında oyuncu değiştirmemesi? İnsan yanında oturduğu oyuncuları tanımasa, bilmese,

Bir kaleci iki maçta takımını tek başına ayakta tutabilir mi? Tutuyor, tuttu da…

Trabzonspor 52. Dakikada beraberlik golünü bulana dek, İsviçre’de dünyaları kurtaran Zigi, Trabzon’da da farklı değildi, adeta uçan adama dönüştü!

Sadece Zigi değil, direkler de müsaade etmedi Trabzonspor’un turu geçmesine, o da ayrı…

Orsic’in direkten dönen topunun yanı sıra Trezeguet’in çatal diye tabir edilen yerde patlayan enfes frikiği, Savic’in attığı penaltının üst direkle kucaklaşması hakikaten büyük şanssızlıktı Trabzonsporlular adına…

Futbol şansınız yanınızda olacak, penaltı işleri de şanstır, tüm bunlara eyvallah, tamam da…

Sahi Trabzonspor ilk yarı ne oynadı? Lafı hiç uzatmadan; kocaman bir sıfır!

Öyle ya nerede ilk maçta yetmiş dakika rakibini boğan Trabzonspor!

İsviçre’de ilk maçta evinde mışıl mışıl uyuyan St. Gallen’in Trabzon’da ayağa kalkıp oynamasına Trabzonspor teknik ekibi ve oyuncuları müsaade etti, başkaları değil. Zira ne pas alışverişinde vardılar ne pres yaptılar ne de ke

St. Gallen yabana atılacak bir takım değil, zira İsviçre’de ve Avrupa ligine fırtına gibi başladılar, gelene, gidene üç, dört atıyorlar… Hele kendi sahalarında çok etkili oynuyorlar, iyi pres yapıyorlar, rakipten kaptıkları topla hızlı atağa çıkıyorlar, kanatları da devreye sokarak… Anlayacağınız o anlamda İsviçre’de ve Avrupa eleme maçlarında nam salmış bir takım St. Gallen…

Her ne kadar Trabzonspor’un eksikleri olsa da, sezona iyi başlamamış olsa da, bilhassa ilk bir saat o kadar etkili oynadılar ki adeta ev sahibi ekibin havasını söndürdüler! Koca doksan dakikada rakibe sadece bir, iki yarım pozisyon verdiler.

Sahanın her bölgesinde rakibe pres yapan, ayağa pas yapan, pozisyonlara giren ve kaçıran bir Trabzonspor izledik İsviçre’de…

Neler kaçırdılar neler, hangisini yazalım? Kaçan pozisyonların değil tamamını çeyreğini gole çevirebilseydi bordo-mavililer, İsviçre’nin fiyakalı ve bir o kadar havalı St. Gallen takımı, Trabzon’a gezmeye, köfte, pide ve balık yemeğe gelirdi ancak.

Hakikaten

Maça daha istekli başlayan, maçın genelinde topa daha çok sahip olan taraf Trabzonspor’du ancak, Net Global Sivasspor, oyunu kendi sahasında kabul edip, kaptıkları toplarla rakip kalede etkili olan takımdı.
Evet, Trabzonspor rakibine oranla topla daha çok oynadı oynamasına da, pozisyonları bulan, galibiyeti kaçıran Bülent Uygun’un öğrencileriydi.
Çünkü bekleyerek oynayan Sivasspor karşısında, Trabzonsporlu oyuncular hem yavaş oynadılar hem orta sahada sorumluluk alacak, oyuna ağırlığını koyacak oyuncusu yoktu hem kanatları kullanamadılar hem de çıkarken çok top kaptırdılar.
Topun ayağa gelmesini bekleyerek oynamaları, kırmızı-beyazlı ekibin ekmeğine yağ sürdü ayrıca.
Çıkarken ev sahibine ikram ettikleri topları, ev sahibi takım değerlendirebilseydi, ya da kaptan Uğurcan Çakır, gününde olmasaydı, Sivasspor’un, topla daha çok sahip olan, maçın mutlak favorisi Trabzonspor’u farklı mağlup etmesi işten bile değildi.
Ee, bu işler böyledir, orta sahanız gezinirse, kanatlarınız çalışmazsa, kendinize koşu koridorları oluşturamazsanız,

Rapid Wien, kadro kalitesi olarak Trabzonspor’un bırakın ayarında olmayı, yanına yaklaşamaz, ancak bordo-mavili takımın sezon başı olması nedeniyle beklenen, arzulanan seviyede olmaması ve de yeni kurulan bir ekip olması nedeniyle, Avusturya temsilcisi karşısında etkili olamadı, o anlamda karşılaşmanın başından sonuna dek ne yaptığını, nasıl oynanması gerektiğini bilen taraf konuk ekipti. Ekip olmak, takım oyunu oynamak böyle bir şey, uzun zamandır bir arada oynamanın, birbirini tanımanın, tamamlamanın ortaya çıkardığı ürün desek abartmış olmayız.
Evet, Trabzonspor henüz hazır değil, eksikleri var, zamana ihtiyacı var. Benzer durumda olan, benzer durumu yaşayan takımların süreci kolay atlatmaları, ekip ruhunu sahaya yansıtmaları, iyi oynamaları için taraftarının desteğine, morale ihtiyacı olduğunu hazır yeri gelmişken söylemekte fayda var.
Eksikler demişken; Trabzonspor’un santrafora ihtiyacı olduğunu sağır sultan biliyor artık. Bu konuda Trabzonspor yönetimin harıl harıl çalıştığını yedi düvel öğrendi. Ayrıca orta sahada takıma liderlik yapacak, oyunu yönetecek, yönlendirecek lider

57 Yaşında ama hala dimdik ayakta…

Hala yıldız gibi parlıyor, hala pırlanta gibi göz kamaştırıyor…

O olmasaydı; futbolun ne tadı olurdu ne de tuzu…

Doğum yıldönümünü Sütlüce’de kutladı o’nu sevenler, o’ndan bir parça olduğunu düşünenler…

Onlara “Fatih’in torunları, Kanuni’nin doğduğu şehrin çocukları” diyorlar aynı zamanda…

“İstanbul’u kim yaktı diye soran olursa?” Trabzonspor’un çocukları yaktı dersiniz… Biz yakarsak söndüremezler” diye de haber saldılar yurdun dört bir yanına! Sıcak asfaltta yumurta pişiren cinstendi. Nem tavan yapmış, yaprak kıpırdamıyor, rüzgâr senelik izindeydi sanki!

Yumurta pişiren sıcağa, bunaltan neme rağmen binlerce Trabzonsporlu akın etti Sütlüce’ye…

Kaptan Uğurcan Çakır’ın performansı Trabzonspor şampiyon olduğu sezondaki gibi olmasaydı Ruzomberok’un bu maçtan galip ayrılmaması işten bile değildi. Dahası farka bile koşabilirdi Slovak temsilcisi… Diyeceğimiz o, inanılmaz kurtarışlara imza attı Trabzonspor’un örümcek adamı! Hele ikinci yarıda iki pozisyonda sakız gibi uzadı kaptan…
Trabzonspor’da da gol kaçırma yarışında Trezeguet, ev sahibi oyuncularla kapıştı desek yeridir. Rakip takımın kalecisi Uğurcan kadar iyi değildi, Trezeguet kaleyi bulabilseydi bu defa bordo-mavililer farka gidebilirdi.
Ruzomberok, Trabzonspor’un değil ayarında olmayı, yanına yaklaşacak bir ekip değil. Düşünün bordo-mavili ekibin bir oyuncusu, rakip takımın toplam değeri kadar… Arada kadro kalitesi olarak o kadar fark var yani.
Sezon başı maçları tehlikelidir. Hele de rakip sizden fazla çok maç yapmış, sezonu sizden erken açmış ise ne kadar iyi takım olursanız olun, hazır değilseniz her an bir iş kazasıyla karşılaşabilirsiniz. Trabzonspor da dün öyle bir kazaya uğramadıysa yatsın kalksın Uğurcan’a dua etsinler.
Evet,

Kim ne derse desin, mevcut oyuncu kadrosuyla Trabzonspor’un ligi 3. Sırada bitirmesi başarıdır. Zira birçok bölgede o kadar çok eksiği var ki yazmakla bitmez. Zaten sezon başından bu yana birçok maçta bunun sıkıntısını yaşadılar…
Örneğin sol bekleri, dün öyle bir hata yaptı ki ayağındaki topu ister şanssızlık deyin ister beceriksizlik, ayağı kayıp yere düştüğü için rakibe teslim etti, devamında Ankaragücü penaltıyla golü buldu. Penaltıya da penaltı demek için bin şahit gerekir ya, o da ayrı. Ayrıca Trabzonspor’un yediği ikinci golde de Eren Elmalı, pozisyon hatası yaptı.
Maça iyi başlayan Trabzonspor, Bardhi, sakatlanıp oyundan çıktıktan sonra bordo-mavili takımın orta sahasında yeller esmeye başladı desek abartmış olmayız. Düşünün o bölgenin alternatifi yok…
Sezonun, daha doğru bir ifadeyle son haftanın en şanssız takımı Ankaragücü, Trabzon’dan istedikleri skoru alıp ligde kalabilirdi ancak bir pozisyonda direğe, birkaç pozisyonda Trabzonspor’un genç kalecisi Muhammet Taha Tepe’ye