Melih Aşık

Ülkemizde özel araçlar iki yılda bir, ticari araçlar her yıl teknik muayeneden geçiyor. Bu muayene 2007 yılından beri Tüvtürk adlı özel bir şirket tarafından yapılıyor.

Tüvtürk ikisi yabancı, biri Türk üç ortaklı bir şirket. Hasılatını yüzde 30 oranında devlete bırakıyor.

Türkiye’de yılda tahmini 10-15 milyon araç muayene oluyor ve bu da yaklaşık 6-7 milyar liralık bir geliri ifade ediyor.

Tüvtürk şirketi, 2021 yılında muayene ücretlerini otomobil, kamyonet, minibüs için 372 TL olarak saptadı. Bu fiyata ayrıca 90 TL Otomobil Egzoz Pulu eklenmesi gerekiyor.

Otomobilini teknik muayeneye götüren Osman Aydoğan anlatıyor:

“Arabamı muayeneye götürdüm. Muayene sadece ve sadece 10 dakika sürdü. Tüvtürk istasyonları genellikle şehir dışında. Oraya zaten bir saatte gidiliyor, bir saat sıra bekleniliyor, muayene de on dakika sürüyor. Onarım yok, bakım yok, tamirat yok, parça değişme yok. Ne var? Sadece ve sadece muayene var, o da on dakika sürüyor. Almanya’da teknik araç muayene

Bir televizyon kanalında Kara Murat filmi oynuyormuş. İzleyen okuyucumuz aktarıyor.

“Şarap” sözcüğü geçen yerleri ‘bip’lemişler ancak meyhane sözcüğünü ‘bip’lemeyi herhalde unutmuşlar. Konuşmalar şu hale dönmüş.

- Barba’nın meyhanesine ‘biiip’ götürüyorum.

- Susamışsınızdır, size bir ‘biiip’ ikram edeyim.

- Bizans’ın en güzel ‘biiip’ini ben üretirim.

Ekranlarda içki görüntüleri ve sözlerine yönelik duyarlık aşırı düzeyde!

Neden? Çünkü içki bütün kötülüklerin anasıdır!

Fakat silah içki kadar tehlikeli sayılmıyor. Ekranlarda silahın her türlüsü adıyla, fotoğrafıyla yayınlanıyor, o silahların tetiğe bir basışta onlarca kişiyi öldürdüğünü görüyoruz. Yerli dizilerde sorunlar hukukla değil silahla çözümleniyor. Çoluk çocuk silahlı çözümün daha fiyakalı ve daha adil olduğuna inandırılıyor. Ancak silaha sansür yok. Şaraba sansür var. Na

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu tek bir cümleyle bombayı Meral Hanım’ın kucağına  bıraktı.

Nasıl mı?

Önceki gün Candaş Tolga Işık’la yaptığı röportajda  “Cumhurbaşkanı olmak istiyor musunuz?” sorusuna, “İttifak kabul ederse bir sorun yok” diyerek.

Kemal Bey iki hafta öncesine kadar çeşitli platformlarda bu soru sorulduğunda, “Bu bizim ittifaka bağlı. Onlarla oturup karar vereceğiz” diyordu.

Adaylık kararını ittifaka bırakıyordu.

İttifakın Kemal Bey’i aday gösterme eğiliminde olmadığını iki hafta önce İyi Parti Genel Sekreteri Koray Aydın:

- Kazanma riski olan bir adayı kabul etmeyiz, sözleriyle gayet açık biçimde ifade etmişti.

Meral Hanım’ın gönlü Ekrem İmamoğlu’ndaydı.

Almanya’da Duisburg, Essen Üniversitesi 18-20 Kasım tarihlerinde “Tanınmayan soykırım: Dersim 1937-1938” başlıklı bir çalıştay düzenledi.

Etkinliğin destekçileri arasında Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti Kültür ve Bilim Bakanlığı da yer alıyordu. Konferans ilanında iki unsur göze çarpıyor.

1. Dersim’in bir soykırım olduğunun kabulü.

2. Tartışmanın 1937-38 yıllarıyla sınırlanması.

Malum, Dersim olayları 1906 yılında Osmanlı’ya karşı başlatılan aşiret isyanlarının son noktasıdır. İsyanlar yıllar içinde tekrarlanmış, hem Osmanlı hem Cumhuriyet hükümetlerini uğraştırmıştır.

Kendilerine Meclis’te yer önerilmiş, arada birkaç kez af ilan edilmiş ama para etmemiştir. Aşiretler kendilerine özel statü verilmesinde ısrar etmiştir.

Dersim olayı bütün bunlar ele alındığı takdirde aydınlatılır. Ne var ki bu tür konferanslar bir tek amaca yöneliyor: Cumhuriyet’i karalamak, Atatürk’ü sanık sandalyesine oturtmak. Öyle olunca da 37-38’le sınırlanıyor. “Bu bir soykırım ise neden Dersim dışında hiçbir Alevi’ye

Veliaht Vahdettin Efendi’nin eşi Müveddet Hanım o gece düğünde giyeceği ışıltılı tuvalete bakarken çok üzgündür. Bu düğün için özel bir tuvalet yaptırmıştır oysa. Saray hanımları her düğünde yeni bir tuvalet giymektedirler. Pahalı ve şık tuvaletler süslemektedir düğün salonunu.

Müveddet Hanım neden akşamki düğünün sevinci içinde değildir de üzüntüler içindedir?

Çünkü o akşam kocası evlenmektedir.

Kendisi Veliaht Vahdettin’in üçüncü eşidir.

Kocası o akşam görkemli bir düğünle amcasının kızı Nevvare Hanım’la dördüncü evliliğini yapacaktır. O da davetliler arasında bulunacak, tebrikleri kabul edecektir.

Dördüncü eşin amca kızı olması acılarını artırmaktadır.

Bu satırları Şaziye Karlıklı’nın Vahdettin’in beşinci eşi Nimet Hanım’ı anlattığı “Son Kadın” adlı belge romanda okuyoruz.

57 yaşında padişah olan

Millet İttifakı cephesinde cumhurbaşkanı adayını açıklamak için vaktin erken olduğu konuşulurken bir yandan da muhtemel adaylar üzerinde gizli bir çekişme sürüyor. Kemal Kılıçdaroğlu’nun son günlerdeki “Ben” diye başlayan konuşmaları ve zengin vaatleri kendisinin aday olacağı yönünde işaret olarak değerlendiriliyor.

Ancak bu niyet İyi Parti’den destek buluyor mu?

Kılıçdaroğlu’nun adaylığı sorulunca İyi Parti  Başkan Yardımcısı Koray Aydın bakın ne diyor:

“Kendisinden talep olduğunu duymadım ama bizim bir ilkemiz var. Diyoruz ki bu konuda herkes idealist davranmalı, temel ilkemize uymalıdır. Kazanma riski anketlerde görülen bir adayı İYİ Parti olarak kabul etmiyoruz. “

Saadet Partisi aynı yönde düşünüyor.

Kemal Kılıçdaroğlu, açıkça söylenmese de, kazanma riski olan bir aday olarak görülüyor.

Anketlerde iki isim öne çıkıyor. Mansur Yavaş ve Ekrem İmamoğlu. Kılıçdaroğlu “Siz görevinizde kalın” diyerek iki belediye başkanının yolunu kesti ama... Taban baskısı

Varlık Vergisi yine gündeme geldi. Gündeme gelmesinin bir sebebi Kemal Kılıçdaroğlu’nun helalleşme listesine koyması, diğeri “Kulüp” adlı dizi oldu.

1942 yılında konulan Varlık Vergisi vergi tekniği açısından kötü, aceleye gelmiş, harp zenginlerine öfkeyle yazılmış, uygulamada adaletsiz bir vergiydi. Sakıncalarında herkes hemfikirdir.

Vergi Müslüman iş adamlarını da kapsıyordu. Ancak sermaye ve işletmelerin yüzde 87’si azınlıkların elinde olduğu için doğal olarak onlara yönelmişti. Belirlenen vergiyi ödeyemeyenler çalışma kamplarına gönderilecekti. Nitekim bu durumdaki 1400 kişi gönderilmiş, 20 kadarı geri dönmemişti. Vergi bir yıl sonra kaldırıldı, ödenmeyen paralar affedildi.

***

Vergi hangi koşullar altında, ne amaçlarla konuldu? Bunu anlamak için Cahit Kayra’nın Tarihçi Kitabevi’nden 1911 yılında çıkan “Savaş, Türkiye, Varlık Vergisi” adlı kitabını okumak gerekir. Diyor ki Kayra:

“Güçsüz Türk ekonomisi İkinci Dünya Savaşı’nın getirdiği olağanüstü

Zülâl Atalay Laçin, sahte doçentlik belgesiyle Aksaray Üniversitesi’nin profesörlük kadrosuna atanmış, yaklaşık iki hafta sonra bu durum ortaya çıkınca görevden alınarak tutuklanmıştı.

Laçin kendini üniversiteye ODTÜ mezunu, İngiltere’de yüksek lisans ve doktora yapmış bir doçent olarak tanıtmıştı. Meğer açık öğretimde öğrenciymiş.

Gösterdiği bütün belgelerin sahte olduğu ihbar üzerine ortaya çıktı.

İlginç olan ne mi? Aksaray Üniversitesi’nin profesörlük kadrosuna atadığı bir kişinin geçmişiyle ilgili soruşturma yapmaması. Gösterdiği belgelerin sahte olup olmadığını araştırmaması. Önüne konulan tüm belgeleri araştırmadan kabullenmesi çok ilginç.

YÖK bu konuda bir soruşturma açmayacak mı?

Üniversite sahte belgeleri gerçekten görev ihmali veya cehaleti yüzünden mi kabul etti? Yoksa Zülal Hanım’ın içeride bazı iş birlikçileri mi var? Bu dolandırıcılıkta üniversitenin masum olmadığı da çok belli. YÖK nerede?

&