Melih Aşık

Türk sporunda bugün tartışmasız tek gerçek var:

Kadın voleybol takımının başarısı.

Dünyada onları yenebilen tek rakip kalmadı.

Ne şansa bağlı bu başarı ne hakem desteğine ne siyasi oyunlara.

Temelinde Atatürk’ün ünlü sloganı var:

“Övün çalış güven”

Evet bir devşirme oyuncumuz var: Vargas…

Ancak o da geldiğinde bu kadar muhteşem bir oyuncu değildi.

Önümüzdeki hafta “Dil Bayramı”nın 91. yılını kutlayacağız… Atatürk’ün katılımıyla 1932 yılında düzenlenen I. Türk Dili Kurultayı’nın açılış günü olan 26 Eylül’ü her yıl “Dil Bayramı” olarak kutluyoruz.

Dilimiz güzeldir. Arapça ve Farsçadan arındıkça daha da güzelleşiyor. Bu dille her şeyi ifade edebileceğimizi Yaşar Kemal’den Aziz Nesin’e, Nazım Hikmet’ten Orhan Kemal’e, Sabahattin Ali’den Sait Faik’e nice şair ve yazarımız eserleriyle ispatlamıştır. Dilin Türkçeleşmesinde TRT’nin çabalarına da büyük yer açmamız gerekir. TRT, kurulduğu 1960’larda sürekli Türkçe sözcükler kullanarak onların dile yerleşmesinde etken oldu. Yeni sözcükler ilk zamanlar garip gelmişti. Türk Dil Kurumu alaya alındı. Zaman içinde alıştık. Benimsedik. Bakın TRT’nin desteğiyle hangi sözcükler eskilerin yerini aldı:

“...anlayış, bakan, basın yayın, barış, başarı, başkan, bilgi, bilim, birim, çoğunluk, dayanışma,

Öğretmen Ali Özdemir, ayağını yorgana göre uzatmadığı için sıkıntıya düşen bir toplumu resimliyor. 

Dini bayram tatilleri 9 gün olsun. 

3 - 5 cm kar yağınca okulları tatil edelim. 

40 - 45 yaşında emekli olunsun. 

Üniversitelerin kadrolarını eş, dost, akrabaya tahsis edelim. 

Senede sadece 1 - 2 ay kullanılan yazlık evlerimiz olsun. 

Yunan adalarında tatil yapalım. 

Otomobilimizi her yıl yenileyelim. 

Yazar Yavuz Alogan, Veryansın TV’deki yazısında, sokakta, ulaşım aracında, evde, yatakta, yemekte, tuvalette, her yerde başını cep telefonuna eğmiş “reels” denilen kısa video akışına takılan insanın neler gördüğünü anlatıyor:

“...Mesela bir genç, zekâ kıvılcımları saçan komik bir video seyredip kahkahalara boğuluyor, neşeleniyor; hemen ardından tarikat şeyhiyle evlendirilen küçük kız çocuğuyla ilgili bir video izleyip öfkeleniyor; hemen sonra Cumhuriyet’in elden gittiğini anlatan bir video izleyip umutsuzluğa kapılıyor; fakat sonra bir siyaset esnafının atıp tutmalarını izleyip umutlanıyor; Madımak katliamı davasının düştüğünü anlatan bir video izleyip sinirleniyor; ardından, gencin ifade edemediği bastırılmış duygularını dile getiren

bir ajitatörün öfkeli videosunu izleyip coşkun bir cesaret kazanıyor; kaçak göçmen cinayetiyle ilgili bir video izleyip korkuya kapılıyor; arada kürdilihicazkâr bir şarkı dinleyip efkârlanıyor; derken pornografik bir klip izleyip uyarılıyor..”

Bütün bu duygu iniş

Ayasofya Camisi uzun sürecek bir onarım ve restorasyona alınıyor... Çelişkili söylentiler ortaya atılırken... Kültür Bakanlığı yaptığı açıklamada yapının ibadete kapatılmayacağını bildiriyor...

Öte yandan Sultanahmet Meydanı’nda üç yıl önce boşaltılan eski Tapu Kadastro Müdürlüğü binasındaki müze çalışmaları kısmen tamamlandı. Ayasofya’nın depolarında yer alan ve camiye dönüştürülmesi sırasında buraya taşınan eserler ziyarete açıldı.

Bu yeni Ayasofya Müzesinde, ilk inşa tarihinden bugüne Ayasofya’nın tarihi ve geçirdiği değişimler dijital içeriklerle anlatılıyor. Aslında bu süreçte büyük bir fırsat kaçırıldı.

Burası pekâlâ bir Bizans Müzesi olabilirdi.

Ayasofya’nın eski müdürlerinden Erdem Yücel diyor ki:

- Atina’da ve Venedik’te Bizans müzeleri vardır. Bizans’ın başkenti olmuş İstanbul’da böyle bir müzenin olmayışı büyük eksikliktir. Ayasofya başta olmak üzere, İstanbul Arkeoloji Müzeleri, Antalya

Son iki günde peş peşe iki video izledik…

Birisinde bir TIR boş bir arsaya giriyor, arka kapak açılıyor, içinden çıkan genç erkekler koşa koşa aynı istikamete yöneliyor, gözden kayboluyorlar.

İkinci video Kuşadası sahilinde çekilmiş... Kıyaya yanaşan lastik bottan 30 - 40 sığınmacı fırlıyor.. Üzerlerindeki can yeleklerini yere fırlatarak belli bir istikamete doğru koşuyor ve kayboluyorlar.

Dikkati çeken nokta... Kaçakların yere ayak basınca tek sıra halinde belli bir istikamete doğru koşmaları...

Sanılır ki onları getiren insan kaçakçıları yer de temin etmiştir. Şehre dağılsalar belki yakalanacak, belki halkın tepkisiyle karşılaşacaklar. Çok muhtemelen önceden ayarlanmış bir yere koşup gizleniyorlar...

1- Bu kadar adamın birden gözden kaybolabilmesi ortada başarılı bir kaçakçılık organizasyonu bulunduğunu gösteriyor.

2- Peki Kuşadası’na gelenler kimler? Neden Güneydoğu sınırından değil de denizden geliyorlar? Bunlar İtalya ve Yunanistan’a girmeye niyetlenip oradan geri püskürtülenler olmasın!

3- Türkiye’ye şimdilik savaşla

Okullar açıldı... Anneler babalar çocuklarını güzelce giydirdi, donattı, süsledi, okullara yolladı. Acaba her ana baba aynı mutluluğu duydu mu?   

Çalışma Bakanlığı’na göre ülkemizde çalışan nüfusun yüzde 37’si asgari ücret almaktadır. Asgari ücretin altında maaş alan işçiler ve emekliler de eklendiğinde bu kesim yüzde 50’yi aşmaktadır.   

Eğitim İş’in hesaplarına göre, okul ihtiyaçları için yapılan harcamalar; okul öncesi için 9.000 TL, ilkokul için 11.000 TL, ortaokul için 13.000 TL, lise öğrencisi için 14.000 TL’dir. Asgari ücretin 11.402 TL olduğu günümüz koşullarında asgari ücretli bir ailenin, bir çocuğu için maaşının tamamını okul hazırlıklarına ayırması gerekir. Ailenin 2 veya 3 çocuğu varsa masraf aynı oranda büyüyor.   

Bunlar ilk harcamalar... Çocuğun yıl içindeki yol parası, kırtasiye masrafı, yemek parası gibi harcamaları da eklenince her ay aileye bütçesinin kaldıramayacağı rakamlar

Yerel seçime şunun şurasında 6 ay kaldı... Yerel seçim hayatımızda neleri değiştirecek, neleri değiştirmeli? Hangi alanlarda daha iyi uygulamalara, daha iyi çözümlere, daha iyi projelere ihtiyacımız var?

Beklenirdi ki, seçime 6 ay kala bunlar tartışılsın...

Ne var ki, siyasi partiler bunları tartışmak yerine vakitlerini birbirlerini suçlamakla, ittifak manevraları yapmakla, alengirli konuşmalarla geçiriyorlar...

Mevcut belediyeler 5 yıllık dönemi nasıl geçirdiler?

Neleri başardılar, neleri başaramadılar?

Hayatı ucuzlatmak için ellerinde hangi imkânlar vardı, bunları ne kadar kullanabildiler?

Ulaşımda neler yaptılar, neleri yapamadılar?

Neden depreme karşı gereken önlemler yeterince alınamadı?