Mehmet Tez

Yeni Türkü’nün bu şarkısını (*) en sevdiğim zamanlarda, yani 80’lerde, ileride 2022’de metaverse ya da Türkçesiyle meta evren hakkında bir yazı yazacaksın ve başlığında da Murathan Mungan’ın sözlerini yazdığı bu şarkıdan alıntı yapacaksın deseler, ne alaka, derdim. Daha doğrusu, meta evren de ne, derdim herhalde.

Müzik dinlemenin, sinemanın, televizyonun dijitalleşmesi, şu, bu derken, iş kripto paraya pula, ardından da topyekûn dijitale taşınmaya geldi.

Sevdiğimiz albümleri, filmleri, paramızı pulumuzu, NFT’lerle sanatımızı falan taşımak elbette yetmeyecek. Kendimizi de illa içeri atmamız lazım. Kendi sanal versiyonumuz olacak hem de gerçeğinden iyi olacak.

Meta evren o kadar güzel olacakmış ki evde oturup bir gözlük takarak en yakışıklı, en fit, en seksi, en yakışıklı, en popüler, en zengin olabilecekmişiz. Normal hayatta olamadığımız her şeyi meta evrende olacakmışız. Meta gelecek, dertler bitecek.

Kulağa şahane geliyor, bir yandan da sahte peygamberlerin sonu toplu intiharla falan biten hazin hikâyelerini çağrıştırıyor. Her şey çok güzel olacak

Kaybolmuş - Kalben: Kalben'in "Eski Dünyanın Yangını" adlı yeni albümü ocak ortasında piyasada olacak. Bu albüm hakkında daha fazla bilgi verip yorumlar yapacağım ama önce bir çıksın, dinlensin bakalım. Bu hafta ilk single, Kalben - Can Güngör ortak çalışması "Kaybolmuş" yayınlanıyor. Kalben'in son bir iki yıla yayılan tür, tarz, his, bakış açısı denemeleri / arayışları bu albümde yerli yerine oturuyor gibi geldi bana. "Kaybolmuş", bol chorus'lu gitarlarıyla iyi düşünülmüş modern bir altyapıya sahip. Kalben'in yeni hikâyelerine çok yakışmış bu sound.

Dünyaya Bedel - mor ve ötesi: mor ve ötesi'nin yakında hakkında daha fazla haber ve bilgi edineceğimiz 2022 çalışmalarının ikinci müjdecisi olarak gelmişti birkaç hafta önce. Yılın tartışmasız en iyi şarkılarından biri. Klasik mor ve ötesi müziğinin bugün de bu kadar güncel ve yepyeni durmasının sırrı herhalde modaları, trendleri yakından takip etmeleri değil. Bu tip özel grupların neredeyse tamamı gibi bunları yapmak yerine kökleri güçlü bir geleneğe

Novak Djokovic’in turnuva ve ülkeye giriş kuralları ve protokollerine aykırı olarak Avustralya Açık’a katılmak için aşısız bir şekilde bu ülkeye girmek istemesi krize neden oldu. Pazartesi günü çıkacağı mahkemeyi karantina otelinde bekleyen dünyanın bir numaralı tenisçisi hakkında onlarca, yüzlerce yazı çıkıyor şu anda. Kimi tenisçilerin performanslarını nasıl etkileyeceğini bilemedikleri maddeleri kullanmamak istemesini normal karşılıyor, kimi Djokovic’i aptallıkla suçluyor. Djokovic’in babası Sırbistan’a oynanan büyük oyundan bahsetmeye başlayana kadar makul bir açıklama peşindeydim ben de. Sıkıştın mı çıkar mağduriyet kartını kurtul.

Mağduriyet kartını başkası çıkarsa anlayacağız, dünya gerçek mağdurlarla dolu. Ama Djokovic’in nesi mağdur? Djokovic erkek tenisinde tarihin gördüğü en büyük rekorlara imza atıyor. Yıllardır bir numaradan inmiyor, turnuva üzerine turnuva kazanıyor, bunlar olurken Sırbistan mağdur değil. Eleştirdiğiniz sistem içinde çalışıp kazanmış, başarılı

Nilüfer Yanya’nın “Painless” adlı albümünün yayın tarihi 3 Nisan. Yanya’yla bir süre önce Londra’daki bir konseri öncesinde buluşmuştum ve bilgiler almıştım. Karantina günlerinde Londra ve Penzance’ta kaydedilen albüm yabancılaşma, yalnızlık, tecrit gibi temalarla günümüzün bilinçaltına dalıyor. Alternatif rock sahnesinde yılın en iyi albümlerinden biri olacağını tahmin ediyorum. Öncü parça “Stabilise”a bakarak beklentimizi yüksek tutuyoruz. Yanya’nın 2022 turnesi Twitter hesabında açıklandı. Bir konser maratonu onu bekliyor.

Cat Power’ın “Covers” albümü, adı üzerinde cover şarkılar içeriyor. Yayın tarihi 14 Ocak. 12 şarkının yer alacağı albümden bazı cover’lar geçtiğimiz aylarda yayınlanmıştı. Frank Ocean cover’ı “Bad Religion”, The Pogues cover’ı “A Pair of Brown Eyes” ve kendi cover’ı “Unhate” bunlar arasında. Çok iyi yorumlar hepsi.

Band of Horses, “Thing are Great” adlı albüm ile 4

Kalabalık yerlerde insan insana, alt alta, üst üste dans etmek. Bira ve tuvalet kuyruklarında telef olmak, çamurlu bir ortamda yerlere düşe kalka konser izlemek. Özetle, festivale gitmek. Hayır, Primavera tarzı değil, o şehrin içinde ve fazla nezih. Her an başına bir şey gelebilecek tekinsiz festivallerden biri olmalı. Glastonbury ihtimal ama biletleri çıkar çıkmaz tükeniyor. Tam saatinde ekran karşısına geç, bilet alırken sistem kilitlensin, stres içinde ekranı yenileme tuşuna bas ha bas. İnsan bir festivale bilet almak için bu kadar uğraşmamalı. Şöyle Reading falan gibi kimsenin son dakikaya kadar bilet almadığı, sanatçı kadrosu son günlere kadar hâlâ tam belli olmayan, hafiften dandik, bol biralı leş festivallerden biri daha iyi olabilir.

Maske tak, oraya dokunma, elleri yıka diye diye çıldırdım herhalde sonunda.

Denize dalıp nefesim yettiğince suyun altından yüzmek. Tuzlu suyla yıkanmış, güneşte kavrulan bir cilt, yaz meltemiyle havalanan gömlek artı şortla, yalınayak, off line, günlerce boş boş takılmak.

Mutlak televizyonsuzluk. Televizyon seyretmeyi

Mağara adamı diye bir imge var. Elinde kocaman bir sopa, kadını saçından tutup yerde sürükleyerek mağarasına götüren bir ilkel canlı.

Biz kendimizi bu insandan her zaman üstün görmüşüzdür. “Onlar ilkeldi. Biz medeniyiz. Çok harika bir kültürümüz, değerlerimiz, inançlarımız var. Onlar olmasa mahvolurduk ve ilkel çağlara dönerdik” falan...

Halbuki ilkel çağlara dönmek kötü bir şey değil. Aksine, tarih öncesi dönemlerde, yerleşik tarıma geçilmeden önce yaşayan ilk insanlarla karşılaştırıldığında bugün aslında berbat, sağlıksız, bol stresli ve mutsuz bir hayat yaşadığımızı kabul etmeliyiz.

Bir defa atalarımızın diyeti çok daha iyiydi. Meyve, sebze ve etle besleniyorlardı. Bol bol lifli gıda demek. Her şeyin organik olduğunu hatırlatmama gerek yok herhalde. Ekmek, hamur işi, beyaz un, şeker, tatlılar, işlenmiş gıdalar, bunlar içindeki koruyucu maddeler, fast food, trans yağlar ve bizi hasta eden bütün diğer sağlıksız şeyler hayatlarında yoktu.

Tarıma henüz geçmediklerinden hayat basitti. Her

Hit şarkıların “Slowed and Reverb” versiyonları bir süredir dinlenme rekorları kırıyor. Rihanna’nın Diamonds’ı gibi klasik olmuş hit şarkıların da, daha birkaç ay önce patlamış Doja Cat’in Woman’ının da slowed and reverb yani yavaşlatılmış ve reverb eklenmiş versiyonları büyük ilgi görüyor.

Ve bu durum gerçekten beni çok şaşırtıyor. İnsan bir şarkıyı neden önce hızlı sonra da yavaş ve reverb’lü dinlemek ister? Siz ister misiniz?

Hababam Sınıfı müziği olmadığı sürece herhangi bir şarkıyı herhangi bir şekilde hızlandırıp yavaşlatmak bana çok anlamsız geliyor.

“Mahmut Hoca’yı hastaneye kaldırdılar”. Hababam Sınıfı şarkısı yavaş. “Mahmut Hoca okula geri döndü.” Hababam Sınıfı şarkısı hızlı.

Bunun dışındaki kullanımların benim gözümde anlamı yok. Melih Kibar yıllar önce bestelemiş, yapmış, uygulamış konu kapanmış.

Büyük hit şarkıların yavaş ve reverb eklenmiş versiyonları tür fark etmeden indie, rock her türde şarkıya uygulanıyor. Türkiye’de de bir hit şarkı çıktığı an ertesi hafta

Seda Erciyes - "Eylül Ekim Kasım": Türkçe R&B, müzik âleminde son bir iki yılın en parlak, en heyecan verici gelişmesi. Ve Seda Erciyes bu tarzı sırtlayan öncü isimler arasında en önde yer alıyor. Harika bir vokale, yepyeni bir bakış açısına sahip. Müzikte cool'un kitabını yeniden yazıyor.

Sefo - “Bilmem Mi?”: Reggaeton, Latin beat'leri arasında Türkçe müziklere en fazla yakışanı. Sefo'nun şarkısı Türkiye'de yılın en popüler bir-iki şarkısından oldu geçen yıl. Sanırım herkes için de bir sürprizdi. Yeni beat'ler ve düzenlemeler anlamında daha alınacak çok yol var popüler müzik sahnemizde. Kapı açık sonuna kadar.

Güneş - “Dua”: Ergen erkek enerjisinin baskın olduğu Türkçe Rap âleminde bir genç kadının başarıyı yakalamasını bırakın, varolması dahi çok büyük bir mücadele gerektiriyor. Güneş, geçen yılın en başarılı yerli Hip Hop sanatçıları arasında yer aldı. Uzi ile birlikte söyledikleri "Dua" hit olurken yıl sonunda gelen "Sür Eve" EP'si de yılın en