Feyzi Hepşenkal

NAZIM HİKMET yazmış Abidin Dino’ya:
“Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
işin kolayına kaçmadan ama
gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
ne de ak örtüde elmaların
ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolaşan kırmızı balığınkini

EVVELCE fazla duyulmayan, dolayısıyla pek bilinmeyen sözcükler; gökten düşen taş misali yağıyor başımıza.
YSK’nın 12 bağımsız adayı veto etmesiyle hayatımızın bir parçası haline gelen “memnu hak” lafı bunlardan biriydi.
Memnu.
Ne demek?
Şöyle dersem:
Aşk-ı memnu.
Anlarsınız herhalde.

YÜKSEK Seçim Kurulu’nun açıkladığı “geçici aday listeleri” ifadesindeki “geçici” sözcüğüne bakmayın siz.
Açıklanan bal gibi “kalıcı” liste.
Birkaç fire verir ya da vermez.
O da neticeyi değiştirmez.
Listelere şöyle alcı gözle baktığımda, dikkatimi çeken bazı noktalara, sizlerin de dikkatini çekmek isterim:
* * *
Her iki seçim bölgesinde de tüm adayları “yüksek tahsil” görmüş tek parti var:

ESKİ ve müstakbel Ulaştırma Bakanı, İzmir’den milletvekili adayı olunca, AKP’nin açıkladığı projelerin büyük bölümü de, “kara, deniz ve hava ulaşımı” ile ilgili oldu haliyle.
Öyle ki:
İzmir’in neresinden çıkarsan çık ve nereye gidersen git, her yol bir otoyola çıkıyor mutlaka!
Karayolları bağlantılı pek çok müjde var listede.
Sabuncubeli’ye tünel yapmadan, Çanakkale sahil yolunun nihayet Foça üzerinden geçmesine kadar...
Ve tabii...
İzmir Körfezi’nin Üçkuyular ile Bostanlı’dan kuşaklanması da çok önemli.

ONLAR zor durumdalar.
Onların canı yanıyor.
Bir yanda Haziran ayında yapılacak iki büyük sınava hazırlanmak zorundalar, diğer yanda yerle bir edilmesi gereken asıl “ucubeyi” yıkmanın uğraşındalar.
Onun için de sokaktalar.
Gençlik böyle bir şey işte.
Olumsuz koşullarda birden parlayıveriyorlar.
Işıklar saçan bir cevher hepsi de.

HAYDİ dokuz yıl öncesine gidelim.
Yine bir seçim öncesine.
Dönemim iktidar ortağı ANAP 2002 seçimlerine girerken, İzmir 1. Bölge’de listesindeki ilk dört sırayı şöyle belirlemişti:
1. Işılay Saygın
2. Ekrem Pakdemirli
3. Altan Koçer
4. Bilal Doğan

ANKARA’DA gazetecilik yaptığım 1999-2000 yıllarında, ressam Cemil Karababa’nın evinde verdiği bir dost davetinde Çin Halk Cumhuriyeti’nin Ankara Büyükelçisi ile tanışmıştım.
Uzun boylu, neşeli ve Türkçeyi çok güzel konuşan bir adamdı.
Çin’in “ayak sesleri” duyuluyordu o zamanlar.
Bugünlerin geleceği belliydi.
2000 yılında İzmir Fuarı’nın başına geçince, ilk İEF için tren kaçmıştı ama bir sonraki yıl Çin Halk Cumhuriyeti’nin “Onur Konuğu Ülke” olarak İEF’ye katılmasını çok istedim.
Büyükelçi dostum yetişti imdadıma.
Ve Çin 2001 yılında, 70’inci İEF’nin konuğu oldu.

ANADOLU Ajansı (AA) olalı, böylesine anlamlı ve önemli bir habere, en azından bana göre imza atmamıştı.
Haberi yazanı da, yayına koyanı da kutlarım.
Gerçi biliyorduk.
Facebook kullanımında dünya dördüncüsü, MSN kullanımında ise ilk 10 arasında olan bir milletin fertleriyiz.
Yani.
Teknoloji ile muhabbetimiz iyi.
Ama bir sorun var.