Feyzi Hepşenkal

Kaset çalar, CD çalar ne varsa evinizde, Arif Sami Toker’in şarkısını çalın hemen:
“Dalında solarken akşamın gülü
Ufuktan çözülmüş güneşin tülü
Dinlerken kırlarda yanık bülbülü
içmesem bir türlü içsem bir türlü”
En sevdiğiniz şarkıcının sesinden Uşşak makamındaki bu eseri dinlerken, koyun başınızı yastığa; dalın derin bir uykuya
Ayrıca ayak ağrılarından şikâyetçiyseniz, bu şarkı ona da iyi gelecektir.

Şunun şurasında beş gün kaldı 23 Kasım’a. O gün Paris’te İzmir sahneye çıkacak ve 2020 yılında EXPO’yu neden düzenlemek istediğini anlatacak.
Daha doğrusu “İzmir’i anlatmak” için Elif Şafak kürsüde olacak.
Kimin aklına geldi bilmem ama ilginç bir seçim.
Gerçi yandaki fotoğraf bir ipucu veriyorsa da...
Yine de bilinmez!
Neyse.
Önemli olan konu bu değil zaten.

Şubat ayında bir gece sabaha karşı 6,5 büyüklüğünde deprem olursa İzmir’de ne olur?
Senaryo şu:
163 bin 722 bina yıkılır ve/veya ağır hasar görür.
189 bin 375 binada orta, 237 bin 241 bina da ise hafif hasar oluşur.
Ve daha fecisi:
En az 4 bin 912, en çok 16 bin 372 kişi hayatını kaybeder; en az 14 bin 735, en çok 163 bin 722 kişi yaralanır.
Sonuçta da...

Ezeli ama aynı zamanda ebedi bir hayal o.
Nedir o?
İzmir’in fuarlar ve kongreler kenti olması.
Az şey yapıldı, çok şey yapıldı.
Kimi eğri yapıldı, kimi doğru yapıldı.
Yapılanların bir bölümü, günahı ve sevabı ile bana ait.
İşte bu sorumluluğu sahibi olarak, İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nun Gaziemir’deki yeni fuar alanında bir yıl süreyle “bedava yer tahsisi yapılacağı” şeklindeki kararını “prensipte doğru bulduğumu” açıklamak isterim.

Bazı şeyler öylesine denk geliyor ki bazen, ürperiyor insan.
İster istemez düşünüyor:
Acaba bu, kaderin bir oyunu mu?
Yoksa olanlar “geliyorum” mu demişti çoktan?
Misal. . .
“AFAD’a acil müdahale” başlıklı yazımın yayımlandığı günün akşamında Van’daki ikinci deprem meydana geldi.
Demiştim ya:

Bir ürünü hizmete sunarken yapılan hataların suçunu “alıcının üzerine yüklemeye” ne denir?
Haksızlık.
İnsafsızlık.
Soygun.
Daha açık ifade edelim.
Üretilen elektriği vatandaşa satarken, üzerine konan “KDV, elektrik tüketim vergisi, enerji fonu vs.” dahil ortaya çıkan rakamın üzerine; bir de “yüzde 10 K.K. Bedeli” konması, acaba neyin alâmetidir?
Beceriksizlik.

Tunus, Cezayir, Mısır, Libya, Bahreyn, Ürdün, Yemen, Moritanya, Suudi Arabistan, Umman, Suriye, Irak, Lübnan ve Fas...
Velhasıl Arap dünyasındaki mitingler, protestolar ve halk ayaklanmaları sonucu bazı liderlerin yaka paça devrilmesi ve de hatta linç edilmesine Batı âlemi “Arap Baharı” dedi.
Peki.
Diğer yanda yaşananlara ne demeli?
Herhalde:
Hazan Mevsimi!
* * *

Türk televizyonlarında gösterilmese de, İngiltere’de “çok izlenen” ve son olarak bu yıl “En İyi Mini Dizi” dalında Emmy Ödülü kazanan “Downtown Abbey” aslında bizi de ilgilendiren sahneleriyle gayet hoş bir televizyon dizisi.
Çünkü hemen her bölümünde Türkiye’ye bir gönderme var. Ve hatta “Kemal Pamuk” adıyla bir Türk diplomat bile yer aldı bir bölümünde.
20. Yüzyıl’ın başlarında soylu bir İngiliz ailesinin çevresinde, 1. Dünya Savaşı’nın dehşetini, sınıfsal çekişmeleri, her yönüyle insan ilişkilerini yansıtıyor ekrana.
Asıl üzerinde durmak istediğim nokta ise tam da “bugün” ile ilgili.
İkinci sezonun 6. bölümündeki final sahnelerinde Downtown Malikânesi’nin bütün sakinleri, 11 Kasım 1918 günü saat tam 11’de saygı duruşunda bulunuyordu.
Çünkü o an 1. Dünya Savaşı resmen sona eriyordu.
Bugünkü gibi mükemmel bir “11.11.11” kombinasyonu olmasa da, yine bir “11.11” günü ve “saat 11” sonuçta!