Ercan Güven

Fenerbahçe bu sezon ilk defa “büyükle büyük oldu”… İlk defa bir derbiyi duvara raptiyeledi ve başkanından hocasına değişmiş Trabzonspor’u tek ayak üzerinde yakalanmış olsa da mağlup etmeyi başardı.
Bu sonuç sadece Fenerbahçe’nin matematiksel şampiyonluk şansını belirsiz bir süre daha uzatmasına yaramadı; asıl takımın, tribünlerin hatta Saraçoğlu Stadı’nın “onurunu onarmanın” ilk adımı oldu sezon sonuna doğru.
Acil ihtiyaç oydu!
Galatasaray karşısında da derbi kazanmayı tekrarlayabilir, Türkiye Kupasına uzanabilirse “genel af” ilan edilir Fenerbahçe’de!
***
Trabzonspor evindeki ilk maçta Fenerbahçe’nin şifresini çözen ilk takımdı. Lakin, hoca değişince bildiğini unutmuş gibi başladı maça. Yeni teknik direktör Bjelica ilk on bire Gomiz yerine Doğucan’ı koyarak forveti eksiltip orta sahayı sağlamlaştırmış, üçlü defansını Larsen ve Visca kanatlarıyla Fenerbahçe hücumlarında beşliyordu.
Savunurken iyiydi ama golden sonra Trabzonspor önde oynarken Visca’nın

Birileri Fenerbahçe’ye “henüz ligin bitmediğini” söylesin lütfen!.. Yarışın son metrelerini emekleyerek de olsa tamamlayan maratoncuları, tur bindirmiş rakipleri havuzdan çıkıp kurulanmaya başlarken inatla kulaç atmaya devam eden ve ayakta alkışlanan yüzücüleri, iş veya yarış edebini, sorumluluklarını hatırlatsın. Kupaya odaklanıp ligi bitti sayabilir mi Fenerbahçe gibi bir büyük gelenek?
Daha “çeyrek asır bekledikleri Kadıköy galibiyeti” için gün sayan ve iki gün sonraki karşılaşmaya “sezonu kurtaracak” gözüyle bakan Trabzonspor ile çok ciddi bir maçı var Fenerbahçe’nin.
Ezeli rakip Galatasaray ile her zaman her zeminde yılın en büyük derbisi sıralamasının başına yazılan bir mücadele var ki, rakibiniz maça çıkmadan önce şampiyonluğunu ilan etmiş olsa bile “olası bir mağlubiyet” en tepeden en aşağı “soru işaretli” herkesin “üzeri çizilmesi” ile sonuçlanacak kadar önemli. “Can” değilse bile

Bu Fenerbahçe’nin sezonu şampiyonun ardından ikinci olarak bitirmesi futbol adına son derece makul ve mantıklı bir olaydır.
Neden mi?..
Şu kritik maçın öyküsüne, Fenerbahçe’ye ve hocasına bakın anlayın:
Başlangıç on numara!.. Fenerbahçe maça rakip sahayı zimmetine geçirip kendi malı gibi kullanarak girişti. Savunma dörtlüsü dahil herkes oradaydı. Çok iyi ayağa top ve cetvel gibi pas yapıyordu takım. Onuncu dakikada, ilk yarıda tutuk oynayan Arda’nın çapraz ortasına Valencia ile birlikte koşan Giresun savunmasının eline top çarptı ama hakem, usta bir pandomimci gibi VAR’ın kulağına “bir şey yok” dediğini anlattı. Muhtemelen “dedikodu olmasın diye” 17. dakikadaki korner pozisyonunda Asias’ın kapalı koluna çarpan top için VAR acilen devreye girdi, hakem pozisyonu izledi, penaltı noktasını gösterdi. Prosedur tamamdı. Batshuayi Fenerbahçe’yi öne geçiren golü attığında dakika 20 olmuştu.
İşte bu dakikadan itibaren Giresunspor savunmayı bırakıp atak ve sert/temaslı oynamaya, karşılığında

Aynı takımlar aynı yerde beş gün arayla yeni bir 90 dakikaya çıkınca kaldıkları yerden devam eder sanılır ama lig mücadelesinin zerresi yoktu kupa yarı finali ilk ayağında.
Çünkü ortada çözülemeyen bir düğüm vardı.Sivas’ın sağlam orta sahası, kanatları da kullanamayan Fenerbahçe’ye bir tek uzun topları bırakmış, Sivasspor’un ise sadece sağ kanatta topu Gradel’le buluşturup onun hızından ve tekniğinden gol umma şansı kalmıştı.
Ayrıca, iki ayaklı kupa yarı finalinin Sivas ayağına her iki takım da temkinli oynamak için çıkmıştı. Hatta berabere kalmak için!..
Oysa rövanşa İstanbul’a gelecek geçen yılın kupa şampiyonu Sivasspor, kendi sahasında işini kolaylaştıracak bir sonuç almalıydı ki, o da farkında değil gibiydi.
İşte bu noktada Fenerbahçe’nin kısa süreli diklenmesi ortaya çıktı. Fenerbahçe bir süre gol arar gibi yaptı. İlk yarı, Peres’in kestiği topa kale önünde Pedro’nun dokunamayışı ile başladı. 45 dakikada top ezme, hatalı pas, pozisyon kaçırma, ofsayt ile dolu Pedro performansı

Fenerbahçe’nin Sivas’ta kaybedip rahmetli İslam Çupi ağabeyimizin tanımıyla PTT (pijama- terlik-televizyon) pozisyonunda derbiyi izleyeceğini ümit edenler fena halde yanıldı.
Hocalar, futbolcular, taktikler değişse de… Yarışta geri düşse de “Fenerbahçe’nin anlatılamaz büyüklüğü” kaybolmuyordu demek ki.
Usta bir boksör gibi iplere dayanıp gard alarak başladığı maçta, sağlı sollu ataklarla ve giderek hızlanan tempoyla sahayı rakibine dar eden Fenerbahçe, son golünü de 10 kişiyken atıp daha ilk devreyi 3-0 önde bitirdi.
Geçen derbide on kişi kalan Beşiktaş’ın nasıl geriden gelip kendilerini geride bıraktığını anlamış olmalı Fenerbahçe takımı:İnatla, ısrarla, gücünün tamamını sahaya koyarken kafayı çalıştırmayı da unutmadan.
Aynen öyle yaptı Fenerbahçe.Aslında Fenerbahçe maç başladıktan sonra, daha doğrusu ilk golü attıktan sonra açıldı. Çünkü karşısında Charsis-Hakan-Saiz’den kurulu bir Sivas orta sahası vardı. Yani İrfan Can ve Arao’ya teslim edilmiş orta

Galatasaray’dan tam da Beşiktaş derbisi arifesinde, tam da Fenerbahçe’nin nefesi ensesindeyken gelen “arıza sinyali” nedendi acaba?
Tamam... Galatasaray’ın kendi evinde de olsa Karagümrük karşısında öne geçtikten sonra maçı ancak bir puanla bitirebilmesi, futbolun tahmin edilemezliğine dahil edilebilirdi.
Lakin, bu sezon şampiyonluğa gümbür gümbür giden ve an itibarıyla futbolumuzun en iyisini oynayan Galatasaray’da, neden “atan ve tutan” hatadan ihanete doğru uzanan bir krizin özneleri olmuştu?
Yakın geçmişteki her Galatasaray zaferinin baş mimarı Muslera, puan kaybedilen maçta rakibe asist yapmış, şampiyonluğu garantilemek için ikinci kez el sıkışılmış Gomis, sezonun geri kalanında takımda olmayacağını açıklamıştı açık açık.
Neden? Teknik direktör Okan Buruk takımı karıştırmaya çalışan “dış güçler” gibi saçma bir sebebi ortaya sürüp faturayı Fenerbahçe’ye keserken ya bilerek hedef şaşırtmaya çalışıyordu ya da olayı kavrayamamıştı açıkçası.
Şampiyo

Z aten sekiz sezondur boğazından bir “kupa” geçmemiş, içi ezilmiş, asabileşmiş Fenerbahçe gibi bir devin “iştahını” açarsanız, elinden zor kaçarsınız!..
Eve gelmiş İstanbulspor’u ham yapar… Doymaz; sizi de “yemek için” yerleştiğiniz zirveye kadar kovalar.
Bu bir masal… Duy da inanma!
Kabus oldu düşmemek için çabalayan İstanbulspor ile Kadıköy’deki mücadele aslında. Fatih Tekke, Jorge Jesus’a strateji dersi verdi. İki golle öndeyken maçı 3-3 bitiren Fenerbahçe bir adım bile yaklaşamadı şampiyonluktaki rakibine. Ve talihsiz Fenerbahçe taraftarı yine “tufaya” geldi; tribünleri doldurdular, elleri boş döndüler.
Hem yazık hem ayıp.
Aslında maça paldır küldür girişti Fenerbahçe. Henüz 6. dakikada Szalai’nin bir golü var ki, Pedro’nun kaleci Alp Arda’ya faul yaptığı gerekçesiyle sayılmadı. Oysa tam tersiydi. Pedro’ya çarpan kaleciydi. Hakemler takımların sinir uçlarıyla oynamayı bırakmadı bu sezon. Akordunu bozuyorlar

Fenerbahçe’nin sezonlar boyu bıkmadan usanmadan talep ettiği “adalet”, elbette ilk ve acil olarak “sahada oyunu/ masada futbolu yönetenlerin” kulaklarını çınlatmaktadır ama bu sezon itibarıyla adaletin alt başlığı “insaf” da en az adalet kadar mecburiyet haline gelmiştir.
Hem de tribünlerden rakiplere, medyadan yayıncı kuruluşa kadar cümle aleme.
Tek gelir kalemi “futboldaki heyecan” olan yayıncı kuruluşun, medyanın, tribünleri dolan veya artan Galatasaray dahil tüm kulüplerin, kısaca şu kekeme ve acı dolu sezonda futbolun kesesi dolmasa da boş kalmıyorsa, Fenerbahçe’nin inatçı takiple rekabet ve heyecan faktörlerini kırbaçlamasındandır.
Lakin, zirveye dokuz puan farkla başlayıp altı puan farkla biten her Fenerbahçe maçından sonra sevinç ve takdir duyguları -kaçmak üzere görünen- şampiyonluk hüznüyle gölgelenip sahadaki mücadele göz ardı edilmekte, resmen insafsızlık yapılmaktadır Fenerbahçe’ye.
Olsun… Geri dönüşleri bile yeter Fenerbahçe’nin!
Fenerb