Ercan Güven

Sanki kümede kalma mücadelesi veriyor Fenerbahçe… Sanki dökülüyor, ümitsiz vaka sanki ligin bitmesine 12 maç kala.
Biri kuyuya taş atıyor. Kimse çıkaramıyor:
Gaipten gelen ses “Jesus kaçacak, Ali Koç bırakacak” diyor, herkes dehşete kapılıyor.
Yahu, Jesus’un sözleşmesi bir yıllık. Sezon sonunda istediği yere gider.
***
Hem Fenerbahçe hem kendisi memnun değilse gider… Fenerbahçe kalmasını istese bile kendisi istemedikçe gider… Fenerbahçe şampiyon olamazsa gider… Hatta UEFA ve Süper Lig şampiyonluklarını paketleyip Kadıköy’e getirse bile, yine gider bence!..
Bir sezon İstanbul’a gelip sekiz sezondur şampiyonluk için inleyen Fenerbahçe gibi bir devi zirveye taşımış teknik direktör olarak, havaalanından itibaren ayakları yere dokunmadan gider gönlünde yatan dilini konuştuğu kulübe. Ne olursa olsun kalması sürpriz zaten.

Aslında Fenerbahçe’nin ilk yarıda kazanacağı bir deplasmandı İspanya’da 2-0 kaybettiği… O kadar şahane başladı maça. O kadar etkili oynadı. Geçişlerde o kadar mükemmeldi.
Ne yazık ki, sadece ilk yarıda. Bir şans bir dalgınlık golüyle uçtu gitti olası zafer.
Buna karşın ilk devre La Liga’daki kötü gidişini UEFA Avrupa Ligi son 16 maçına taşıyan bir Sevilla vardı karşısında. Takımın yarısını değiştirmiş Sampaoli’nin orijini stoper olmayan Alex Telles ve Gudeli yanısıra henüz yeterli tecrübesi olmayan genç Nianzou ile kurduğu üçlü savunma Valencia’nın ağzının suyunu akıtıyor, Ferdi’ye en sevdiği iç koridorları yaratıyordu.
45 dakikada yedi pozisyon yakalayıp iki tehlike yaşayan Fenerbahçe’nin gol beklentisi bile Sevilla’nın altı katıydı.
Çünkü, sürekli öne çıkıp Kayserispor maçının ikinci devresindeki gibi oynayan sağ bek Ferdi ile birlikte dörtlü defans oynayan orta alanı sağlam tutan Fenerbahçe’de bir tek kötü oynayan bozuk moralli İrfan Can’dı…

Dört nala gelip Uzak Asya’dan Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan güzel ve çok özel ülkemizde yıkılan on bir şehir, kaybedilen on binlerce can, kışı atlatmaya çalışan milyonlarca insan yetmedi; bir de depremin “tsunamileri” çıktı şimdi!
İlk iş olarak da Fenerbahçe’ye denk geldi, bacağından aşağı çekmeye uğraştı tabi.
Seri de olsa, feci de olsa merkez üsleri denize yüz -iki yüz kilometre mesafedeki deprem zinciri, denizi olmayan Kayseri’den bin kilometre uzaktaki İstanbul’a kadar tsunamiye sebep olabilir mi?..
Hem de nasıl!
Mesela Fenerbahçe seyircisine Kayseri Stadı tribünlerinin yasaklanması, depremin ardından ortaya çıkan tsunaminin “yasaklanan vatandaş” ile “yasaklayan İl Güvenlik Kurulu’nda” yarattığı öfke/endişe ve stres dalgalarıydı… Jesus’un dediği gibi “karmaşık bir mesele”. Yoksa, bin tane Fenerbahçeli Kayseri’nin altını üstüne getirecek değildi her halde.
Olsun… Taraftarına ekrandan selam çaktı Fenerbahçe.
***

Bencil veya umursamaz sanmasın kimse!.. Uçaklardaki “oksijen maskeleri düştüğünde, önce kendinize sonra çocuğunuza takın” uyarısı kadar kıymetlidir büyük yıkım ve feci kırımdan üç hafta sonra Süper Lig’in erteleme maçlarıyla başlaması…
“Boş verin evladınızı” demez o uyarı… Problem çıktığında çocukla bilinçli ebeveynlerin ilgilenebileceği mantığından yola çıkar.
Tıpkısının aynısı… Yeniden başlayan maçlar da biraz kafayı toparlayıp depremzedeler ile dayanışmaya daha iyi odaklanabilmek ve birlikteliğimizi somutlaştırmak için 90’ar dakikalık teneffüsler olacaktır bundan sonra. Bir nefes oksijen olacaktır. Hem bizim… Hem de ilk günden itibaren bölgeye yardım çağrılarına/ organizasyonlara girişip tesislerini/ statlarını/gönüllerini enkazda kalan, enkazdan çıkan ve varı yoğu enkazda gömülü, sadece canı kalmış depremzede vatandaşlarımıza açan kulüpler için çok kısa bir mola…
Tır doldurmaya küçük bir ara ama akıllar

Bütün gecem yine Hatay-Antep-Maraş-Malatya arasında kahreden ekran seyahati ile geçmiş, gün ağarmış ve kalan az miktarda ruh sağlığımı korumak için kendimi dışarı atmışım.
Amaçsız adımlıyorum kaldırımları.
O da ne?.. Kilisenin karşı kaldırımı tenha!Sabahları Bahariye Caddesi’ne sıcak iştah parfümü sıkan İnci Pastanesi açık olduğu halde sadece bir-iki kişi var içeride… Hayret. Çünkü günün her saati uzun kuyruk bitmez önünde.
Bilinçsizce kapıdan Selo’ya sesleniyorum.
“Poğaça çıktı mı”?
Selo, Batmanlı ve ağabeyi Mehmet ile birlikte gurbete çıkıp işe komilikten başladığından beri elimizde büyüyen dürüst, saygılı bir emekçi. Şimdi müdürü gibi ünlü pastanenin.
Seslendim ama seslendiğim anda cız etti yüreğim.

Yer ve gök birlikte çullandı üzerimize… Toprak kırıldı canlarımızı aldı, kara kış yarım kalan işi bitirmek için enkazlara sızdı. Zaman aleyhimize çalışıyor bir yandan.
Öyle feci bir manzara ki, hayatını kaybedenleri belirlemek bile günler alacak. Evi kalmayan, evine giremeyen kışı nasıl atlatacak, bu soğukta ne yiyecek ne içecek.
Felaket.
Bir tek yaralı sayısı belli…
85 milyon!
Evet… Trajedinin merkez üssüne yakın olmaya gerek yok. Hepimiz yaralıyız artık. Yara beresi olmayanların, Maraş’a, Malatya’ya, Adıyaman’a, kırılan fay hattına uzaktakilerin ruhu, kalbi, zihni ağır yaralı.
Biz sağ kalanlar, tarifsiz kederler içindeyiz.

Zafer beyaz, hezimet siyahsa… Boya kutusu hakemde fırça VAR’daysa… Ne yapsın; yenemiyorsa yenilmedi Fenerbahçe ve “gri” bir puan aldı demir gibi rakipten.
Ne demişler; çıkmayan candan ümit vardır. Hele tarih transfer mevsimiyse!..
Takımı savunma ve forvet gibi ikiye ayırmış santrforsuz Adana Demirspor’un çılgın temposu en başta biraz şaşırtsa da Fenerbahçe’yi, bir yandan da eski hızlı temposuna zorladı. Aynı rakibi gibi orta sahayı uzun toplarla adeta “atıl” bırakan Fenerbahçe’de ilk yarı boyunca oynayan iki blok vardı; savunma ve hücum…
Böylece son derece keyifle izlenen “Rus ruletine dönmüş ve 45 dakikada 24 şut çekilmiş maçın ilk devresinin -ki, 90 dakikada ikiye katlandı şut sayısı- golsüz bittiğine inanmak zor ama Fenerbahçe’nin kale içinden çıkarılan pozisyonları dışında fileyi bulan bir vuruşu da vardı.
Henüz 14. dakikada rakipten seken topu kontrol edip uzaktan tam doksana gönderen Mert Hakan’ın golü, büyüteçle incelendi ve öncesinde elle oynama

Fenerbahçe göz alıcı bir “takım” da… O takımı yaratan “terzinin” uzmanlığı mı sınırlı, yoksa özen mi göstermiyor?.. Takımın ceketi çok şık… Yakıyor bakanı. Lakin pantolon uymuyor bir türlü!.. Ya bol ya dar ya kısa geliyor.
Önde başka, arkada başka Fenerbahçe.
Oyun güzel, skor net, dönüş muhteşem, taraftar şahane… Neden eksiklerden başladık işe?
Çünkü, her rakip Kasımpaşa gibi futbola şefkatle yaklaşıp, oynayıp oynatmaya çalışmıyor. Her rakibe yediğinden fazlasını atmak da çok zor. Bedava gol yememek daha iyi değil mi?
Şampiyonluktaki rakibinin kazandığı haftada en azından dört puan farkı korumak için galibiyetten başka çaresi olmayan, üstelik Kasımpaşa gibi ayakta çok top tutup pasta kararsızlıklar yaşayan bir rakipten, maçın ilk golünü nasıl yedi Fenerbahçe?..
Bomboş ve başıboş savunması yüzünden. Benzer bir pozisyonu 38. dakikada da gördü kalesinde ama Arao yerinde olunca durdurabildi rakibi.
Savunma tüm takımın işi denir; ispatı Fenerbahçe’nin