Ercan Güven

Fenerbahçe hakkında bildiğiniz ne varsa hepsini unutun!.. Basarmış, koşarmış, pas yaparmış, hücumda en iyi, savunmada sağlammış, hepsini!
Arap Atı gibi açılan bir takımmış, son dakikalar onun sevdiği zamanmış, geçiniz...
Efsane bitti.
***
Duvara toslayarak başladığı Süper Lig’in ilk yarısını duvara toslayarak tamamlıyor işte.
Tıpkı çok kötü başlayıp çok kötü bitirdiği dünkü Karabükspor deplasmanı gibi.
Kimse saha buzmuş, hava pusmuş, eksik varmış türünden bahaneler aramasın, hakemle falan uğraşmasın.

Başlıktaki cümleyi ben söylemiyorum; 3 Temmuz sürecinde Aziz Yıldırım’a yüklenmeyi spor haline getirmiş, üzerinden reyting/tiraj alıp afiyetle yemiş fikir adamları, kanaat önderleri dile getiriyor.
Dile getirmeyenlerin, dilinin ucunda.
En azından düşünüyorlar!
İtiraz eden varsa, bugün benzer belgeye benzer argümanlarla karşı çıkanlardan başlayayım, komplodan dem vuranlardan çıkayım -ki onlar vakti zamanında tam tersini savunanlar !
***
Söylenmişi bile var:
“Şike delilleri palavra”...

“Anlamayan” ebleh adama dert anlatmaktan daha kötüsü var mıdır?
Evet.
“Anlamak istemeyen” akıllı adama dert anlatmak!..
Buradan yola çıkarsak; yabancı futbolcu sayısının 6 sahada 4 tribünde şeklinde uygulanma sebebini anlayanlar el kaldırsın.
Yardımcı olalım:
Tribünde halı saha maçı yapmak olabilir mi?
Ya da Futbol Federasyonu’nun hoşuna gidiyordur çekirdek çitleyen milyonlarca Euro’luk adamları gündelik kıyafetleriyle seyretmek?

Tam da yarışın ortasında, benzeri görülmemiş şanssızlıklar yakasına yapışmış, en büyük destek olması gereken “taraftar” köstek haline gelmişken bunu söylemek çok zor ama “Fernandes’in ayrılması için her türlü kolaylığı göstermelidir” Beşiktaş!..
Bırakın “gitmek istiyorsa sözleşmedeki yaptırımlara katlanacak” türünden baskıları, bağrına taş basıp “bize ne düşüyorsa yapmaya hazırız” demeli Kartal’ın yöneticileri.
***
Evet... Tuhaf veya saçma gelebilir, lakin tuhaf ve saçma bir silsile yüzünden iş bu aşamaya gelmiştir.
Bu saçmalıklar ancak kulüpçülük eylemine aykırı, hatta saçma gelecek bir şokla sonuçlanmalıdır:
Yolun yarısında en önemli futbolcunu zararına satmak gibi!
İnsaniyet adına ihtiyacı olana aldığı fiyata satan tüccar, ticaret açısından “meczup” dedikodularına muhatap olsa da onun kıymetini “insanlar” anlamıştır her zaman.

Kasımpaşalı Donk’a bundan sonra “Donkalak“ demek istiyorum müsadenizle!..
Ağır mı kaçar?
Peki, ceza sahasında futbol toplarıyla kafa-karış oynayarak rezilliğin zirvesine vuran, kimyamızı bozan Donk biraderin, maçtan sonra hepimize “salak” muamelesi çekmesi ağır ve ayıp değil miydi?..
Özrü kabahatinden büyük haspanın!
“Sahaya giren topu eline almış ama ne yapacağını bilememiş”!
Bak sen.
Karakola götürseydin.

Ne diyelim!.. “Süper Lig’in orta sıralarındaki iki takımın mücadeledesinde puanlar paylaşıldı” mı?..
Şampiyonlar Ligi’nde tur atlamış, teknik direktörü dünya markası Mancini, kadrosu Drogba’lı, Sneijder’li Galatasaray’a ayıp olmaz mı?
***
Tamam... Juventus maçı iki gün sürmüş... Yorulmuş, gerilmiş sonra da rahatlamış Galatasaray.
Ama rahatlamak da bir yere kadar. Burada da yarış var.
İki gün önce şampiyonluktaki rakibi farkı 12’ye çıkarmış; farkında mı değiller, nedirler!
Yoksa Galatasaray şampiyonluk yarışını çoktan bırakmış da bizim mi haberimiz olmamış!

Çözülmesi gereken sağlam bir “bulmacamız” var: Trabzonspor’un Süper Lig’deki skor tabelaları, “üç ihtimalin” sözlük anlamı gibiyken, nasıl oluyor da Avrupa’da grubunu deplasman-iç saha demeden “yenilgisiz lider” bitiriyor aynı takım?
Ciddi bir araştırma konusu.
***
Türkiye’de futbol farklı mı oynanıyor?
Trabzonsporlular Avrupa’ya “bir başka” mı konsantre oluyor?
Geçtik Beşiktaş’ı, Fenerbahçe’yi... Hocanın futbol aklı ile talebelerinin yeteneği/gücü, Akhisar’a, Gençlerbirliği’ne, Kasımpaşa’ya, Antep’e, Sivas’a, Balıkesirspor’a yetmiyor da Avrupalı rakiplere mi galebe çalıyor?
Yoksa Trabzonspor’u sertlik mi yıldırıyor, taraftar mı geriyor bizim coğrafyada?

Her sene aynı terane... Sıradan ve masum bir doğa olayını “seri katil” gibi göstermek gelenek olmuş:
“Dikkat kar geliyor”!
“Geldi, vurdu, dondurdu”...
“Hasta acile kızakla yetişti, ebe katırla beş saat gitti, kazalar can aldı”.
Garibim “beyaz örtüye” kefen muamelesi.
Kar da Allahın işi ya... Sonunda minik bir gönül almaca ve aynısı bin kere çekilmiş naylonla kayan, kartopu atan çocuk görüntüleri:
“Karın keyfini onlar sürdü”!