Cemal Ersen

Trabzonspor 1-0 geride iken Abdullah Avcı’nın yaptığı oyuncu değişikliği, kuşkusuz skorun ve sahadaki mücadelenin önüne geçecek. Çünkü bu sadece bir oyuncu değişikliği değil, kalan dakikalarda maçın kaderini belirleyecek ilginç bir strateji oldu.

53. dakikada savunmanın göbeğindeki Vitor Hugo çıktı, yerine Abdülkadir Ömür girdi. Berat stopere geçti. Aynı Berat üç dakika sonra Diabete’nin bariz gol şansını engellediği için kırmızı kartla oyun dışı kaldı. Bu kez Baker göbeğe kaydırıldı. Sonra Serkan’ı aldı oyundan Yusuf’u sürdü sahaya Avcı.
Hoca, belki de kaybetmemek adına ilk kez böyle büyük bir kumar oynadı. Kaybetse, ki Göztepe son bölümde yakaladığı fırsatları değerlendirebilse, Abdullah Avcı hedefe konurdu. Fatura da -son on dakika hariç- sezonun en kötü oyununu sergileyen takıma değil, doğrudan deneyimli hocaya kesilirdi. Bilmiyorum bir daha böyle bir maceraya girer mi ama, on kişi ile üç puana ulaşsa onun haklılığı olarak değil, Göztepe’nin

Deneyimli bir teknik direktör; bilgisi ve oyun anlayışı bir yana, futbolcularına sevgi ile yaklaşan, kötü günlerde onlara sahiplenen bir karakter gerektirir.
Abdullah Avcı sakinliği ve hoşgörüsü ile bilinen bir hocadır. Sabrını taşıran Galatasaray maçı oldu. Son iki müsabakada son dakikalarda yapılan hataların bedelini öderken, öğretilerinden taviz verilmesine tepki göstermesini hiç yadırgamadım. Belli ki, sert yüzünü göstermesi işe yaramış. Bazen iplerin kimin elinde olduğunun hatırlatılması gerek.
Trabzonspor gibi büyük bir kulüpte kimse giydiği formayı, liyakati ve sorumluluğunu unutmamalı. Umarım Abdülkadir Parmak örneği herkese ders olur!
Şu yoğun maç trafiğinde bir gün fazla dinlenmek çok önemli. Karagümrük bu anlamda şanslıydı. Trabzonspor ise moral bozucu bir beraberlik serisinin son halkası olan Galatasaray deplasmanından dönüp, yeni sınavına motive olmak zorunda idi.
İyi oynarsın kazanamazsın veya kötü gününde tek puana sevinirsin. Trabzonspor gerçekten çok stresli ve baskı altında

Günümüzde futbol; herkesin konuşabileceği, yorum yapabileceği, ahkam kesebileceği, algı yaratabileceği, milyarlarca insanı peşinden koşturan, devasa bir sektör haline geldi.
Güçlünün daha fazla palazlanmaya çalıştığı, güçsüzün giderek ezildiği sistemde bir “canavara” dönüştü futbol.
Avrupa’nın üst düzey üç ülkesinden 12 üst düzey kulübün “Avrupa Süper Ligi” kurma girişimi ölü doğmuş çocuğa benzetilse de, bu küstahlık ne ilk ne son deneme olacak.
Malum kulüplerin pandemi sürecini de fırsat bilerek başlattıkları “ayaklanma”, FIFA ve UEFA duvarına toslayınca, sözleşmeye imza atanların çoğu geri vitese takarak azar işitmiş haylaz çocuk edası ve “şimdilik” kaydıyla evlerine döndü.

İtiraf ve gerçekler!
Geçen yıl bu dönemlerde yarım yüzyılı aşkın süre FIFA ve UEFA’da üst düzey görevlerde bulunmuş, bilgisi, deneyimi, otoritesi ile saygınlık kazanmış olan Şenes Erzik’le bir röportaj

Galatasaray’ın şampiyonluk iddiasını sürdürmesi, Trabzonspor’un haftalardır süren beraberlik serisini bozup en yakın rakibini yakalama hedefi, doksan dakikanın önemini artıran faktörlerdi kuşkusuz.
Beraberlik kime yarayacaktı? Elbette Beşiktaş ve Fenerbahçe’ye. Nitekim öyle de oldu.
Bakın, Trabzonspor’un artık teşhis konması ve mutlak tedavisi gereken bir hastalığı var. Skoru koruyamıyor, son bölümlerde panik yapıyor, rakibin oyununu kabul etmek zorunda kalıyor ve acı çekiyor. Geçen hafta Hatayspor dün akşam da Galatasaray karşısında uzatma dakikalarında tek puana razı olmak, kader olmamalı. Ya zihin, ya fizik olarak yetersiz kalıyor bu takım.
Abdullah hocam, bu sezon kötü deneyimler yaşadınız. Şu son haftaları şanssızlık olarak değerlendiremez kimse.
Trabzonspor her koşulda dirençli ve doksan dakika aynı motivasyonla oynamalı. Kabul, yoğun maç trafiğinde kolay değil bunu sağlamak. Ama ne çok can yaktı son dakika golleri? Yazık değil mi onca emeğe?
Bordo-mavili ekip uzun zamandır hasret kaldığı ideale yakın bir kadro ve güçlü yedek kulübesi ile

Bakın; bu ligde yüzlerce maç ve onlarca penaltı izledik. Çizgiyi terk eden kaleciler, atış sırasında takım halinde ceza alanına giren oyuncular ve sayısız ihlaller gördük. Dün tereyağından kıl çeker gibi son dakika penaltısının iptal edilmesini VAR protolüne bağlamak kolay.
Ya vicdanlar? Diouf beyaz noktaya gelirken, Kamil Ahmet hamle yapıp dönen topu kurtardı. Kitabı açar bakarsanız, tekrar harfiyen doğru. İyi de, madem bu kadar titiz, hassas, objektif ve hak yemezsiniz, bu sezon ağlara giden en az 15 penaltı da iptal edilmeli idi, değil mi? Kötü örnekler, emsal gösterilmez elbette.
Lakin tüm hakemlere ve VAR’da görev yapanlara sesleniyorum. Ortada bir kural varsa her takıma eşit uygulayın. Gücünüzün yettiğine değil, herkese adalet dağıtın. Lafım Zorbay Küçük ile Alper Ulusoy’a değil. Kimin doğru, kimin yanlış yaptığını tartışmak yerine, kimin kafasında hangi tilkiler dolaşıyor, onu bulup çıkarmak gerek ki, o standardı yakalasın Türk hakemliği. Yoksa bu kaosun içinden asla çıkılamaz.
Maça gelince. Skoru, hakem ve

Galatasaray Kulübü Başkanı Mustafa Cengiz son günlerde kılıcını çekmiş, önüne geleni kesip atıyor.
Cengiz’in hedefinde, federasyon, MHK ve hakemlerin yanı sıra, kendi futbolcuları ile teknik direktörü Fatih Terim de vardı. Aralarının epeydir limoni olduğunu bilmeyen yok.
Futbolcuların “seks partileri” kulübün iç meselesi. Bilindiği halde bugüne dek göz yumulması da hakeza öyle. O zaman niye şimdi?
Lakin başkanın Terim’e yönelik “yetersiz antrenman” ve “mesai saatleriyle” ilgili göndermesi, beni yıllar öncesine taşıdı.
Hoca Milan’ın başında iken, İtalyan futbolunun efsanelerinden Andrea Pirlo öğrencisi idi. Pirlo, Fatih hocanın Milan macerasındaki gözlemlerini de dile getirdiği kitabında ağır eleştirileri ile dikkat çekmişti. Anılarında Terim’i unutmaması ilginçti!
“Teknik, taktik, antrenman, oyuncularla iletişim” gibi pek çok başlıkta Terim’i yetersizlikle suçlayan Pirlo, hocanın Türkiye’deki hayranlarının bile kafasını karıştırmıştı.
Milan, İtalyan futbolunun burjuvasıdır.

Trabzonspor alternatifli bir kadroya sahip değil. Sakat ve cezalı varsa, onların yerine kimin oynayacağı belli.
Önemli olan kulübe. Maç içinde oradan katkı var mı, yok mu ona bakmak gerek. Maalesef en büyük eksik, geriden gelenlerin katkısı. Trabzonspor’un en büyük eksiği bu. Sonuca etki edecek kimse yok.
Abdullah Avcı her takımın yaşadığı şanssızlıklara tanıklık ediyor. Bu kez de iki önemli kanat oyuncusu Nwakaeme ve Ekuban yoktu. Ne yapacaktı, karalar mı bağlayacaktı? Elindeki imkanlar dahilinde makul bir kadro sürdü sahaya. Onlar da bu takımın bir parçası ise değerlendireceklerdi verilen şansı. Olmadı, üzerine kafa yorulması gereken bir sorun. Bu işin gelecek sezonu da var ise Trabzonspor Başkanı, Abdullah hocaya kulak vermeli.
Genel bir değerlendirme şart. Trabzonspor bu maça kadar son beş sınavında kaç puan topladı? Ligde zirve hedefleyen bir takım için endişe verici bir istatistik. Daha fazlası olur mu idi, elbette.
Sorgulanacak konu bu zaten. Maç kaybeybetmemek üzerine bir oyun planınız varsa puan toplarsınız.
Peki kazanmak adına neler yaptınız? Abdullah hocam;,

Bazı insanların hayallerini süslese de, kimsenin şöyle bir dönemde Merkez Hakem Kurulu başkanı olmak isteyeceğini sanmam.
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık. Sorun bir değil, bin.
Öyle bir maç trafiği yaşanıyor ki, iş sadece etap yapmakla kalmıyor. Hastalığı var, formsuzu var, cezaya gireni var.
Süreci yönetmek için sihirbaz olmak gerek. Her gün yeni bir “pozitif” vaka çıkıyor. Haftada 10 maça saha içinde 40, VAR odasında en az 20 hakem lazım.
Hepsinden üç gün önce test isteniyor, yakalanan olursa yerine alternatif aranıyor. Kötü performans mı? MHK’nin bu kritere bakacak hali de kalmadı artık!
Bir de seyahatleri düşünün. Türkiye pandemi haritasının kıpkırmızı olduğu şu günlerde elinizde ne varsa tepe tepe kullanacaksınız. Hani imkan olsa, Serdar Tatlı ve Metin Tokat kendi adlarını yazabilirler listeye. Gülmeyin, orta sahadan aslan gibi maç yönetirler.
Dolayısıyla tüm liglerde aynı sıkıntının yaşandığını düşünürseniz, acırsınız MHK’ye...