Bilal Meşe

Mehmet Aurelio... Kızlarının adı Aylin ve Ayla. Eşi tam bir Türkiye sevdalısı, çaya düşkünlüğünü bilmeyen yok.
Evet, Brezilyalı Aurelio ülkemizdeki başarılı futbol kariyerinin ardından Türk vatandaşlığına geçti, Mehmet ismini aldı, 37 kez A Milli Takım forması giydi. Kariyerine bakıyorum; ilk kulübü Trabzonspor’da 2, en iyi dönemini geçirdiği Fenerbahçe’de 5, Real Betis ve Beşiktaş’ta ise 2’şer sezon oynadı.
Yani Mehmet Aureilo’ya, “yabancı değil, bizden birisi” hatta “efsane” dersek abartmış olmayız. Kendi döneminin en başarılı defansif orta sahalarından biri olduğunu da hatırlatalım. Tekniği, mücadelesi, enerjisi müthişti...
Efendim, Fenerbahçe Yönetimi, Mehmet Aurelio’yu yardımcı antrenör olarak göreve getirdi, valla harika bir tercih.
Çünkü, ülkemizi ve takımları iyi tanıyor, artı Brezilya piyasasını iyi biliyor, ülkesinde de çok seviliyor... Valla bundan yıllar önce Rio’da düzenlenen Scorex Fuarı’na katıldım... Mehmet Aurelio, Alex de Souza ve

Bizim kulvarda bazı zaferler vardır, unutulması imkânsızdır, hafızalara adeta kazınır.
17 Mayıs 2000... Danimarka’nın Kopenhag kenti... UEFA Kupası finali... İngiliz devi Arsenal ve Galatasaray... Hala o maç film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor, her dakikasını anımsıyorum. Bir deyiş vardır, “anlatılmaz, yaşanır” diye, işte öyle!
Zaferden zafere koşan Aslan, güçlü rakibini penaltı atışlarıyla yendi ve UEFA Kupası’nı ülkemize taşıdı. Kadroya bakıyorum, üç yabancı sahada, biri de yedekte, hepsi o kadar... Diğerleri mi? Türk oğlu Türk... Yabancılar içinde biri vardı ki, onu bir başka köşeye koymak gerekiyor... Karpatların Maradonası George Hagi, katkısı tartışılamaz... Ne var ki, asıl mücadeleyi ortaya koyan yerli oyuncularımızın bu başarıdaki katkıları yadsınamayacak derecede büyüktür.
20 yıldır övünüyoruz
Düşünün, bu büyük başarıyla 20 yıldır övünüyoruz!
Ya boşa giden yıllar?
Şunu anlatmak istiyorum; o efsane kadroda yer alan Türk oyuncu sayısı bir hayli fazla... Dönelim

Galatasaray’a yakın değilim, ama uzak da sayılmam, çünkü gazeteciyim...

Hasan Şaş’ın istifası kafamda bir dizi soruya neden oldu. Geçmişte yaşanmışlıklar, açıklamalar, çelişkiler var, bunları ‘es’ geçemeyiz! Şaş’ın ilk istifasını anımsayın, 17 Ağustos 2019... Açıklamasında ne diyor; “Galatasarayıma, hocama, Levent kardeşime, Ümit kardeşime başarılar diliyorum. Kalbim hep sizinle, ben sevdiğime zarar vermem. Görevimden istifa ediyorum. Hakkınızı helal edin, hoşça kalın”...

Gelelim son istifasında kullandığı ifadelere; “Bugünden itibaren çok sevdiğim Galatasaray’dan kendi isteğimle ayrılmış durumdayım. Bugüne kadar bana destek veren taraftarımıza teşekkür ediyorum. Hoşça kalın...”

İki açıklamanın arasındaki farklılık beni şaşırttı... İlkinde herkes, ikincisinde ise sadece taraftar var! Şurasını iyi biliyorum ki, Fatih Terim’in haberi olmadan Florya’nın üzerinden kuş bile uçamaz! Dedik ya gazeteciyiz, telefon trafiği yaptım, araştırdım... Hasan Şaş’tan sonra yeni sezonda Ümit

Beşiktaş’ın şu anlı-şanlı kalecisi Karius var ya, hani iki kez FIFA’nın kapısını çalan! Neticede ortada ödenmeyen alacaklar var, adam gider, hakkını arar, kimse de bir şey diyemez. Ve Karius’un sözleşmesi feshedildi, ayrıldı, evinin yolunu tuttu.

Adam gitti artık, oturup arkasından karalar bağlayacak halimiz de yok! Valla, Kartal’da oynadığı sürece, öyle hafızalara kazılacak direkler arasında başarıları pek de yok! Öyle komik goller yedi ki, tribünlere saç -baş yoldurdu! Haa kötü kaleci mi, elbette değil, ama olmayınca olmuyor, maalesef!
Bizler gazeteciyiz, “Onu gönderin, şunu alın” demek, bize düşmez. Ancaaak, ortada ekonomik kriz, bir de ‘virüs’ belası var. Bu tabloda Karius’tan boşalan kaleye, yeni bir isim aramak, ne derece doğru bir yöntemdir?

Elinizin altında aslan gibi iki kaleci var, biri Utku Yuvakuran, diğeri Ersin Destanoğlu...Utku’yu 1-2 maçta izledim, Ersin’i sadece esame listesinden gördüm. Biraz sağı-solu araştırdım, o direklerarasını bilenlerle konuştum, iki kaleciyle ilgili referansları harika.. Kaldı ki ikisi de

Sosyal hayatımızda sıkça kullandığımız bir atasözü vardır, “Evdeki hesap, çarşıya uymaz” diye...
Tıpkı Beşiktaş gibi!.. Ne alaka demeyin, Kartal’ı bu atasözü yakından ilgilendiriyor...
Niye mi? Efendim, Beşiktaş Yönetimi, aylardır kulübün ekonomisiyle boğuşuyor, düzlüğe çıkmanın formülünü arıyor!
Özellikle yabancıların transfer paraları el yakıyor! Neticede yönetim ekonomik anlamda projeler üretmek zorunda... Onlar da boş durmuyor tabii ki. Aralık ayındaki yönetim toplantılarında Mayıs ayına endeksli transfer politikası geliştirmişler... Bu çalışmalar, projeler medyaya yansımadı, geçtiğimiz günlerde ortaya çıkardım...
Valla harika bir çözüm bulmuşlar... Neticede hepsi iş adamı, kendi alanlarında başarılılar, para-pul işlerinden iyi anlıyorlar..
Bunların detaylarını şöyle sıralayabiliriz;
1- İlk etapta transfer politikasına çeki-düzen verilecek...Öyle astronomik rakamlarla yerli-yabancı transferi rafa kaldırılacak... Bonservis rakamı 1 milyon eurodan yüksek olmayacak.

FC’nin açılımı; Football Club, dilimize çevirirsek ‘Futbol Kulübü’...

Galatasaray İkinci Başkanı Abdurrahim Albayrak’ın amatör şubelerle ilgili sözlerine tepki geldi... Albayrak, asla politik değildir, içinden ne geçiyorsa, diline yansıtır, iyi niyetledir. Yani buna kalkıp, ‘kriz’ demek yanlış olur... Bu bir düşüncedir, olur veya olmaz. Ancak Albayrak, gelecekteki tehlikelere işaret ediyor, bilesiniz. Yönetim olarak oturursunuz, Albayrak’ın bana göre olumlu düşüncesini masaya yatırırsınız.

CNN Türk’e konuk olan Albayrak’ın, “Amatörleri belli bir süre kapatmamız lazım. Aksi taktirde kapıya kilit vururuz” sözleri beni zaman tüneline götürdü, Efsane Başkan Süleyman abiyi (Seba) anımsattı. 90’lı yıllarda, rahmetli Seba ile dost masaları kurulurdu, sohbetler ederdik.

Tepkilerden çekindi

Bir gün kulüp binasındaki sohbette konu döndü, dolaştı, amatör şubelere geldi. Şu anda 12 amatör şubesiyle Beşiktaş kulüpler arasında ilk sırada yer alıyor. Buna dört

Üç yabancı dil biliyor; İtalyanca, İspanyolca ve İngilizce... Inter, Atletico Madrid ve Newcastle United gibi köklü kulüplerde oynadı... Dile kolay, A Milli Takım’da tam 101 kez görev yaptı... Uluslararası arenadaki en tecrübeli futbolcumuz...
Kim mi?
Tabii ki Emre Belözoğlu...
Yaşı 39, ne var ki, sakat olmadığı sürece oynadığı futbolla gençlere hem taş çıkartıyor, hem de örnek oluyor. Onun Fenerbahçe sevdasını biliyoruz, kaldı ki kendisi de fırsat buldukça dile getiriyor. Fenerbahçe onun penceresinden son duraktır, bir yıl daha oynar mı, oynamaz mı bilemiyoruz. Bilinen bir gerçek var ki, yönetim kanadı yeni sezonda onun apoletlerindeki yıldızlara bir yenisini eklemek istiyor...
Sportif direktör...
Valla, yönetimin bu kararını hem alkışlıyorum, hem de kişisel açıdan çok mutlu oldum... Yapabilir mi, yapamaz mı tartışmalarına asla girmem, girenlerle de işim olmaz!
Yapar, aslanlar gibi yapar, o anlı - şanlı yabancılardan (!) eksiği yok, tam tersi fazlası var.

Yazmaktan kalemimizde mürekkep bitti ama derdimizi maalesef kimseye anlatamadık, ya da anlamak işlerine gelmedi! Türk futbolunun ekonomisi malum, milyonlarca dolar harcadık, ligimiz yabancı kaynıyor...
Üstüne üstlük koronavirüs bırakın bizim kulvarı, dünya futbolunu da ekonomik anlamda çıkmaza sürükledi. Barcelona gibi bir dev diz çöktü kriz karşısında. İspanyol kulübü, Messi başta olmak üzere futbolcuların aldıkları ücrette tam yüzde 70 indirime gitti. Liverpool keza öyle, Avrupalı birçok ekip krize çare arıyor, çare!
Dönelim ülkemize... Şöyle Beşiktaş penceresinden bakıyorum da, o hani üç yıl üst üstte lige damgasını vurmuş, efsane kadroyu anımsıyorum. O yıllarda ligin lokomotif takımı olan Beşiktaş’ın kadrosunda siz deyin 3, ben diyeyim 4 yabancı vardı... Diğerleri yerli, birçoğu altyapıdan gelmiş isimlerdi.
Bir de son döneme bakıyorum, özellikle 4 büyük takımın yöneticileri kesenin ağzını bir açtılar ki, şimdilerde kapatmak için çırpınıyorlar, kasalar tam-takır!