Aksal Yavuz

Trabzonsporlular bu sezon ilk defa rahat maç izlemişlerdir. Dahası karşılaşmanın sona ermesini istememişlerdir. Zira bordo-mavili takım 2’nci golü bulduktan sonra çok etkili oynadı. 4-1 kazandılar ama bir o kadar da kaçırdılar…
2’nci golde Fatih Karagümrük’ün kalecisi Batuhan’ın futbol sahalarında eşine, emsaline rastlanmayacak hatasını belirtmeden geçmeyelim. ‘Kaleci kendi kalesine gol atar mı?’ diye merak edip soranlar, o golü mutlaka izlemeliler…
Trabzonspor’un bu etkili oynamasının ve de farklı kazanmasındaki en büyük etken; Fatih Karagümrük’ün geniş alanda oynamayı tercih etmesi, arkada bıraktıkları boşluklara su gibi sızan Trezeguet’in topla buluştuktan sonra sele dönüşüp engel tanımamasındandı!
Mısırlı oyuncu geniş alanda oynamaya bayılıyor. Bulduğu koşu koridorlarında öyle vites artırdı ki… Kale direklerinin birleştiği yere duvar ören, mesken edinen örümcekleri hayal kırıklığına uğratmış olsa da attığı enfes golle izleyenlerin gözünün pasını sildi. Kaçırdıklarını atmış

Trabzonspor’u yönetenlere ders olsun bu sezon! Bir sene evvel şampiyon olan takım, bir sezon sonra ligde bu durumlara düşmemeliydi. Birileri rakiplere ödül vat edip, Trabzonspor’u böl, parçala demiş olsaydı; bu kadar olurdu ancak. Dememiz o, Trabzonsporlular bu sene kendi kendine etti. Zira derbi öncesi ve de sonrası Trabzonspor’un şampiyonluk oranı hala konuşuluyor olmalıydı…

Maça gelince…

Girdiğiniz pozisyonları bozuk para gibi harcarsanız hem rakibin oynama iştahını artırmış olursunuz hem de skora razı olursunuz!

Trabzonspor’un birçok maçta olduğu gibi iyi oynamadığı doğrudur ancak bordo-mavili oyuncuların kaçırdığı o kadar çok pozisyon var ki hangisini yazalım. İlk yarı Hamşik ve Larsen ile atamadıkları inanılır gibi değil. Hele Larsen’in kaçırdığı, atmaktan daha zor olan pozisyonda topu auta yollaması kamera şakası gibi! 7, 32’lik kale TV ekranı gibi karşısında, top dilediği biçimde istediği ayağına gelmiş, İrfancan’ın atladığı yönün tersine ayağının içiyle bıraksa, Trabzonspor beraberliği yakalayacaktı. Sonrasını tahmin

Bjelica, oyuncularını tanımaya, not vermeye devam ediyor; yola devam edilecekler, gönderilecekler... Duyumlarımıza göre liste bayağı kabarık; gidecekler, gelecekler… Anladığımız kadarıyla transfer aylarında en çok konuşulan kulüplerin başında Trabzonspor olacak.
Trabzonspor yönetimi de harıl harıl çalışıyor, bir yandan kaynak arayışındalar. Şu ana kadar 22 milyon dolar ödediler, haziran sonuna dek 15 milyon euro daha ödeyecekler. Diğer yandan çiçeği burnunda teknik adamın vereceği isimleri bekliyorlar. Anlayacağınız gelecek yıl kadro olarak değişmiş bir Trabzonspor izleyeceğiz.
Bjelica, hakikaten şanssız bir teknik adam, sakat oyuncusunun çok olmasının yanı sıra geldiğinden bu yana iki maçta da bir eksik oynadı takımı. Seyircisinin önünde çıktığı ilk maçında da elleri kolları bağlıydı o anlamda, kim var da kimi oynatsın!
Amma velakin dün Ankaragücü’nün maçın hemen başında eksik kalması Trabzonsporlu oyuncular için büyük bir şanstı, onu da bir kenara not düşelim. Zira bordo-mavili takımın işi öyle sanıldığı kadar kolay

Trabzonsporlular çok sevdiği, Trabzonsporluluğuna hayran oldukları Erzurumlu Kemal Yiğit’in vefat haberini büyük bir üzüntüyle öğrendiler; milyonlarca bordo-mavilinin içine kor ateş düştü bu hafta...

Öncelikle şunu söylemeliyiz; Trabzonsporluların ‘Şota Kemal’ dediği adamın yeri asla dolmayacak, hiçbir zaman da doldurulamayacak. O anlamda Trabzonsporlular ve tribünler öksüz kalmıştır! Yiğit ailesi başta olmak üzere tüm sevenlerine sabır diliyoruz.

Trabzonspor’un maçının olduğu haftalar, bordo-mavili takımdan desteğini esirgeyen, daha doğrusu maça gitmemek için nazlanan binlerce sözde Trabzonsporlu soğuğu ve yağışı bahane edip yerinden kalkmazken, puan durumuna, ligdeki iddiasına bakıp evinden çıkmak istemezken, nam-ı diğer ‘Şota Kemal, kar, soğuk, buz demeden, mesafe tanımadan yollara düşerdi Erzurum’dan.
Onun ki başka bir aşktı, farklı bir bağlılıktı. Öyle ya Erzurum nere, Trabzon nere! Dile kolay tam 300 Km. Araba dayanır, yollar katlanır da can dayanmaz be arkadaş!

Trabzonspor, Konya’dan elini kolunu sallaya sallaya değil de, elleri boş dönüyorsa; mimarı orta hakem Cihan Aydın, mühendisleri sorumsuz Bakasetas ile topa nasıl vurulması gerektiğini öğrenemeyen Umut Bozok ve nerede durulması gerektiğini bilmeyen Eren Elmalı’dır.  

Bakasetas, Umut ve Eren, aynı zamanda takım arkadaşlarını da eleştirilerden kurtarmış oldu. Zira bilhassa bir eksik kaldıktan sonra ne yaptığını bilen oyuncu yoktu sahada. Gerçi bu sezon bir, iki maç hariç çoğu ne oynadığını bilmiyordu ya!...

Hakemle, dolayısıyla karşılaşmanın kırılma anlarıyla ilgili birkaç pozisyona değinmek gerekirse; bordo-mavili takım yediği ilk gol öncesi atağa kalkmışken, Cihan Aydın’ın faul olmayan pozisyonda oyunu kesip Konyaspor leyine faul vermesi tam bir komedi idi. Devamında Trabzonspor golü yedi. O pozisyon maçın kaderini değiştirdi; skorunu belirledi.

Trabzonspor’un yediği ilk gol evlere şenlikti, hasarlı zincirleme trafik kazası gibi, ister ağlayın ister gülün! İkinci gol ülke futbolunun kısa bir özeti; Milli Takımın ve Trabzonspor gibi büyük bir takımın beki

Maçın en büyük kırılma anından, yani 22. Dakikadan başlayalım.

Larsen’in Hakan’a yaptığı hareket penaltı tamam da, pozisyondan önce Hakan’ın Larsen’i dirseği ile dağıttığı nasıl olur da gözlerden kaçabiliyor? Larsen’in rakibi karşılamada pozisyon hatası yaptığı doğrudur, ancak aldığı dirsek darbesiyle darmaduman olduğunu da bir kenara not düşelim.

Onu geçtik Larsen’in gördüğü kırmızı karta ve iki oyuncu yere düştükten sonra Hakan’ın, Danimarkalı oyuncuyu hastanelik ettiği tekmeye ne demeli? Galiba futbol kuralları Avrupa’da başka ülkemizde başka (!) Mesela benzer, hatta daha yumuşak hareketi Gomez, Monaco maçında Camara’ya yapmış, oyundan ihraç edilmişti.

Sivasspor, Trabzonspor maçından bağımsız olarak şunu da söyleyelim, hakemlerimiz ve VAR’da görev yapanlar özellikle bu sezon o kadar çok hata yaptılar, yapıyorlar ki…

Maça 1-0 önde başlayan bordo-mavililer bir eksik kaldıktan sonra adeta kolu kanadı kırıldı, kesme şeker gibi dağıldılar! Zaten kaliteli ayaklarından eksik gittiler

Beşiktaş son haftalarda aldığı iyi sonuçlarla iyi hava yakaladı. Trabzonspor’un geçtiğimiz yıl sezon başından sonuna dek yakalayıp da bırakmadığı havayı...
Trabzonspor’da ise işler yolunda gitmiyor. Oyuncuların mental yorgunluğu, kendine gelememelerinin etkenlerinden... Belki de en büyüklerinden biri... Sakat oyuncuların çok olması da ayrı bir dert!
Her ne kadar Beşiktaş son haftaların havalısı, Trabzonspor sezonun yaralısı olsa da farklı olur derbilerin havası diyerek maça geçelim.
İhsan Derelioğlu’nun böyle bir karşılaşmada Trabzonspor’un sağ tarafını Larsen ile Peres’e teslim etmesini anlayan varsa helal olsun! Amerika’yı yeniden keşfetmenin anlamı yok! Oyuncu değeri 125 milyon euro olan koca Trabzonspor, onca oyuncu arasında Beşiktaş’a karşı sağ açığı olmadan oynuyorsa, daha doğrusu morale ilaç gibi ihtiyacı olduğu haftada sağ kanadı Peres’e teslim ediliyorsa, eyvah eyvah! O anlamda bordo-mavililer ilk yarı tek kanatla oynadı.
Derbi karşılaşması olduğunu ikinci yarı anladık. Zira ilk devre iki takım adına ne futbol vardı ne de kaleyi bulan topları.
Trabzonspor,

Yapılan hataların bedelini o kadar ağır ödediler, ödemeye devam ediyorlar ki ne yazmakla biter ne de anlatmakla…
Şampiyonlar Ligi hayali çok kısa, UEFA Kupası umudu birkaç ay, Konferans Ligi hevesi bir hafta sürdü. Süper Lig ve Ziraat Kupası’nı hatırlatmaya gerek yok; Lige erken havlu atıldı, Ziraat Kupası’ndan eleniş Trabzonsporluların adeta içine oturdu!
Paramparça olan şampiyon yönetim, veda eden şampiyon teknik adam, özgüveni paraşüt gibi inişe geçen şampiyon takımın oyuncuları… Boşa harcanan zaman, uçup giden milyonlar da çabası…
Rakiplere para verseniz, ödül teklif etseniz, aylarca hatta senelerce uğraşsalar bu kadar başarılı olamazlardı. Ne yazık ki Trabzonsporlular bunu başarabiliyor, başardılar da... Boşuna dememişler ‘Trabzonspor’un en büyük rakibi kendi içindedir’
Yıllarca büyüklerine ‘biz ne zaman şampiyon olacağız?’ diye soran çocuklar, gelinen noktada ‘hani şampiyon olduğumuzda devamı gelir diyordunuz’ sitemini etmeye başladılar ki, haksız da değiller. Sahi