Danıştay: Nurculuk suç

Isparta'da bir sokak ve caddeye Said - i Nursi adının verilmesi davasında Danıştay, "Said - i bir bölücüydü. Onun propagandası Anayasal yapmak suçtur" kararını verdi


Danıştay 8. Dairesi, Isparta'da Sait Nursi'nin yaşadığı evin bulunduğu Nur Sokak'ın isminin "Said Nursi Sokak" olarak, 115. Cadde'nin ise "Bediüzzaman Caddesi" olarak değiştirilmesine ilişkin Isparta Belediye Meclisi kararını, "Nurculuk'un suç olduğu" gerekçesiyle oybirliğiyle iptal etti. Isparta Belediye Meclisi, 17 Haziran 1996'da Nur Sokağı'nın ismini "Said Nursi Sokak", 115. Cadde'nin (Divan Yolu) isminin ise "Bediüzzaman Caddesi" olarak değiştirilmesine karar verdi. Bunun üzerine bir vatandaş kararın iptali istemiyle Antalya 2. İdare Mahkemesi'nde dava açtı.

Antalya mahkemesi karşı çıktı

Mahkeme, "Isparta'da uzun yıllar ikamet etmiş, dini sahadaki çalışma, hizmet ve vaazlarıyla topluma mal olmuş Said - i Nursi'nin isminin, kendi mülkiyetindeki, ölünceye kadar ikamet ettiği evin bulunduğu sokağa verilmesinde mevzuata aykırılık bulunmadığı" görüşüyle talebi reddetti. Mahkeme, "Türkçe olmaması ve mevzuata uygunluk bulunmadığı" gerekçesiyle" 115. Cadde'nin isminin değiştirilmesine ilişkin kararı ise iptal etti.
Hükmün temyiz edilmemesi nedeniyle kesinleşmesi üzerine Danıştay Başsavcılığı, yerel mahkemenin kararının "Binaların Numaralanması ile Sokaklara İsim Verilmesi Hakkındaki Kanun" ile "Sokaklara Ad veya Numara ve Bütün Binalara Numara Verilmesi Hakkındaki Yönetmelik"e aykırı olduğunu gerekçe göstererek iptalini istedi. Anayasa'ya aykırı

Başsavcılık temyizinde idare mahkemesinin gösterdiği gerekçenin aksine Said - i Nursi'nin Isparta'da ölünceye kadar ikamet etmediği, Şeyh Sait isyanında sorumluluğu görülerek burada zorunlu ikamete tabu tutulduğu belirtildi. Temyiz kararında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 20.9.1965'te Nurculuk'un suç olduğuna karar verdiği anımsatılan kararda şöyle denildi:
"Şeriat hükümlerine ve İslami esaslara dayalı hilafeti ve saltanatı geri getirmeyi amaçlayan, devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğüne karşı çıkan ve bu yolda sürekli telkin, teşvik ve propaganda yapan yayınlarda bulunan Said - i Nursi'nin, dini hizmet ve vaazlarıyla topluma mal olmuş bir kişi olarak nitelendirilmesi, isminin bir sokağa verilmesi, Anayasa'nın, Cumhuriyetin niteliklerine ilişkin 2. maddesine, hukuka ve kamu yararına aykırıdır."

En büyük cemaat Fethullah Gülen'in

Demokrat Parti döneminde sahip oldukları oy potansiyeliyle Adnan Menderes'ten tavizler almayı başaran Nurcular, risaleleri serbestçe okumaya ve nur okulları kurmaya başladı. Ancak radikal İslami hareketteki gelişmeler, Nurcuları da etkiledi. 1986'da bölünme başlayan Nurcular, türban ve Güneydoğu sorunu gibi konularda farklı söylemler geliştirdi. Med - Zehra Grubu, Zehra Vakfı, Mehmet Kırkıncı çevresi ve Fethullah Gülen'in öğrencileriyle Nur cemaati parçalı bir yapıya dönüştü. Ancak bu bölünmede en hızlı Nurcu Fethullah Gülen çıktı. Gülen'in yaklaşık 300 okulu, 30 yılda beş kıtaya yayıldı. 40 bin öğrencinin öğrenim gördüğü okullarda 4 bin öğretmen görev aldı.

Nurculuk nedir?

Nurculuk, Bediüzzaman Said - i Nursi olarak bilinen, 1873 doğumlu Said - i Kürdi'nin 130 parçadan oluşan "Risale - i Nur" isimli altı bin sayfalık eserini yazmasıyla doğdu. Bu kitapları okuyup, Said - i Nursi'nin fikirlerini benimseyenlerin oluşturduğu cemaat, "Nurcular" olarak anılmaya başlandı. Said - i Nursi, Osmanlı'da ve Cumhuriyet'in ilk dönemlerinde yasaklı bir isim oldu. Şeyh Sait isyanı sanıkları arasında yer alan Said - i Nursi, Anadolu'nun çeşitli yerlerine sürgüne gönderildi. Said - i Nursi'nin Demokrat Parti iktidarında serbest bırakılması nedeniyle Nurcular, önce bu partiye ardından Adalet Partisi'ne yakın oldu. Nurculuk, 1950'li yıllarda gelişmeye başladı.