Uzay Gökerman

Milli aralar o kadar uzun oluyor ki Süper Ligi hatırlamak için çaba harcamak gerekiyor.

Türkiye gündeminin farklı rotalara kayması nedeniyle futbola dair konsantrasyonun da zayıfladığını hesaba katmamız doğru olur sanırım.

“Evet, nerede kalmıştık” sorusunun anlam kazandığı bir yerden devam edelim.

Hatırlayalım mı?

Samsunspor beraberliği ile Galatasaray ile arasındaki puan farkı bir maç eksik 9 puana çıkmıştı Fenerbahçe’nin.

Bunun psikolojik bir eşik olduğunu ayrıca eklememiz gerekiyor. Yoksa normal şartlar altında, üç puanlı bir yarışın içinde, hele bir maç eksiği ile 9 puanlık farkın sorun yaratmaması beklenir.

Ancak terazinin bir tarafında Galatasaray, diğer tarafında Fenerbahçe olduğunda normal şartlar diye bir ön koşul fazla anlam ifade etmiyor.

Üstelik ortada bir de Beşiktaş-Galatasaray derbisi varken.

Cuma akşamı oynanan karşılaşmadan sonra Galatasaray ile Fenerbahçe arasındaki puan farkı bir maç fazlasıyla 10’a çıkmıştı.
Bu öndeki takıma psikolojik bir avantaj ve rahatlık verirken, geridekine hiç kuşku yok ki stres yüklüyordu.
Samsunspor, Süper Ligin genel ortalamasının üzerinde bir takım. Şöyle ifade edelim; Beşiktaş’ın hem puan hem de oyun olarak oldukça önünde bir kadroya sahip olduğunu söyleyebiliriz.
Sezon içinde birçok kritik karşılaşmadan galibiyetle çıkmayı başarabilirken; ilk maçta Fenerbahçe’den yine puan almayı başarmıştı.
Zaten ligi de 3. Sırada götürüyor.
Fenerbahçe tarafındaysa yaklaşık 66-67 saat önce çok zorlu bir Rangers deplasmanından yorgun dönmüş bir takım bulunuyordu.
Oradan turla dönülmüş olsa Samsunspor karşılaşmasının havası çok daha farklı olabilirdi; ancak dün sahaya çıkan ve sonradan oyuna giren oyuncular arasında mental olarak fazlasıyla düşmüş oyuncular vardı.

Dün Süper Lig’de yoğun bir şampiyonluk mesaisi vardı.
Galatasaray, ikindi karşılaşmasında Kasımpaşa ile oynarken, yatsı da Fenerbahçe Antalyaspor’u konuk etti ve günün sonunda iki takım arasındaki puan farkı 6’dan 4’e indi.
Galatasaray, yeni yılda ligde 9 karşılaşmaya çıktı ve bunların hiçbirinde mücadele ölçeğinde üstün bir oyun ortaya koyamadı. Bir bakıma idare etti dersek de abartılı bir yorum olmayacaktır.
Bu bölümde Avrupa Liginden elendiği gibi orada da hiçbir varlık gösteremediği maçlar oynadı.
Diğer tarafta sezonun ilk bölümünde çok fazla eleştirilmesine karşın, bu 9 maçlık periyotta mücadele gücü ile fark yaratan, karşılaşma içinde çok seçenekli yüksek hücum opsiyonlarıyla oynayan bir Fenerbahçe izliyorduk.
Okuyucularımız anımsayacaktır; Fenerbahçe’nin hücum tarafına dair hep olumlu cümleler yazdım ama fazlasıyla bireysel hatalar kaynaklı bir savunma sorunu olduğununda da altını özellikle çizerek vurguluyordum.
Zaten bu savunma sorunu

Fazlasıyla kontrollü bir oyunun ön planda olduğu bir derbi izledik.

Karşılaşmaya geçmeden önce maç öncesinde yaşanan yabancı hakem tartışmaları üzerine biraz kafa yoralım istiyorum.

Vincic çok güzel bir maç yönetti. Öncelikle sahaya hakimiyeti, oyuncularla kurduğu diyaloğu yerli hakemlerimizde olmayan türdendi.

Son üç sezonun biriktirdiği ve artık taşınması neredeyse imkansız hale gelen Fenerbahçe-Galatasaray geriliminin altından kalkmak dışarıdan ahkam kesmeye hiç benzemiyor.

Ne futbolcular, ne teknik direktörler ne de hakemler için bu iş eskisi kadar kolay!

Vincic’in kariyeri, yaptıkları bu kadar ortadayken, hakkında çıkarılan neredeyse şaibeli dedikoduların karşılığının olmadığını, bunu üreten kirli ve zehirli düşünce tarzlarının tüm spor kamuoyuna nasıl etki ettiğini ve belirleyici olduğunu artık net bir şekilde görebilmeliyiz!

Tüm bunlara karşı uyanık olmak; bilinçli yaklaşmak gerekiyor.

Yerli hakemlerler ilgili tartışmaların artık son evresine gelinmiş durumda. Ben bu sorunun ne mevcut hakemlerle ne de onları yönetenler

Dün futbolumuz açısından yine “sorunlu” akşamlardan birini yaşadı. Adana Demirspor takımı, muhtemelen aleyhlerine verilen biri penaltı diğeri sarı kart nedeniyle, yöneticilerinin aldığı karar sonrasında sahadan çekildi.

Bu sahadan çekilme hareketi kuşkusuz hemen herkesi sahanın dışına çıkartan bir gelişme oluyor.

Geçen sezon da oyuna damga vuran olaylar olmuştu.

Maç sonu hakem yumruklanmıştı, İstanbulspor bir başka maçta sahadan çekilmişti. Fenerbahçe Trabzon’da karşılaşma sonrasında saha içinde saldırıya uğramıştı. Fenerbahçe yönetimi bu olayı protesto etmek için Süper Kupa Finaline gençlerle çıkmıştı.

Tüm bu kaos ortamında sürecin sorunlarının nasıl çözüleceğine odaklanılmaksızın, Kupasını alan, şampiyon olan yoluna bakmış, o sezonun gerilimi bu seneye taşınmıştı.

Sorunlar her sene daha da büyüyerek çözülmesinin imkanı olmayan bir yere doğru, safların ayrışması ve çelişkilerin derinleşmesi şeklinde ilerliyor.

Galatasaray tarafı bunun planlı bir organizasyon olduğunu, maç

İki devre ve iki farklı Fenerbahçe!
Bir anlamda sezonun sarı lacivert ekip adına git gellerini göstermesi bakımından çarpıcı bir 90 dakikası şeklinde kayıtlara geçmiş oldu.
Sezonun ilk yarısında oynanan maç da benzer özellikleri barındırıyordu. Belki de ilk sinyali orada vermişti. 2-0 öne geçtiği maçın son dakika golüyle beraber bitmesi bir kırılımdı veya geçilememiş bir eşik!
Dünkü karşılaşmanın ilk yarısı da birçok Fenerbahçeliye “galiba bu iş burada bitiyor” hissi vermiştir.
Ancak ikinci yarı sahaya çıkan ve 10 dakikada bulduğu 3 golle sonucu değiştiren Fenerbahçe, içinde barındırdığı potansiyeli göstermesi bakımından çok önemliydi.
Göztepe sezonun ilginç takımlarından biri olarak hemen herkese tedirginlik veriyor.
Aslında bu sezon Süper Ligin ilk 5 sırasında yer alan Samsunspor, Eyüpspor ve Göztepe bir bakıma şampiyonluk yarışı için aşılması gereken ciddi rakipler şeklinde sıralanıyorlar.

Süper Lig’de Cuma akşamı Galatasaray’ın düşme adayı bir diğer takım Hatayspor’a karşı puan kaybetmesiyle Fenerbahçe için Adana Demirspor karşılaşması aradaki puan farkının kapanması adına önem kazandı.

Hatayspor 18. Adana Demirspor da 19. Sırada oynayan iki ekip olarak şampiyonluk yarışındaki Galatasaray ve Fenerbahçe ile eşleşmesi sezonun ilginç tesadüflerinden biriydi.

Bu tarafından bakıldığında Galatasaray’ın puan kaybı çok da beklenen bir sonuç değildi kuşkusuz; ancak son haftalarda düşen bir performans gösteren sarı kırmızılı ekip bu sinyalleri de bir bakıma veriyordu.

Fenerbahçe için de son haftalarda üzerine koyan bir oyunu olduğunu burada sürekli konuşuyorduk.

Oyun yapısı gelişiyor ancak bitiricilik ve savunma performansında yaptığı bireysel hatalar yüzünden sonuç almada zorlanıyordu.

Adana Demirspor karşılaşmasının ilk yarısında da bitiricilik sorunu yine ön plandaydı.

Köşe vuruşlarında Mert’in ve Oğuz’un, akan oyunda da önce En Nesyri sonra da Dzeko’nun kaçırdığı fırsatlar bir anlamda devrenin berabere

Önce Fenerbahçe’nin ilk yarı, attıklarından başka, yakaladığı gol pozisyonlarını çabucak hatırlayalım.

Dakika 3; sağ kanattan gelişen atakta Tadic sola doğru savunmanın üzerinden topu çok iyi yükseltiyor ve orada boş durumdaki Kostic’i görüyor. Konyaspor’un 25. Saniyede attığı gole benzer bir pozisyon ancak burada Kostic’in topa kafa ile vurması gerekiyor. Vuruyor ancak top üstten dışarı gidiyor.

Dakika 27; Szymanski sol kanatta yaptığı baskı ile topu kazanıyor ve süratle aynı kanattan, ceza sahasına kadar inmeden, topu müsait pozisyondaki Dzeko’ya gönderiyor. Dzeko gelişine çok güzel vuruyor ama kaleci kurtarıyor veya top kalecinin üzerine gidiyor.

Dakika 28; bu sefer orta alandan Fred topla ilerlerken daha uygun durumdaki Tadic’in koşu yoluna bırakıyor. Tadic biraz ilerleyip sağ ayağı ile bir şut çekiyor. Kaleci sağına giden topa uzanıyor ve yerde eliyle müdahale ediyor.

İlk yarıda uzatmaların 2. Dakikası; Kostic solda boş durumda olan Szymanski’nin önüne topu yuvarlıyor. Polonyalı oyuncu ceza sahasına giriyor ve oyunu sağ tarafa doğru