Uzay Gökerman

Fenerbahçe, Göztepe maçının son bölümlerinde yediği gole engel olamayınca 2 puanı zorlu ve olaylı İzmir deplasmanında bırakmış oldu.

Zor kısmına biraz sonra geliriz, önce “olaylı” tarafından başlayalım.

Maç başladığında Fenerbahçe taraftarının önemli bir kısmı sosyal medyadan takip edebildiğimiz kadarıyla tribünlerde yerini alamamıştı.

Hatta Fenerbahçe Yöneticilerinden Hulusi Belgü kendi hesabından yaptığı paylaşımla konunun takip edildiği ve halledileceği yönünde bir mesaj da attı.

Ama sorun çözülmedi ve olayla şahsen ilgilenmek üzere Başkan Ali Koç tribünlere gitti. Büyük bir ihtimalle sorunu çözemediği için tekrar yerine dönerken bu sefer Göztepeli bir grup “yetkilinin” saldırısına uğradı.

Yetkili diyorum çünkü üzerinde akreditasyon kartı olan bir şahıstı Ali Koç’a saldıran. Herhalde yetkili olmasa o akreditasyon kartına da sahip olamazdı!

Bu olaylar neden çıkıyor anlamakta ve yorumlamakta gerçekten çok zorlanıyoruz.

Mesela Fenerbahçe taraftarı

Jose Mourinho'lu Fenerbahçe Süper Lig'e dün merhaba dedi. Evet, bu cümleyi kurmak bile başlı başına bir futbolseveri heyecanlandırıyor olmalıdır.

Dünyanın sayılı futbol adamlarından biri olan Mourinho Türkiye’deki ilk resmî karşılaşmasına çıktı.

Hiç kuşkusuz bu durum hem Portekizli hem de Süper Ligin hakemleri açısından ilginç ve bir o kadar da farklı deneyim olacaktır.

Her ne kadar göğüslerinde FIFA kokartı olsa da hakemlerimizin büyük bölümü Avrupa’dan futbol izlemeyi tercih etmiyor olacaklarından; ülkemizde, oynayan veya oynamaya çalışana değil, oynatmayan tarafa toleranslı bir yönetim şeklini tercih ediyorlar.

Haliyle bu duruma fazlasıyla uzak Liglerde takım çalıştırmış, başarılar kazanmış Mourinho için alışılmadık olduğu kadar kabullenilmesi de kolay olmayacak bir görüntü çıkarıyor ortaya.

Zaten ilk düdükle birlikte Adana Demirsporlu oyuncuların ne yapmaya çalıştıkları net bir şekilde görülünce Portekizli teknik adam kenarda neyi kime şikâyet edeceğini bilemez bir hale

Geçen sezon olduğu gibi bu seneyi de erken açtı Fenerbahçe. Ancak bu “tam kadro” buluşması değildi. Zaten bir grup halen devam eden Avrupa Şampiyonasında oynuyordu, oradan dönenler de tatile gittiler.
Bu nedenle kimi oyuncularının belki de bir daha forma yüzü bile bulamayacakları hazırlık karşılaşmaları oynadı, Fenerbahçe.
Hatta Lugano eşleşmesinde dahi takım kurgusunun tam oturduğunu söylemek pek mümkün görünmüyor.
Fenerbahçe, geride bıraktığımız sezonu hem kadro hem de oyun açısından kötü tamamlamamıştı.
Jose Mourinho, fazlasıyla uyumlu ve oturmuş bir takım devraldığını söyleyebiliriz.
Ancak Portekizli teknik adam bir şekilde Fenerbahçe’ye dokunduğunu hissettiriyor.
Önce Tadic’i sağa çekti.

Fenerbahçe, Süper Lig tarihinde bir ilki gerçekleştirerek, 99 gol, 99 puan ile 2023-24 sezonunu ikinci sırada tamamladı.
Bunun 2006’dan itibaren başlayan, 2010’da devam eden ve 2012’de siyasallaşarak farklı bir boyut kazanan sürecin yeni bir halkası olduğunu da varsayabilir miyiz, özellikle Başkan Ali Koç’un özellikle Mart ayı ile birlikte sürdürdüğü strateji çerçevesinde değerlendirilirse aynı nitelikte olmasa da bir anlamda “evet” cevabı vermek mümkündür.
Son 18 yılda 4 defa son hafta kaybedilmiş şampiyonluklar serisi...
Olaya Fenerbahçe’nin futbol takımı çerçevesinden bakılırsa sezon başından son haftaya kadar sahada mücadele eden bir oyuncu grubundan söz edebiliriz.
Gerçekten gurur veren bir duruş sergilediler.
Zaten bu oyuncular geçen hafta Galatasaray karşısında gerçek kimliklerinin ne olduğu hususunda hem kendi Camiası hem de futbol kamuoyuna gereken mesajı da vermişlerdi.
Bunun oldukça değerli olduğunu düşünüyorum.

Karşılaşmanın 70. Dakikasında Olimpiyat Stadyumundan gelen gol haberi Fenerbahçe Stadyumundaki havayı bir anda değiştirirken sezonun da bitişini bildiriyordu.

Bundan sonrası bir prestij mücadelesi olacaktır Fenerbahçe adına. Derbide Galatasaray’ı sahasında yenerek en azından rakibinin sevincine buruk bir tat bırakmak isteyecektir.

Bu sezon tüm Lig tarihinin ortalamalarının üzerine çıkan bir rekabete sahne oldu.

Fenerbahçe’nin kendisini burada tamamen yenilmiş hissetmesini doğru bulmuyorum.

Galatasaray geride kalan 36 maçlık seride sadece 4 maçta puanlar kaybederken; Fenerbahçe bunun üzerine 3 maç daha ekleyerek 7 karşılaşmada 3 puana ulaşamaması işin görünürdeki sonucunu belirleyen etken oldu.

Fenerbahçe’nin son düzlükte 4 puan bıraktığı Sivaspor ve Konyaspor deplasmanları oyundan çok mücadelenin psikolojik tarafını yönetememenin etkisi olarak göze çarptı dersek yanılmış sayılmayız.

Sayın Ali Koç sezon başında takımın başına getirdiği futbol aklı ve transferlerle saha içindeki sorunu çözmede büyük

Fenerbahçe, Sivas deplasmanından sonra Konya’da da 2 puan bırakarak sezonun tamamlanmasına 3 hafta kala ezeli rakibi Galatasaray’ı şampiyonluk yarışında oldukça avantajlı hale getirdi.

Her sezon travmalarına bir yenisini ekleyerek seneleri tespih tanesi dizer gibi ipe geçiriyor, Fenerbahçe.

Bu yıl da öğrenilmesi; belki de yaşanması gereken yeni süreçlerle, olaylarla yüzleşti. Bunlar ders oldu mu? Bir diğer sezon tamamlanmadan anlama şansımız yok.

Önümüzdeki yılların neler getireceğini, yaşatacağını, öğretici derslere dönüşeceğini bilemeden yeni sezonlara umutla başlıyor Fenerbahçe.

Her yarışın bir kazananı oluyor; bazı takımlar kayberken de kazanmasını beceriyor.

Aslında bu çok önemli ve değerli.

Mesela Fenerbahçe adına bu yıl tüm zamanlar kıyaslandığında uzak ara rekorlarla dolu bir dönem olarak hatırlanması gerekecekken hatta sonraki sezona buradan hazır bir takım devredilmesi beklenirken yarış öyle bir finalle sona eriyor ki neredeyse tüm kazanımları yok sayacak, her şeye yeniden başlamaya neden olacak büyük hayal kırıklığına

Fenerbahçe, Galatasaray’ın 4 puan gerisinde; bir gerçek var ki Ligin genel standartları ve ortalamaları çerçevesinde yarışın buradan kulvar değiştirmesi pek kolay değil.

Ancak gerçekler hayal etmenin önünde bir engel olamaz!

Yani?

Fenerbahçe her şeye rağmen şampiyonluk hayali ve arzusu içinde yoluna ve mücadelesine devam edebilir.

Peki bunun için ne yapması gerekiyor?

Öncelikle, şampiyon olmak istediğini Camiasına ve kuşkusuz rakibine göstermesi...

Hem kendisi hem de Galatasaray için gerilimli bir ortam yaratması...

Gerilimden kastım öfkeli, kavgalı bir hal, davranış değil elbette; öylesine motive ve konsantre oyun oynarsınız ki kamuoyuna mesaj verirsiniz. Hatta yarışı kaybetseniz dahi “aslında şampiyonluğu Fenerbahçe de hak etmişti?” cümlesini kurdurursunuz!

Fenerbahçe, Sivas’ta 2 puan bıraktı ve sezonun tamamlanmasına 5 hafta kala rakibi Galatasaray ile arasındaki puan farkı 4’e çıktı.

Her şey bitti mi?

Kritik soru, bu. Benim cevabım yazının içinde...

Sizi biraz tarihe götüreyim.

1995-96 sezonunun tamamlanmasına 5 hafta kala Fenerbahçe sahasında Gençlerbirliği ile berabere kalarak şampiyonluk yarışındaki rakibi Trabzonspor’un 4 puan gerisine düşmüştü.

Görüntü yaklaşık olarak buna benziyordu.

Ortalık bir anda yangın yerine dönüvermişti.

Sonraki hafta Trabzonspor sahasında Vanspor’a 1-0 yenilerek beklenmedik bir sürprize imza atmış ve bir anlamda her şey 32. Hafta oynanacak Trabzonspor-Fenerbahçe maçına kilitlenmişti.