Reha Arar

İdrak etmekte olduğumuz bayram ise bu yıla kadar, 75 yıldır yaşamadığım bir tarzda kutlanacak. Herkes evinde; büyükleri görme, gezme, eğlenme ve kabir ziyareti yok. Tek mutluluğum, Kovid-19 vakalarındaki düşüş... Eminim ki sıkı denetim ve halkı bilinçlendirme sonucu, çok yakında 5 bin hedefine, daha sonra da binli sayılara ulaşacağız. Ama burada en önemli nokta, şimdiye dek aldığımız önlemlerimizi devam ettirmek. O da sadece biz vatandaşların elinde, eminim ki bu bayram bu şekilde hayırlara vesile olacak. Bu duygu ve düşüncelerle siz değerli okuyucularımı bayramını kutlar, sağlıklar dilerim.

Teknede gurme tatlar

Şimdi gelelim Kovid-19’un hizmet edip büyüttüğü bir sektöre, daha önceleri sadece evlere servis veren Gurme Turc bu yaz itibarıyla tekne hizmetini de başlatıyor. Aslında yıllar öncesi bir süre teknesi olan bir amatör denizci olarak, bu fikir çok hoşuma gitti. Gurme Marin, Adalar’ın arkasındaki koyda demirli tekneye gelen ani misafire porsiyonlanmış somon fümeden kırmızı alabalık havyarına, somon pastırma ve dil fümeden vegan mamullere kadar

İleri yaşlardaki okuyucularıma hitap edersem, neredeyse bir yılı aşkın bir süredir kâh savaştığımız, kâh kendi haline bıraktığımız kapanmalar, açılmalar yaşadığımız bir dönemdeyiz. Son evde kalma uygulaması ise 17 gün gibi iki haftadan fazla sürecek çok radikal bir uygulama. Özellikle gençlerin ve 65 yaş üstü kişilerin fiziksel aktivitelerini yapabilmeleri, apartman hayatında zor görünüyor. Zaten bundan değil mi ki yasak saatine kadar tüm büyük şehirler neredeyse boşaldı... Herkes Bodrum’da, Datça’da, Marmaris’te, Çanakkale yöresinde veya Karadeniz’deki yazlık evlerine akrabalarının yanına gittiler. İnşallah oralarda bu hafta bulaş görmeyiz.
Bu satırları kaleme aldığım gün 3 Mayıs Pazartesi ve Sağlık Bakanı Prof. Dr. Fahrettin Koca’nın bir mesajının mutluluğunu yaşıyorum. Yazıma da yansıtmak istiyorum: “Son iki haftada hastaneye müracaat edenlerin sayısı yarı yarıya düşmüş durumda”. Bu bana diyor ki; çok yakında turkuaz tabloda vaka sayılarında ve ağır hasta sayılarında da bir

Ülkemiz, dün itibarıyla aylar sonra tam kapanmaya gitti. Hafta içinde yapılan Bakanlar Kurulu toplantısı eminim ki uzun tartışmalar sonucu mecburiyetten doğan kararı zor da olsa aldı. Şahsen bu yasakları tamamen destekliyorum. Eğer eski durum devam etseydi, sonuçları çok vahim olacaktı. Herhâlde siz değerli okuyucularım da benimle aynı kanaattedirler. Yoğun bakımların doluluk haberleri her gün ekrana geliyor. Bu noktada salgın başından beri canla başla mücadele eden sağlık çalışanlarımızın her birine gönülden teşekkürlerimi iletiyor ve onları takdir ediyorum.

Aşı konusu önemli

Bu dönemi biz kendi lehimize çevirebilirsek ve de ülkeye çeşitli kanallardan ciddi miktarda aşı gelirse, bir taşla iki kuşu vurmuş olacağız. 17 Mayıs sabahı yeni bir döneme başlarken, bizler de şu anda İngiltere’nin içinde bulunduğu durum gibi rahat ve huzur içinde yaşayacağız.
‘Çin aşısı’ olarak bilinen Sinovac’ın yanı sıra ‘Alman
aşısı’ diye anılan BionTech’in de gelmesiyle Türkiye’de artık iki çeşit aşı var. Sputnik V aşısı da

Çocukluğumda nisan, en sevdiğim aydı. Bunu, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı nedeniyle ekim takip ederdi. En sevmediğim ay ise ülkemizin kurucusu, büyük devlet adamı, eşsiz komutan Mustafa Kemal Atatürk ölümü nedeniyle kasım ayıydı. Nisanın güzelliğine gelince tabii ki çocuklara armağan edilen bayram nedeniyleydi.
Nisanın ilk haftası stadyumda yapılacak gösterilerin provaları başlardı. Bir taraftan da giyeceğimiz kıyafetlerin ölçüleri alınırdı. Geceleri anneme; “Beni Fenerbahçe stadyumuna gelip izleyeceksin değil mi?” diye hep sorardım.
Gün yaklaştıkça, o zaman i tek süsleme materyali olan krepon kağıtlarıyla sınıf süslenir, getirdiğimiz ‘Büyük Atatürk’ resimleriyle adeta atamızın bahçesi olurdu. Biz o zaman bir apartman dairesinde otururduk. İstanbul’un bahçeli tarihi konaklarında, evlerinde oturan arkadaşlarım ise Atamızın resimlerini bahçelerinden getirdikleri ilkbahar çiçekleriyle bezerlerdi.

Ve o günün sabahı

Bir gece öncesi heyecandan gözümü uyku tutmazdı.

Değerli okuyucularım, ülke olarak içinde bulunduğumuz durum, özellikle önce Karadeniz’deki iller sonra büyükşehirlerde her gün artan vaka sayısı gayriihtiyari benim gibi sizleri de düşündürüyordur. Genellikle yazılarımın giriş bölümlerini modumun en yüksek olduğu günlerden biri olan pazar günleri yazarım ama bu sabah kötü bir haberle uyandım.

Bodrum’da denizlerde kanunsuzluk yapanların, uzun bir süre korkulu rüyası olan sahil güvenlik bot komutanı Melih Geçgil, çok genç yaşta koronavirüs nedeniyle hayatını kaybetti. Son haftalarda her gün çok sayıda hasta olan dostlarımın, bunların içerisinden maalesef zaman zaman da gelen vefat haberleri beni çok üzüyor. En son Sağlık Bakanımız Prof. Dr. Fahrettin Koca’nın yaptığı, “Türkiye’deki Kovid-19 vakalarının yarısı İstanbul’da” açıklaması, inşallah insanları, yüzlerine aniden vuran soğuk bir rüzgar gibi uyandırır, MASKE, MESAFE ve HİJYEN kurallarının dikkatine döndürür, evlerine yurtlarına

Çocukluk yıllarımdaki Taksim’i unutamam, Gazi Mustafa Kemal Atatürk anıtıyla resmi bayramlarda eski Sular İdaresi’nin önündeki havuzdan akan ışıklı sular ve de azınlığının göz bebeği İstanbul’un yaşam merkezi Beyoğlu ve Cihangir...
Cumartesi günleri annem Süheyla Hanımefendi ile bundan tam 60 yıl önce Beyoğlu’na çıkarken dikkat edilecek noktalar vardı. Ayakkabılar boyalı olacak, genellikle kravat takılacak, saça briyantin sürülecek, neyse ki o yıllarda tıraş olmuyordum. Beyoğlu’na, arzıendam etmek için Fransız Konsolosluğu’nun muhteşem binasının önünden geçerek, giriş yapardık. O yıllarda oturduğumuz Maçka’dan Taksim’e gidişimiz genellikle tramvayla olurdu. Tabii ki annem de özellikle şık giyinirdi. 
Franguli Kuyumcusu, ziyaret noktalarımızın ilkiydi. Arkasından genellikle İstanbul’un en ünlü oyuncakçısı Japon Pazarı önünden geçilir, vitrindeki oyuncak trene bakılır, Lazarfrango ve Zahariyadis mefruşat mağazalarına uğranır ve gezi Lebon’da pasta ve çay ile noktalanırdı.

Yaldızlı

Ülkemizin içinde bulunduğu şartlar dolayısıyla haftalardır siz değerli okuyucularımın sağlığına belki biraz katkıda bulunabilir diye tedbirlerle başlıyorum. Bittiği zaman bir daha ağzıma almayacağım kelime ‘pandemi’ olacak, siz de sanırım aynen benim gibi düşünüyorsunuz. Fakat biz milletçe doğruları; acı, kısıtlayıcı ve isteklerimizin dışında işler yaptırıcı olduğu için sevmiyoruz. Bundan bir müddet evvel açılmayı konuşuyorduk ve bir miktar açıldık. Bugün ise kapanmadan önceki son günlerimiz...
Gördüğüm kadarıyla bölgesel kapanmalar rakamları azaltmıyor. O zaman işimiz aşıya ve bazı bilim insanlarının söylediği gibi havaların ısınmasına kaldı. Bu arada Türkiye’nin önemli gelir kaynaklarından turizmde rakamları tutturamamamız gibi ciddi bir sorunla da karşı karşıyayız. Biz nasıl birçok ülkeye gidemiyorsak, o ölçüde geliş olmayacak.
Antalya’da otelleri bulunan değerli turizmci Aska Otelleri sahibi Ramazan Aslan ile yaptığım görüşmede bu yıl Rus turistlerin dışında şu anda çok fazla bir hareket olmadığını,

Birinci dalga geçerken uzmanlar, “İkinci dalga geliyor” dediler. “İnşallah çabuk geçer” dedik ama yağmurdan kaçarken, ülkemizin büyük bölümü doluya tutuldu. Eskiden sadece rakamlara bakarak olayın boyutunu izlerken, son zamanlarda tıpkı gülen ve üzgün suratlı emolojilerde olduğu gibi Bakan Koca’nın yüzünü incelemeye başladım. Çünkü mesleğine gerçekten gönül vermiş ve tüm toplum için çalışan bir bakanımız kendisi... Gerçekleri sesinden, jest ve mimiklerinden anlayabiliyorsunuz. Genellikle akşam haberlerinde mutlaka maskesiz, aralarında mesafe olmayan, vurdumduymaz insanlarımızı artık görmekten bıktık, usandık. Günlerdir sosyalleşmek için eski hayatımıza bir nebze olsun dönmek için kafelerin, restoranların, sadece gündüz de olsa açılmasını bekledik. Ama galiba bu işi de beceremedik.

İstanbul’un en önemli eğlence mekanlarında, otellerinde partiler verilmesini hiçbir şekilde anlayamıyorum. Eminim ki oralara katılanlar için yazılan cezalar