İzah edebilen var mı?

Haber spikerlerine iyi bakın. Bugünlerde dehşet içindeler. Sıra domuz gribi haberlerine geldiğinde yüzlerinin şekli atıyor. İfadeler mahzunlaşıyor, birkaç saniye önce pespembe olan, hafif de olsa tebessüm edebilen o suratlar taş kesiliyor. Titreyen sesleriyle sayın seyirciler derken yaşadıkları keder şıp diye okunuyor.
Geçen pazar akşam haberlerinde kanal kanal gezdim. Gündemin tahtında yine domuz gribi vardı. “Kabus devam ediyor. Domuz gribinden ölenlere bugün iki kişi daha eklendi. Sağlık Bakanlığı, hayatlarını kaybedenlerin kimliklerini ve hangi şehirlerde yaşadıklarını yine açıklamadı.”

Can aynı can değil mi?
Üç aşağı beş yukarı söylenenler işte böyle. Ama o nasıl söylemek öyle..! Sanki memleket karpuz gibi ikiye ayrılmış, iki değil de iki bin kişi yaşamını yitirmiş. Elbette ki giden her canın acısı çok büyük, telafisi imkansız. Fakat biraz sonra anlatacaklarımın izahı nasıl mümkün..? Can aynı can değil mi? İşte can alıcı bu noktanın ayrıntıları...
Domuz gribi haberlerini sunarken dehşete kapılan, öcü görmüş gibi olup ödü kopan o spikerler, bültenlerin sonlarına doğru trafik kazalarına sıra geldiğinde ise dehşete düşürüyor.
“Yurt genelinde bugün meydana gelen trafik kazalarında 15 kişi can verdi. İzmir’de bir minibüs, iki otomobile çarptı. Yedi kişi öldü, 14 de yaralı var.”
Daha 1015 dakika önce bembeyaz o yüzler, kaza haberlerinde hiç renk vermiyor. Yollarda oluk oluk akan kan artık öyle sıradan ki, bırakın korkutmayı, etkilemeye bile yetmiyor.
Kızmasınlar ama onlara bak, itinayla pireyi deve, deveyi pire nasıl yapabildiğimizi gör. Bir yanda orantısız korku, diğer yanda akıl almaz vurdumduymazlık.
Bitmedi, devam edelim... Sağlık Bakanlığı’nın felaket senaryosuna göre en çok 5 bin 300 kişinin öleceği, aşıyla bu kayıpların 400’e inmesinin beklendiği, önümüzdeki yıldan itibaren de bağışıklık kazanılmasıyla ölümlerin yok olup gideceği domuz gribi uykuları kaçırırken...
Her yıl ortalama beş bin kişinin kurban gittiği, 45 dakikada bir hayat söndüren trafik kazaları ise sanki olağan!
Veya...
Virüse karşı Temel Reis gibi sapasağlam olabilmek için sebzemeyveye hücum eden, nar suyuna kurtarıcı gibi sarılan, bir anda hijyen müptelası kesilenler, iş hastalığa gelince tatlı olan canlarının kıymetini direksiyon başına geçtiklerinde neden bilmiyor?
Ya da...
Domuz gribi olmasın diye hiçbir fedakarlıktan kaçınılmayan vatandaşın hayatı, yollarda değersiz mi? Nerede o hassasiyet?
Ortada iki vaka, arada uçurum olan iki farklı tepki var. Nasıl iş, ben akıl sır erdiremiyorum. İzah edebilen varsa, lütfen yardım etsin!

Gerdanlığın son incisi eksik
İzmir’in orta yerinde bir gerdanlıktaki inciler gibi peş peşe dizilmiş üç tarihi kamu fabrikasının öyküsü bu...
Önce iyilerden başlayalım. Hafızanızı şöyle bir yoklayın. Havagazı Fabrikası diye bir yer vardı. Tam 150 yaşında. Şimdiki gibi değildi daha birkaç yıl öncesine kadar, dökülüyordu. Zaten pek farkında da değildik. Her gün önünden geçerken dikkatimizi bile çekmiyordu. O devasa baca ve binalar kaderine terk edilmiş, yıkılmaya yüz tutuyordu. Belki de bakılası yanı olmadığı için görmüyorduk. Olur da gözümüze ilişirse kahroluyorduk.

Tek kelimeyle harika
Ya şimdi? Karşımızda bambaşka bir yer var. Artık bakımlı ve bakılası... Daha önce oradan kaçırılan gözler vantuz gibi yapışıp kalıyor. “Bakmıyorum, bakıp da görmüyorum” diyen yalan söyler.
Tarihten gelen büyüleyici mimari güzelliklerini cömertçe sergileyen irili ufaklı yapılar, yemyeşil çimler; artık kültür ve sanatın tüttüğü, geceleri renkten renge bürünen o dev baca... Hepsi tek kelimeyle harika... İyi ki Büyükşehir Belediyesi restore etti, aradan geçen bir yılda İzmir’de çok şey değiştirdi.
Az ileride de eski Tekel Sigara Fabrikası duruyor. Taş binalar uzun süredir boştu. O sessizlik yakında bozulacak. Tıpkı Havagazı gibi kültür-sanat fabrikası olmak için gün sayıyor. İzmir Ticaret Odası ve Arkas Holding’in Reji Projesi burada hayat bulacak. Yıllarca tütün işlenen o eşsiz binalarda artık sanat harmanlanacak.
Buraya kadar her şey güzel. Ama biraz daha ilerleyince o paha biçilmez gerdanlığın parlatılmayı bekleyen üçüncü incisi duruyor. Elektrik Fabrikası da şeytanın bacağını kırmayı, Havagazı’nı baştan yaratan o sihirli değneğin değmesini bekliyor.

Bomba atılmış gibi
TEDAŞ’a ait 81 yıllık bina bomba atılmış gibi. Aralıksız 61 sene kömürden elektrik elde edilen tesis 1989’dan bu yana kullanılmıyor. Sonrasında bir de büyük yangın atlattığı için simsiyah, sanki karalar bağlamış. O kara örtü kaldırılsa altından kim bilir nasıl bir mucize çıkacak..!
Birkaç ay önce Vadeli İşlemler Borsası talip olmuştu. Yıkılmaktan kurtarılması, yürek yakan o görüntünün yerini tıpkı diğerlerinde olduğu gibi göz kamaştıran güzelliğin alması umudu doğmuştu. Ancak hala hiçbir şey değişmedi. Zincirin en talihsiz bu halkası için acil kan aranıyor. Yoksa yazık ve ayıp olacak...

OKUR HATTI
Yağmurlarla birlikte kesintiler de başladı
Seferihisar Orhanlı’da oturuyorum. Yağışlı ve rüzgarlı günlerin başlamasıyla birlikte elektrik kesintileri de başladı. Bazen günde 7-8 kez kesinti meydana geliyor. TEDAŞ’ı arıyoruz, her defasında arıza olduğunu söylüyorlar. Ancak bu soruna son verecek kalıcı çözüm ise nedense bulunmuyor. Öyle görünüyor ki bu kışı da karanlıkta geçireceğiz. Yetkililerden bu konuda açıklama bekliyoruz. Bizi elektriksizliğe mahkum bırakmasınlar. Şefik Özcan

Kaldırım işgali tehlike yaratıyor
İzmir’de kaldırım işgallerinin en çok görüldüğü yerlerden biri de İkiçeşmelik. Buradaki spotçular, yaya yollarını baştan sona işgal ediyor. Kaldırımlara yerleştirilen ev aletleri ve mobilyalar, geçişi zorlaştırıyor. Bazı bölümlerde adım atacak yer bulmak imkansız. Çaresiz, vızır vızır geçen araçların arasında yürümek zorunda kalıyoruz. Hayati tehlike yaratan bu duruma göz yumulmasın. İşgale son verilsin, gereken uyarılar da bir an önce yapılsın. Yücel Coşan

Yaya yolları otopark olarak kullanılıyor
Alsancak’ta 1388, 1389, 1390 ve 1391 sokaklar, Konak Belediyesi tarafından bir süre önce yenilendi. Vatandaşın rahat yürüyeceği yaya yolları hazırlandı. Ancak kaldırımlar yayalara değil araç sürücülerine yaradı. Çünkü tamamı otopark olarak kullanılıyor. Adım atacak yer kalmadığı gibi, döşenen kilit taşlar da art arda sıralanan otomobiller yüzünden zarar görüyor. Engel olunması ve otopark sorununa çözüm bulunması için yaptığımız tüm başvurular da yanıtsız... Ferit Salim