Hamdi Türkmen

Karabağlar Belediyesi’nin aldığı iki karar, haberci meslektaşlarıma göre hem “çok anlamlı” hem de “çok özel.”
Bana sorarsanız hem “çok anlamsız”, hem de “popülist” bir yaklaşım.
Neden mi?
Anlatayım...
90’lı yılların sonlarına doğru, Türkiye’de turizm dendiğinde akla gelen üç kişiden biri olan Ege Tur’un sahibi rahmetli Dr. Ergun Göksan bir sohbetimizde şöyle demişti:
“Havayoluyla ülkemize gelen turistler uçaktan iner inmez merakla soruyorlar;
‘Adnan Menderes kimdir?’

Bana, sakın ola “Sen neredeydin?” diye sormayın.
O kadar çok gitmek istedim ama, ne yazık ki olmadı.
Sevgili karım; dünyanın en güzel ikinci eşi; izin vermedi.
Oysa;
Sabahn erkenden uyandım.
Baktım saat 06.00; banyoya girdim, sinek kaydı traşımı oldum, mutfağa geçmiştim ki, güzeller güzeli Meltem Hanım, uyku mahmuru gülümsüyor.
İşte bu halini çok seviyorum diye düşünürken, “hayrola çok erkencisin. Bugün cumartesi...” diye başladı.

Dikili Belediye Başkanı Osman Özgüven’e yakışmadı.
Yakıştıramadım...
Çünkü;
Suçsuz, hatta günahsız olduğuna yüzde 100 eminim.
Bergama Ağır Ceza, “İhaleye fesat karışma” suçundan mahkum etmişti.
Yargıtay da 8 yıl cezayı onadı.
Hiç önemi yok.

O olay, AK Parti İzmir Milletvekili Rifat Sait’in anlattığı gibi değilmiş.
İzmir’den 50 restoran-kafe-bar sahibinin İstanbul’a götürülüp, Büyükşehir Belediye Başkanı tarafından ağırlanıp, yedirilip-içirilip, bar-pavyon-meyhane dolaştırılacağı söylemi meğerse, Sait Bey’in hayal dünyasında canlandırıp, önümüze tepsi içinde sunduğu koskoca bir “yalan”dan başka bir şey değilmiş.
Helal olsun bu Sait Bey’e...
Ben dahil hepimizi öyle bir gaza getirdi ki, aslı astarı olmayan bir gezi hakkında günlerce yazmadığımızı bırakmadık.
Hele ulusal bir gazetemizin Ege ekinde, Sait Bey’in tam sayfa röportajı; tam bir komediydi.
Nedeni de şu; çünkü ortada böyle bir amaca yönelik İstanbul gezisi yok.
Birinci Kordon’da işyeri olan 50 işletmecinin İstanbul gezisini ve masraflarını ne Rifat Sait ne de İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş karşılıyor.

Ne unuttum, ne de vazgeçtim.
Sözüm söz...
10 Kasım 2012’de, Cumhuriyet Meydanı’nda Atatürk’ün portresini canlandıran 2400 kişiyi, “tarihe not düşmek” adına, görüş ve isimleriyle yayınlayacağım; demiştim.
Bir-iki gün bekledim.
e-mail geldikçe, isimleri, varsa iki satır yazdıkları görüşleri sizlerle paylaşacağım.
Çünkü, 17 bin kişinin içinde seçilen bu 2400 talihli, Atatürk sevgimizi canlı bedenleriyle, dosta düşmana, dünyaya ilan eden İzmirlilerdir.
Unutmasınlar...

İstanbul, 5 bin 300 kilometrekare.
Aydın 7 bin 943 kilometrekare.
Manisa 13 bin 810 kilometrekare.
Denizli 11 bin 692 kilometrekare
Balıkesir 14 bin 272 kilometrekare.
Muğla 15 bin 89 kilometrekare.

10 Kasım 2012, yani 10/11/12...
İzmir’i ülke, hatta dünya gündemine taşıyan ikinci büyük gün oldu.
İlki, bir milyonu aşkın kişinin katılımıyla düzenlenen Cumhuriyet Mitingi...
İkincisi, 10 Kasım’da Cumhuriyet Meydanı’nda 2 bin 400 insanın bedenleriyle canlandırdıkları dev Atatürk portresiydi.
Konak Belediye Başkanı Dr. Hakan Tartan’a;
Böyle bir günü,
Böyle bir mutluluğu,

Atatürk’ün Cumhurbaşkanlığı dönemi (1923-1938) iki dünya savaşının arasına sıkışan, küresel ekonomik ve siyasal krizlerin yaşandığı, insanlığın çok zor bir dönemidir.
Ülke, 1912 Balkan Savaşı ve bunu izleyen Birinci Dünya Savaşı’nın yıkımlarıyla, harap ve bitap düşmüş bir durumdaydı.
Nüfusun yüzde 90’ı, değil eğitimden, okuma/yazmadan bile yoksundu.
Savaşlardaki kayıplarımız nedeniyle, birçok sanat ve mesleklerde, eğitimli/tecrübeli insan kaynakları azalmıştı.
Bu olumsuzluklara ilaveten, Osmanlı’dan miras kalan 108 milyon altın lira tutarındaki dış borç (Duyun-u Umumiye) yeni devletin omuzlarına yüklenmişti.
Ama Atatürk Türkiyesi, azim ve inançla tüm engelleri aştı.
İşte o dönemin rakamlarla kanıtı: