Kupa’nın kulpu...
Barcelona da Galatasaray da kendi içinden yetişen teknik direktörler tarafından şampiyonluğa tırmandırıldı.
Barcelona’nın teknik direktörü Xavier (Şavi diye okunuyor) Hernandez Creus futbola 6 yaşındayken Barcelona’nın altyapısında başladı.
Babası Joaquim Hernandez de futbolcuydu.
“Futbolun içine doğdu” denebilir.
Okan Buruk da futbol kariyerine Galatasaray’ın altyapısında başladığında 11 yaşındaydı.
10 yıl Galatasaray formasını giydi.
Abisi Fuat Buruk da futbolcuydu.
Bu nedenle Okan hocanın da “futbolun içine doğduğu” söylenebilir.
İkisi de orta saha oyuncularıydı.
TAKIM RUHU
Galatasaray sezonun ilk haftalarında hayli bocaladı.
Okan Buruk buna rağmen dik durdu.
“Kişiliğini korudu, inancını oyunculara ve yönetime yansıtabildi.”
İşi zordu.
Galatasaray’ın “anıt futbol adamı” Fatih Terim’in damgasını vurduğu, karakterini camianın iliklerine kadar ulaştırdığı Galatasaray takımını yönetmek -hele Fatih hocanın öğrencisi olan bir eski futbolcu için- tahminlerin ötesinde zordu.
İlk maçlarda Gomis’in birer golüyle 6 puan devşirmişti ama puan cetvelinde yeri ortalara yakındı.
Bir futbol takımını şampiyonluğa taşıyan oyunculardır, teknik direktör, yönetimdir.
Ve elbette “12. oyuncu” diye adlandırılan tribünleri dolduran taraftar.
Taraftarı stada çeken ise ilk 3 bileşenin başarıları olur.
Başkan Dursun Özbek ve sağ kolu olarak devreye giren iş adamı -damardan Galatasaraylı- Erdem Timur gerçekçi ve nokta atış transferlerle takımı takviye ettiler.
Bunların başında elbette PSG’den (Paris St. Germain) kiralanan Icardi geliyordu.
İlk maçından itibaren -Galatasaray’ın simge golcüsü Metin Oktay’ın söylemiyle- “leblebi gibi goller” atmaya başladı.
Tribünlerin “aşkı” oldu.
Icardi golleri sıralamanın ötesinde takım arkadaşlarına “ego ağırlıklarını atmak” örneklerini verdi.
“Rakip kaleciyle 6 pasta karşı karşıyayken topuğuyla arkasındaki Kerem’e asist yapması ve Kerem’in
düzgün vuruşla topu ağlarla buluşturması” çok etkili bir jestti.
Topla oynamayı çok seven, egosu yüksek görünen Kerem, Icardi’nin ikramlarıyla değişti.
Çalımları, top sürüş hızının yanı sıra “asist ve isabetli pas kalitesini” de kazandı.
Koca Icardi kendisine asist yapan Kerem’i işaret ederek çağırıyor, sırtında taşıyordu.
Bu gibi jestleri bir takımda “burnu büyük yıldız” havasının olmaması gerektiğini gösterdi.
Diğer transferler de her hafta üstüne koyuyorlardı.
Mertenz, Torreira, Rashidsa, Oliviera da yıldızlaştılar.
Defansın sağında Nelson ve 1.2 milyon euro’ya alınan, şimdiki değeri 12-15 milyon euro olan Sacha Boey…
O Sacha ki Okan Buruk takımın başına gelmeden önce “gönderilmesi” konuşuluyordu…
Solda stoper Abdülkerim Bardakçı da mobil kalesi oldu.
Abdülkerim’e Fenerbahçe de kanca atmıştı ama Başkan Ali Koç’un “akçeli bir esprisine” alınmıştı.
Rotayı Galatasaray’a çevirmişti.
Galatasaraylılar Ali Koç’a bir teşekkür borçlular.
Kerem zaten bir önceki sezonda Galatasaray’ı sırtlamıştı.
Bu sezon da üstüne koyarak parlıyor.
BURUK VE GUARDIOLA
Bütün bunlar olurken, Galatasaray da Süper Lig’in puan cetvelinde hızla tırmandı.
Lider Fenerbahçe’nin
6 puan önüne geçti.
Başarının mimarisinde -elbet- Okan Buruk’un imzasını teslim etmeliyiz.
“Yıldızları yönetmek” zor iştir.
Hürriyet Spor’un başındaki Mehmet Aslan, Okan hocaya sormuş: “Nasıl otorite kurdun hocam?”
Cevabı “Benim önceliğim otorite değil, sevilmek, sayılmak ve güvenilmektir” olmuş.
Guardiola’nın MC soyunma odasında çekilmiş bir videosunu izlemiştim.
Futbolcularına şöyle sesleniyordu:
“Daha ilk günden söyledim. Ben kulübün, takımın sadece bir parçasıyım. Olağanüstü değilim. Ben de yanılabilirim.
Ama elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.
Bana inanmanızı istiyorum.”
Bunca kupa kaldırmış bir teknik adamın şu konuşmasına bakın. Kibirden eser yok.
Okan hoca da kibirsiz, kompleksiz…
Futbolu iyi bildiğine inandığım dostlarımla konuştum.
Okan hocanın liyakat belgesini kazandığı maçı sordum.
Cevapları “Kadıköy’de Fenerbahçe’nin Galatasaray’a 3-0 mağlup olduğu maç” cevabını aldım.
Ancak…
“Skorun” ötesinde asıl nedenin “sahaya çıkardığı takım… Futbolcularına oynattığı oyun planı… Ve özellikle Barış Alper’e ilk 11’de yer vermesidir” yorumunu yaptılar.
ÇETİN YOLLAR
Okan Buruk Galatasaray’ın üst üste 4 şampiyonluğu ve kaldırdığı UEFA Kupası sonrası İtalyan Inter’e gitti.
İyi hocalardan beslendi.
Türkiye’ye döndüğünde 1 yıl Beşiktaş’ta sonrasında Galatasaray’da oynadı.
Teknik direktörlük kariyerine başladı.
Elazığ, Gaziantep, Sivas, Göztepe, Çaykur Rize, Akhisar Belediye, İstanbul Başakşehir…
Bunlardan Akhisar’ın başındayken ilk büyük başarıyı yakaladı. 2017-2018 Türkiye Kupası’nı -Fenerbahçe’yi yenerek- takımına kazandıran teknik adamdı.
2019-2020 sezonunda Başakşehir’e geçti. Başakşehir Süper Lig şampiyonu oldu.
Yani…
Okan Buruk “Özgüveni yüksek bir teknik adam” olarak geldi Galatarasay’a.
…………………
Şavi için de birkaç satır.
Barcelona altyapısından A takımına geçti ve başka hiçbir takıma gitmedi.
Kariyeri başarılarla ve kupalarla dolu.
“Yılın çığır açan oyuncusu, yılın İspanyol futbolcusu” ve daha pek çok ödül kazandı.
Müthiş çalımları, sahada yer bulma/açma yeteneği, harika pasları ve asistlerinin yanı sıra “oyun kurucularının kralı” oldu. Ona “Barcelona’nın kukla ustası” diyorlardı.
Şavi’ye çalım sitilini eski günlerin efsanesi Cruyff öğretmişti.
Şavi kariyerinin sonlarında Doha’ya gitti.
İyi para aldı.
Katar’ın El-Sadd Takımı’nda oynadı, sonra hocalığını üstlendi.
El-Sadd’ı şampiyon yaptı.
Barcelona’ya dönerek doğrudan DNA’sının bulunduğu takımının teknik direktörü oldu.
Şavi daha lig bitmeden haftalarca önce açık ara puan farkıyla Barcelona’yı şampiyon yaptı bile.
…………………
Not: Bu satırların yazılışından 4 saat sonra Galatasaray deplasmanda Ankaragücü’yle oynayacak.
Ben bir şekilde Galatasaray’ın “kupanın kulpunu tuttuğuna, geriye şampiyonluk turunun kaldığına” inanıyorum.
