Cemal Ersen

Skordan bağımsız söylüyorum; bu maç, eşit sayıda oyuncu ile tamamlansa Trabzonspor'un ligin flaş ekibi Beşiktaş karşısında kazanma olasılığı yüksekti. Visca'nın henüz 13. dakikada takımını eksik bırakması şanssız bir pozisyondu. Onun karakterinde bir oyuncu elbette rakibini sakatlama düşüncesinde olamaz, ancak bu kontrolsüz müdahalenin karşılığı kırmızı karttı.
Ev sahibi ekip hemen ardından duran toptan öne geçti. Bardhi'nin serbest vuruşunda Okay rakip savunmanın arasından mükemmel bir kafa vuruşuyla arkadaşlarına direnç kattı. Maç boyunca baskı kuran Beşiktaş, 39. dakikada Fernandes ile eşitliği yakaladı.
11 yıl sonra evine dönen Şenol Güneş'in kısa sürede şapkadan tavşan çıkarması beklenemez ama oyuncu grubu üzerinde pozitif etkisi olduğu dün gece görüldü. Mücadele eden, koşan, karakter koyan bir takım vardı sahada. Müthiş bir takım savunması sergiledi. Hepsinden değerlisi, Uğurcan faktörü idi. Kaptan, harika performansını Beşiktaş karşısında da sürdürdü. "Bir kaleci daha ne yapabilir?" sorusuna, "ancak bu kadar" dedirtti.

Futbol Federasyonu seçiminin üzerinden iki ay geçmedi. Ancak kazan kaynamaya başladı bile. Bu kez dışarıdan değil, içten atılıyor ateşe odun. Gerekçesinin Başkan İbrahim Hacıosmanoğlu’nun “tek adam” yönetimi olduğu ileri sürülüyor. Hacıosmanoğlu’nun atamalarda ekip arkadaşlarına danışmaması, keyfi tercihleri ve liyakati hiçe sayması ciddi huzursuzluk yaratmış durumda.
Hatırlanacağı gibi TFF Başkanı’na ilk ve net tepki, seçimden hemen sonra istifa eden Bayram Saral’dan gelmişti. Saral’ın, “Şiarımız, adil, liyakate dayalı, herkese eşit mesafede davranış ve tüm yönetim kurulu üyelerinin katılımı ile birlikte şeffaf yönetim vaadi olmuştu. Tüm bunların gerçekleşmeyeceğine dair şahsımda oluşan kanaat dolayısıyla istifa ediyorum” ifadeleri bugünlere işaret ediyormuş meğer.
Hacıosmanoğlu ile arasına mesafe koyan diğer isim başkanvekili Mecnun Otyakmaz. TFF İcra Kurulu üyesi olmasına rağmen pek çok önemli kararda devre dışı bırakılması Otyakmaz’ı soğutmuş durumda. Sivasspor Başkanlığı döneminden iyi

Galler karşısında can sıkıcı ve kaygı verici bir milli takım izlemiştik. Teknik Direktör Vincenzo Montella kötü futbolun gerekçesini oyuncuların fizik ve zihinsel yorgunluğuna bağlamıştı. Peki ne oldu da dört gün sonra bambaşka bir kimliğe büründü ay-yıldızlı ekip?
Elbette doğru kadro tercihi ve bazı isimlerin olağanüstü performansı İzlanda maçında farkı yarattı. Kerem Aktürkoğlu forvetsiz bir takımda nasıl gol atılacağı konulu dersi verirken, İtalyan teknik adamı bir kez daha eleştirilerin hedefi olmaktan kurtardı. Genç yıldız onu Galatasaray’dan koparanları üzdü, Benfica taraftarını mutlu etti.
Ve Arda Güler... İkinci yarıda Hakan Çalhanoğlu’nun görevini üstlendi, takımın hücum organizasyonlarını başarıyla yönetti. Son gole katkısı, yeteneği kadar futbol zekasının ürünüydü. Kerem ve Arda’nın ortak yanı, Süper Lig’in kaosundan uzakta, kafalarının rahatlığı ve gelişime açık olmaları. Aman nazar değmesin.
Şu ana dek oynanan maçlara bakınca, A Milli Takımın Avrupa Uluslar B Ligi’nden terfi

Futbol Federasyonu yönetimi değişti. Merkez Hakem Kurulu değişti. Yargı kurulları değişti. Genel sekreter değişti.
Ama bazı şeyler değişmiyor. TFF Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu, 18 Temmuz’da şapkadan tavşan çıkardı. Seçim atmosferinde yaptığı konuşmalar etkili oldu. Futbolumuzun sinir uçlarına dokunmakla suçlanan hakemler üzerinden kulüplere mesajlar verdi.
Dijital çağdayız. Hafızalar şaşabilir ama olaylar ve yaşananlar kayıtlardan silinmiyor.

Suç yeri Riva!
Anımsatayım; kendisi Trabzonspor Başkanı iken 15 Temmuz hain darbe girişimi sonrası 18 hakem ve yöneticisi hakkında okyanus ötesi terör örgütüne üye olmak suçlamasıyla İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına şikayette bulunmuştu. Dilekçesinde “suçun işlendiği yer olarak” bugün makam koltuğunda oturduğu TFF Riva yerleşkesini göstermişti!
Suçlamalar bordo-mavili ekibin 3 maçıyla ilgiliydi. Kimler yoktu ki? İsim verip onları yeniden rencide etmeyeceğim. Dava edilenler arasında deve dişi gözlemciler vardı.

Abdullah Avcı gitti, Trabzonspor kendine geldi diyen var mı? Teknik direktör takımın yarısıdır. Diğer bölümünü futbolcular oluşturur. Sezonun ilk maçında Avcı’ya idam fermanı çıkaranlar, milyonlarca euro verilen kadronun neleri yapamadığını göz ardı ederse, tarafsızlıktan söz edemez. Veya başka hesapları vardır.
Hocayı gönder, 40 yaşındaki Nwakaeme’yi doksan dakika oynamayacağını bilerek sırf bir grup memnun olacak diye transfer et, falanca futbolcuyu ıslıklatarak yolcu et, sosyal medyada kelle iste. Pardon da siz kimsiniz? Trabzonspor Kulübü’nün sahibi mi? Para veren sermayedar mı? Teknik sorumlu mu, futbolcu menajeri mi? Medya trolü mü? Belki de hepsi!

***
Teknik, taktik, hoca direktifi veya oyun planı. Dün akşam Eyüpspor karşısında tüm olumsuzluklar devrede idi. Nöbetçi hoca İhsan Derelioğlu geceyi kurtarma çabasındaydı. Galiba düzeni değiştirmek değil, günü kurtarmaktı görevi.
Kusuru bakmasınlar. Ligin en anlamsız maçlarından birini izledik. Trabzonspor’un ne oyunu tatmin etti ne oyuna dair hakimiyeti. Bu kadar

Trabzonspor’un Avrupa’ya trajik biçimde veda etmesinin faturası, beklendiği gibi teknik direktör Abdullah Avcı’ya kesilmesi aşikardı.
Taraftarın hedefindeki Avcı için haksız bir kampanya yürütüldüğünü yazmıştım. St.Gallen maçından sonra da fikrim değişmedi. Bu kampanya o kadar kapsamlı ve organize ki, ısrarla hocasının arkasında durmaya çalışan başkan Ertuğrul Doğan’a bile pes ettirdi. Baskıya dayanamadı başkan. Ayrılığa razı olmadığını biliyorum. Lakin telkinler öyle böyle değildi!
kin telkinler öyle böyle değildi! Evet Avrupa’dan elenmek maddi manevi zarar verdi kulübe. Ama asıl tahribatı daha ligin ilk haftasında Sivasspor maçıyla kılıçlarını çekip pusuya yatanlar açıyor.
Son on yıla bakın. Tam 14 kez teknik direktör değiştirmiş bu takım. “Evlat” denilen isimler dahi bugün Avcı’ya uygulanan yıldırma ve yıpratma politikalarından nasibini almıştı.
Şota, Hami Mandıralı, Ünal Karaman, Hüseyin Çimşir nasıl gönderildi, unutuldu mu sanki? Rıza Çalımbay ve Ersun Yanal’ı saymıyorum

Geçen hafta deplasmanda St.Gallen’in sinir uçlarıyla oynayan ancak sayısız gol pozisyonunu değerlendiremeyen Trabzonspor’un dün akşamki rövanş maçında işi uzatmalara ve penaltılara götürmesi trajik bir senaryo idi. Yapamadık. Avantajı kullanamadık. Söz penaltı atacak oyunculara kaldı, kullanamadık. Kimsenin suçu yok. Sorumlu kaçıran o son oyuncuda değil. Yanıt bekleyen soru iş neden bu noktaya geldi?
Maçı kazanmak ve turu geçmek adına çok yetersiz kaldı temsilcimiz. Yedi gün önce perperişan ettiği rakip karşında nasıl bu denli ürkek, korkak ve kabullenmiş bir görüntü verebilirsiniz ki?
Son söylenecek yorumu başa alayım. Sezona şampiyonluk iddiası ile başlayan ve Avrupa defterini bu kadar erken kapatan bir takımda elbette sorgulanacak makamlar olacaktır.
Futbol camiamızda gelenektir; günah keçisi teknik direktördür. Kabul; onun oyun planları, kurgusu ve tercihleri tartışılır.
Bence de sezon öncesi kurulan kadro üzerinde ne kadar etkinliği varsa, o kadar sorumludur teknik direktör. Abdullah Avcı gelinen noktada hesap

Trabzonspor bu sezon 11 yeni transfer yaptı. Başkan ve teknik direktörü henüz noktayı koymadıklarını söylüyor.
Son St. Gallen maçı hariç ortaya konan futbol taraftarı memnun etmiyor. Camia söylem değil, eylem istiyor.
Lakin son dönemlerde Abdullah Avcı aleyhine yürütülen kampanyanın haksızlık olduğu kanaatindeyim. Ne diyor Avcı; “Sabır değil destek istiyorum.” Yani “futbol dışı yöntemlerle vurmayın bana.” Hoca elbette eleştirilecek, oyun anlayışı tartışılacak, saha sonuçları irdelenecek. Ama durun; daha yolun başındayız.Ligdeki diğer yarışmacı takımlara bakıyorum; hangisi tam anlamıyla hazır? Hangisinin taraftarı mutlu ve coşkulu. Çoğu hâlâ transfer planları yapıyor.
On milyonlarca euronun çılgınca harcandığı süreçte bir kaç kötü sonuçtan sonra faturayı teknik direktörlere kesmek Türk futbolunun geleneği olsa da “insaf” demek geliyor içimden.
Perşembe günü İsviçre temsilcisi karşısında her yönüyle üstün bir Trabzonspor izledik. Tek eksiği sayısız pozisyona