Banu Şen

Her şey iyi ya­zıl­mış bir oyun gi­bi ge­li­yor ki­mi za­man... Ki­şi­le­ri, me­kan­la­rı, olay ör­gü­le­ri us­ta­lık­la oluş­tu­rul­muş bir ti­yat­ro oyu­nu gi­bi.... Öy­le­si­ne ken­di­li­ğin­den ge­li­şi­yor ki her şey, in­san, “ol­sa ol­sa bu an­cak us­ta bir ya­za­rın elin­den çık­mış ve otu­ru­lup özen­le ya­zıl­mış bir ti­yat­ro met­ni”dir di­ye dü­şün­me­den ede­mi­yor.
As­lın­da ço­ğu za­man çok bas­ma­ka­lıp ge­lir ba­na... Ha­ni şu ya­şam ve ti­yat­ro sah­ne­si ba­ğı­nı ku­ran­lar... Ama kol­tu­ğum­da yal­nız otu­rur­ken ve ya­şa­nan­la­rı iz­ler­ken, “Vay be” di­yo­rum! “Bas­ma­ka­lıp fa­lan de­ğil. Bu bas­ba­ya­ğı bir ti­yat­ro” di­ye iç

“Ey şi­ir ara­yı­cı­sı ey es­rik ki­şi
Şu son dö­ne­me­ci­ni de aşın­ca ge­ce­nin
Do­ğa­cak gün ar­tık gün­dü­ze iliş­kin de­ğil
Bu ağar­tı an­cak yü­rek­le kar­şı­lana­bi­lir
Bü­tün iş or­da iş­te, or­dan us­tu­rup­lu geç­me­si­ni bil
Tut­sak­san el­le­ri­ni sı­vı­şır gi­bi zin­cir­le­rin­den
Ve bal­yoz­la vur­sa­lar mıs­ra­la­rı­na