Bursun, barınma ve beslenme sorununun ne kadar önemli olduğunu, gazeteciliğe başladığımız ilk günden bugüne defalarca dile getirdik, görünen o ki daha uzunca bir süre yazmaya devam edeceğiz.
Bu konuda bir art niyet söz konusu olabilir mi?
Kesinlikle hayır.
Güvenilir bir sistem ve güvenilir kurumlar oluşturmadık hepsi o!
Yaptığı bağışın, verdiği bursun doğru kişilere gideceğinden emin olsalar, eminiz ki milyonlarca hayırsever, çocuklarımızın ve ülkemizin geleceği için yediği lokmanın yarısını onlarla paylaşır.
Bu süreçte her şeyi devletten beklemek kolaycılık olur. Devlet, elbette verebileceğinin en fazlasını versin ama hayırseverlerin katkısı da çok önemli. Hele ki bizim gibi öğrenci sayısının çok yüksek olduğu ülkelerde.
Devlet yurt veriyorsa, bizler de cep harçlığı verelim, yemek sunalım, entelektüel birikimlerini güçlendirecek katkılarda bulunalım, kitap desteği verelim, yurt dışı eğitim programlarından daha büyük oranlarda yararlanmalarını sağlayalım.
“Bütün bunlar bizim görevimiz değil, devlet ve aileleri düşünsün” demek haksızlık olur.
Bu noktada istenen, “Devlet yapmasın, hayırseverler ve sivil toplum örgütleri desteklesin” değil, onların altından kalkamadığı konularda minik dokunuşlarla gençlerin geleceğe çok daha güvenle bakmalarına olanak sağlamak olmalıdır.
Çarpıcı bir örnek
Devlet için olduğu kadar ebeveynler için de en büyük mutluluk çocuklarımızın geleceğe en iyi hazırlanmasıdır.
Günümüzde en büyük zenginlik gün gelip bitecek ya da savaşlara neden olan doğal kaynaklar değil, yetişmiş insan gücüdür. Onca üniversite onun için açıldı, sınavlar için onca maddi ve manevi fedakârlık onun için yapılıyor.
Bir anne, baba için bundan daha büyük bir mutluluk olabilir mi? Ama onlar mutlu değil çünkü çocuklarına daha fazlasını sunamıyorlar:
“Sevgili Abbas Güçlü, bir yazı benim duygu ve düşüncelerime ancak bu kadar tercüman olurdu, size çok teşekkür ediyorum. Benim de Marmara Üniversitesi Tıp, Ege Üniversitesi Tıp ve ODTÜ Makina Mühendisliği’nde okuyan üç oğlum var. Eşim ve ben SGK emeklisiyiz. İzmir’de okuyan oğluma yurt çıkmadı. Diğerlerine önce KYK çıkmadı, okullarının yurduna yerleştiler.
Düşünün, benim gibi olan ya da daha zor durumda olan birçok aile var. Çocuklarımız ekonomik zorluklara rağmen çok güzel okullara yerleşti ama geleceğe dair çok büyük endişeleri var. Ama şuna inanıyorum ki benim çocuklarım gelecekte kendileri gibi zor şartlarda okuyan yavrularımıza bursiyer olacaklar çünkü ben yavrularıma bunu sürekli söylüyorum, onlar da bu bilinçteler.
Aslında size anlatmak istediğim çok şey var ama zaten siz durumu bize özetlediniz teşekkürler.”
İstersek olur
Burs, barınma, beslenme, staj, istihdam gibi konuları ciddiye almak zorundayız.
Bu mücadelede devletin yanı sıra özellikle sivil toplum örgütlerine çok iş düşüyor.
Bu işler uzun yıllar cemaatlere ve tarikatlara bırakıldı, diğer sivil toplum örgütleri ise ya cılız kaldı ya da kendini yenileyemedi.
Dünyadaki örnekler araştırılarak yeni bir yapılanmaya gidilebilir. Çok da iyi olur.
Bunu kim mi yapacak?
Siz, biz, hepimiz!..
Kimimiz paramızı, kimimiz de zamanımızı, fikrimizi, heyecanımızı, birikimimizi paylaşacağız.
Özetin özeti: Ne ekersek onu biçeriz...
