Ülkemizdeki öğrenci sayısı dünya ortalamalarının çok üzerinde. Bu yüzden çok daha fazla ciddiye almamız gerekiyor.
Kıyaslama yaparken de mini minnacık ülkelerle değil, bizimle aynı sayıda öğrencisi olan ülkelere bakmakta yarar var. Yoksa yanıltıcı olur!
İşte bu noktada dikkat etmemiz gereken ayrıntılardan biri de sınav ve diploma odaklı eğitimden bir an önce kurtulup, üretim ve istihdam odaklı eğitime geçişi sağlamak olmalıdır.
Peki ya sınavlar?
Yeni bir sistem kuruluncaya kadar devam edeceğine göre hakkıyla yapmak gerekir.
Sınavlar adil mi?
Katsayıların sıfırlanmasından sonra sınavların çok fazla bir önemi kaldı mı?
Kimilerine göre kalmadı ama hâlâ sıralama için çok önemli.
Bu yüzden dünya standartlarında ölçme değerlendirme kriterlerine göre yapılıyor olması konusunda asla taviz verilmemeli.
Örneğin güvenilir olması, olmazsa olmazların başında geliyor.
Peki, sınavlara güvenilir demek mümkün mü?
Öylesine süreçler yaşandı ki gönül rahatlığıyla “evet” demek çok zor!
Ayırt edici olmalı ama 17 bin şampiyonun çıktığı yıllar oldu.
Aynı puandaki yığılmalar ve puana göre değil de yaşa göre sıralama hâlâ var.
Hangi ders önemli?
Lise ve dengi okullarda 300’e yakın ders okutuluyor ve sınavlarda sadece on dersten soru soruluyor.
Öylesine bir algı ve sınav içeriği hazırlandı ki sınavda soru sorulan dersler önemli, diğerleri önemsiz.
Bu yüzden sosyal bilimler, spor, sanat ve kültürel dersler adeta yok oldu.
Çocuklarımız yarış atı haline getirilmesin denildikçe daha da yorduk. Eğitim ve bilimin çıtası daha da yukarı çekilmeli denildikçe daha da sorgulanır hale getirdik.
Özetin özeti: Çocukları seven birinin onların geleceğini düşünmemesi mümkün değil. Hepimiz de onları çok sevdiğimize göre, sorun nerede?..
