Yavuz Kocaömer

Ülkemizde engelliler sporu için sponsor arayışlarında, hangi kurum olursa olsun, öncelikle karşımıza şu çıkmaktadır. “Tabi böyle bir sosyal sorumluluk projesine destek olmak isteriz.” Yanlış burada başlamaktadır. Engelliler sporu, özel sporcuların özel olimpiyatları hariç performans sporudur. Kıran kırana müsabakalar geçer. Bazı branşlarda, engelsiz sporcuların derecelerine yaklaşan engelli sporcular vardır.

Ancak biz, ülkemizde engelli insanları hep desteğe muhtaç, acınır insanlar olarak görmeğe alıştığımız için “Hadi biz de bir destek olalım, nihayet bu bir sosyal sorumluluk projesi” diye düşünürüz. Bunun da en baştaki sorumlusu, ülkemizde ki sporu yönetenlerdir.

Şu andaki Gençlik ve Spor Bakanını kastetmiyoruz. 17 yıldır bu işlerin içindeyiz. Kimin ne yaptığını, nasıl baktığını biliyoruz. Taa 1999 senesinde ödül yönetmeliğini engelli ve engelsiz sporcular arasında eşitlemeye çalışırken, bir Merkez Danışma Kurulu üyesinin “Hadi canım, bunlar sakat, sakatın da spor mu olur, dandik” dediği hâlâ kulaklarımızda.

Gelişmiş ülkelere baktığınızda, engelliler sporundaki sponsorlar yalnız kurumların isimlerini duyurmak için değil, aynı zamanda gerçek performans sporuna destek

Aşağıda, bir Tekerlekli Sandalye Basketbol Antrenörümüzün gönderdiği yazıyı bilgilerinize sunuyoruz.

“Kulüplerimiz tarafından spor yaptırarak onların rehabilite olmaları amacıyla bin bir zorlukla evlerinden çıkardığımız engelli kardeşlerimiz için kimden veya kimlerden ne istense (Sayınlar! dahil) kulüplerine sadaka isteyen fakir gözüyle bakılıyor ve diğer sorunlar ile ilgilenilmiyor bile.

Bir Sayın Vekilimizin 2005 yılında çıkardıkları bir kanun ile engelli kardeşlerimi insan yerine koyarak evden çıkmalarına ve maddi yönden tatmin olmalarına sebep olmuş olduğu sözlerini üzülerek okumuş idim. Lakin Sayın Vekilin bu sözü ile engellilerin yalnızca maddiyata ihtiyaçları olduğunu, engelli kardeşlerimizin kendisinden daha gönül zengini olduklarını, fakat sosyal yaşamda yer almak istediklerini unutmuştur.

Bizler gerek kulüp yöneticileri ve gerekse antrenörler olarak (1986 tarih 3289 sayılı Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü’nün görevleri adlı kanunun 2.maddesinin (n) bendine göre) görevinin yerine getirilmesinden başka bir şey istemiyoruz. Lakin Sayın Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü’nün engelli sporcularımızın lehine çıkarmış olduğu kanunların hiçbiri uygulanmıyor ve

Geçtiğimiz hafta, yer veren yazılı basında da okuduğumuz gibi, Taş Yapı, ampute futbolunda bir ilke imza atarak bir yıl süre ile hem ampute futbol liglerinin hem de Ampute Futbol Milli Takımı’nın sponsoru oldu. Engelli sporumuza destek olan Taş Yapı şirketine buradan şükranlarımızı sunuyoruz.
Ampute futbol, ülkemizde hızla gelişerek, kısa sürede Dünya klasmanlarında en üst sıralara çıkmayı başardı. Bu da Türk gencinin, ister engelli ister engelsiz, olanak sağlandığı takdirde ne kadar yetenekli olduğunun bir başka göstergesi... Tekerlekli sandalye basketbol ligine 2 senedir sponsorluk yapan Garanti Bankası’na da bu vesile ile teşekkürlerimizi tekrarlıyoruz.
Engelli sporculara ne kadar çok destek verilirse, onlar da ismimizi, ülkemiz dışında duyurmaya devam edeceklerdir. Diğer batı ülkelerine göre çok daha kısa bir geçmişi olan Tekerlekli Sandalye Basketbol Milli Takımımız’ın daha birkaç ay evvel Güney Kore’de yapılan Dünya Şampiyonası’nda 3. olduğunu da bu arada tekrar hatırlatalım.
Engelliler sporunun bir diğer sponsoru ise BP yani British Petrol... 2012 senesinden beri, gerek engelli sporculara, gerekse Türkiye Milli Paralimpik Komitesi’ne verdikleri destekleri de burada

17 senedir anlatıyoruz! Geçen gün hesapladım, bu 17 sene içinde 7 tane Spor Bakanı ile birlikte çalışmışız. İstedikleri kadar spor ile ilgileri olsun, Paralimpik Oyunları’nın farkındalığını anlatmak için elimizden gelen çabayı gösterdik. Ve eksik olmasınlar hepsi konunun önemini anlayıp, ellerinden gelen desteği verdiler. Bundan evvelki Gençlik ve Spor Bakanı Suat Kılıç ve zamanın spordan sorumlu Devlet Bakanı Fikret Ünlü hariç.

Ancak , Türkiye’nin bu konudaki istikrarsızlığı, yani 2 - 2,5 senede bir Gençlik ve Spor Bakanının değişmesi, yalnız engelliler sporuna değil, sporun geneline de bir takım sorunları birlikte getirdiği de muhakkak. Bu konuda bir yorum yapmak bize düşmez.

Bizi ilgilendiren, insanların eşitliği, engelli ve engelsiz sporcuların eşitliği. (Siz bakmayın o Olimpiyat Komitesi Başkanı Uğur Erdener isimli şahsın , 13 Ağustos 2011 de bize “Olimpiyat ve Paralimpik Oyunları eşit değildir“ demesine. Sırf bu lafı demek bile , insanlar arasında bir tıp profesörünün yaptığı ayrımcılığı gösterir.)

Artık bundan sonra bu böyle devam etmemeli. Dünya’ya baktığınızda, birçok ülkede Olimpiyat ve Paralimpik Komiteleri el ele çalışıyor. Tabii ki, iş Olimpiyat ve Paralimpik

2002 yılında hizmete açılan Atatürk Olimpiyat Stadı , zaman içinde önemli organizasyonlara (2005 Şampiyonlar Ligi Finali, 2009 U2 Konseri, EURO CUP 2008 Atletizm Yarışmaları) ve diğer resmi FIFA müsabakaları ile, izleyici ve seyirci sayısının artması ile, engelliler için yapılan düzenlemelerde de değişikliğe gitmesi gerektiği ortaya çıktı. Ve son 2 senede engelsiz geçişler ile ilgili düzenleme çalışmaları tamamlandı.

Bunun yanı sıra, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Trafik Müdürlüğü’nün de destek vermesi ile, otoparklarda 40 adet engelsiz araç park yeri yapıldı. Ayrıca tüm stadyumlarda, elektronik bilet uygulamasına dönüş çalışmaları çerçevesinde, engelsiz elektronik okuyuculu giriş turnikeleri de tamamlandı ve hizmete açıldı.

Bunun yanı sıra, engelli seyircilerin rahatça izleyebilecekleri 400 kişilik bir engelsiz tribünü de hizmete sunuldu. Yetkililerden aldığımız bilgiye göre, ülkemizin Futbol Federasyonu’nun atadığı delegeler, bu konuda gerekli hassasiyeti göstermiyorlar ve engelli izleyiciler ile ilgili tekbir soru bile sorulmuyor. Oysa bir UEFA delegesi stadyumu incelemeye geldiğinde, sahayı, soyunma odalarını bile sormadan engelli seyirci geçişlerini soruyor ve

Galatasaray’ın şu anda hâlâ başkanı olan Bay Ünal Aysal, 3 Ekim akşamı Galatasaray Adası’nda, kız ve erkekler basketbol takımlarına bir veda yemeği verirken şöyle söyledi: “Basketbol takımlarımız geçen sene göğsümüzü kabartan başarılı branşlarımızdan, hem kızlar hem de erkekler geçen sene büyük başarı kazandılar. Bu nedenle de bu akşam burada toplandık. Hem anılarımızı tazeleyeceğiz, hem de bayramlaşacağız.”

Peki Bay Aysal, Engelsiz Aslanları, basketbolcu ve Galatasaraylı saymadınız mı? O akşamki yemeğe davet etmediğiniz tekerlekli sandalye basketbol takımı geçen sene 8 kez üst üste Türkiye Tekerlekli Sandalye Basketbol Süper Lig şampiyonu olmadı mı? Daha sonra 5 defa Avrupa Şampiyonu olmadı mı? Dahası var, 4 kez de Kainat Şampiyonu olmadılar mı? Yoksa siz hâlâ tekerlekli sandalye basketbolunu rehabilitasyon falan mı zannediyorsunuz? Bunlar bir kenara, siz yurtdışında yaşamış bir insansınız, “inclusion” diye bir şey duymadınız mı? Yani engelli insanları hayata dahil etme. Birleşmiş Milletlerin bu konuda verdiği kararı size hiçbir danışmanınız da mı söylemedi?

Bugüne kadar bir-iki kez Engelsiz Aslanlarla ilgili konuşurken, sağdan soldan duyduğunuz sözleri, televizyonlarda

Geçtiğimiz günlerde spor yönetiminde olan bir kardeşimizle konuşmamızda “Gençlik ve Spor Bakanımız Sayın Çağatay Kılıç, engelliler sporuna gereken ilgiyi göstermiyor” dediğimde, “Neden öyle söylüyorsun abi? 2016 Rio oyunları için, hem Olimpiyat, hem de Paralimpik Oyunlarına Hazırlık ve Destekleme Komitesi kuruldu ve Sayın Bakanımız de destek veriyor“ dedi.

“İyi de, 2016 Rio Olimpiyat Oyunları Hazırlık Komitesi’ni, Sayın Bakanımız ziyaret edip, Federasyon Başkanları ile görüşüyor. Ama daha bugüne kadar 2016 Paralimpik Oyunları Hazırlama Komitesi‘nde kendisini göremedik” diyorum. Kardeşimiz cevap veremiyor.

Bu yalnız Sayın Çağatay Kılıç’ın davranışı değil. 17 senedir, Mehmet Ali Şahin hariç, tüm spordan sorumlu Devlet Bakanları veya Gençlik ve Spor Bakanlarına derdimizi çok zor anlattık. Paralimpik oyunları olmadan, Olimpiyat oyunları olamaz. Ama buna rağmen, şu andaki Gençlik ve Spor Bakanımız “Olimpiyat Komitesi Başkanı ile görüşüp, Türk sporunun geleceğini konuştuk” diyor, ama Paralimpik Komitesinden kimseyi davet etmiyor. Sonra “Eşit davranıyoruz” diyorlar. Hangi federasyona nasıl davrandıklarını spordan sorumlu kişiler bizlerden daha iyi biliyor.

Spor Genel

O yıllarda Federal Alman Spor Teşkilatı Başkanı’nın Türkiye ilişkilerinde danışmanlığını yapmaktayım. Zamanın Spor Bakanı’nı incelemelerde bulunmak üzere Almanya’ya davet ettik. Köln Spor Akademisi’nde yapılan incelemelerden sonra, Frankfurt’taki olimpik merkezi gezmeye başladık.
Olimpik merkezin genel müdürü eski bir milli atlet, aynı zamanda da arkadaşım. Bize muhtelif üniteleri gezdirirken, duvarda asılı yaklaşık 2 metreye 3 metre boyutlarında bir tahtayı gösterdi ve “Bunun adı Himmeltisch” dedi. “Himmel” Almanca “gök”, “tisch” de “masa” anlamına geldiğinden ben de Sayın Bakan’a dönerek, “Bunun adı gök masasıymış” dedim, “Ne olduğunu sor” dedi.
Olimpik merkezin müdürü Almanya’da o tarihlerde adı Himmel olan bir ağır sıklet grekoromen güreşçinin dünyanın en hızlı ve atik güreşçilerinden biri olduğunu, ancak belinin çok zayıf olması nedeni ile her Dünya Şampiyonası ve olimpiyatlarda finalde kaybettiğini söyledi. Bunun üzerine spor bilimi konusundaki doktorların ve uzmanların kafa kafaya vererek bu duvarda görülen masayı Himmel’in kas, yağ, vücut ölçümleri yapıldıktan sonra kendisine uygun olarak hazırlandığını ve her gün belli sürelerle bu tahtanın üzerine bağlanan