Yavuz Kocaömer

Yukarıdaki bu başlık 11 senedir TRT Spor’da haftada bir gün yayınlanan engelliler sporu ile ilgili programın adı. Hem izlenen, hem en doğru bilgileri aktaran, en kıyıda-köşede kalmış spor branşlarını bile programına alıp tanıtmaya çalışan ve bunu da yıllardır başarı ile yapan bir program.
Her perşembe TRT Spor’ da saat 17.15’te yayınlanıyor. Sonra cumartesi günleri tekrarı yapılıyor. Ancak cumartesi günleri saat kaçta biliyor musunuz? Sabah 07.00’de. Bu konuda ricamız, TRT Spor yönetiminin programı daha izlenebilir bir saate alması.
Dünyada bu kadar uzun süredir her hafta engelliler sporu ile ilgili yayın yapan bir başka program var mı, biz bilemiyoruz. Bilen varsa bize belki bu konuda yardımcı olur.
TRT Genel Müdürü Sayın İbrahim Eren’in engelliler sporuna çok destek olduğunu her yerde duyuyoruz. Programın yapımcısı ve sunucusu Cem Çınar engelli sporcular tarafından sevilen, onlara destek olan bir kişiliğe sahip. Ampute Milli Futbol Takımımızın, Avrupa Şampiyonu olduğu İngiltere maçında, golden sonra milli takım kaptanımız Osman Çakmak’ın nasıl Cem Çınar’a koşarak boynuna atladığı ve alnından öptüğü hâlâ hafızalarımızda.
Genel Müdür Sayın Eren’den isteğimiz, bu programın

Sevgili okurlarım, 2 hafta önce bu köşede yayınlamaya başladığımız yazımıza bu hafta da kaldığımız yerden devam ediyoruz:
Hazır diğer branşlardan söz açılmışken, Türkiye Milli Paralimpik Komitesi’ne (TMPK) intikal eden birkaç başvurudan da bahsedelim.
Örneğin; Bisiklet. Bisiklet branşı paralimpik oyunlara katılımın en yüksek olduğu 3. branştır ve Uluslararası Bisiklet Federasyonu’nca yönetilir. Muhatabı da dolayısıyla Türkiye Bisiklet Federasyonu’dur. 2012 yılında snowboard gösterisi sırasında kaza geçirerek omurilik felçlisi kalan Enes Günel isimli engelli kardeşimiz, yıllar önce kendi imkanları ile Amerika’dan getirttiği el bisikleti ile bu branşa başladı. Tüm başvurularına rağmen ne Türkiye Bisiklet Federasyonu ne de Türkiye Bedensel Engelliler Spor Federasyonu (TBESF) bu sporcumuza lisans vermedi.
Ayrıca Bisiklet Federasyonu verdiği sözleri de tutmamış.
Diğer bir başvuru da triatloncularımızdan. Aralarında gazilerimizin de bulunduğu engelli sporcularımız alışmalarını sürdürmekte. Ama sorumlu federasyondan yeterli desteği gördüklerini söylemek zor.
Kendini engelli sporunda ülkede yasa gereği tek otorite sayan Türkiye Bedensel Engelliler Spor Federasyonumuza sormak isteriz:

Sevgili okurlarım, geçen haftaki yazımıza bu hafta kaldığımız yerden devam ediyoruz:
Ülkemizdeki mevcut duruma bakarsak;
Masa Tenisi, Yelken, Tekerlekli Sandalye Basketbol, Tekerlekli Sandalye Tenis, Okçuluk branşları Türkiye Bedensel Engelliler Spor Federasyonunca yürütülmekte olup, bu branşların ulusal federasyonları zorunlu oldukları halde engelli sporuna uzak kalmaya devam etmektedirler. Ama konu uluslararası federasyonun, genel kurulu toplantısına katılmaya ve delege bildirmeye gelince, engelli federasyonu ne aranır, ne de sorulur!
Bu arada bir federasyon var ki, yazmadan geçemeyeceğiz. Türkiye Taekwondo Spor Federasyonu, Uluslararası Paralimpik Komitesi (IPC) tarafından, önce Paralimpik spor olarak tanınan, daha sonraki önemli gelişmelere bakarak da ilk kez 2020 Tokyo Paralimpik Oyunları’na alınan Para-Taekwondo sporunu engelli gençlerimize tanıştırmıştır. Dünya Taekwondo Federasyonu’nun Mart 2018 sıralamasına baktığımızda gözlerimiz yaşardı. İsimlerini tek tek yazmaya kalksam sayfa yetmeyecek. Ama değişik kategori ve kilolarda 10’dan fazla engelli sporcumuz Federasyon Başkanı Sayın Metin Şahin önderliğinde, emin adımlarla Tokyo’da boyunlarına takacakları madalyalara

“Uluslararası Paralimpik Komitesi’nin ‘Tek Dünya Tek Spor’ projesi yavaş yavaş hayata geçmeye başlıyor. Buna göre önümüzdeki 10 yıl içinde bedensel ve görme engelliler sporları (muhtemelen yeniden Paralimpiklere kabul edilen zihinsel engelliler sporları) tüm dünyada ilgili spor federasyonlarının bünyesinde yer alacak.

01.01.2010’dan itibaren masa tenisi ile başlayacak olan bu çalışma daha sonra atıcılık, yüzme, halter, atletizm ve tekerlekli sandalye dansı ile devam edecek. Bu arada sistem yerine oturana kadar bazı anlaşmazlıkların ortaya çıkacağına da kesin gözüyle bakılıyor. Belki de bazı spor dallarında belli bir geçiş süreci yaşanacak. Amaç tüm dünyada sporda engelli-engelsiz farkını ortadan kaldırmak.

Bir örnek vermek gerekirse; atletizmde ilgili ülkenin Atletizm Federasyonu içinde bir de engelliler atletizm bölümü olacak ve o federasyonun yönetim kurullarında engelli sporu ile ilgili üyeler de bulunacak...”

Yukarıdaki yazıyı 28.11.2009 tarihinde yazdım ve 26.03.2017’de yine bu sütunda tekrarladım. Ülkemizdeki paralimpik spor yönetim yasalarının uluslararası spor alanındaki bu değişikliğe uyması gerekliliğini de örnekleriyle yazdım. Aradan geçen zaman dilimi içinde ülkemizdeki

27 Şubat-3 Mart 2018 tarihleri arasında Polonya’da yapılan Özel Sporcular Dünya Kayak Şampiyonası’na barajları geçen 5 sporcumuz ile katıldık.

Bunlardan Kısa Slalom yarışında Ayşe Kader Yavuz dünya ikinciliğini elde etti. Kendisini bir kez de buradan yürekten kutluyoruz. Diğer 4 sporcumuz ise Tuğba Çelik, Tacdin Ören, Aliye Zeynep ve Muhsin Murat Bingül kardeşler. Bingül kardeşler otistik ikizler. Yarın Posta’da yayınlanacak ‘Çengelli İğne’ köşemizde onların yaşam hikayelerini, ailelerinin yaşadıklarını sizlerle paylaşacağız.

Bu ikizler maalesef Dünya Zihinsel Engelliler Spor Federasyonu’nun (INAS) yanlış ve taraflı uygulamalarına kurban oldu. 14 yaşında olan bu gençlerimiz kendilerinden 12 yaş daha büyük olan sporcularla yarışarak ilk üçe giremediler. Ancak diğer taraftan, bir Fransız otistik yarışmacıya ayrıca bir yarış açıldığı ve orada tek başına Dünya Şampiyonu olduğu da bize gelen bilgiler arasında.

Dünyanın her yerinde yapılan bu tip kayırmalar, üç kağıtlar INAS’ın bünyesinde de kendini gösterdi. Şimdi Gençlik ve Spor Bakanlığımız ve Türkiye Milli Paralimpik Komitesi’ne düşen görev, bu olayın üzerine giderek, INAS yetkilileri ile görüşmek ve gerekirse uluslararası ortamda bir

2-4 Şubat tarihleri arasında PGS Kremlin Palace Hotel Antalya’da yapılan ‘Yavuz Kocaömer Türkiye Masa Tenisi Şampiyonası’ sırasında sevgili Nevzat Yamaç komutan ile karşılaştık. Kıdemli Albaylıktan emekli olan Yamaç ülkemize 2004 Atina Paralimpik Oyunları’nda tarihimizde ilk altın madalyayı kazandıran atıcımız Korhan Yamaç’ın hem babası hem antrenörü. Küçüklüğümüzdeki ‘asker’ resmine uygun olan sert, ama dürüst bir insan. Aşağıda kendisinin bu şampiyonadan sonra sosyal medyada paylaştığı bir yazıyı sunuyoruz:

Benim için Antalya’nın nimetlerinden birisi de sporcularım ile buluşma, görüşme imkanımın olmasıdır.

3 Şubat 2018’de görme engellilerin Türkiye Satranç Şampiyonası ile Özel sporcuların (zihinsel engelli) Masa Tenisi Şampiyonaları’nı gördüm. Zamanında kıymetini bilemediğim, (yapılan menfi propagandalara inanan bu saf) engellilere çok büyük faydası dokunan, halen de aralıksız devam eden, şu anda ‘baba’ diye adlandırılan Yavuz Kocaömer’i tanımamız lazım.

Almanca ve İngilizce bilen Ahmet Yavuz Kocaömer halen;

Türkiye Engelliler Spor Yardım Ve Eğitim Vakfı Yönetim Kurulu Başkanlığı,

Alman-Türk Engelliler Sporunu Destekleme Kamu Yararına Derneği Başkanlığı,

Türkiye Milli Paralimpik

2020 Tokyo Paralimpik Oyunları’na 2 (iki) sene civarında bir süre kaldı. Katılacak olan sporcularımızın bağlı olduğu Engelli Spor Federasyonlarına baktığınızda, çoğunlukla benzeri şikayeti görüyoruz: ‘’Bütçemiz yok”, “Katılamıyoruz”, Onu yapamıyoruz, şunu yapamıyoruz’’ gibi şikayetler sık sık duyuluyor.

Devletimizin olanakları ortada... Eminiz ki Gençlik ve Spor Bakanlığı ve ona bağlı genel müdürlük, bütçelerinin el verdiği nispette destek olmaya çalışıyor.

Ancak önemli olan, bu federasyonlarımızın sponsor bulmaları... Bunu bulabilmek için de muhakkak bir halkla ilişkiler veya reklam şirketi gibi bir kurumla işbirliği yapmak zorundalar. Tek başına bir federasyonun başkanı, genel sekreteri olarak şirketlere gidip sponsorluk istemek farklı bir şey, bu işi bilen bir kurum tarafından hazırlanacak dosyalarla belli şirketlere gitmek daha farklı bir şey...

Öte yandan, özellikle Bedensel Engelliler Spor Federasyonu’nda; uluslararası şampiyonalara katılma konusundaki aksaklıklar büyük oranda devam ediyor. Bunun örnekleri de yazılı olarak mevcut.

Bedensel Engelliler Spor Federasyonu, 18 branşa sahip. Tabii ki bu kadar branşı idare etmek kolay iş değil. Hem sponsor bulunacak, hem antrenman

Görme Engelliler Spor Federasyonu’na bağlı Erkek Goalball Milli Takımı’nın 6 oyuncusu Milli Takım kampına davet ediliyor. Bu sporculardan biri hastalık mazeretini bildiriyor, diğeri yeni çocuğu olduğunu ve katılamayacağını belirtiyor. Diğer 4 sporcu ise yaşanan bazı olayları anlatıp, ‘Gençlerin yolu açmak üzere, bu kampa katılmıyoruz’ diyorlar. Federasyon Başkanı Hasan Sayyıdan, derhal 6 sporcuyu da Disiplin Kurulu’na veriyor. Şimdi bakalım Disiplin Kurulu ne karar verecek?

Ama Hasan Sayyıdan şunu düşünmüyor: Sağda solda ‘Ben Spor Genel Müdürlüğü ile anlaştım, isteyen istediğini yazsın’ diyor. Ama kendi kusurlarını, yanlışlarını örtmek için de bir yandan çaba gösteriyor. Bu satırların yazarını telefonla arayarak, sekreterine görüşmek istediğini söylüyor. Biz de kendisi ile yüz yüze görüşülecek bir konu olmadığını, elinde belgeler varsa o belgeleri göndermesini, bir yanlış yazı yazıldı ise bunun düzeltilmesinin de yapılacağını belirtmemize rağmen, ısrarla bir mail göndererek, ‘Yanlış haberler yazıyorsunuz, yüz yüze görüşelim’ isteğine yine aynı gerekçelerle olumlu yanıt verilmiyor.

Peki Bay Sayyıdan, oğlunuzu Rio Paralimpik Oyunları öncesinde son anda kadroya Milli Takım Antrenörü