Reha Arar

Seksenli yıllarda İstanbul’daki en önemli hareketlerden biri, Anadolu yakasındaki sahil yolu açıldığında yaşanmıştır. Sonuçta zamanın efsanevi belediye başkanı Bedrettin Dalan, her sıkıntıya her zorluğa rağmen bu projeyi başlatmış, daha sonra da Nurettin Sözen hariç göreve gelen başkanlar projeyi son noktasına kadar getirerek, İstanbul’a büyük katkı sağlamışlardır. Birçok defa bu yoldan geçerken hep Bostancı’dan sonra açılan ve ciddi şekilde misafir çeken lokantalara bakar, gitmek isterdim. Geçtiğimiz günlerde bir dostumun davetiyle Calipso’ya yolum düştü. İyi ki de gitmişim.
Öncelikle muhteşem tatlar denedik ama en önemlisi yeni bir dost edindim; bir gurme, başarısı açıkça belli olan ve komiklikten zirveye çıkmış bir işletmeci tanımış oldum. Mekanın dekorasyonu hem Santorini’den hem de Londra’dan esinlenerek yapılmış; her taraf ağaçlarla, çiçeklerle ve saksılarla donatılmış. Mavi deniz, yeşil bitkiler, bembeyaz kolalı örtüler ve rahat koltuklar Calipso’yu tanımlamak için

İzmir hakikaten bizler için kapalı bir kutu gibi, içini her açtığınızda her noktasından ayrı bir değer çıkıyor. Bunları paylaşmak gerek, zira bizler birçoğunu bilmiyoruz.
Seferihisar’ın Düzce köyündeki Baltalı Keçi Çiftliği’nden bahsedeceğim bugün size... Daha önce de bir yazımda kısaca değinmiştim. Bugün 17 bin keçinin sütünden, başta benim en sevdiğim peynirlerden biri olan keçi büşü (Fransa’nın ünlü bir keçi peyniri) ve daha birçok bu kıymetli sütün mamulünü üretiyorlar. Bu peynirlerin müdavimleri arasında alerjisi olan çocuklar, beslenmesine dikkat etmesi gereken hastalar, yeni annelerle, uzun ve sağlıklı yaşamak isteyenler var.



Her safhada kontrol
Keçilerle hayat hiç kolay değil ancak bir o kadar da zevkli. Günde iki defa kapıları açılıyor, önce sırayla memeleri dezenfekte ediliyor, sonra da sağılmaya gidiyorlar. Bu işler bitince de yeniden saman ve yonca yemeğe ve de kaya tuzu yalamaya gidiyorlar. Çeşitli çiftliklerden toplanan keçi

Türkiye’nin turizmde aldığı payın bir bölümü, şüphesiz ki gastronomi turizminden gelmektedir. Bu konuda başta Turizm Bakanlığı olmak üzere, valilikler, mahalli yönetimler ve de dernekler, büyük uğraş veriyor. Gece gündüz, varıyla yoğuyla dar imkanlarıyla tüm dünyada çaba harcayan bir dernek de, Gastronomi Turizmi Derneği...
Gastroköy projesi
Geçtiğimiz haftalarda bu derneğin önderliğinde Belgrad Ormanı’nın girişinde bir arazide kurulması tasarlanan ve amaç olarak Türkiye’nin çeşitli bölgelerinin yiyecek-içecekleriyle yörelere özgü el yapımı eşyalarının sergilenip, tanıtılacağı ve satılacağı bir köy kurulacak. Gördüğüm şu ki; hem devlet hem de mahalli idare, önemli meslek kuruluşları, dernekler, meslek odaları ve en önemlisi gastronomiye önem veren profesyoneller, bu projeyi destekliyor.
Köye, yurt dışından gelen gruplardaki yabancı misafirler, buradan mutlu ayrıldıkları takdirde birer elçi olarak, bu tatları ülkelerinde anlatacaklar ve en güzel tanıtım da böyle olacak.
Bu

Eskiden ‘Yeşil Ada’ diye adlandırılan, hayatımın keyifli
15 yılının geçtiği Kıbrıs’ta geçtiğimiz haftalarda birkaç
gün geçirdim.
Bıraktığımdan beri inşaatlar biraz daha artmış, trafik de yoğunlaşmış. Huzur ve sükûnet yine mevcut ama tatile gelenler Girne’ye ve diğer şehirlere hayat vermişler her yaz olduğu gibi... Havaalanı inşaatı da epey ilerlemiş, umarım bu sene sona
ermeden açılır.
Son 10 yıldır Lefkoşa’nın simgesi haline gelmiş Merit Lefkoşa Oteli’nde kalınca, tesisin en üst katındaki kebap restoranını denememek olmaz diye düşünerek yola koyuldum. Dekorasyon tamamen otantik oluşturulmuş. Hem Kıbrıs’tan ezgiler taşıyor hem de Güneydoğu Anadolu’dan objeler mevcut. İnsan gözü yorulmadan hem keyifle yemeğini yiyor hem de güzel bir müzik dinliyor.
Eğer akşam yemeği için gittiyseniz, mutlaka pencereden dışarı bakın, şanlı bayrağımızın dağda gece ışıklandırılmış haliyle, göğsünüz kabaracaktır.

İlkokulun bir bölümünün, daha sonra da Saint Joseph’li yıllarımın geçtiği Moda’da ve Bahariye’de yıllardır bir gezinti yapmamıştım. Geçtiğimiz günlerde Meri Çevik Simyonidis’i ziyaret etmek için gittiğimde; şehrimizin adeta yeni bir eğlence ve yeme içme bölgesini keşfetmiş oldum. Bir ara bu bölgeyi daha detaylı dolaşmaya karar verdim. Gençlerle orta yaşlıların bir arada keyifle eğlendiklerini ve bir şeyler atıştırdıklarını görmek, insanı mutlu ediyor.

En büyük aşkı...
Şimdi gelelim özellikle İstanbul ekalliyet meze ve yemekleri konusunda, derya deniz bir hanımefendinin yaptıklarına bakmadan önce, size onu tanıtmak istiyorum. İstanbul doğumlu Rum bir ailenin evladı olarak Kurtuluş’ta, eski adıyla Tatavla’da doğmuş. Tahsilini tamamladıktan sonra, uzun yıllar Yunanistan İstanbul Başkonsolosluğu’nda idari memur olarak görev yapmış. Emekli olduğunda ise en büyük aşkı olan meze yapımını profesyonelleştirmiş. Aklımda kalan ilk cümlesi, “Sevgimi içine katarak yemek yaparken, babam Yorgo’nun meze hazırladığında

Ürdün, Arap Yarımadası’nın önemli ülkelerinden biridir. Bu gidişimde Amman’ı daha gelişmiş buldum. Havaalanına indiğimde, Araplar’dan çok Avrupalı turistlerin oluşu gözüme çarptı. Yaz aylarında, İstanbul’dan her gün altı kez uçuş varmış, hatta Bodrum’dan bile Amman uçuşları başlamış...
Tabii ki görülecek yerlerin başında, Ölüdeniz ve Petra Harabeleri geliyor.
Buralarla ilgili bilgiler her yerde mevcut, o yüzden ben bahsetmeyeceğim.
Bu gidişimde bir fırsat bulup, dünyada çok benzeri olmayan Ürdün Kraliyet Otomobil Müzesi’ni gezme şansı yakaladım.

Kral II. Abdullah tarafından 2003 yılında modern bir binada kurulan bu müze, Arap dünyasının halka açık ilk araba müzesi... İçinde kral ve prenslerin kullandığı 100’den fazla otomobil ve motosiklet mevcut. Bunlardan en eskisi, 1907 model binek otomobili... Dünyanın ünlü rallilerini kazanmış araçlar da ayrı bir salonda sergileniyor. Müzenin dekorasyonu ise Ürdün’ün tarih boyunca çeşitli esnaflarının

Bodrum merkezde en sevdiğim adres olan Körfez Balık Lokantası’nın spesyali peynirle doldurulmuş kabak çiçeği kızartmasıyla, lor peynirli sıcak ot kavurmasını yiyip, bir aperatif alarak Ali Subaşıoğlu’yla sohbete daldım.
Ardından baktım ki, saat hâlâ yemek için uygun, epeydir gitmek istediğim bir mekan olan Tevazu ’ya uğramaya karar verdim. Masaya gelen su sürahisi ve kadehlerdeki retro hava bana çocukluğumu hatırlattı. Oturduğum masanın üzerindeki Bodrum limonu ağacı altında kirazlı semizotu salatası yerken, müziğe kulak verdim. 60 ve 70’li yılların unutulmaya yüz tutmuş parçaları, içeri girdiğinizde kışın kullanılan salondaki gramofonlar, eski televizyonlar, eski İstanbul evi perdeleriyle Neyzen Tevfik’in veciz cümleleri var. Duvarlar eski kapılarla dekore edilmiş, bu da mekana ayrı bir sıcaklık katmış.
Kısacası Tevazu insanı oturur oturmaz bugünden alıp 40-50 yıl geçmişe götürüyor.
Enfes lezetler...
Mekanın belli bir menüsü yok. Serap hanım haftanın belirli günleri Bodrum merkez, Yalıkavak ve Turgutreis’teki pazarlara gidiyor, yerli esnaftan alışveriş yapıyor, onların bizzat ektiği meyve ve sebzeyi almaya gayret ediyor. Peynirini yine hijyenini denetlediği bir

Nişantaşı’nın eskilerinden biridir Başköşe, her ne kadar bir süre önce isim değiştirmiş olsa da Bronz Sokak’ın sevilen kebap lokantası ve buluşma adresidir.
Uzun yıllar
Güneydoğu Anadolu lezzetlerini reçeteleriyle doğru şekilde uygulayan Mardinli şef Reşit Demir’in hassasiyetle dikkat ettiği nokta, kullandığı malzemelerin standardının asla bozulmamasıdır. Malzemeleri bizzat organik ürünler arasından seçmesi, mesela tulum peynirini Erzincan’dan, maş fasulyesini ise Kilis’ten getirmesi, buna örnek teşkil edebilir.
Aynı kalite ve tat
Tüm Başköşe’lerin döneri, Nişantaşı’ndaki yerlerinin
17 yıllık dönercisi Nuri Etişgen tarafından hazırlanmaktadır. Kullanılan et ise bizzat Nuri şef tarafından Kırklareli’ndeki
et çiftliğinden seçilip,