Terör örgütünün artık hava kuvvetleri var...

PKK’nın yıllardır en büyük hayali bir hava kuvvetine sahip olmaktı. 

Kandil’deki terör ağları değil ama PKK’nın Suriye Kolu sonunda bu arzusuna kavuştu. 

Şaka yapmıyorum, Arap aşiretlerinin Deyrizor’da, YPG’ye karşı başlattığı silahlı mücadelede yaşandı söz konusu gelişme. 

Mazlum Abdi sosyal medya hesabında “Uluslararası koalisyon Deyrizor’daki militanlara karşı bize hava desteği sağladı” diye yazdı. 

IŞİD’e karşı YPG’yi sahaya sürüyoruz diyen ABD, sonunda YPG’nin hava kuvvetleri haline geldi. 

İlişki o kadar iç içe geçmiş ki Abdi, aynı mesaj serisinde, “Washington, Deyrizor krizine barışçıl çözüm talep etti” diye de yazdı. 

Utanması gereken Mazlum Abdi değil, ABD’yi, terör örgütünün hava gücü haline getiren Pentagon-CIA ortaklığı ve Beyaz Saray. 

Washington için Yunanistan’daki askeri üsler, İncirlik’in alternatifi olabilir ama mesele o kadar basit değil. 

Türkiye, bölgede ABD’ye rağmen adımlar atmıştı, gerekirse yine atar. 

Böyle bir durumda Washington, Suriye’de kalan 900 askeriyle sadece kaçan taraf olabilir. 

ABD’nin sahada Türkiye’ye verebileceği en büyük zarar, kaçarken 7 gün 24 saat korudukları Mazlum Abdi’yi de yanlarına almak olabilir. 

Son dönem yaşanan yumuşama, ABD’nin Türkiye’nin toprak bütünlüğüne saygı duyması ve terörü beslemekten vazgeçmesiyle ileriye gidebilir. 

Şu son atılan adıma bakacak olursak, Washington o noktadan halen çok uzak... 

Tahterevalli - balerin

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Soçi’ye yaptığı çalışma ziyareti Rus medyasında geniş yer buldu. 

Kremlin muhabirleri ve siyasi analistlerin geziye dair değerlendirmelerini yer yer şaşkınlıkla okudum. 

Rusya’da belirli bir kesim, Washington ile ilişkilerinde sorun yaşayan Türkiye’nin, Moskova’ya koşulsuz bir destek vereceğini zannediyor. 

Takvimler 1980 ve öncesini gösteriyor olsaydı bu haklı bir çıkarım olurdu. 

Soğuk savaş döneminde tüm başkentlerde Washington ve Moskova bir tahterevalli misali görülüyor, biri inerken diğeri yükseliyordu. 

1990’lı yıllarda Washington-Moskova denklemi gitti, yerine NATO’culuk ya da Avrasyacılık geldi. 

Bugün 2023 yılında, bir başka dünya ve bir başka Türkiye’de yaşıyoruz. 

Terör örgütlerinden PKK’yı, Türkiye’ye karşı kullanma alışkanlığı söz konusu olduğunda, iki başkent de şüpheli bizim için. 

FETÖ meselesinde elbette ABD’nin eli daha kirli ama Moskova da, Esad’a Türkiye ile masaya oturması için baskı yapmıyor. 

Moskova’daki siyasi analistler Türkiye’deki, ABD aleyhtarlığına bakarak analiz yapmaya kalkmalılar. 

Ankara’da bugün tahterevalli oyunu oynanmıyor, benzetme gerekirse Türkiye’nin menfaatlerinin merkezde olduğu bir balerin söz konusu. 

Merkeze yani Türkiye’nin menfaatlerine yaklaştıkça ayakta kalmak kolaylaşıyor, merkezden uzaklaşan daha çabuk düşüyor. 

Türkiye ve Yunanistan barışırsa ne olur?

Kimse Türkiye’ye karşı koruma bahanesiyle Yunanistan’da gizli bir işgal yürütemez. 

Batı Akdeniz ülkesi Fransa’nın uçak ve savaş gemileri Ege sularını kirletemez, İzmir’in karşısındaki Tavşan Adası’nda Fransız askerleri dolaşamaz. 

Kıbrıs’ta çözüm kolaylaşır, Fransa’ya deniz üssü vermeye gerek kalmaz. 

Ege ve Doğu Akdeniz’deki enerji kaynakları her iki ülke için de zenginlik kaynağı haline gelir. 

Silah tüccarlarına ödenecek milyarlarca dolar, Türk ve Yunan halkının refahı için harcanır. 

Ege’de bir barış denizi olur, balıklar ve kuşlardan sonra insanlar da bu barış denizinin tadını çıkarırlar. 

Yunanistan yaşlanan nüfusundan doğan işgücü kaybını kapatmak için Mısır ya da Uzak Asya’dan göçmenler getirmek zorunda kalmaz. 

Barış hepimize kazandırır, savaş sadece birimize... Yunanistan’ın başbakanı olabilmek adına bir önceki ziyareti zehirleyen Dendias’tan sonra Yunanistan Dışişleri Bakanı Gerapetritis Ankara’da çok daha gerçekçi bir portre çizdi. Bu barış havası umarım sürer.