Şeyma, Mete, Kalamar, 2021
Bu sene iki genç ağlattı bizi.
Biri Şahin Akdemir. Marmaris’teki orman yangınını söndürmeye çalışan ekiplere su götürürken öldü Şahin.
Para, menfaat, şöhret beklemeden fedakârlık yapanlara hasret kaldığımız için çok üzüldük Şahin’e.
Bir de Mete Gazoz var, olimpiyat şampiyonu olan okçumuz.
Avrupa Şampiyonası’nı eksi 7 averaj ve sıfır puanla tamamlayan Milli Takım hocasının istifa ederken kazandığı parayı tüm kariyeri boyunca asla kazanamayacak olan Mete Gazoz.
***
Mide bulandırıcı bir sürü olay ve mağdur bebeklerin senesi oldu bu sene.
3 yaşındaki Yörük kızı Müslüme’nin dramını, dedesinin cinayetine kurban gittiğini öğrendik.
Ardından, dedenin anneye tecavüzü ve başka başka iddialar atıldı ortaya.
3 aylık bebeğine işkence yapan babanın videosunu izledik.
İstanbul’da da 1.5 yaşında bir bebeğe Suriyeli babası tarafından işkence yapılmış ama bu kadar konuşulmamıştı.
Çünkü görüntüsü olan acılar, görüntüsü olan sevinçler çağındayız artık.
Sadece bebeklere işkencede değil kendi hayatımızda da öyle olduk 2021’de.
Anları kendimiz için değil sosyal medyada başkalarına göstermek için yaşıyoruz.
***
2020’de sağlık çalışanlarını alkışlamak için balkonlara çıkmıştık.
2021, sağlık çalışanlarının en fazla saldırıya uğradığı yıl oldu.
Daha beter bir başka istatistik daha var 2021 yılına ait.
Bu sene annesini, babasını öldüren evlatların ve evladını öldüren anne-babaların sayısının rekor kırdığı yıl oldu.
Cinnet anları diyeceğim, değil, eylülde derlemiştim; babasını pusu kurarak öldüren evlat haberi bile okuduk bu sene.
Artan sevgisizlik, hoşgörüsüzlük ve tahammülsüzlüğün dolar kurundaki artıştan daha büyük bir sorun olduğunu bu sene de fark edemedik. Artık sevip inandıklarımızdan yükselmesinden çok nefret ettiklerimizin batması, yok olmasıyla ilgileniyoruz hepimiz. Ne acı...
***
Acıdan bahsettik ama daha acı olanlar da var:
Filenin Sultanları, Tokyo Olimpiyatları’nda zaferler kazandı, takım oyunlarında çıkabildiğimiz en yüksek yere çıkardı bizi.
Birlikte sevinemedik ama şort giyen, gazetelerde, televizyonlarda resmi çıkan kadınlar kategorisine soktu birileri onları.
Orman yangınları sırasında sadece üzülmekle kalmadık, siyaset bölünmüşlüğümüzle, helikopterler ve uçaklar, şu partili belediyenin olduğu alanlarda daha çok çalışıyor iddiasıyla da girdik birbirimize.
Ortak acısı, ortak sevinci kalmayan insanların, birlikte yaşasalar da millet olamayacaklarını düşünmedik hiç.
***
Türkçesi Kalamar Oyunu olan Güney Kore dizisini de çok konuştuk 2021’de.
Güney Kore’den doğan K-Pop akımını ve ergenler üzerindeki etkisini de...
Dünyanın en iyi 500 markası arasında 12 Güney Kore markası var.
Geçen yıl Güney Kore 9 bin 106 patent başvurusu yaparken biz 594’te kaldık, bunları hiç ama hiç konuşmadık.
Şeyma Subaşı adını bilenlerin sayısının Özlem Türeci adını bilenlerden binlerce kat fazla olmasını sağlayan bir algı açıklığımız var, yirmi sene sonra çocuklarımıza açıklayamayacağız bu durumu.
İsimler önemli değil. Şeyma Subaşı emeksiz zenginliğin, saçını süpürge etmeden annelik yapmanın rol modeli. Özlem Türeci aralıksız çalışmanın, ömrünü ideallerine adamanın temsili. Çocuklarımıza açıklayamayacağız dediğim şey de bu.
***
2021 yılına kripto paralarla oynayarak bir gecede 2-3 kat para kazananlarla başlamıştık.
2021 yılını kurlardaki artışla 2-3 kat para kazananlar ve o kervana katılmak istersek dolar düşüşüne yakalananları konuşarak kapatıyoruz.
Rastlantı değil aslında bu durum.
İnsanlar, emek vererek, işini düzgün yaparak, sabrederek zengin olunabileceğine inanmıyorlar artık, asıl derdimiz bu.
Z kuşağı dediğimiz çocuklar bizim gibi işten arta kalan zamanda bir hayat yaşamak istemiyorlar, onlarda anlayamadığımız ya da onları hemen tembel diye tanımlamamıza sebep olan nokta bu.
Acaba onlar mı hatalı yoksa biz mi, durup düşünmemiz gerekmiyor mu?
***
Artanlar kategorisinde dolar kuru, kadın cinayetleri ve bireysel silahlanma başı çekiyor.
Azalanlar kategorisinde, hoşgörü ve geleceğe umutla bakmak maalesef ilk sıralarda.
2021’i çocuklarımızı sahipsiz köpeklerin saldırı ve şiddetinden koruma yöntemi tartışmasıyla bitiriyoruz ya,
Evde babasının annesini dövdüğünü gören çocuğun gördüğü zararı,” aslan oğlum tüm kızlar sana kurban olsun” diyen annenin ileride yol açabileceği tahribatı hiç konuşmuyoruz.
Hani hepimiz en çok çocuklarımızı sever ve onlara iyi bir gelecek sağlamak için yaşarız ya,
Koronavirüsten önce bu ülkede okulların açılması hep trafik üzerinden konuşuldu, Kanada’da liselerde 5 ders okutulurken biz neden 15 ders okutuyoruz diye hiç tartışmadık.
Daha da fenası, üniversite sınavında soru çıkmayan dersi dersten saymamaya başlamıştık.
Koronavirüsten sonra okulların açılması meselesinde durduğumuz yer de eksik kalan eğitim ve öğretimden çok, çalışan anne ve babaların çocukları bırakacak yer bulma zorluğu oldu.
***
İflah olmaz bir romantizm de olsa, zor zamanlarda dolar kurundan çok şiir kitaplarıma bakarım. “Büyük insanlığın toprağında gölge yok, sokağında fener, penceresinde cam ama umudu var büyük insanlığın,
Umutsuz yaşanmıyor” diye yazmıştı ya Nâzım Hikmet,
Herkese umut edebildiği, hayaller kurabildiği bir 2022 diliyorum...
