Özay Şendir

Mükremin Çıtır’ı hatırladınız mı?

Yılmaz Erdoğan’ın yarattığı bir karakterdi. Delikanlılık kültürünün yürüyen hali, Türkçesi meramını anlatmaya yetmediğinde şiddete kayan, raconu bol bir karakterdi.

O televizyon karakterini çok sevdik hepimiz, sokakta, Mükremin Çıtır diye çağrıldığı da oldu Yılmaz Erdoğan’ın.

Bir iş tuttu mu, mutlaka benzerleri gelir ya, Mükremin’den Recep İvedik karakterine ulaştık sonra.

Bu işler dünyada da böyle:

ABD yapımı 24 diye bir dizi vardı, her bölümde bir günün sadece bir saatinde olanlar anlatılırdı.

İçinde akıl oyunları da olan bir diziydi, ilk sezonun 24 bölümünde toplam 13 kişi ölmüştü.

Saddam Hüseyin, tankıyla, gazıyla Irak’ın kuzeyinde katliamlar yaptığı dönemde İngiltere’de dedesinin evinde, güvende yaşıyordu. Babasının partisine bağlı güçlerle, Barzani’nin partisine bağlı güçler çatışırken, Fransa ve İngiltere’de askeri eğitimler alıyordu. 

ABD’liler Irak’a girinceye kadar ülkesinin dışında yaşadı, arada ABD’de de Özel Kuvvetler eğitimi aldı. 

Irak’ın kuzeyindeki bağımsızlık referandumu sırasında ABD’nin Sesi olarak davrandı, Barzani tarafından da geri çevrildi. 

Babasının ölümünün ardından kuzeniyle eş başkanlık denedi, sonra birbirleriyle savaşır hale geldiler. 

O kavgada kuzeni fazla terör yanlısı bulundu diye Bafıl’ın iktidara gelmesine kimse ses çıkarmamıştı. 

O Bafıl Talabani’nin denetimindeki Süleymaniye’de terör örgütü ve onu kullanan ABD ve İran istihbarat servisleri cirit atıyor. 

Türkiye uyardı, yetmedi kardeşini uçağa koyup Ankara’ya getirdi, MİT’te net şekilde uyarıldılar ama anlamadılar. 

Bugün Mazlum

2020 yılında Roma’daki G-20 Zirvesi’nde gerçekleşen Erdoğan-Biden görüşmesinin üzerinden 4 yıl geçti. 

ABD Başkanı o görüşmede görev süresi boyunca Türkiye-ABD ilişkilerinin normalleşmesi için çalışacağını söylemişti. 

9 ay sonra ABD’de de seçim var ve Ankara-Washington arasında uzun zamandır görmediğimiz bir pozitif gündem oluştu. 

Konuştuğum kaynaklar, Dışişleri Bakanı Fidan ve ABD Dışişleri Bakanı Blinken tarafından yürütülen kapalı bir süreçten söz ediyorlar. 

Tam uzlaşma sağlanana kadar süreç böyle ilerletilecekmiş. 

Görüşmelerde, Türkiye’nin temel hassasiyetlerinden birisi olan ABD’nin terör örgütünün Suriye koluna verdiği desteğini çekmesi de masada. 

Şu ana kadar süreç gayet iyi gidiyor, yakın bir gelecekte Dışişleri Bakanı Fidan’ın Washington’a resmi bir ziyareti de olabilir. 

Shakespeare’in “Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu” cümlesi gibi aslında başlıktaki soru.

Dünya üzerinde bir yılda 7’den büyük 20 civarında deprem oluyor.

Türkiye’de 1930’dan bu yana meydana gelen 7’den büyük deprem sayısı sadece 16.

Takvimsel olarak birbirine en yakın depremleri 1957’de yaşadık.

25 Nisan’da Muğla-Fethiye, 26 Mayıs’ta Bolu-Abant, 7.1 büyüklüğündeki depremlerle sarsıldı.

Yerleşimin az olması nedeniyle can kaybı sayıları çok düşük oldu.

Gelelim 2023’te yaşadığımıza.

- Avrupa’nın her yanında yaşanan çiftçi eylemlerini biraz gülümseyerek izliyoruz. Yıllardır Türkiye’ye her türlü siyasi çirkinliği yapan ülkelerin başkentlerinde eylemler görmek hepimizi için için mutlu ediyor ama mutlu olmak yetmez, Avrupa’da tarımın nereye evrildiğine de bakmak zorundayız.

- Avrupa Birliği bir süredir ortak tarım politikasını yenileme derdinde. Sürdürülebilirlik gerekçesiyle yapılmak istenen değişiklik, halen ekilebilir alanları yüzde 4 azaltmak, zorunlu ürün rotasyonuna gitmek ve gübre kullanımını yüzde 20 azaltmak gibi önlemler içeriyor. Bu önlemler çiftçilerin daha az verim alması demek.

- Daha az alandan daha az verim almak demek, çiftçilerin ithalata karşı daha az rekabetçi hale gelmeleri sonucuna yol açacak. Bu da işletmelerin bir süre sonra iflası anlamına gelecek.

- Bir diğer problem artan motorin fiyatları ve azalan devlet sübvansiyonu. Alman Hükümeti çiftçilerin kullandıkları tarımsal dizeldeki veri indirimlerini kademeli

Axel Springer adı size bir anlam ifade etmeyebilir, Bild ve Die Welt ile Almanya gazete pazarının dörtte birini elinde tutan grup onlar.

Türkiye düşmanlığıyla bilinen bu iki gazete yine son dönemde gemi azıya aldı.

Hamas militanlarına terörist demediği için BBC ile kavgaya giren bu grup, son dönemde Bild üzerinden yine Türkiye’ye saldırıyor.

Üstelik bunu Almanya’daki çifte vatandaşlık meselesi üzerinden yapıyor.

Bunun nedenlerini uzun uzadıya irdelemeye gerek yok, yayın ikeleri arasında İsrail’in ve dünya üzerindeki Yahudilerin çıkarlarının korunmasını öncelik olarak belirlemiş bir grup onlar.

Türkiye, İsrail’i eleştirdikçe, ses, Axel Springer grubundan geliyor.

Bu ahlak sorunlu düşmanlığı görmesi gereken aslında Alman Hükümeti ama kamuoyu desteği yerlerde sürünen bir Başbakan, ana muhalefeti aşırı sağın eline geçmiş bir siyasi partiler bütünü, bu gerçeği görebilir mi, hiç emin değilim…

Texit, Vexit, Calexit

* Sosyal medyanın hayatımızda yol açtığı en büyük değişikliklerden birisi de “Okumak” fiilinin “Bakmak” fiiliyle eş anlamlı hale gelmesi oldu.

Global bir yanlışla kavga etmek yerine buna uygun bir gazete yapmak için haftalardır uğraşıyoruz. Görsel Yönetmenimiz Ersoy Diyar, ekibiyle birlikte bu ağır süreçte önemli sorumluluklar aldı. Günümüzün tüketim trendleriyle, Milliyet okurunun beklentilerini aynı potada eritmek adına onlarca örnek hazırladı. Sonuçta, çağımızın gerekliliklerine uygun yeni bir Milliyet için artık son 6 gündeyiz. Başta Ersoy Diyar olmak üzere süreçte emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.

* Sadece yeni bir görünümle yetinmedik, son bir yılda gazetemizin okur hattına gelen talep ve yorumları da masaya yatırdık. Gördük ki insanlar, İstanbul odaklı medya anlayışından çok da mutlu değiller. Türkiye’nin her köşesine ulaşan bir gazete olarak yeni bir düzene geçiyoruz. Artık Türkiye’nin her bölgesindeki matbaalarımıza farklı

Türkiye-Almanya ilişkilerine “Osman Gazi Köprüsü açıldı, Merkel çıldırdı”, “Almanya bizi kıskanıyor” gibi söylemlerle bakmadım hiç.

Buna karşın Almanya’nın Türkiye siyasetini “insan hakları” ve “hukukun üstünlüğü” ilkesine dayandırmadığının da farkındayım.

Cümle iddialı, içini doldurayım:

Almanya çatışma bölgelerine silah yollamamak, satmamak gibi bir ilkesi olduğunu iddia ediyor.

Stockholm Barış Anlaşmaları Enstitüsü’ne göre, 2021’de, Libya ve Yemen’deki çatışmalara taraf olan Mısır’a 4,35 milyar Euro tutarında silah sattılar.

Bitti mi derseniz bitmedi elbette:

Almanya, Yemen Savaşı’na askeri müdahalede bulunan Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri’ne de aynı dönemde silah sattı.

Yani Berlin iddia ettiği gibi bir ilke üzerinden hareket etmiyor, aksine Rusya’dan enerji ithal edemediği zamanlarda, Başbakan Scholz koşa koşa Suudi Arabistan’a gidip, silah ambargosu falan yok, dükkân sizin ne isterseniz verelim siyaseti yürütüyor.