Nükleer çıralar tutuşmasın!..

ABD’nin kabusu İsrail ile İran arasında uçuşan kıvılcımların “nükleer yangına” dönüşmesi. 

Bu sadece ABD’nin değil Ortadoğu’nun da ortak kaygısı. 

Moldovya’daki bir nükleer enerji santralinin yöredeki tüm coğrafyaları etkileyen nasıl bir felakete dönüştüğünü hatırlayın. 

Ve… 

Çok daha büyük, “mega” etkisi olabilecek bir nükleer çatışmayı hayal edin. 

Taraflar -şimdilik- bu dehşet dengesini bilincinde görünüyorlar. Birbirlerini doğrudan hedef almak yerine “vekalet” nokta eylemleriyle yetinmekteler. 

Ancak… 

Amerikalı gözlemcilerin söylemiyle bölge “çıra yığını” gibi. 

TORNAVİDA UZAKLIĞI 

Önce… 

İran gerçekten “nükleer devlet” mi sorusunun cevabı… Raviv Drucker’in son haftalarda kanal 13’te yayınlanan araştırmacı haber dizisine göre “İran, nükleer eşik devleti konumunda.” 

Yani… 

Nükleer silaha sahip olmanın bir tık yakınında. Karar verilip düğmeye basıldıktan en geç birkaç hafta içinde nükleer silaha sahip olabilir. 

Ancak… 

Bu varsayım pek de tatmin edici değil. 

Çünkü… Kaynak “İsrail istihbaratı.” 

Hamas’ın barbarca 7 Ekim saldırısından sonra İsrail istihbaratının reytingi eskisi kadar yüksek değil. 

Belki de İran o birkaç haftalık “eşiği” aşmış olabilir. 

İsrail de 1967-1969 yılları arasında Levi Eşkol’un Başbakanlığı döneminde “nükleer eşiği” gizlice geçmişti. 

O zamana kadar küresel inanç “nükleer eşiği geçme eyleminin gözlemlenebilir, izlenebilir” olduğuydu. 

İsrail vakası bunun böyle olmadığını ortaya koydu. 

Bu bağlamda, İran’ın da nükleer silaha sahip olma sürecinde “eşiği aşmış olduğu” düşünülebilir. 

En iyi ihtimal için üretilen bir deyim var. “Tornavida uzaklığı…” Açılımı “tornavidayla birkaç sıkıştırma yapmakla nükleer silaha erişebilir” diye yapılıyor. 

3 DAKİKA 

Şeria Nehri’nden Akdeniz’e İsrail’i bir savaş jetinin geçmesi sadece 3 dakika. 

İsrail’in ilkesi “olası savaşları daima ülke sınırlarının dışında yapmak.” 

İsrail’in ilk Başbakanı David Ben-Gurion İkinci Dünya Savaşı sırasındaki “Yahudi soykırımının yeniden yaşanmasına” karşı en güçlü önlemin “nükleer silah olduğuna” inanıyordu. Bilim adamlarını Negev çölünde araştırmalar yaptırdı. 

Çalışmalarda “Uranyum” bulundu. 

İsrail Atom Enerjisi Komisyonu kuruldu. 

Negev’deki Uranyumu fosfattan arındırma ve “ağır su” elde etme tekniklerinde ABD seviyesi yakalandı. 

Fransa’yla işbirliği yapılarak Dimona’da ilk nükleer tesislerin kurulması kararlaştırıldı. 

Anlaşmaya göre reaktörün gücü 24 megawaat olacaktı. Ancak kurulan reaktör 3 kat büyüklüktedir. Tesiste nükleer silah yapımı için en önemli unsurlardan olan plütonyumdan yılda 22 kg üretilmekte. 

1967 Altı Gün Savaşı sonrası İsrail nükleer silah üretiminde gaza bastı. 

Zamanın Savunma Bakanı Moşe Dayan “sürekli büyüyen geleneksel ordudansa nükleer silahlara sahip bir orduyu tercih ettiğini” söylüyordu. 

Kendi ürettiğinin yanı sıra Mossad’ın paravan şirketleriyle çok miktarda Uranyum, İsrail’e getirildi. 

1980’li yılların başına gelindiğinde “İsrail’in artık termonükleer” silaha sahip olduğu konuşulmaktaydı. 

2000’li yıllara gelindiğinde “İsrail’in 70-400 arasında nükleer savaş başlığına sahip olduğu” değerlendirmeleri yapılıyordu. 

1991’de Sovyetler Birliği’nin dağılması sonrasında çok sayıda Yahudi Sovyet nükleer bilim adamı İsrail’e göçtü. 

İsrail nükleer silah iddiası en yüksek olan ülkeler arasında yer aldı. 

SAMSON HAREKATI 

“Samson Harekatı” adlı plan “düşmana nükleer saldırı dahil tüm imkanlarla topyekun cevap vermeyi” öngörmektedir. 

Ve bir not… 

1973 Arap-İsrail savaşı başladığında Golda Meir başta olmak üzere İsrailli yetkililer acil durumlara hazırlık olması açısından 8 adet nükleer savaş başlığı taşıyan F-4 Phantom savaş uçağının 24 saat alarmda olacak şekilde havalanmaya hazır bekletilmesi emrini vermişlerdi. 

Şu Ortadoğu tarihinin en gergin sürecinde İsrail kim bilir kaç nükleer başlıklı uçağını alarmda bekletiyor. 

Kaç nükleer başlık monte edilmiş uzun menzilli füze alarm durumunda. 

HEDEF TAHRAN 

İlan Evyatar ve Yonah Jeremy Bob “Target Tehran (Hedef Tahran)” kitabında İsrail’in sabotajlar, siber saldırılar, suikastlar, gizli diplomasi ile İran nükleer silahlanmasını durdurma eylemlerini anlatıyor. 

İlginçtir ki İran, ilk nükleer tesislerini son Şah’ın döneminde ABD’nin katkısıyla başlatmıştır. Gerçi İran o dönemde de “sadece sivil amaçlı nükleer tesis” gerekçesini dile getiriyordu ama son Şah’ın kafasındaki hedef büyük ve güçlü İran’ı “nükleer silah sahibi” yapmaktı. 

İslam devriminden sonra da Tahran bu rotada yürüdü. 

İsrail için alarm zilleri çalışıyordu. 

İsrail “İslam Cumhuriyetinin nükleer bir güç haline gelmesini önlemek” için Mossad imzalı çok sayıda eylem gerçekleştirildi. 31 Ocak 2018’de bir Mossad ekibi Tahran’ın çevresinde gizli bir depoya baskın yaptı. 

İran’ın nükleer silah hedefli tüm kayıtlarını son derece gizli 10 binlerce belgeyi içeren arşivini ele geçirdi. 

Dünya’ya ilan etti.  

Eylemin planlaması 2 yıl sürmüştü. Mossad tesis hakkında ince detaylı bilgiye sahipti. 

İçeri girdiklerinde hangi kasaları kesmeleri gerektiğini, güvenlik personelinin nerede olduklarını adım adım biliyorlardı. Arşivi aldılar ve İsrail’e getirdiler. 

………………… 

Mossad İran nükleer silah programının başlıca beyinlerine suikastlar düzenledi. 

Bunlardan en önemlisi “İran’ın Oppenheimer’ı” olarak bilinen Mohsen Fakhrizadeh’di. 

……………………. 

Bir süre önce İran’ın Natanz kentinde bulunan yeraltı nükleer tesislerinde ciddi bir arıza meydana geldi.  

İran bunu “terörist bir siber saldırı” olarak açıkladı. Ama herkesin bildiği sır “saldırının İsrail imzalı” olduğuydu. İran “nükleer enerji kartını” ima yoluyla sık sık kullanmaktadır. 

Öte yandan… 

İran nükleer tesislerini birden fazla coğrafyada konumlandırmış bulunuyor.  

Bu da Tahran yöneticilerine olası bir saldırıya cevap için “seçenekleri elde bulundurma” şansını veriyor. 

……………………. 

Dileriz ki nükleer çıralar tutuşmaz.