Feyzi Hepşenkal

Geçen günlere baktığımda, çok şey görüyorum. Geleceğe baktığımda ise şu geçen günlerden çıkardığım bir ders öne çıkıyor.
Eylem, direniş, protesto…
Bütün bunlar için “yapılmaması gerekenler” saymakla bitmez.
Yine de saymaya çalışayım:
Küfür.
Hakaret.
Tekme.

Biz Ege yollarında koştururken ve görüp, dinlediklerimizi yazarken; İsrail de Gazze’ye füze üstüne füze yağdırıyordu.
Çöken binalar.
Ölen insanlar.
Hele çocuklar.
Can dayanmazdı olanlara.
Dayanmadı da.
Dışişleri Bakanı Ahmet Duvudoğlu Gazze’de tanık olduğu dram karşısında, tutamadı kendini, ağladı.

Yalıkavak Belediyesi hazırladığı broşürde, şu ifadeyi uygun görmüş kendine:
“Ege’nin Göğsünde Bir Mücevher”
Yalan değil.
Yalıkavak, bir mücevher gibi ışıldıyor kıyılarımızda.
Orası öyle de, Gündoğan ve Göltürkbükü değil mi?
Veya yarımadanın öteki tarafındaki Gümüşlük ve Turgutreis, biraz daha aşağıda Ortakent, Bitez, Konacık ve de Bodrum ile Yalı...

Ülkemizin kıyıları, her kıvrımıyla cennetten bir köşe.
“Laf olsun” diye söylemiyorum, gerçekten öyle.
Üstelik 8 bin 300 kilometreden fazla uzunlukta kıyıya sahip Türkiye.
Ve Akdeniz çanağındaki, Karadeniz’le bağlantısı olan tek ülke.
Dolayısıyla konu “deniz” olunca “denizcilikle” ilgili her alanda, Türkiye iddialı olmak zorunda.

Dünyaya damgasını vuran önemli yıllardan biriydi, 1968.
O bilinen, tarihe “68 Kuşağı” diye geçen malum olayların ötesinde, aynı yıl çok önemli başka şeyler de oldu dünyada ve Türkiye’de.
Hatırlayın.
1968’de Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay’dı.
Yedi hükümetin başında görev yapan Süleyman Demirel, henüz 1’inci hükümetinin Başbakanıydı.

Önde bir kamyon, yokuş yukarı çatlaya patlaya gidiyor.
Siz de arkasına takılmış, çatlaya patlaya onu takip ediyorsunuz.
Yokuş bitecek gibi değil.
Görüş mesafeniz ise sıfıra yakın.
İbre 20 kilometrenin biraz üzerinde.

“Dünyaca ünlü Bodrum koyları Mavi Yolculuk macerasının başladığı yerler. Bugün o güzelim koylar rant hırsıyla karşı karşıya. Ormanlar yanıyor, özel izinlerle devasa oteller, yazlıklar yapılıyor ve adım adım Türkiye’nin turizm cenneti yok oluyor” diye başlayan haberleri çok okuduk.
Daha geçen ay “Bodrum’da rant sesleri” başlıklı bir haberle “Bodrum’a bağlı Ortakentyahşi beldesindeki yaklaşık 754 dönümlük doğal ve arkeolojik sit alanının Başbakanlık Toplu Konut İdaresi Başkanlığı’na tahsis edilmek istenmesini” duyduk.
“Bodrum’u bir de benden dinleyin” diyen Nazlı Ilıcak’ın şu satırları aklımızda:
“Bodrum hayatımızın en güzel parçalarından biri, dememize rağmen, alt yapısı yetersiz. Betonlaşma sürüyor. Rant yüzünden her adım başı katledilen bir yeşile rastlıyorsunuz. Galiba şimdi sıra Güvercinlik’e geldi. Mesut Yılmaz zamanında tahsis edilen Pina bölgesindeki ormanlarda otel inşaatı hazırlıkları başladı... Bir tane olsa neyse; arkası da gelecek diyorlar.”
Veya...
“Bodrum beş, on yıl içinde sizlere ömür” diyen Yalçın Doğan’ın yazdıkları kayıtlarda: Bitmek bilmeyen rant kapısı. Bodrum’da dağ, taş bina. Evlerin satış fiyatı dolar ve euro üzerinden. 250, 300, 350 bin dolar

Milas’taki kavşaklardan birinde koca bir tabela var.
Üzerinde “Fuar Alanı” yazıyor.
Eh.
Ne de olsa fuarcılık var serde.
Bodrum’a giderken gözüme ilişen bu tabelanın işaret ettiği alanı görmeyi kafaya koydum.
Dönüş yolunda ise “Dön” dedim, Orhan’a.
Saptık yan yola.