Ediz Sırapınar

Fenerbahçe bol bol yan pas yaparak, kazandığı topu kendi savunmasıyla oyun merkezindeki Ozan Tufan-Mert Hakan trafiğinde çevirerek, böylece top kullanma yüzdesini elinde tutarak oynadı. Bu oyun eksik, yarım, etkisiz ve zevksiz bir oyundu.
Üstelik altı oyuncusu eksik, özellikle de ideal iki stoperi olmayan Kasımpaşa önünde...
Topla buluştuğunda çabucak oynayarak arkadaşına pas verme telaşı gösteren Fenerbahçeli oyuncular, rakip ceza alanına meşin yuvarlağı taşıma konusunda o kadar da becerikli değillerdi... Ama ilk yarıyı Thiam-Pelkas ikilisinin arkadaşlarının çok çok önünde olan kusursuz performanslarıyla 2-0 önde kapadılar... Üstelik tek bir pozisyon vermeden...
Sezon başından beri ısrarla altını çiziyoruz; “Pelkas asla bir kanat oyuncusu değil. Forvet arkası onun için en verimli yer olacaktır” diye... Dün gece Yunanlı deyim yerindeyse her yerdeydi. Enerjisi, çalışkanlığı, sürekli arayış halinde olması alkışa değerdi. İki gole katkı verdi. Yetmedi Kasımpaşa hücumlarını kesti...
Yine tipik bir santrfor olan, kanat forvet rolüne asla

Kadıköy’deki Konyaspor yenilgisi sonrası Gençlerbirliği deplasmanı aslında Fenerbahçe için bir maçtan fazlası gibiydi... Ya baş aşağı düşmeyi sürdürecekti ya da 15 gün önce aslında bir iş kazası yaşadığını belgeleyecekti...
Milli aradan sonra hem de yarım idmanla Ankara’dan beş golle dönen sarı-lacivertliler dün bu ligin lokomotifi olacağını herkese gösterdi... Çünkü böyle bir skor böyle bir ortamda her baba yiğidin harcı değildi..
Teknik Direktör Erol Bulut formanın kimsenin tapulu malı olmadığının mesajını sahaya sürdüğü kadro ile takıma verdi. Son Konyaspor maçının ileri üçlüsü Thiam-Valencia-Samatta gitmiş yerlerini Perotti-Pelkas-Cisse almıştı. Takıma yorgun dönen Caner ve Ozan’ı da doğru bir kararla kulübeye çeken ve yerlerine Novak ve Mert Hakan’ı yerleştiren Erol hoca, Gökhan Gönül ve Nazım Sangare’nin sakatlığı yüzünden sağ bek tercihini Lemos’tan yana kullanmıştı...
İlk yarıya bakıldığında geçmiş haftalardan çok da farklı bir

Fenerbahçe’ye bulaşan virüs inanın “Korona”dan beter... Yıllardır bu takımın futbol sağlığı alarm veriyor.
Ama teşhis bir türlü konulamıyor.
Ne yerse yesin, ne içerse içsin nafile...
Kısacası umutsuz vaka...
Konyaspor deplasmanında maç başlıyor, ne tribün baskısı, ne rakibin ısırması var...
Gelin görün ki Fenerbahçe diye bir takım da ortada yok...
Koca 45 dakikayı sıfır şut, sıfır gol beklentisi ve bir orta ile tamamlayan bu takımın taraftarına Allah sabır versin... Gerçekten ömür törpüsü...

Son dört haftada sadece bir puan alan ve şampiyonluk yarışında havlu atma noktasına varan Fenerbahçe için Antalya deplasmanı ya son durak olacaktı, ya da ayakta kalmayı şimdilik başaracaktı...
Bu ruh halindeki sarı-lacivertliler maça iyi başladılar. Jailson’dan kurtulan stoper hattı hocanın pek de ısınamadığı Falette ile bir tık daha yukarı çıkmıştı. En azından Gineli fiziğiyle rakibi bozuyor, risk almadan temiz bir futbol oynamaya çalışıyordu. Sağ kanatta görev alan Mehmet Ekici hücum hattına biraz hareketlilik kazandırmıştı. Hatta maçın ilk net gol fırsatını da kendisi yakaladı ancak bir karıştan topu direğe nişanlandı. Takımın en kötü ismi Dirar’ın savunmanın arkasına atılan topta göz göre göre yaptığı hata olmasa rakibe tek bir pozisyon bile vermiş olmayacaklardı. Vedat Muriç’in hazırlanışı alkışlanacak golüyle de devreyi önde kapadılar.
Ancak ikinci yarıda roller bir anda değişti. Antalyaspor, yılların tecrübesi Podolski’nin iki nefis asistiyle beş dakikada öne geçti. İlk golde Dirar’ın gereksiz zorlaması, Hasan Ali’nin kademeye

Fenerbahçe kötü oynayabilir, Fenerbahçe Yönetimi kadro mühendisliğinde ciddi yanlışlar yapmış olabilir, teknik kadro taktik konusunda, oyuncu tercihlerinde, sistemde, oyun planında doğruyu bir türlü tutturamamış olabilir ancak tüm bunlar hakem camiasının Fenerbahçe Kulübü ile deyim yerindeyse dalga geçmesinin, aklıyla alay etmesinin izahı, açıklaması olamaz...
Daha bir hafta önce Malatya’da Emre’nin kaçırdığı penaltıyı kaleci ihlaline rağmen tekrarlatmayan zihniyet dün İzmir’de kuralları harfiyen uyguluyorsa bunda nasıl bir bit yeniği aranmaz... Altay’ın 58. dakikada Alpaslan’ın vuruşunu kurtarışının ardından topu oyuna hızlı sokması sayesinde Moses ile öne geçen Fenerbahçe’nin golünü iptal etmek ne kadar doğruysa, bir hafta içindeki iki VAR değerlendirmesi arasındaki uygulama farkı o kadar hakkaniyetsiz ve kafa karıştırıcıdır... Adaleti sağlamak için getirilen VAR sistemi adaletsizlikte sınır tanımıyor... Hakemler hangi kıstasa göre karar vermektedir... Kitaba göre mi, forma rengine göre mi...

Ligde son sırada bulunan ve düne kadar tek bir galibiyeti olmayan Kayserispor’un yeni hocası Bülent Uygun 2. bölgeyi kalabalık tutup Fenerbahçe’yi orada baskı altına almaya çalıştı... Amaç pas kanallarını kapatmaktı... İlk yarının son saniyesinde Rodrigues’in karşı karşıya kaçırdığı net pozisyonun dışında aslında bu planları işe yaradı. Ama duran topları resmen seyrettiler, sürekli yerlerini kaybettiler. Önce Moses’ın, ardından Vedat Muriç’in direkten dönen vuruşları tek kelimeyle şanslarıydı...

Fenerbahçe tamamen kontratak düşüncesiyle sahada yer alan rakibine ilk yarıda bu imkanı fazlasıyla verdi. En az iki üç pozisyonda arkada eksik yakalandı. Bunların birinde Adebayor, Fenerbahçe adına resmen savunma yaptı (!), diğerinde Vedat Muriç insanüstü bir deparla geriye koşarak büyük bir tehlikeyi önleyen isim oldu. Sarı-lacivertli ekipte bu kez saçma savunma hataları belki yoktu ama rakibe geniş alan bırakmaları Kayserispor’un her hücuma çıkışında ciddi sıkıntılar doğurdu...

Maç boyunca topa

Fenerbahçe’nin oyun anlayışı belli. Hem topa sahip, hem de maça egemen olmak öncelikli hedef. Sonrası gol için hep daha çok adamla daha çok pozisyon üreterek yüklenmek... Orta alanda, savunmada, ileri uçta ve kanatlarda gol için sürekli baskı yapmak, şut çekmek, pozisyona girmek...
Ancak bu planın sadece yarısını hayata geçirebildi Fenerbahçe... Çünkü Tolga Ciğerci ve Ozan Tufan’dan oluşan çakma iki kanatla, yeteri kadar kullanılamayan iki savunma bekiyle ve en önemlisi sürekli şişirilseler de zerre güven vermeyen iki stoperle fazlasını yapmak mümkün değildi...
Evet sarı-lacivertli takım Galatasaray derbisi hariç diğer maçlardaki gibi dün de topa sürekli sahipti... Orta saha neredeyse ikinci topların hepsini aldı. Baskıysa baskı yaptı... Ama iş gole, üretkenliğe, bitiriciliğe gelince bütün artılar, bir anda sıfırlandı...
Fenerbahçe karşısında ilk yarı tek atak yapan ve hayalet Jailson’un içinden geçen genç Ufuk’un golüyle skor avantajını yakalayan

Fenerbahçe sezon başından beri iyi niyetli ve özverili birkaç futbolcunun bireysel gayretleri ve becerileriyle mücadele ediyordu. Ne var ki böyle bir oyun düzeninde bireysel hatalar da sık sık göze batıyordu. Takımca dayanışma da yerleşmediğinden hemen hemen her maç kopuk kopuk, akıcılığı olmayan, gel-gitlerle dolu bir Fenerbahçe izliyorduk... Tıpkı dün geceki gibi...
Kasımpaşa galibiyetinden sonra düşme korkusunu üzerinden tamamen atan sarı-lacivertli ekip, lige veda maçları oynayan Akhisar karşısında daha kendinden emin, daha özgüvenli bir kimlikle sahaya çıkmıştı... Oyunun başlarında Mehmet Topal sakatlanıp Teknik Direktör Ersun Yanal da cesur bir karar vererek Moses’ı oyuna alınca takımın ofans gücü biraz daha arttı. Belki üretkenlikte eksik kalıyorlardı ama yoğun pas trafiği ile rakibin hata yapmasını kollar bir görüntü içindeydiler...
Nitekim Akhisar savunmasının ilk yanlışında Soldado ile cezayı kestiler... Ardından Dirar’ın nefis golü Fenerbahçelilere “nihayet bir maçı da rahat seyredeceğiz” keyfini çoktan yaşatmıştı... Soldado 42’de penaltıyı kaçırmasa belki de çok farklı bir skor ortaya çıkacaktı. Ancak başta da dedik ya Fenerbahçe oyun içinde gel-gitleri olan ve