Bugünkü hekimlik anlayışı

İnsanlık tarihine bakacak olursak, ilk önce tıp ortaya çıkmıştır. Tıp tarihçisi Victor Robinson, vücudunda bir ağrı veya olumsuzluk hissedip bunu bağırarak gösteren ilk insanın çığlığını duyarak ona yardıma koşan kişinin hekimliği başlatmış olduğunu söylemektedir.

Hekimlik öyle bir meslektir ki tarihte en eski, neredeyse insanlık tarihiyle yaşıt bir meslek grubudur.

Toplumda hep ayrı konumda tutulmuştur. Avcı-toplayıcı küçük gruplar halinde yaşarken büyücüdür.

Göçebelikten yerleşik topluma geçildiğinde din adamıdır, tarih çağlarıyla birlikte filozof olur ve yaşama ait felsefeler üretir. Ortaçağ’dan itibaren aristokrat olmadan soylu kabul edilir. Hekimlik öyle bir meslektir ki ideallerini hep en üst seviyede tutan, bazen Tanrı mertebesine çıkarılan ve kutsallık atfedilen bir meslektir. Öyle bir meslektir ki radyasyon tehlikesiyle bulaşıcı hastalıklarla, çağın vebası denen korona başta olmak üzere, hepatit gibi öldürücü hastalıklarla iç içe yaşayan ve tüm risklere rağmen bilinçli olarak seçilen bir meslektir. Öyle bir meslektir ki Hammurabi’den bu yana eli kesilerek, gözü çıkarılarak cezalandırılan engizisyon da bilimi savunduğu için yakılan, kralı iyileştiremediği için başı giyotine verilen, ülkemizde 5237 sayılı ceza kanunu ile 25 yıl ağırlaştırılmış hapis cezası reva görülen bir meslektir. Bir başka meslek söyleyin ki hem bu kadar yüceltilsin hem de bu kadar ağır bedeller ödesin. Yaman bir çelişki! Belki de hekimliği gizemli kılan, çekici kılan bu diyalektik unsurlardır kim bilir?

Bugün, hekimlik halk nazarında her şeye rağmen saygınlığını korumakta, canı pahasına bu son felaket koronavirüsle ön saflarda savaş vermekte ve yalnız hekim değil bütün sağlık çalışanları bu sahada ellerinden gelenin çok üstünde bir özveriyle çalışmaktadırlar.

Bütün bunlara rağmen özel olarak açılan ve açılmakta olan tıp fakültelerindeki hekim adayları (hepsini kapsamasa bile) bu dalın manevi değerini düşünmelerini okulu bitirince ne yapacaksınız sorusuna bizlere çok acı ve garip gelen cevaplar vererek biz hakiki hekimliğe inanan kişileri şaşırtmakta ve üzmektedir.

Verilen cevaplar:

- Elimde bir diploma olsun

- Estetisyen olacağım, botoks yapacağım.

- Borsayla uğraşacağım

Demek ki bizler bilhassa özel tıp okullarında bu manevi değeri veremiyoruz veya çok düşük puanlarla ücretli girdikleri bu okullara layık kişiler değiller.

Öğretim kalitemiz her geçen gün bozulmakta ve bizler buna seyirci kalmak durumunda kalıyoruz. Yine belirtiyorum:

Hekimlik yalnız bir meslek değil, yaşam şeklidir.

Bunu böyle algılamayan kişiler lütfen tıp fakültelerinde boşuna yer kaplamasınlar.

DR. CENGİZ KUDAY