Cengiz Hortoğlu

Seni anlıyorum

"İyi insanlar kırıldıkça içine kapanır, dışarıdan bakanlar ukala zanneder." Pablo Neruda

Sanatçı bir arkadaşım aradı, "Çok yoruldum." dedi, anlattı duygularını, en çok da ailesine hakaret edilmesinden dolayı üzgündü. "Seni anlıyorum." dedim. Meğer ne çok insanı yormuş, sosyal medyanın hızla yayılmasından sonra daha artan hoyratlıklar... Göz önünde olan insanlar daha da yorgun, daha da üzgün... En kötüsü bu durum üretken insanların içine kapanmasına neden olabiliyor. Uzaklaşıyorlar başka çare bulamayınca... Kabalık, hoyratlık, nobranlık, nezaketsizlik, saldırganlık, küfürbazlık, saygısızlık, alaycılık... İnsan ruh yarasından da ölür." der Balzac ... Bir de ayar vermeye çalışanlar...

"Ben aldırış etmem," diyenleri bile yorar bu durum.. Ben de yoruldum dostum. Beni en çok yoran ne daha çok çalışmak ne de hayatın sorunları... Asla ortak bir frekansta buluşamayacağım bu insanlar... Düşünüyorum, onlar da bir zamanlar bebekti, nasıl oldu da hiçbir neden olmadan, hiç tanımadığı insanlara saldıracak kadar acımasız oldular!

Sağlık ve mutluluk dileklerimle...

Korkmayın

Bir insan, aşkı biliyorsa, sevip seviliyorsa, bir film izlerken bile gözleri doluyorsa, en küçük hatasında yüzü kızarıyorsa, verdiği her sözü yerine getiriyorsa, ailesine değer veriyorsa, dostluklar onun için önemliyse, ne pahasına olursa olsun sözünde duruyorsa, aradığınızda açamasa da telefonlarınıza geri dönüş yapıyorsa, alın teriyle kazanıp yaşıyorsa, mütevaziyse, yerine göre, hüznü de gülümsemeyi de acıyı da yaşama sevincini de biliyorsa, kitap okuyorsa, paylaşmaktan mutluluk duyuyorsa hiç tanımadığı birisi bile bir acı yaşadığında yüreği sızlıyorsa, doğayı koruyorsa, (Bu saydığım özelliklerden birkaçına bile sahipse...) o insandan asla zarar gelmez, korkmayın.

Etrafınızda böyle insanlar varsa dört elle sarılın, değer verin. Çocuklarınıza örnek gösterin.

Sağlık ve mutluluk dileklerimle...

"Kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim. Kimseden akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olmak gibi bir iddiam yok. Kimse için en değilim daha değilim. Bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım." Sabahattin Ali

"Gençlik yıllarımda gösteriş meraklısıydım, hırslıydım, şan, şöhret ve paradan başka hiçbir amacım yoktu, işlerim ters gidince aydınlandım. Baktım ki; bunlar bana ne huzur ne mutluluk getiriyor. Aristo'nun 'Altın orta' yöntemini hayatıma uyguladım ve o hep aradığım huzuru öyle buldum. Her konuda ölçülü olmaya çalışırım. Çünkü abartılı bir yaşam beni çok yordu ve üzdü. 'Daha' kelimesini hayatımdan çıkardım. Hiçbir konuda iddialı değilim. Daha iyi daha zengin daha ünlü olmak istemiyorum. Yani ben bir iddiasızım. Beni herkes yenebilir, geride bırakabilir, kimseyle rakip değilim." dedi.

Bundan 2 yıl kadar önce bir gün bir arkadaşımla yemekteydik. Garson "Et çok mu pişmiş olsun az mı?" diye sormuştu. Arkadaşım "Orta pişmiş olsun." dedi. Yemekten sonra kahve içecektik, orta kahve istedi. "Neden hep orta?" dedim. Bana yukarıda sizinle paylaştığım yanıtı vermişti.

Hep daha fazlasını isteyenlere belki bir hatırlatma olur.

Sağlık ve mutluluk

Önemli bir sorunu olan arkadaşımı aradım, sesi iyi geliyordu. "Nasıl başarıyorsun?" diye sordum. Ne zaman umudum kırılsa Sabahattin Ali'nin "Başın Öne Eğilmesin, ağladığın duyulmasın..." şiirini okuyorum dedi. Hayat bu, bazen, yalnız ve çaresiz kalabilirsiniz. Kırgınlıklar, acılar ruhunuzda derin yaralar açabilir, için için ağlayabilirsiniz de... Böyle durumlarda etrafınızdaki kalabalıklar sessizce çekilirler. Zor günlerde, yanınızda aileniz ve birkaç dostunuz dışında kimse kalmaz. Ama dik durun, sakın başınızı öne eğmeyin. Bazı insanlar hep gücün peşinde koştukları için bunu size karşı kullanabilir, yaşadığınız duruma için için sevinebilirler, İçiniz kan ağlasa da gülümseyin. Nefes alıyorsanız korkmayın, acınızı sonuna kadar yaşayın. Acı çekmek insanı derinleştirir ve bilgeleştirir. Çok zorlandığınızda da "Bu da geçer!" deyin.

Mutluluk hayatın en acı günlerinden sonra anden gelir. Her şey yoluna girer, yeter ki siz güçlü olun.

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

Cengiz Hortoğlu

Huzurum Kalmıyor

Paradan başka değer tanımayanları, kabalıkları, hoyratlıkları, nezaketsizleri, samimiyetsizleri, iki yüzlülükleri, "Küçük dağları ben yarattım." diyenleri, kin ve nefretten başka duygu taşımayanları, çıkarını vicdanının yerine koyanları, hayatından sevgiyi ve saygıyı çıkaranları, bir tek kitap bile okumadan bilgiçlik taslayanları, hatta kitap yazmaya kalkanları, farklı görüşte olanları düşman gibi görenleri, çıkarı yoksa telefonunu bile açmayanları, iftiracıları, gösteriş meraklılarını, doğayı katledenleri, şiddet uygulayanları, düşününce mutluluğum ve huzurum kalmıyor.

Güzel bir gün diliyorum.

Sevgi yaşamın soluğudur. Ancak, öyle bir döneme denk geldik ki; bazı insanlarda "Çıkarı yoksa bana neden değer versin?" düşüncesi çok yaygın... Sadece düzgün, dürüst ve sempatik bir insan olduğu için sevileceğine inanamıyor. Bir karşılığı olmadan sevgi de olamayacağına inanan birini sevmek çok kolay değildir. Öküzün altında buzağı arar durur. Elbette, sevgiyle yaltaklanmayı, iltifatla yağcılığı ayırt etmek de her zaman kolay değildir. Ama ne olursa olsun, çıkara dayalı bir ilgi bir gün mutlaka kendini ele verir. "Beni yanlış anlarsa," düşüncesiyle duyguların gizlenmesi, gerçek sevgilerin ifade edilmesini engelliyor.

Buna rağmen sevmekten ve değer vermekten asla vazgeçmemek gerekiyor. Çünkü birçok sorun sevmemek ve sevilmemekten kaynaklanıyor.

Ben mi?

Ben sevdim mi tam severim, kusurlarıyla, hatalarıyla, düşünce farklılıklarıyla... Çünkü bana göre koşullu sevgi sevgi değildir. Sevgi şu zor dünyada soluk almaktır.

Aslında Kolaydı

Aslında her şey kolaydı, sevgiydi tüm sorunları çözecek olan... Belki şiirle anlatabilirim derdimi...

Bir Tutam Sevgi

İster dosta ister düşmana

Önce tüm doğaya

Sonra kendine

Parmaklarındaki sihirli güç

Gözlerindeki zühre yıldızı

Gençlik yıllarımdı, uğradığım haksızlıklarla her şeyimi kaybetmiştim. Yalnız ve umutsuzdum, gün yeni yeni ışımaya başlamıştı, hava soğuktu. Bir inşaatın önünden geçiyordum. İnşaat işçileri kahvaltı yapıyorlardı, selam verip "Afiyet olsun." dedim. Gülümseyerek beni de davet ettiler. Sofrada taze ekmek ve bir kâğıt üzerinde siyah zeytin vardı. Bir ekmeği bölüp yarısını bana uzattılar, bir de taze çay... Ben de onlar gibi zeytini bölüp azar azar yedim. Hepsinin de aileleri memleketlerindeydi. Bana biri çocuklarının resmini gösterdi. "Onları okutmak için buradayım." dedi. Radyodan bir uzun hava yükseliyordu. Gözlerim doldu. Empati yapmayı da bir ekmeği bölmeyi de dostlarımı yalnız bırakmamayı da onlardan öğrenmiştim. En yalnız anımda bana sofralarını açmışlardı.

O gün hayatımın dersini almıştım.

*Asla şikâyet etme

*Zenginliğin parayla ilgisi yok.

*Az çoktur.

*Bir ekmeği ortasından böl ve paylaş.