Önemli bir sorunu olan arkadaşımı aradım, sesi iyi geliyordu. "Nasıl başarıyorsun?" diye sordum. Ne zaman umudum kırılsa Sabahattin Ali'nin "Başın Öne Eğilmesin, ağladığın duyulmasın..." şiirini okuyorum dedi. Hayat bu, bazen, yalnız ve çaresiz kalabilirsiniz. Kırgınlıklar, acılar ruhunuzda derin yaralar açabilir, için için ağlayabilirsiniz de... Böyle durumlarda etrafınızdaki kalabalıklar sessizce çekilirler. Zor günlerde, yanınızda aileniz ve birkaç dostunuz dışında kimse kalmaz. Ama dik durun, sakın başınızı öne eğmeyin. Bazı insanlar hep gücün peşinde koştukları için bunu size karşı kullanabilir, yaşadığınız duruma için için sevinebilirler, İçiniz kan ağlasa da gülümseyin. Nefes alıyorsanız korkmayın, acınızı sonuna kadar yaşayın. Acı çekmek insanı derinleştirir ve bilgeleştirir. Çok zorlandığınızda da "Bu da geçer!" deyin.
Mutluluk hayatın en acı günlerinden sonra anden gelir. Her şey yoluna girer, yeter ki siz güçlü olun.
Sağlık ve mutluluk dileklerimle
Cengiz Hortoğlu