Çağdaş Ertuna

Facebook’un kurucusu Mark Zuckerberg, tam 4 yıl önce Instagram ahalisini bir mesajla kutladı “Tebrikler, 300 milyon kişiye ulaştınız!” diye.

Instagram’ın kurucuları Kevin Systrom ve Mike Krieger’ı da kutladı, böyle bir platform yarattıkları için.

Malum, Facebook tam 6 yıl önce Instagram’ı 1 milyar dolara satın aldı.

O zaman tek bir şey konuşuldu, “Instagram bitecek mi?”

Instagram kullanıcılarından tepki yağmaya başladı hemen, “Onu biz var ettik, bizim fotoğraflarla 1 milyar dolar kazandılar” diyen de, “Mark Zuckerberg Instagram’ı bedava indireceğine, 1 milyar dolar ödemiş” diye dalga geçen de, “Artık Instagram’dan çıkmak lazım” diyen de oldu.

Çok az sayıda kişinin çalıştığı, reklam almamak için direnen küçük bir şirket ve samimi bir uygulamayken birden milyar dolarlık bir şirket oldu Instagram, bu başta kimsenin hoşuna gitmedi.

Özellikle de Facebook gibi her şeyi reklama ve paraya çevirmeyi âdet haline getirmiş bir şirkete satılması olumlu karşılanmadı.

Zuckerberg, başta ne kadar “Instagram&rs

Sosyal medya son birkaç gündür FaceApp uygulamasıyla yapılan yaşlılık fotoğraflarıyla yıkılıyor.

Daha önce de ocak ayında benzer bir durum yaşamıştık, 10 yıl önce, 10 yıl sonraki profil fotoğraflarını görmekten de bunalmıştık o zaman.

Özellikle de fotoğrafların çoğunun filtrelerle oynanmış, bir moda çekimi ustalığında güzelleştirilmiş halleri daha da fenaydı.

Şimdi ise bundan 40-50 sene sonraya ışınlanıyorsunuz, yaşlılığımızda neye benzeyeceğimizi görüyoruz.

Estetik kaygılarını bir kenara bırakıp teknolojinin bize oynadığı oyunlara gelelim.

10 yıl önceki fotoğraflarımızı gönül rahatlığıyla paylaştığımızda #10yearchallenge etiketiyle nasıl bir data toplandığını düşünmemek elde değildi.

TechHumanist’in yazarı Kate O’Neill’dan Wired editörü Nicholas Thompson’a birçok teknoloji yazarı bu etiketle paylaşılan fotoğraflarla yaşlanma üzerine yüz tanıma algoritması yazmak için data toplandığını iddia ediyordu.

Yıllardır en çok sahnede canlı izlemek istediğim komedyendi Jerry Seinfeld.

Üstelik bu yıl Larry David ile birlikte yarattığı Seinfeld dizisinin 30. yılı şerefine uzun zaman sonra yine yeniden gündemde.

Londra’da Hammersmith’de Eventim Apollo tiyatrosundayız, mart ayında aynı tiyatroda 3500 kişilik salonda 2 gece üst üste Cem Yılmaz’ı izlemiştim, ‘CMYLMZ Diamond Platinum Elite Plus’ gösterisinin dünya prömiyeriydi.

Cem Yılmaz sahnede tam 2.5 saat kalmıştı.

“Gösteri nasıldı?” diye soranlara, cevabım, izlerken bir kere bile elim telefona gitmedi olmuştu.

Benim için en iyi ölçü buydu.

Şimdi ise aynı salonda Jerry Seinfeld’i bekliyoruz, sahnede sadece 70 dakika kalacak, saat 19.00 ve 21.00’de peş peşe iki gösteri yapıyor.

Monocle, tam 12 yıl önce ilk sayısı yayımlandığından beri sadece aylık bir dergi değil, aynı zamanda bir arzu nesnesi. Monocle’ın bu yaz ikincisini yayımladığı yeme-içme rehberinde Türkiye’den hangi tanıdık isimler var?

Tyler Brule benim gibi dergicilikten gelenlerin idolü. Aslında ‘90’ların sonunda yıldızı parladı, 1997’de Wallpaper dergisini kurmasıyla. Savaş muhabirliğiyle başlayan gazetecilik hikayesi Afganistan’da vurulup uzun bir süre yatağa mahkum kalınca bol bol dergi okuyarak sektördeki açığı keşfedip Wallpaper’ı yaratmasına kadar uzandı. Daha sonra Wallpaper’ı satınca Winkreative adlı kreatif ajansını kurdu. Mart 2007’de ise Monocle dergisini kurdu, bir dergi markasının dergicilikten ne kadar öteye gidebildiğini ve nasıl bir basın devi yaratılabileceğini gösterdi.
Bunu tamamen bağımsız yaptığı için, derginin büyük bir kısmını advertorial’lara ayırdı, seçtiği şehri, markayı popüler hale getirmeyi başardı, ajansının müşterilerini zaman zaman kayırdı, buna rağmen dergiyi ve düzenledikleri etkinlikleri o kadar iyi paketleyerek sundu ki, bugün Monocle Cafe’den Monocle 24 Radio’ya, hatta dergiyi okumaktan çok elinde Monocle çantasıyla dolaşmaktan hoşlanan bir kitleye de hitap

Dün hepimiz şaşkınlıkla öğrendik, sosyal medyada “Pucca” olarak tanıdığımız Pınar Karagöz’ün “uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanılmasını özendirme” suçundan yargılandığı davanın kararını.

Davayı karara bağlayan mahkeme, Pucca’nın “uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanılmasını alenen özendirme” suçunu işlediğinin sabit olduğunu belirterek, söz konusu yayının ulaştığı kişi sayısını da göze alarak Pucca’yı 7 yıl hapis cezasına çarptırdı.

Daha sonra cezanın sanığın geleceği üzerindeki olumsuz etkilerini dikkate alan mahkeme, Pucca’nın 5 yıl 10 ay hapis ve 3 bin 333 gün karşılığı 66 bin 660 lira adli para cezasıyla cezalandırılmasına karar verdi.

Her ne kadar avukatı Ali Furkan Tatlı, müvekkilinin suç işleme kastının bulunmadığını savunarak, “Suçun oluşması için özendirme kastı gerekir. Hatta müvekkilimin tweet’lerinde uyuşturucuya karşı olduğu da görülmektedir. İfade özgürlüğü kapsamında müvekkilimin kişisel hakları zedelenmektedir. Beraatini talep ederiz” dese de.

Pucca’nın belli ki bir dizi izlerken espri amacıyla attığı tweet’i sosyal medyadaki 1 milyon 72 bin takipçisinin okuyup uyuşturucu madde kullanımına özenebileceğini de, bu ihtimal nedeniyle Pucca’nın 7 yıl hapis cezasına

Ailesinden topladığı 35 bin dolar borçla kuruyor Amazon’u, bir garajda yerde kitapları kutulara koyarak başlıyorlar.

Kazandığı ilk parayla çalışanlara dizlik alıyor, bütün gün yerde çalıştıkları için.

Çalışanlar ise itiraz ediyor, “Masa alsaydın da yerde çalışmak zorunda kalmasaydık” diye.

Şimdi Amazon sayesinde Jeff Bezos’un 80 küsur milyar dolarlık bir serveti var.

Whole Foods organik süpermarket zincirini alarak gıda sektörüne de girdi, Washington Post’u satın alarak medyada da söz sahibi oldu.

Hâlâ ilk göz ağrısı internet üzerinden kitap satışı tabii.

Kendi yayınevi de olmasına rağmen Amazon’un ilk günlerindeki en büyük desteği, 4 çocuğunun annesi, yazar Mac Kenzie Bezos ise yıllarca bağımsız bir yayıneviyle çalıştı.

Bir şirketin başına bugün-lerde gelebilecek en kötü şeylerden biri, müşterilerinin bilgilerini korumamak ya da koruyamamak nedeniyle alabilecekleri cezalar.

Daha dün İngiliz Havayolları 183 milyon poundluk (1 milyar 311 milyon 688 bin 273 liralık) bir ceza aldı, internet sitesi üzerinden hacker’lar müşterilerinin özel bilgilerini çaldığı için.

Bu aşamada hatırlayalım, 60 saniyede sanal dünyada neler oluyor?

Google’da 2 milyon 315 bin arama yapılıyor.

WhatsApp’ta 44 milyon mesaj gönderiliyor.

Instagram’da 56 bin fotoğraf paylaşılıyor.

Facebook’ta 3 milyon 125 bin like alınıyor.

150 milyon e-posta gönderiliyor.

“Bitter Wheat” adlı yeni tiyatro oyunu, ‘MeToo’ hareketinin başlamasına neden olan Hollywood yapımcısı Harvey Weinstein’ın tacizleri sonucunda gücünü kaybetmesinin hikayesini anlatıyor. Başroldeki John Malkovich, Weinstein’dan esinlenilen karakterde harikalar yaratıyor. Peki ama gerçek bir dram komedi haline getirilebilir mi?

Spike Jonze’un “John Malkovich Olmak” filmi “Neden ‘Tom Cruise Olmak’ değil de John Malkovich?” tartışmalarına neden olmuştu Hollywood’da. Yapımcılar uzun süre anlamamıştı John Malkovich’in nev-i şahsına münhasırlığını.

Daha sonra John Malkovich’i İstanbul Tiyatro Festivali’nde izlemek de çok konuşulmuştu.

John Malkovich, “Şeytani Komedya” adlı oyundaki çok tartışılan performansında kimilerine göre müthiş, kimilerine göre berbattı. Daha sonra İstanbul’a St. Regis otelin lansmanı için Belçim Bilgin’in Julian Sands’le birlikte rol aldığı, ‘İstanbul’dan Bir Kartpostal’ı çekmeye geldi. İşte asıl karizması bu gelişiyle sarsıldı.

Özellikle Nusr-et’te fotoğraflanması Mehmet Tez’e “‘İstanbul’da Malkovich olmak” başlıklı çok eğlenceli bir yazı yazdırdı. “Türkiye’ye gelen John Malkovich gibi ünlülerin burada yapıp ettikleri, imajlarını fena halde etkiliyor. Acaba bunun